Morgunblaðið - 03.08.1979, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 3. ÁGÚST 1979
Stórglæsilegt úrval af gólfmottum og veggteppum.
Indversk og kínversk handgerð teppi. Einnig mottur
frá m. a. Afghanistan, Persíu, Tékkóslóvakíu,
Belgiu, Búlgariu, Spáni og Bandaríkjunum.
Muniö hina þægilegu kaupsamninga
Teppadeild
Jón Loftsson hf.
Hringbraut 121 slmi 10 600

SLATTUVELAR
Það er leikur einn að
slá grasflötinn með Norlett
i
Nú fyrirliggjandi margargerðir
á hagstæðum verðum.
VANTAR ÞIG VINNU
VANTAR ÞIG FÓLK
tP
Þl AKiI.YSIR l.M ALI.T
LA.M) ÞEGAR ÞL Al’G-
LYSIR I MORGLNBLADLNL
Ragnar Bjami Stein-
gríntsson — Minning
Fæddur 27. september 1959.
Dáinn 29. júlí 1979.
Kveðja frá systkinum.
Við eigum erfitt með að sætta
okkur við það, að Ragnar bróðir
okkar sé horfinn — að hann sé
ekki lengur hjá okkur. Treganum
og sorginni verður ekki lýst með
orðum af vörum okkar. Ragnar,
þessi sólargeisli, mannvinur og
hvers manns hugljúfi — einlægur
í öllum sínum orðum og gerðum.
Hláturinn hans heyrist ekki leng-
ur en ómar þó í hjörtum okkar.
Það er ekki öllum gefið að eiga
hreint hjarta og ljúfa sál. Við
munum líka eftir góðvild hans og
hjálpfýsi þegar eitthvað bjátaði á
og kunnum honum innilegar þakk-
ir. Aldrei fór Ragnar fram á neitt
í stað greiða sinna. Honum nægði
einn lítill koss á kinnina. Allar
bernskuminningarnar — að leika
okkur — tuskast óg rífast — tala
saman, allt var þetta hluti af því
að vera systkini, þroskast, stækka
og lifa.
Við munum eftir ódrepandi
dugnaði Ragnars og elju við leik
og starf. Hve hann unni lífinu,
náttúrunni og Drottni. Trú hans á
guð var hans styrkur. Á vegum
hans hafði hann kosið að ganga
frá barnæsku. Fáir hafa haft jafn
hreina og fagra trú.
Við sem erum eftir, hugsum um
margt og tilfinningar okkar eru
tregablandnar. Hvers vegna þurfti
hann að fara núna? Hann sem var
svo ungur og lét alltaf gott af sér
leiða. Ymsar ámóta vangaveltur
móta líf okkar þessa dagana. Við
elskum Ragnar og minningu hans.
Hann verður alltaf sami stóri,
fallegi Raggi sem allir höfðu
dálæti á.
Við biðjum bróður okkar guðs
blessunar og náðar. Hvíli hann í
friði. Við sjáumst þó síðar verði.
Hans systkini, fris, Randver,
Lára, Margrét og Rafnar.
Það dimmdi yfir svip okkar
allra er við fréttum að elskulegur
vinur okkar, Raggi, væri dáinn.
Raggi sem var í blóma lífsins
aðeins nítján ára gamall og þráði
að geta lifað með okkur hinum. En
við ráðum því ekki sjálf hvað við
lifum lengi, því ræður skapari
okkar einn. Við vitum að núna
líður Ragga vel, hann sefur, en
verra eiga þeir sem eftir eru.
Svona yndislegum dreng eins og
hann var, getur enginn gleymt en
tíminn græðir öll sár.
Flest okkar krakkanna kynnt-
umst Ragga á Hlíðardalsskóla.
Við urðum svo lánsöm að eignast
hann fyrir vin og skólabróður.
Alltaf var hann svo hress og
kátur, ljómaði af lífsgleði og
kátínu. Alltaf var hann með í öllu
sprelli og gamni á skólanum, en ef
að vildi til að hann var ekki með,
þá vantaði mikið. Raggi var sann-
arlega vinur vina sinna og honum
var hægt að treysta.
Raggi var trúaður drengur.
Hlíðardalsskóli er starfræktur af
sjöunda dags Aðventistum og þar
fór Raggi að íhuga alvarlega Guðs
málefni. Hann sótti ávallt sam-
komur og drakk í sig hvert orð.
Hann las mikið í biblíunni sinni
og vissi margt úr henni. Okkar
góði skólastjóri, Björgvin Snorra-
son, kenndi bæði honum og okkur
margt, og honum viljum við þakka
hjartanlega fyrir það. Okkur
kenndi hann að elska Guð og virða
hans reglur. Við erum öll ánægð
yfir því að Guð fékk að opna
hjarta Ragnars og taka sér þar
bólfestu áður en hann dó. Við
trúum því að við mætumst öll
aftur hjá Guði, þegar Jesús kemur
til að sækja sín börn, þá munu
þeir sem í gröfunum eru og dáið
hafa í trú á Guð fyrstir upp rísa
og síðan munum við sem eftir
lifum verða hrifnir upp ásamt
þeim til fundar við drottinn og lifa
saman um alla eilífð.
Þetta eru fátæklegar línur, en
Minning:
Etín Margrét Magnús
dóttir ísafirði
Fædd. 9. júní 1909
Dáin 7. júní 1979
Föðursystir mín hún Ella, er
fallin frá, lát hennar kom mér
mjög á óvart. Að vísu leið alltaf
nokkuð langur tími milli þess að
ég sá hana, en í huga mínum hefur
hún alltaf verið hin sama, ljúf,
fríð og ungleg.
Heimilið á Sólgötu 1 á ísafirði,
þar sem hún bjó síðustu árin
ásamt systkinum sínum, Sigrúnu
og Jónasi, stóð okkur systkina-
börnunum alltaf opið, og segja má
að oft hafi það verið okkar annað
heimili, þannig hefur það verið
svo lengi sem ég man. Ég minnist
þess er amma og afi. Helga
Tómasdóttir og Magnús Olafsson,
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig
verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í
síðasta iagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendibréfs-
formi eða bundnu máli. Þær
þurfa að vera véiritaðar og
með góðu línubili.
voru á lífi og réðu húsum, þá var
oft margt um manninn í „Sólgöt-
unni“. Síðar, er þau voru fallin frá
og Lára dóttir þeirra tók við
hússtjórn, hélst sami andinn í
húsinu. Og er Lára dó 1959 tók
Elín við daglegu amstri húsfreyju.
Hún var hárgreiðslukona, og hafði
rekið hárgreiðslustofu á Isafirði
um þriggja áratuga skeið. Þrátt
fyrir langvarandi fjarveru frá
ísafirði hefur það komið af sjalfu
sér að halda nokkru sambandi við
systkinin i „Sólgötunni". Alltaf er
gist á heimili þeirra þegar við,
fjölskyldan, komum vestur, og
ávallt er þar sama hlýja viðmótið
að finna. Ella Magg var að mörgu
sérstök. Það var ekki hávaðinn í
þessari konu né fyrirgangur. Og
hver hefði trúað því að hún ætti
eftir tvo daga í sjötugt. Hún var
ljós yfirlitum, bjart yfir henni og
ákaflega brosmild. Barngóð með
afbrigðum, enda búin að taka þátt
í uppeldi þeirra margra, þó ekkert
ætti hún sjálf. Mér fannst alltaf
eitthvert sólskin í andlitinu henn-
ar. Hún vra svo snyrtileg og hélt
sér svo vel að hún hefði getað
verið 20—30 árum yngri. Lömun-
arveiki fór að vísu illa með hana
árið 1949, en með hjálp góðra
manna, m.a. Sigrúnar systur
hennar og lækna úti í Danmörku,
komst hún svo vel frá sjúkdómn-
um, að aldrei varð sjáanlegt síðar,
að hún hefði lamast.
Aldrei minnist ég þess að Ella