Morgunblaðið - 17.07.1979, Page 24

32
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 17. JÚLÍ 1979
Ingibjörg Briem
—Minningarorð
Fædd 3. september 1889
Dáin 7. júlí 1979
A vordögum 1912 fluttu ung og
glæsileg prestshjón að Melstað í
Miðfirði, þar sem áður, við lok
kaþólskrar tíðar á landi hér, var
prestur Björn, sonur Jóns Arason-
ar, Hólabiskups. — Mun Melstað-
ur hafa verið þá, og jafnan síðan,
talinn eitt eftirsóknarverðasta
prestsetur landsins, enda enginn
prestur sótt þaðan frá á þessa öld.
En ungu hjónin voru séra Jó-
hann Briem, Steindórsson, prests í
Hruna og Ingibjörg Jóna ísaks-
dóttir verzlunarmanns á Eyrar-
bkka. Var séra Jóhanni veitt
embættið, að undangengnum
kosningum, 27. júní 1912, og þá
vígður til prests, en hafði áður
gegnt kennslustörfum frá því
hann lauk guðfræðiprófi 1907.
Það var ekki lítið í fang færst
fyrir ungu hjónin, að hefja búskap
á þessu norðlenska höfuðbóli, og
uppfylla allar þær kröfur, sem á
þeim tíma voru gerðar til hjóna í
þeirra stöðu. En fullyrða má, að
þá þraut leystu þau strax, svo að á
betra varð ekki komið. Unnu þau
sér virðingu og traust sinna sókn-
arbarna, fjær og nær, og bar þar
engan skugga á öll þau ár, sem
þau, hvort fyrir sig og sameigin-
lega voru í forystusveit þessa
víðlenda og þá fjölmenna presta-
kalls.
Séra Jóhann var með afbrigðum
samviskusamur og trúverðugur
embættismaður, og hlaut hann að
maklegleikum riddarakross fyrir
embættisstörf er hann hafði gegnt
prestþjónustu í fjörutíu ár. Þeir
munu hafa verið fáir helgidagarn-
ir í prestskapartíð hans, að hann
ekki hafi embættað í einhverri
hinna fjögurra kirkna, er hann
þjónaði, auk þeirra fjölmörgu
prestverka í heimahúsum, sem
starfið krafðist. Loks húsvitjaði
hann alltaf og heimsótti þannig
hvert býli og alla búendur árlega,
og var því oft nætursakir að
heiman. Stjórn bús og heimilis-
starfa hvíldi því mest á húsfreyj-
unni, en heimilið mannmargt og
gestagangur mikill, þar sem Mel-
staður er í þjóðbraut, en gestrisni
og öll fyrirgreiðsla annáluð, og
voru þau hjón samhent í því sem
öðru, þó vitanlega mæði þau störf
ætíð mest á húsmóðurinni. Mun
erfitt fyrir nútímafólk að skilja og
gera sér í hugarlund hve mikla
fjármuni og fyrirhöfn það út-
heimti, að halda uppi reisn og
risnu slíks heimilis sem var á
Melstað í tíð þeirra séra Jóhanns
og frú Ingibjargar, svo margir,
sem höfðu kynnst þeim á langri
leið, ekki einasta úr héraðinu,
heldur víðsvegar að af landinu, úr
öllum stéttum og starfshópum.
Þau hjónin voru einkar söngvin
og músíkölsk. Lagði séra Jóhann
sig fram um að stofna og æfa kóra
í hverri kirkjusókn og studdi frú
Ingibjörg þá starfsemi manns síns
með þátttöku og fyrirgreiðslu, svo
sem hún mátti. Einnig æfði séra
Jóhann og stjórnaði karlakór þar í
sveitinni um langt skeið, til mikils
menningarauka og ánægju.
Allan sinn langa starfsaldur þar
á Melstað voru þau hjónin heilsu-
hraust og gegndu sínum mikil-
vægu störfum með allri alúð og
fullri reisn til hin síðasta, er þau
fluttu alfarin til Reykjavíkur vor-
ið 1954, eftir fjörutíu og tveggja
ára farsælt og göfugt starf í því
fagra og sögufræga héraði, Mið-
firði, og er óhætt að fullyrða, að
engan áttu þau óvildarmann en
því fleiri vini og velunnara, sem
kvöddu þau með virðingu og þakk-
læti fyrir langa og gæfuríka sam-
fylgd.
Skömmu eftir komuna til
Reykjavíkur veiktist frú Ingibjörg
og var mjög þjáð um nær tveggja
ára skeið, svo henni var stundum
vart hugað líf. En svo brá snögg-
lega til bata og náði hún fullri
heilsu, er entist því nær til ævi-
ioka. Var því næst sem um krafta-
verk hefði verið að ræða.
Mann sinn missti frú Ingigjörg
1959 og síðustu árin dvaldi hún á
Elli- og hjúkrunarheimilinu
Grund og átti þar góða daga, og
var ánægð með sitt hlutskipti þar.
Er það mikil gæfa, að geta þannig
aðlagað sig breyttum kringum-
stæðum og fundið hamingjuna við
hinar ólíklegustu aðstæður.
Börn þeirra Melstaðarhjóna eru
fjögur, mesta sómafólk, svo sem
þau eiga kyn til. Steindór, starfs-
maður á Löggildingarskrifstof-
unni. Fyrri kona hans Var Betty
Godtfredsen, dáin 1954 og áttu
þau eina dóttur. Seinni kona hans
er Sigríður Sigtryggsdóttir og eiga
þau tvö börn. Ólöf, hjúkrunarkona
í Kaupmannahöfn, Camilla, að-
stoðarstúlka við ellihjálp í
Reykjavík og Sigurður, deildar-
stjóri í Menntamálaráðuneytinu,
kvæntur Soffíu Jónsdóttur og eiga
þau þrjú börn.
Enn man ég vel þessi glæsilegu
hjón, er séra Jóhann messaði
fyrsta sinni í sóknarkirkjunni
okkar að Efra-Núpi, hvað þau
voru glaðleg og vingjarnleg og
hvað þau sungu vel, en ég hafði
aldrei fyrr séð né heyrt prest
syngja fullum rómi í messunni, en
það gerði séra Jóhann jafnan,
enda söngmaður ágætur, og sama
var um ungu og fallegu konuna
hans, þá og ætíð, er hún kom þar
frameftir, sem raunar var ekki
oft, því leiðin var löng á þeirra
tíma farartækjum, hestunum, 25
km og auðvitað engir vegir, aðeins
reiðgötur. En seinna jukust kynn-
in og þar með vináttan, er ég
allmarga vetur var farkennari á
þeirra myndarlega heimili, og
kenndi meðal annarra börnum
þeirra og hlaut að launum vináttu
allrar fjölskyldunnar, sem varað
hefur æ síðan, þó samfundum hafi
fækkað.
Síðast hitti ég frú Ingibjörgu
aðeins nokkrum dögum áður en
hún veiktist. Enn var hún glæsileg
með sitt sérstaka hefðarkonuyfir-
bragð, fylgdi mér til útidyra og
kvaddi með virktum eins og siður
er góðra gestgjafa.
t
Faöir okkar, tengdafaöir og afi
VILHJÁLMUR BENEDIKTSSON,
frá Efstabæ, Sunnubraut 6, Akranesi,
andaöist í sjúkrahúsi Akraness 14. júlí.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
t
SIGURBJÖRG JÓNÍNA EINARSDÓTTIR
frá Endageröi á Miönesi,
til heimilis aö Stigahlíö,
sem lézt 8. júlí, veröur jarösungin frá Dómkirkjunni fimmtudaginn
19. júlí, kl. 13.30.
Sigríöur Siguröardóttir
Hanna Þórarinsdóttir
Þórarinn Alexandersson.
t
Dóttir okkar,
HELGA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Framnesvegi 16,
sem andaöist í Barnaspítala Hringsins, þann 10. júlí sl. veröur
jarösungin frá Neskirkju, miövikudaginn 18. júlí kl. 2 e.h.
Lára Jóhannesdóttir, Guömundur Jóhannsson.
t
Ástkær dóttir mín,
ELLEN MJÖLL JÓNSDÓTTIR
veröur jarösungin í Fossvogskirkju föstudaginn 20. júlí, kl. 10.30.
Jón Hannesson.
t
Eiginkona mín og móöir okkar
AUDUR EIRÍKSDÓTTIR,
Ijósmóöir
Hjallalandi 6,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 18. júlí kl. 15.
Karl Jakobsson,
Þráinn Karlsson,
Örlygur Karlsson.
Elísabeth Gíslason frá
Fœreyjum —Minning
t
Eiginmaður minn
MAGNÚS BLÖNDAL,
tró Grjóleyri,
Asbraut 5, Kópavogi,
verður jarösunginn frá Fossvogskirkju, miðvikudaginn 18. júlí kl.
1.30. Fyrir mína hönd og annarra vandamanna, Ólafía Blöndal.
t
Moöir okkar,
GUÐLAUG LÝDSDÓTTIR,
sem andaöist 10. júlí sl. veröur jarösungin frá Fossvogskirkju
miövikudaginn 18. júlí kl. 10.30 fh.
Benedikt Björnsson, Lýður Björnsson
Guómundur Björnsson, Siguröur Björnsson.
Jón Björnsson
Fædd 12. september 1910.
Dáin 7. júlí 1979.
Nú er elsku amma farin og
kemur ekki aftur. Aldrei framar
mun hún rétta okkur nýprjónaða
ullarsokka, með þeim orðum að
það sé svo kalt að vera sokkalaus í
stígvélunum.
Yfirleitt þegar við komum í
heimsókn til ömmu og afa, sat
amma í stóra hægindastólnum
með prjónana í höndunum. En
aldrei fórum við heim svo að við
hefðum ekki fengið brjóstsykurs-
mola eða kexköku til að maula á.
Væri eitthvað sem amma gat
gert fyrir barnabörnin sín, þá var
það hennar fyrsta verk að
uppfylla þá þörf. Alltaf var
eitthvað í bögglunum frá henni
sem okkur vanhagaði um eða
langaði í. Hún vissi alltaf hvað
það var.
Við þökkum ömmu fyrir allt
sein hún veitti okkur.
Barnabörn
Ég tel það mér til gildis, að hafa
'tt vináttu þessarar fjölskyldu svo
langa ævi, því kveð ég nú prests-
frúna frá Melstað einnig með
virktum og óska börnum hennar
og fjölskyldum þeirra allrar bless-
unar í bráð og lengd.
G. B.
Vorið 1912 fór fram prestskosn-
ing í Melstaðarprestakalli. Úrslit
þeirrar kosningar vakti almenna
athygli þar sem óþekktur guð-
fræðikandídat Jóhann Briem
Steindórsson frá Hruna hlaut
kosningu með yfirgnæfandi at-
kvæðamagni, en virðulegir prestar
sem einnig voru í framboði féllu.
Sr. Jóhann kom strax til em-
bættis síns, en heitmey hans
Ingibjörg ísaksdóttir frá Eyrar-
bakka kom um haustið, er þau
höfðu gengið í hjónaband, hafði
hún þá dvalið í Svíþjóð um tíma
en áður stundað nám við Flens-
borgarskólann í Hafnarfirði og
ennfremur verið þjónustustúlka í
„Húsinu" á Eyrarbakka sem talið
var eitthvert mesta menningar-
heimili hér á landi, og hinn
ágætasti skóli fyrir ungar stúlkur
sem þar dvöldu.
Það kom fljótt í ljós að þau hjón
voru fullkomlega þeim vanda vax-
in er þau tóku sér á herðar. Hann
hinn reglusami og hugprúði em-
bættismaður sem alls staðar lét
gott af sér leiða, og hún hin
glæsilega húsmóðir sem með
dugnaði sínum og smekkvísi gerði
heimili þeirra aðlaðandi, þau öðl-
uðust líka fljótt virðingu og vin-
sældir íbúa héraðsins, sem hélst
alla tíð þau 42 ár sem þau áttu
heimili sitt á Melstað.
Bæði voru þau hjón söngvin og
beittu sér fyrir stofnun söngkóra
sr. Jóhann stjórnaði karlakór um
fjölda ára, þá vann hann einnig af
alhug að bættum kirkjusöng hjá
söfnuðum sínum. Frú Ingibjörg
hafði ágæta alt-rödd og átti drjúg-
an þátt í að efla allt starf á sviði
söngmála. Oft var leitað til frú
Ingibjargar og til þeirra beggja
hjóna með leiðbeiningar og holl
ráð í sambandi við ýmiskonar
skemmtanahald og samkomur t.d.
leiksýningar þegar erfitt var að fá
nokkra leiðsögn í þeim málum.
Norðurlandsvegur liggur með-
fram túninu á Melstað, það er
einnig miðsvæðis í héraðinu,
margir áttu því leið þar heim bæði
að finna prestinn og þá ekki síður
til að njóta þeirrar ánægju að
koma á þeirra ágæta heimili. Þar
við bættist að símstöð var þar um
mörg ár eina í sveitinni áður en
einkasími var lagður, þar var
ennfremur bréfhirðing.
Hægt er að ímynda sér að
húsmóðirin hafi átt æði annríkt,
að sjá um stórt heimili meðal
annars uppeldi fjögurra barna
þeirra hjóna, og stöðugur straum-
ur af gestum, en svo virtist, þó
alltaf væru bornar fram rausnar-
legar veitingar, að hún hefði
einnig tíma til að setjast niður og
tala við gesti sína. Kom dugnaður
hennar og reisn best fram þegar
annríki var sem mest.
Eins og áður hefur komið fram
fluttust þau hjón frá Melstað árið
1954. Var heimili þeirra upp frá
því að Grettisgötu 74 Reykjavík,
sr. Jóhann andaðist 8. júní 1959.
Eftir það bjuggu þær saman
mæðgurnar Ingibjörg og Camilla
þar til heilsa Ingibjargar leyfði
ekki annað en hún væri undir
læknishendi og hjúkrunarfólks.
Fór hún þá á elliheimilið Grund
þar sem hún naut hinnar bestu
umsjár, og þar andaðist hún 7.
þ.m. vantaði þá tvo mánuði á
nírætt.
Langri æfi er lokið, mikið starf
hefur verið unnið.
Miðfirðingar þakka henni fyrir
komuna í sveitina, þakka fyrir
ógleymanlegar ánægjustundir á
heimili hennar fyrr og síðar.
Þakka fyrir órofa tryggð og vin-
áttu. Þeir óska hinni látnu
heiðurskonu fararheilla.
Gamall nágranni