Morgunblaðið - 25.04.1979, Side 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. APRIL 1979
M0RödN-íp|
kafp/nu u I
Jú, Kamalt módel, en hann
gengur enn á sínum 6—7 ban-
önum svo sem 10 km veg.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Fyrsta útspil í upphafi hvers
spils krefst meir af varnarspilur-
unum en flest annað, sem kemur
fyrir við borðið. Og það var ein-
mitt vandinn í sjöttu páskaþraut-
COSPER
Hvernig eiga
bændur að tryggja
sig gegn harðindum?
Rögnvaldur Steinsson sem mun
vera gamalreyndur bóndi, gerir
athyglisverða athugasemd í þess-
um dálkum h. 21. apríl vegna
sjónvarpsþáttar um loftslags-
breytingar, og vegna ummæla,
sem ég lét þá falla. Honum þykir
ég gera of lítið úr þýðingu hey-
fyrninga til tryggingar gegn harð-
ærum. Það sem ég benti á var hvað
fyrningar hrökkva skammt, þegar
loftslag versnar til lengdar. Eftir
einn eða tvo vetur eru þær uppurn-
ar, og þá blasir ekki annað við en
að skera af heyjum, minnka bú-
stofninn. Við fengum sjö slík ár í
röð 1965—1971, þegar heyfengur
var 15—20% minni af sama túni
en hafði verið næstu fjóra áratugi
á undan, miðað við sama áburð.
Vetur og vor urðu auk þess
gjaffelldari en áður. Þetta er
sambærilegt við mögru árin sjö,
sem sagt er frá í gamla testament-
inu, því að ráð Jóseps við þeim var
að safna fimmtungi af öllu korni í
hlöður í sjö ár til þess að vera
viðbúinn hallærunum. Hvað þá ef
harðærin yrðu 77, eins og þau sem
voru gengin á undan góðæriskafl-
anum 1925—1964. Hvað hefði
þurft stóra hlöðu til að búa sig
undir annað eins?
Víst eru fyrningar samt nauð-
synlegar vegna einstakra harð-
æra. En það er annað ráð sem er
varanlegra og tæknin hefur fengið
okkur í hendur. Eg skal reyna að
skýra það með dæmum um bú-
skaparlag tveggja bræðra.
Sá eldri hefur 20 hektara tún og
ber á það eins og nú tíðkast, um
110—120 kg köfnunarefnis á hekt-
ara og önnur efni samsvarandi,
auk búfjáráburðar. Öllu meiri
áburður borgar sig yfirleitt afar
illa. I góðæri fær hann með þessu
næg hey handa bústofni, sem
honum hentar og fyllir peningshús
hans. En þrátt fyrir fyrningar fer
það svo að eftir fárra ára harðindi
verður hann að skera af heyjum.
Dýrt húsrúm í hlöðum og fénað-
arhúsum stendur autt, þetta er
eins konar atvinnuleysi, tekjur
lækka en kostnaður ekki.
Sá yngri hefur jafn stóran
bústofn. En hann hefur komið sér
upp varanlegri harðindatryggingu.
Hann hefur fjórum hektörum
stærra tún en sá eldri. Þetta gerir
ótrúlegan mun: hann þarf ekki að
nota nema 60—80% af þeim
áburði sem eldri bróðirinn þarf til
þess að fá nóg hey í góðæri.
(Þessar tölur skal ég rökstyðja ef
þörf krefur). Þessi árlegi sparnað-
ur er fljótur að borga ræktun
þessara fjögurra hektara. Þegar
harðnar í ári, tekur yngri bróðir-
inn það til bragðs að bera meira en
áður á tún sín. A kalárum eins og
þeim sem við þekkjum, ber hann
jafn mikið á og bróðir hans á
hvern hektara og fær þá auðvitað
20% meira hey en hann, nóg
handa óbreyttum bústofni. Vissu-
lega aukast útgjöld hans, en allir
mni.
Þú varst með þessi spil í sæti
suðurs.
S. Á63
H. K8643
T. G5
L. K74
Vestur hóf sagnir á þrem tígl- ■ifr.
um, sem sýndi langlit í tíglinum og
lítið annað. Austur sagði það ©PIB
lokasögnina, þrjú grönd.
Hvaða útspil velur þú?
Eftir svona sagnir er eðlilegt að
gera ráð fyrir, að andstæðingarnir
eigi nóg af slögum, t.d. sjö á tígul
og tvo í hinum litunum. Lítið vit er
í sögn austurs nema hann eigi
góða samiegu við opnunarlitinn.
Því er mikilvægt að finna strax
veika blettinn og taka fimm slagi í
hvelii.
Og til að finna þennan veika
blett spilum við út spaðaás. Þá
fáum við að sjá borðið og fyrsta
afkast norðurs.
Norður
S. 9742
H. 972
T. 2
L. ÁD865
Vestur
S. K8
H. 105
T. ÁD109863
L. 32
Austur
S. DG105
H. ÁDG
T. K74
L. G109.
Suður
S. Á63
H. K8643
T. G5
L. K74
Við sjáum strax að ekki þýðir að
halda áfram með spaðann. Og
þegar norður lætur sitt iægsta
spil, tvistinn, verðum við ekki í
vafa um framhaidið. Spiium laufi
og vörnin tekur sína upplögðu
slagi.
Vonandi hefur þú ekki verið svo
óheppinn að hafa ætlað að spila út
hjartanu?
Vertu ekki að æsa þig yfir þessu, þeir lofuðu að koma
með útveggina í fyrramálið!

Hverfi skelfingarinnar
27
— Við skulum láta það
liggja á milli hluta í bili. Getið
þér staðið á því að Bo Elmer
hafi aldrei nokkru sinni komið
heim til yðar þegar þér voruð
einar heima.
Vivi Paaske varð blóðrjóð í
andliti og stamaði:
— Ég get lýst því yfir í eitt
skipti fyrir öll að það hefur
aldrei verið neitt slíkt milli Bo
og mín. Ég fortek svo sem ekki
endilega fyrir það að hann hafi
ekki einstöku sinnum komið
inn fyrir og við höfum spjallað
saman. En ekki vitundar ögn
annað. Og það er sannleikur-
inn f málinu.
Næsti aðili sem kallaður
hafði verið á vettvang var
eiginmaður hinnar myrtu,
Finn Christensen. Hann var
fölur og fár og hendur hans
voru á sífelldri órólegri hreyf-
ingu þegar hann sat á móti
lögregluforingjanum.
— Ég harma að þurfa að
vera að rifja þetta stöðugt upp
fyrir yður, Christensen en við
höfum áreiðanlega báðir áhuga
á að málið upplýsist hið fyrsta
og hinn seki fái makleg mála-
gjöld.
Rödd lögregluforingjans var
lág og vinsamlcg.
— Þér hafið skýrt frá þvf að
á miðvikudagskvöldið hafið þér
farið á Allay Cat og fengið
yður bjór. Hálftíma sfðar í
kvikmyndahús og eftir sýning-
una beint heim. Er þctta ekki
rétt með farið?
— Jú.
Kennarinn kinkaði kolli
dimmur á svip.
— Ég gat ekki spurt yður
um það um daginn en mun nú
nota tækifærið. Vissi konan
yðar, að þér mynduð ekki koma
heim fyrr en um ellefuleytið.
— Já. Venjulega standa
fundirnir allt kvöldið, en tveir
kennaranna boðuðu veikinda-
forföll á miðvikudaginn og þá
komum við okkur ásamt um að
ljúka fundinum fyrr og fresta
þar til síðar. Og þá hugsaði ég
með mér að þar sem Janny
byggist ekki við mér strax ætti
ég að nota tækifærið og sjá
kvikmynd sem ýmsir af nem-
endunum höfðu talað um.
— Þér sátuð einn við borð í
Alley Cat, að því er þeí hafið
sagt?
— Já, það cr alveg rétt.
— Og þér munið ekki til
þess að hafa séð neinn sem þér
kannist við og gæti staðfest og
að þér voruð þarna? Það er
ekki beinlfnis vegna þess það
skipti öllu máli. Ileldur bara
svona formsins vegna.
Kennarinn hristi höfuðið.
— Það var gremjulegt, sagði
lögreglustjórinn nánast við
sjálfan sig.
— Þjónninn á kránni man
nefnilega heldur ekki til þess
að hafa séð yður.
8. kafli
Miðvikudagseftirmiðdag
einn f byrjun marz kom leið-
inda óhapp fyrir í verziuninni
Eftir Ellen og Bent Hendel
Jóhanna Kristjónsdóttir
snéri á islenzku.
hjá David Petersen. Einhver
hafði ýtt kcrtapakka f ógáti
niður á gólfið og Lis Rugaard
sem sá ekki niður á tærnar á
sér vegna þungunar sinnar
hrasaði um kertin með þeim
afleitu afleiðingum að hún
skall aftur fyrir sig og fékk
roknajtögg á höfuðið. Hún var
ekki komin til meðvitundar
þegar hríðarnar byrjuðu og
tuttugu mfnútum sfðar var hún
komin á fæðingardeildina.
Þremur vikum of snemma.
Tage Rugaard kom til íæð-
ingardcildarinnar í hinu mesta
uppnámi skömmu sfðar. Það
var ekki fyrr en seint um
kvöldið að fæðingin var um
garð gengin og hinn örþreytti
eiginmaður komst heim til sín.
Einmitt þetta sama kvöld
gerðust miklir atburðir í ein-
býlishúsahverfi Bakkabæjar
rétt eina ferðina enn.
Þctta var á dimmu kvöldi og
ískaldur vindur næddi á milli
húsanna og gerði að engu
fullyrðingar veðurfraxtinganna