Morgunblaðið - 05.08.1979, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ. SUNNUDAGUR 5. ÁGÚST 1979
„Hvað
ungur
nemur,
gamall
temur“
Spjallaö viö
unga og aldna
viö verslunarstörf
í Reykjavík
Þaö þarf víst ekki aö minna marga á aö
um þessa helgi er verslunarmannahelgin,
því aö auglýsingar fjölmiölanna undanfarna
daga hafa án efa séö um þaö.
Á síöustu árum hafa átt sér staö miklar
breytingar í verslunarháttum landsmanna,
því „kaupmaöurinn á horninu“, eins og hann
er oft kallaöur, viröist í auknum mæli vera
aö víkja fyrir stórverslununum. Sem betur
fer eru þeir þó ekki allir horfnir og í tilefni af
verslunarmannahelginni þótti blm. Mbl. vel
viö hæfi aö spjalla viö nokkra þeirra. Til
gamans ræddum viö einnig viö ungt fólk,
sem viö fundum viö afgreiöslustörf í nokkr-
um verslunum. Allir vita þó aö þaö er unga
fólkiö, sem erfa mun landiö og hver veit
nema þarna kunni aö leynast dugandi
kaupmenn framtíöarinnar.
í flestum tilfellum var þaö svo aö unga
fólkiö var aö hjálpa til í búöinni hjá mömmu
og pabba, eöa jafnvel ömmu og afa, sagðist
þaö vera aö vinna sér inn pening fyrir
veturinn, en mjög erfitt væri fyrir krakka á
þess aldri aö fá sumarvinnu. Einnig sögöu
þau aö gott væri aö kynnast verslunarstörf-
um, því vissulega mætti margt gott af þeim
eldri læra. Þar sannast því máltækið „hvaö
ungur nemur, gamall temur“.
Vidtöl: Aðalheiður Karlsdóttir
Ljósm.: Ól. K.M. og Kristinn
r
Gunnar Jóhannsson virtist svo sannarlega kunna réttu handtökin við
afgreiðsluna, þótt hann sé ungur að árum. Hér sést hann hagræða
ferskjukassa.
yyBeira en að
Rœtt við Gunnar
Gunnar Jóhannsson heitir 15
ára fjörlegur strákur, sem vinnur
hjá pabba sínum í versluninni
Þrótti. Sagði hann að þetta væri
þriðja sumarið, sem hann væri
þarna í búðinni, en sér þætti þessi
vinna hundleiðinleg.
„Ég geri þetta bara til að vinna
mér inn pening, en ég held þó að
það sé jafnvel betra að tína
ánamaðka. Allavega græði ég
meira á því. En það er bara hægt
að tína maðkana þegar það rignir,
svo mín vegna mætti rigna allt
sumarið."
Ekki vorum við nú viss um að
allir landsmenn væru sammála
„Mestgaman að afgreiða miðaldra fólk ”
Spjallað viðSiggu í biðskýlinu við Bústaðaveg
„Hvað ætlarðu að fá?“ var það
fyrsta sem hún Sigga í biðskýlinu
við Bústaðaveg sagði er við litum
inn til hennar í vikunni. Sigga, eða
Hrefna Sigríður Sverrisdóttir eins
og hún heitir fullu nafni, er níu
ára brúneygð og fjörleg hnáta og
hefur hún afgreitt í biðskýlinu frá
því hún var sjö ára og gefur
fullorðnu afgreiðslufólki ekkert
eftir. Hún er eldsnögg að finna til
það sem viðskiptavinurinn biður
um og leggur saman og gefur til
baka eins og ekkert sé. Vakti þetta
furðu blaðamanns og ákvað hann
því að spjalla svolítið nánar við
Siggu.
„Amma mín á sjoppuna og ég
byrjaði að hjálpa henni þegar ég
var sjö ára. Smátt og smátt fór ég
að læra á þetta allt saman og gat
farið að vera ein. Nú vinn ég á
morgnana þegar ég get og finnst
þetta alveg ágæt vinna," sagði
Sigga um leið og hún raðaöi
nokkrum glerjum í kassa, því hún
var ekkert á því að iáta blaða-
menn trufla sig.
„Oftast er nú ekkert mikið að
gera, þó er mikið verslað á föstu-
dögum og sunnudögum. Skemmti-
legast finnst mér að afgreiða
miðaldra fólk, en ég veit eiginlega
ekki af hverju, það er bara
skemmtilegast," sagði Sigga hlæj-
andi.
Er við spurðum Siggu hvort það
væri ekkert erfitt að leggja saman
þegar fólk keypti mikið kvað hún
blátt nei við. Einnig sagði hún að
það væri enginn vandi að gefa til
baka þegar einu sinni væri búið að
læra á þetta alit saman, því það
kæmi allt með æfingunni. En
Sigga er líka kjarnorkukona og
fékk níu í reikningi í skólanum,
svo það hjálpar kannski.
Sagði Sigga að fólki þætti oft
skrýtið að hún væri svona lítil að
afgreiða og spurði stundum hvort
ekki væri einhver fullorðinn nál-
ægt.
„Já, ég gæti vel hugsað mér að
verða búðarkona, þegar ég verð
stór,“ sagði Sigga með áherslu er
við lögðum fyrir hana þá spurn-
ingu. „Allavega finnst mér mjög
gaman að afgreiða og langar
eklkert til að hætta í sjoppunni."
Peningakassinn hjá honum Magnúsi í öldunni á lítið skylt við nútíma rafmagnspeningakassa.
„Kappsmálið var að verða
„Ég byrjaði að vinna við versl-
unarstörf þegar ég var strákur á
fermingaraldri," sagði Magnús Kr.
Guðmundsson í versluninni Öld-
unni á Öldugötunni, en margir
vesturbæingar kannast án efa við
þá verslun, því nú eru um tuttugu
ár síðan Magnús byrjaði að versla
þar á horninu.
„Ég man eftir því þegar ég var
að sendast út um allan bæ á
sendisveinahjólinu, með olíubrúsa
á stýrinu hjá mér og hveitipoka á
brettinu framan á,“ sagði Magnús
er við litum inn til hans í vikunni.
Aðspurður sagði Magnús að
margt hefði breyst í verslunar-
háttum landsmanna, frá því hann
fór fyrst að starfa við verslun.
„í gamla daga voru rólegheitin
og viðskiptavinirnir höfðu tíma til
að spjalla við mann. Þá var allt
vigtað upp úr skúffum, eftir ósk-
um viðskiptavinanna, en nú er allt
pakkað og það eina sem gera þarf
er að raða innpökkuðum vörum
upp í hillurnar, þar sem þær eru
geymdar, þangað til þær eru
keyptar. Gömlu skúffurnar eru
hérna ennþá og þótt þær séu ekki
notaðar á sama hátt og áður,
minna þær á gamla tíð,“ sagði
Magnús um leið og hann opnaði
nokkrar skúffur, sem augljóslega
gegndu nú öðru hlutverki, en þær
höfðu upphaflega verið smíðaðar
til.
Er við spurðum Magnús álits á
stórverslununum, sem nú eiga
auknum vinsældum að fagna,
þagði hann um stund og horfði
hugsandi fram fyrir sig. Er hann
tók til máls á ný, sagðist hann vel
geta viðurkennt að sér þætti mjög
gaman að koma inn í slíkar
verslanir, því þar væri svo margt
að skoða og til þess þyrfti mikinn
tíma.
„Hér er fólk alltaf að flýta sér.
Það hendist inn og kaupir einn og
einn hlut eftir hendinni, en fer
síðan þegar það hefur tíma í stóru