Morgunblaðið - 11.08.1979, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 11. ÁGÚST 1979

Kappakstur og
umferðaröryggi
Ágæti Velvakandi
Umferðarmálin ,eru mjög í
brennidepli nú um þessar mundir í
kringum verslunarmannahelgina,
sem oft er nefnd og líklega með
réttu mesta ferðahelgi hársins. Nú
er þessi blessaða helgi liðin og sem
betur fer stórlsysalaust að því er
fréttir herma. Annars ferðast
undirritaður aðallega með stræt-
isvögnunum og líkar vel.
Kem ég þá að því, sem mér
liggur á hjarta, sem er varðandi
umferðina á Kleppsveginum (sem
ætti í raun að heita Sundavegur).
Kleppsvegurinn er ein af lengstu
götum borgarinnar og nær frá
Elliðaánum og að Laugarnesi. í
framhaldi af Kleppsvegi er síðan
Sætún.
Á Kleppsveginum er afbragðs
„sprettfæri" fyrir bíla, — og virð-
ist það óspart notað. Það mun
vera um það bil ár síðan, að sagt
var frá því að lögreglumenn
„hefðu gert sér leik að því“ að
stöðva nokkrar af þessum kapp-
aksturshetjum með „radartilfær-
ingum" á 80 til 100 km hraða.
Bílar þessir fengu sérstök „verð-
laun“ (sektir).
Lögreglumenn hafa í mörg horn
að líta og geta því ekki verið alls
staðar. Eg vil leyfa mér að beina
þeim tilmælum til umferðarmála-
stjóra Reykjavíkurborgar að borg-
in sjái sér fært að „spandera"
svolitlu af hvítri málningu sem
nægði til þess að koma hvítur
þverstrikum yfir Kleppsveginn
gegnt Kleppsvegi 20 en þar er
biðskýli fyrir strætisvagna.
Á gatnamótum Héðinsgötu og
Kleppsvegar ættu einnig að koma
hvít þverstrik. Þetta gæti orðið til
að auka öryggi gagnandi fólks sem
þarna á leið um.
Ásgeir Þ. Ólafsson,
Kleppsvegi 6.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Hvar eru slagirnir, er spurn-
ing, sem krefst svars í varnar-
þraut.
Austur-vestur á hættu og vestur
gefur.
Norður
S. D109
H. 106
T. ÁKD7
L. KDG9
Vestur
S. G
H. ÁDG9842
T. G542
L. 4
Vestur spilar út lauffjarka gegn
þrem spöðum eftir þessar sagnir:
Vestur 3 hjörtu, norður dobl,
austur pass og suður þrjá spaða.
Félagi tekur kónginn með ás en
suður lætur sjöið. Hann skiptir þá
í hjartafimm, Sagnhafi lætur sjöið
og þú færð á gosann. I hjartaásinn
lætur austur þristinn og kóngur-
inn kemur frá sagnhafa. Hvað nú?
Ekki fást slagirnir á láglitina,
svo að austur verður að eiga
trompásinn að minnsta kosti.
Norður
S. D109
H. 106
T. ÁKD7
L: KDG9
Vestur
S G
H. ÁDg9842
T. G542
L. 4
Austur
S. Á432
H. 53
T. 106
L. Á8653
Suður
S. K8765
H. K7
T. 983
L. 1072
Þegar þú vilt fá trompun spilar
Íú upp á að fá hana og spilar
jarta, sem austur trompar með
ás og hann spilar auðvitað laufi og
trompum þín verður fimmti slag-
urinn.
Þetta var skemmtileg vörn, sem
byggðist raunar á að austur skipti
í hjartað í stað þess að leyfa þér
að trompa laufið strax. En þessa
fullyrðingu ættu lesendur að
kanna betur sjálfir.
COSPER
Ætli hann þoli að fljúga?
■
Lausnargjald í Persíu
43
— Það er eins 'gott þér gerið
eins og við segjum. Ég hef nóg
af skotfærum.
Hún gekk niður stigann með
Peters. Hann var ekki með
byssu og hafði þar af leiðandi
engin tök á því að þvinga hana.
En uppi var barnið hennar
aðeins fáein skref frá dauða eða
misþyrmingu. Á fyrstu hæð
mætti hún Brigdet sem var að
koma upp. Stúlkan veik
tilhliðar og Eileen gekk fram-
hjá henni án þess að mæla orð
af vörum.
Mario var niðri og var að tala
við Resnais sem var að spyrja
til vegar. Hann hafði haldið
Portúgalanum upp á snakki þó
nokkra stund. Enginn var f
forsalnum. Peters gekk að dyr-
unum. Eileen nam staðar.
— Gerið það fyrir mig, hvísl-
aði hún — kallið hana niður.
Ég grátbæni yður.
Hann opnaði dyrnar og þau
gengu út í sólskinið. Peters tók
um hönd hennar.
— Verið bara rólegar, sagði
hann. — Það verður ekkert
barninu að meini ef þér gerið
eins og ég segi yður. Komið
hingað. Ford Cortínu bfl var
lagt handan götunnar. Peters
opnaði afturdyrnar og sagði
hcnni að fara inn. Resnais kom
að í sömu andrá og sté inn í
bflstjórasætið. Peters sat og
horfði f áttina að húsdyrunum.
Dyrnar opnuðust og Madeleina
kom í áttina til þeirra. Peters
ávarpaði hana á arabisku.
— Allt í góðu gengi?
— Já, sagði hún. — Barnið
var að gráta. Ég lokaði álm-
unni. Enginn heyrir til hennar.
— Ágætt, sagði hann. —
Hringdu niðureftir og segðu
þeim að hitta okkur á Orval.
Síðan skaitu fara beinustu leið
til Heathrow. Losaðu þig við
byssuna. Við hittumst síðan á
ákvörðunarstaðnum.
Resnais ræsti bflinn og ók af
stað.
— Vinkona mín ætlar að bíða
átekta, sagði Peters við Eileen.
— Ég sagði henni að fara
aftur inn í húsið og drepa barn
yðar nema þér gerið það sem
við skipum yður. Hún mun ekki
hika við það.
Hann sá að hún hallaði sér
fram og fól andlitið f höndum
sér. — Sitjið kyrrar, sagði
hann.
Hann hafði engar teljandi
áhyggur af þessu. Hún átti
engra kosta völ. Og fyrst hún
hélt að Madeleine yrði eftir
myndi hún ekki einu sinni
reyna neitt. Barnið var læst
inni í barnaberbergjaálmunni.
Móðir hennar hafði íarið út,
vinnustúlkan hafðu séð það.
Eitthvað varð að gera, en hann
var ekki alveg viss hvað. Það
varð að koma í veg fyrir að
þjónustufólkið færi að brjóta
heilann um eitt né neitt og það
varð Ifka að telja þeim trú um
að dyrnar hefðu læst fyrir
slysni og eina manneskjan sem
__Eftir Evelyn Anthony
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á íslenzku
gat gert -það var auðvitað Ei-
leen sjálf. Þau máttu ekki bfða
of lengi. Nú var klukkan tutt-
ugu og fimm mfnútur yfir tólf.
Resnais ók f áttina að Baker
Street. Peters kom auga á síma-
klefa. Hann sagði Frakkanum
að nema staðar.
— Frú Field — Hann leit á
tckið andlit hennar án þess að
finna til minnstu samúðar. —
Enginn má vita að yður hafi
verið rænt. Ég vil leggja
áherzlu á það við yður. öryggi
barns yðar er undir því komið.
Svo og yðar eigið.
— Mig skiptir engu hvað
verður um mig, sagði Eileen. —
Mér er alveg sam hvað þið gcrið
mér. En iátið Lucy í friði...
Tárin runnu niður kinnar
hennar.
— Þér verðið að hringja
hcim, sagði Peters — Búið til
einhverja þá sögu sem mun
fullnægja vinnufólkinu. Segið
að dyrnar hafi óvart skollið í
lás og látið einhvern taka að sér
að hugsa um barnið því að þér
verðið í burtu um hríð. Ég verð