Morgunblaðið - 25.04.1979, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. APRIL 1979
25
Þórjón Jónasson
Ólafsvík-Minning
Fæddur 11. maí 1908.
Dáinn 18. apríl 1979.
Anna Sigríður
Jónsdóttir - Minning
í dag verður útför Þórjóns
Jónassonar gerð frá Ólafsvíkur-
kirkju. Mig langar til að minnast
með örfáum línum þessa vinar
míns og nágranna gegnum árin.
Þórjón varð bráðkvaddur að
heimili sínu Ennisbraut 23,
Ólafsvík, síðasta dag vetrar á 71.
aldursári. Á nýliðinni páskahátíð,
tveimur dögum áður, hafði hluti
brottfluttra barna hans verið í
heimsókn. Að hafa börn sín og
fjölskyldur þeirra í kringum sig
var hans mesta lífsfylling.
Þórjón var fæddur í Ólafsvík og
átti þar heima alla ævina. Foreldr-
ar hans voru Elín Jónsdóttir og
Jónas Egilsson, oftast kennd við
Brekkuhús í Ólafsvík. Börn þeirra
voru fjögur, lifa tvær systurnar
bróður sinn, Ágústa og Elín, báðar
búsettar í Reykjavík.
Á uppvaxtarárum Þórjóns í
Ólafsvík voru kjörin kröpp, lífið
enginn dans á rósum. Á heimili
foreldra hans var lífstrúin sterk,
hver stund notuð vel til að nýta
þau efni sem hægt var að afla.
Jónas Egilsson var góður sjómað-
ur, velvirkur og laghentur, sér-
stakur snyrtimaður í umgengni,
Elín kraftmikil, glaðvær, gat alltaf
séð broslegu hliðarnar á tilver-
unni. Hún er enn á lífi, dvelur á
elliheimilinu Grund í Reykjavík,
varð 95 ára 13. apríl s.l.
Þórjón átti í ríkum mæli bestu
eiginleika foreldra sinna, hann var
sérstaklega laghentur, hafði
ánægju af smíðum, iðjusamur,
notaði allar stundir til að lagfæra
og endurbæta í kringum sig, smíð-
aði sjálfur að hluta til híbýli sín og
skepnuhús.
Hann var glaðvær í eðli sínu,
félagslyndur, var fljótur að koma
auga á skoplegar hliðar tilverunn-
ar, kímni hans var frábær, hrókur
alls fagnaðar og hafði ánægju af
margmenni og umræðum um
þjóðfélagsmál, fylgdist vel með
öllum hræringum í samfélaginu.
Sem ungur maður tók hann
virkan þátt í ungmennafélags-
hreyfingunni svo og í stúkustarfi,
nutu sín þar vel glaðværð hans og
félagslyndi.
Þórjón stundaði öll störf er fyrir
féllu á æskuárum hans í Ólafsvík
og var eftirsóttur. Þegar Hrað-
frystihús Ólafsvíkur h.f. tók til
starfa 1938—’39 var Þórjón einn af
fyrstu fastráðnu starfsmönnum
þess. Þar starfaði hann nær óslitið
fram á síðari ár, að heilsa hans fór
að bila. Hann var um árabil við
afgreiðslustörf hjá Kaupfélaginu
Dagsbrún og hin síðustu æviárin
var hann eldvarnaeftirlitsmaður
hjá Ólafsvíkurhreppi og eftir að
sorpbrennsluofn var tekinn í
notkun 1977 hafði hann þar einnig
eftirlit.
Hvar sem Þórjón starfaði, lagði
hann sig fram um að skila vel
unnu verki. Komu þar fram hinir
meðfæddu eiginleikar hans, verk-
lagni, snyrtimennska, trúverðug-
heit. Hann var því vel látinn af
öllum, bæði vinnuveitendum og
starfsfélögum.
Sterkustu eiginleikar Þórjóns
komu þó fram í fjölskyldulífinu.
Fjölskyldan var hans heila líf í
gegnum blíðu og stríðu. Eiginkona
hans var Lovísa Magnúsdóttir,
Magnúsar Kristjánssonar frá
Skógarnesi, smiðs og meðhjálpara
í Ólafsvík og Kristinar Þórðar-
dóttur konu hans. Þórjón og
Lovísa hófu búskap ung að árum,
nær eignalaus, en áttu næga trú á
lífið og tilveruna og sú trú nægði
þeim, þrátt fyrir vanheilsu og
fátækt. Þau byggðu sér bæ, sem
þau skírðu „Von“. Þar fæddust
börnin eitt af öðru og 1947 fluttu
þau í nýtt hús að Ennisbraut 23,
þar sem þau hafa átt heima síðan,
en Þorjón hafði eignast ræktun-
arlóð útundir Enni. Þar byggði
hann einnig skepnuhús, ráku þau
þar smábúskap, kú og kindur, sem
var á þessu tímabili lífsnauðsyn,
ekki síst fyrir barnafjölskyldur í
sjávarþorpum. Fjölskyldan öll var
sérstaklega samhent að hjálpast
að við þessa sjálfsbjargarviðleitni.
Þau Þórjón og Lovísa eignuðust
10 börn og ólu auk þess upp tvö
barnabörn. Þau misstu 3 börn sín,
tvo drengi í frumbernsku og eina
dóttur uppkomna, var þessi barna-
missir mikil þolraun fyrir
foreldrana. Kom þá best í ljós
hversu sérstök kona Lovísa er.
Rósemi hennar og æðruleysi er
fágætur eiginleiki. Þetta er ekki
síst aðdáunarvert, þar sem hún
hefur ávallt átt við heilsuleysi að
stríða.
Hjónaband þeirra hefur ein-
kennst af kærleika og samstarfi,
þau hafa bæði átt hjartahlýju, sem
gert hefur fjölskyldulífið bjart og
hlýtt, sem sannast best á því
hversu þessi stóri fjölskylduhópur
heldur vel saman. Þótt börnin séu
flest flutt í önnur byggðarlög, nýta
þau allar stundir til að safnast
saman heima í Ennisbraut 23, þar
sem aldrei var of þröngt til að
rúma allan hópinn.
Og eitt vekur sérstaka athygli,
að allur þessi stóri afkomendahóp-
ur hefur að leiðarljósi reglusemi
— bindindi.
Börn þeirra Þórjóns og Lovísu
eru:
Kristín húsm. í Reykjavík, gift
Einari H: Einarssyni starfsmanni
hjá Vegagerð ríkisins.
Ágústa húsm. í Reykjavík, gift
Ottó Ragnarssyni múrara.
Sigríður, hún lést 1958, var
unnusta Páls Guðbjartssonar í
Borgarnesi. Sigríður var efnis-
stúlka og harmdauði öllum er
hana þekktu.
Anton húsasm.m. í Reykjavík,
kvæntur Ernu Hartmarsd.
Sævar, málaram. í Ólafsvík,
kvæntur Ásdísi Kristjánsd.
Ingibjartur trésm.m. Akranesi,
kvæntur Kristínu Magnúsd.
Steinunn, húsm. Reykjavík. gift
Halldóri Jónssyni bólstrara.
Elín, sjúkral. Reykjavík, gift
Kristjáni Ág. Ögmundssyni sund-
laugarverði.
Bergþór, lést í frumbernsku.
Þórjón, lést í frumbernsku.
Fósturdætur: Hjördís, gift Þóri
Þorvarðarsyni kennara í Sam-
vinnuskólanum Bifröst og Hafrún
gift Árna Möller, Þórustöðum,
Ölfusi.
Barnabörnin eru 19 og barna-
barnabörnin 4.
Öll eru börn þeirra Þórjóns og
Lovísu velmetin og velgift, eiga
falleg velbúin heimili. Þau hafa
erft bestu eiginleika foreldra
sinna. Allir synirnir eru ágætir
iðnaðarmenn. Þórjón var stoltur
af hæfni þeirra og velgengni.
Næsta sunnudag á að ferma
einn dóttursoninn í Reykjavík,
sem ber nafnið Þórjón og síðar í
vor á að ferma sonardóttur í
Ólafsvík, sem ber nafnið Lovísa.
Þetta er ein bjartasta hliðin á
lífinu, fyrir fólk eins og Þórjón
Jónasson og Lovísu er þetta lífs-
fylling, sjá fjölskylduna stækka og
nýja kynslóð taka við. Það fylgja
þessum ungmennum sterkar og
hlýjar framtíðaróskir.
Þórjón Jónasson var persónu-
leiki, sem eftir var tekið. Hann átti
sinn þátt í að byggja upp í
Ólafsvík. Hann lifði það að sjá
þorpið sitt rísa upp úr fátækt og
taka á sig svip velmegunar og
framfara. Þetta kunni hann að
meta og var glaður yfir.
Eg hefi frá æsku verið nágranni
Þórjóns og fjölskyldu hans. Milli
fjölskyldna okkar hefur ávallt
verið einlæg vinátta, fyrir þetta vil
ég og mitt fólk þakka af heilum
huga. Það hefur verið gott að eiga
vináttu Þórjóns, af honum og
lífsbaráttu fjölskyldu hans hef ég
mikið lært.
Fyrir hönd íbúa Ólafsvíkur flyt
ég Þórjóni Jónassyni þakkir fyrir
góða samfylgd. Við hjónin og börn
okkar vottum Lovísu, börnum
þeirra og fjölskyldum dýpstu sam-
úð og sendum þeim hlýjar kveðjur.
Blessuð sé minning Þórjóns Jón-
assonar.
Alexander Stefánsson.
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síð-
asta lagi fyrir hádegi á mánu-
dag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vcra í sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
línubili.
Fædd 15. júní 1926
Dáin 14. ápríl 1979
Hún Anna okkar var að kveðja.
Þó að barátta undanfarinna
vikna við erfiðan sjúkdóm hafi
sýnt að um tvísýnu væri að ræða,
kom fregnin eins og högg.
Mann setur hljóðan og hugurinn
reikar. Því er þessi indæla vinkona
okkar tekin frá ástvinum og heim-
ili og ótal vinum eldri og yngri?
Hún, sem var svo rík af þeim
eiginleikum, sem okkar köldu ver-
öld skortir í dag.
Hún með vakandi gáfurnar,
hlýja brosið og gleði í hjarta,
alltaf að rétta öðrum hjálparhönd,
telja kjark í sjúka, styðja aldna og
unga, opna heimilið sitt vinum og
vensiafólki, alltaf ef einhvern
vanda bar að höndum.
Manni fannst eins og alltaf nyti
sólar í nánd við hana. Hvers vegna
var hún tekin? Að þessu er spurt á
slíkum stundum, en svar er okkar
þroska ekki unnt að finna. Bara
trú og að fá að njóta bjartra
minninga um góða konu og indæl-
an vin og þakka fyrir af hjarta að
hafa fengið að vera samferðamað-
ur um nokkurra áratuga skeið.
Hún er burt kölluð laugardaginn
fyrir páska, á einum dimmasta
degi kristinnar trúar og fer inn í
hið skærasta ljós upprisunnar til
eilífs lífs.
Þarna má kannski finna ein-
hvers konar svar?
Anna Sigríður Jónsdóttir var
fædd 15. júní 1926 á Siglufirði,
dóttir þeirra sæmdarhjóna Jóns
Þorkelssonar síldarmatsmanns frá
Siglufirði, sem nú er látinn, og
konu hans Sigurlaugar Davíðs-
dóttur, sem er Húnvetningur að
ætt en býr nú hér í Reykjavík.
Eftirlifandi eiginmaður Önnu er
Sveinbjörn Egilsson bankafulltrúi,
sonur hins þekkta aflamanns Egils
Jóhannssonar frá Akureyri og
Guðnýjar fyrri konu hans. Þrjár
dætur áttu þau Sveinbjörn og
Anna, Guðnýju flugfreyju, Sigur-
laugu læknanema og Önnu Dís,
sem er nemandi í menntaskóla.
Þessari vinafjölskyldu okkar
hefur maðurinn með ljáinn greitt
þungt högg og myrkur grúfir yfir,
en skærast skín ljósið í myrkrinu,
indælt ljós bjartra minninga leiðir
þessa velgerðu vini okkar áfram
veginn og þroski og gáfur veita
þeim styrk í raun.
Við og fjölskylda okkar öll þökk-
um af hjarta fyrir allt. Þökkum
fyrir alla þá miklu hjálp, sem við
höfum notið hjá fjölskyldunni «
Otrateig 10, þar sem var eins og
okkar annað heimili, sérstaklega
meðan við bjuggum úti á landi.
Þökkum þann styrk og þá hjálp,
sem Anna var, þegar veikindi og
erfiðleikar hrjáðu fjölskyldu okk-
ar, þökkum fyrir svo margt, svo
margt.
I okkar trú er það líf og ljós, að
við erum þess fullviss, að vel hefir
verið tekið á móti Önnu er hún
kom yfir móðuna miklu. Þetta er
leið okkar allra fyrr eða síðar, en
þakkir og hlýjar bænir, sem minn-
ingar vekja, þá horft er eftir
góðum vini, er honum eða henni
gott veganesti.
Megi Drottinn blessa aldraða
móður, eiginmann og dætur og alla
ástvini aðra og hjálpa þeim að sjá
ljósið, sem minningarnar varpa
fram á veginn.
Þ6 við KÍstum svartan sal
aí 8orgar þungrum dómi
stígur upp úr dimmum dal
Drottins sólarljómi.
Sigrún og Páll.
Hún Anna Jónsdóttir æskuvin-
kona mín er dáin.
Hvernig á ég að sætta mig við
það, við sem áttum eftir að gera
svo margt sarnan, fara í ferðalög
og í sumarbústaðinn þar sem
kyrrðin var og róin, þegar allir
voru sofnaðir þá að ganga úti í
nóttinni á votu grasinu og ræða
saman um lífið og tilveruna því að
Anna lét allt mannlegt sér við
koma, eða sitja í kjarrivaxinni laut
við lítinn læk, hlusta á hjalið í
honum og minnast æskudaganna á
Siglufirði, því hann var sérstakur
staður í þá daga, með öllum sínum
ys og þys í síldinni, horfa á
drekkhlaðna síldarbátana stíma
inn lygnan fjörðinn færandi björg
í bú og líf í bæinn, hróp og köll,
ball á Siglunesinu á kvöldin þegar
vinnan var búin, aldrei ofþreyttur,
því þetta var allt svo gaman eða
verða sér úti um árabát og róa út á
Anlegg eða Fjörð, ég ræ, Anna
situr í skutnum og syngur með
sinni lágu sefandi röddu. Þetta var
allt ævintýri. Þó að peningarnir
væru ekki miklir til að spila úr, þá
hefði Önnu þótt gaman að fá að
læra meira því hún var mjög vel
gefin, fljót að læra, sérstaklega
tungumál og íslenzka var hennar
kærasta námsgrein, en hún bætti
sér það að nokkru upp með því að
fara í Öldungadeildina, en gat því
miður ekki lokið prófi vegna las-
leika.
Anna var fædd á Siglufirði 15.
júní 1926, dóttir hjónanna Sigur-
laugar Davíðsdóttur og Jóns Þor-
kelssonar verkstjóra hjá S.R.
Átta ára flyst Anna með Þórdísi
ömmu sinni og móðurbróður Guð-
mundi í hús, sem hann hafði
nýlokið við að byggja, sem hjálp-
arhella ömmu sinnar, sem þá var
um sjötugt.
Þar dvelst hún þar til hún hefur
lokið gagnfræðaskólaprófi, en fer
síðan í atvinnu suður á veturna
eins og þá var títt. Um tvítugt fer
hún í húsmæðraskólann á Laugar-
vatni og lýkur þaðan prófi um
vorið.
Eftir að Guðmundur móður-
bróðir hennar flyst til Reykjavíkur
reynist Anna honum sem besta
dóttir enda átti hann alltaf at-
hvarf hjá henni, og mun hann
syrgja hana sárt.
í Reykjavík kynntist hún eftir-
lifandi eiginmanni sínum, Svein-
birni Egilssyni eftirlitsmanni út-
búa Landsbankans, og eignuðust
þau þrjár dætur, Guðnýju flug-
freyju, Sigurlaugu í læknanámi og
Önnu Dís í menntaskóla.
Dætrum sínum var Anna ein-
stök móðir, fórnfús og mild og
vildi allt gera þeim til hjálpar
hvort heldur var í námi, eða starfi,
enda hagaði hún vinnu sinni þann-
ig að hún væri sem mest heima.
Alltaf voru vinir þeirra og félag-
ar velkomnir inn á þetta skemmti-
lega og gestrisna heimili.
Anna var ein af þessum fágætu
konum sem allt vildu fyrir aðra
gera, hjá henni var alltaf opið hús
til gistingar og matar hvort sem
var til einnar nætur eða mánaðar
og ekki var Sveinbjarnar hlutur
minni í gestrisninni. Síglöð og
brosandi snerist hún í kringum
mann og ekkert var ofgott fyrir
þann sem kominn var.
Margar ánægjustundir erum við
hjónin búin að eiga með Önnu og
Sveinbirni, bæði á heimili þeirra
og á ferðalögum og vonuðumst við
til að þær ættu eftir að verða
miklu fleiri, en einhver okkur æðri
ræður og verðum við að sætta
okkur við- það, þó sárt sé, en samt
er ómetanlegt að eiga minninguna
um þessa tryggu og einlægu æsku-
vinkonu.
Megi góður guð styrkja Svein-
björn, dæturnar, móður hennar og
systur á þessari erfiðu stundu, en
láta minninguna um hana verða
sem ljós í myrkrinu.
Helga Torfadóttir.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu
HELGU KRISTJÁNSDÓTTUR
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks gjörgæsludeildar Land-
spítalans.
Magnús Ingimundarson
Ingimundur Magnússon Lilja Gunnarsdóttir
Kristján Magnússon Pálína Oddsdóttir
Vala Dóra Magnúsdóttir Guóni Kristjánsson
Jórunn Magnúsdóttir Jón Elberg Baldvinsson
barnabörn og barnabarnabörn

Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og útför
stjúpsonar míns og bróöur okkar
GUÐMUNDAR BJARNASONAR
netageróarmanns
Óöinsgötu 20 A.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks Landspítalans deild 3 B og
einnig til Hampiöjunnar. , ...
Anna bórarinsdóttir
Baldur Bjarnason
Unnur Bjarnadóttir
Erla Bjarnadóttir
Auóur Bjarnadóttir.