Morgunblaðið - 05.08.1979, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 5. ÁGÚST 1979
r
„Hvað
ungur
nemur,
gamall
temur“
„ Viðskiptavinirnir
stundum kröfuharðir”
Spjallað við Illuga Eysteinsson,
ungan og efnilegan sölumann
Illugi Eysteinsson viÖ afgreiðslu störf.
Illugi Eysteinsson byrjaði í vor
að afgreiða í versluninni Vegamót,
en þótt hann sé nokkuð hár í
loftinu, er hann ekki nema fjórtán
ára.
Sagðist Illugi hafa unnið áður
sem sendill, en kynni ágætlega við
sig í afgreiðslunni.
„Þetta er prýðisvinna á meðan
viðskiptavinirnir eru ekki of
kröfuharðir. Sumir gera sér enga
grein fyrir því að ég er óvanur og
heimta og heimta. Eg reyni þó að
gera mitt besta, enda fæ ég
ágætiskaup," sagði Illugi.
Aðspurður sagðist Illugi vel
geta hugsað sér að verða kaup-
maður, því honum hefði verið
hrósað fyrir að vera góður sölu-
maður og það þætti víst kostur í
kaupmannastétt.
„Annars er ég frekar að hugsa
um að gerast einhvers konar
fræðingur. Það gæti til dæmis vel
komið til greina hjá mér að lesa
jarðfræði eða annað í þá áttina,
því öll útistörf eiga vel við mig,“
sagði Illugi um leið og hann gaut
augunum út um gluggann þar sem
sólin skein.
Sagði Illugi að mjög erfitt væri
fyrir stráka á hans aldri að fá
vinnu við sitt hæfi og eina leiðin
væri að leita fyrst til ættingja og
vina.
„Ef það gengur ekki, þá verður
að sætta sig við unglingavinnuna,
en eiginlega er ég of gamall til
þess að fara í unglingavinnuna,
því kaupið er svo lélegt að það
mundi engan veginn nægja mér í
vetur,“ sagði Illugi og virðist nú
orðinn órólegur, því það er mikið
að gera og frammi bíður full búð
af viðskiptavinum. Góðir sölu-
menn láta slíkt sjaldan fram hjá
sér fara og við viljum því ógjarnan
tefja Illuga lengur.
„Það varmeira prang
að ígamla daga ”
Spjallað við Sveinbjörn íFatabiíðinni
„Það var meira prangað í gamla daga," sagði Sveinbjörn í Fatabúðinni, er við litum inn til hans í
vikunni. Dótturdóttir hans, Svava Mathiesen, sagðist vel geta hugsað sér að gerast búðarkona, en hún
hjálpar nú afa sfnum f búðinni.
Gœti vel hugsað mér
að verða búðarkona ”
— Rætt við Svövu Mathiesen,
sem hjálpar afa sinum íFatabúðinni
„Það eina sem okkur býðst er
unglingavinnan, eða þá að gæta
barna og er það ágætt út af fyrir
sig,“ sagði Svava.
„Mér finnst þó miklu skemmti-
legra að vera í búðinni," bætti hún
við um leið og hún sneri sér að
næsta viðskiptavini og spurði
hvort hún gæti aðstoðað.
Viðskiptavinurinn hélt nú það, og
setti það alls ekki fyrir sig að
afgreiðsludaman var ekkert sér-
lega há i loftinu. Svava stóð líka
með sóma og svaraði fyrirspurn-
um viðskiptavinarins á fagmann-
legan hátt um leið og hún sýndi
honum marglit tvinnakefli.
Svava Mathiesen, þrettán ára
lagleg hnáta, hjálpar afa sínum í
fatabúðinni þessa dagana og
sagðist hún kunna ágætlega við
sig á bak við búðarborðið.
„Mér finnst mjög gaman að
afgreiða fólk og gæti vel hugsað
mér að verða búðarkona," sagði
Svava er við spurðum hana um
starfið. „Ég er þó bara rétt að
byrja' á þessu og hjálpa af svona
af og til, þegar ég hef tíma.“
Sagði Svava að mjög erfitt væri
fyrir stelpur á hennar aldri að fá
vinnu því ekki væri mikið framboð
af vinnu við þeirra hæfi.
„Ég er þó þeirrar skoðunar að
það taki fjögur ár að verða góður
verslunarmaður. Það er líka mjög
erfitt að afgreiða í vefnaðarvöru-
verslun og ég tel það varla
kvennmannsverk, því bera þarf
þunga stranga á milli og koma
þeim fyrir uppi í hillum og annað
slíkt, sem hver sem er ræður ekki
við.“
Margar verslanir hafa sett svip
sinn á Reykjavíkurborg undanfar-
in ár og áratugi og er Fatabúðin
ein þeirra. Sagði Sveinbjörn Árna-
son að bráðum væri liðin tuttugu
ár frá því hann tók til starfa í
Fatabúðinni, en áður hefði hann
starfað í fjörtíu ár í Haraldarbúð,
sem eldri borgarbúar munu sjálf-
sagt eftir úr Áusturstræti.
Sveinbjörn hefur því samtals
starfað við verslunarstörf í um
það bil sextíu ár og sagði hann að
á þeim tíma hefði margt breyst.
í gamla daga var allt afgreitt
yfir búðarborðið, en í dag færist
það stöðugt í vöxt að fólk afgreiði
sig sjálft í verslununum. Þegar ég
byrjaði sem afgreiðslumaður
mátti ekki víkja frá viðskiptavin-
inum fyrr en hann hafði lokið
erindi sínu, og þótt maðurinn við
hliðina væri að spyrja um eitthvað
mátti ég ekki svara honum, nema
með leyfi þess, sem ég var að
afgreiða þá stundina. Nú er þetta
allt orðið mun frjálsara."
Sveinbjörn sagði ennfremur að
vöruvalið í verslunum hefði aukist
mjög mikið frá því hann mundi
fyrst eftir sér og eins allur
aðbúnaður.
„Fólkið sem verslar hefur ekki
eins mikla vöruþekkingu og áður,
sem er kannski eðlilegt, þar sem
vöruúrvalið hefur aukist svo mik-
ið. Áður fyrr var einungis hægt að
velja á milli þrenns konar efna,
silki, ullar og bómullar, en á síðari
árum hafa margs konar gerviefni
bæst við. Það var líka miklu meira
prangað í gamla daga, því fólk
hafði mun minna af peningum og
þurfti að velta fyrir sér hverri
krónu. Unga fólkið í dag hefur svo
mikil fjárráð að það kaupir bara
hlutinn, ef hann lítur vel út, en
engu máli skiptir hvort hann sé
handónýtur."
Sagði Sveinbjörn, að hann væri
mjög ánægður eftirá að hafa farið
út í verslunarstörf, en í rauninni
hefði tilviljun ein ráðið því.
„Maður reynir bara að gera sitt
besta í því starfi sem maður tekur
sér fyrir hendur hverju sinni og þá
gengur þetta allt saman," sagði
Sveinbjörn um leið og hann hag-
ræddi nokkrum skrautlegum efn-
isströngum.
TnrrrrrrrT
t ~ r. ar. ir m Skri, Til leigu við Upplýsingar ii! ! B-1 KlSiisiii
fstofuhúsnæði Hlemmtorg ■ veittar á skrifstofum okkar.
Allt á sama Stað Laugavegi 118-Símar 22240 og 15700 EGILL VILHJÁLMSSON HF