Morgunblaðið - 10.06.1979, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. JÚNÍ1979
Elzti sonurinn Jens var skinnvæddur þótt ekki
væri 0aö í grænlenzka stílnum. Þarna situr hann
vió kabyssuna, en í fjarska sér á hlandfötuna góðu
sem margar melódíur hafa hljómað í.
ittttur i
Angutikavsak
ásamt konu sinni
Þaö var
snarlega
skipt um föt
laust eftir
miðnættiö
til Þess að
fara í
myndatöku
með pompi
og prakt.
i
Vinahjal
ísöng
og dansi
Þyrping veiðimannahúsanna í Qanaq samanstóð af litlum húsum,
sem flest voru eitt herbergi og eldhús eða forhús. í einu þessara
húsa bjó Jens Kavigar veiðimaður og útskurðarsnillingur. Ég
heimsótti hann eitt kvöldið, ætlaði að fá að sjá hjá honum
útskorna hluti úr beini. Ég var með gítarinn með mér vegna
þess að ég hafði sungið íslenzk lög fyrir unglingaklúbb þorpsins. Sonur
Jens túlkaði samtal okkar því hann hafði lært dönsku eins og margir
unglinganna sem höfðu ient í námi. Jens átti ekki einn einasta útskorinn
hlut í bein. Þetta fátæka fólk þarf að selja það sem það framleiðir
jafnharðan og þar sem um gersemar er að ræða, eru hlutirnir ávallt
horfnir með það sama.
En Jens vildi fá að vita hvers vegna ég væri með gítar með mér. Ég
sagði honum að gítarinn væri vinur minn og því ferðaðist ég með hann.
„Komdu þá með vin þinn inn til okkar," sagði Jens og þar með var stigið
inn yfir þröskuldinn í veröld stórrar fjölskyldu í litlu húsi norður á nyrsta
hjara veraldar.
Þau voru sjö í heimili og að auki bjuggu hjá þeim í gistingu
veiðimannahjón frá litlum veiðimannabústað í um hundrað kílómetra
fjarlægð, Kekerertat. Það brostu allir þegar íslendingurinn gekk í húsið,
þessi umfangsmikla mannvera miðað við lágvaxna og fíngerða heima-
menn.
Það var talað saman eins og unnt var, sagðar sögur með einföldum
skýringum og þegar aðilar skildu hver annan var brosað og hlegið, áfanga
var náð. Fljótlega fór húsbóndinn að berja gítarkassann augum án þess að
segja nokkuð. Ég lét kyrrt liggja unz húsbóndinn stóðst ekki mátið og
spurði hvort ég ætlaði ekki að tala við vin minn.
Að loknu hverju lagi var klappað og pískrað og það var skemmtilegt að
vera vitni að því hvað þetta ljúfa fólk skemmti sér innilega yfir litlu. Á