Morgunblaðið - 23.09.1979, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. SEPTEMBER 1979
15
i
ESLVfe «
••• •**--■ JL. * r *
v'T ,
4,
a%. " m. ir*C
Olafur Andrésson, Húsagaröi,
Landsveit.
Ljósm. Mbl.
Kristján.
fe&Mi Sa,niö rekið Ml byggöa.
I m

*tr.
;<r

*■
„Eins mig fýsir alltaf þó,
aftur að fara í uöngur"
völlum og segist hann ætla að
halda áfram til áttræðs."
— Leitið þið stórt svæði?
„Það er nokkuð stórt. Innsta leit
er Jökulgil, uppi í Torfajökli, og er
alltaf fé þar. Annars er féð á víð
og dreif um Landmannaafréttinn
allan og þarf því að leita gaum-
gæfilega. Vegna veðursins á laug-
ardaginn er afrétturinn alhvítur
og er það nokkuð óvenjulegt, en
þetta gekk allt saman nokkuð vel
þrátt fyrir það,“ sagði Ásgeir
Auðunsson fjallkóngur Land-
manna.
Gengiðvonum framar
Næst hittum við að máli Sig-
rúnu Haraldsdóttur frá Lýtings-
stöðum, en hún er ein fimm
kvenna, sem tóku þátt í þessum
leitum. Spurðum við hana að því
hvort hún hefði farið oft í göngur.
„Ég hef verið í göngum í fjórtán
ár. Að vísu hafa fallið úr tvö eða
þrjú skipti hjá mér, en þetta er
líklega í tólfta skipti sem ég fer á
fjall. í þessari ferð var ég allan
tímann á fjalli, allt frá Föstudags-
kvöldi. Þetta var ágætis ferð, að
vísu lentum við í illviðri á laugar-
daginn, en við biðum veðrið af
okkur inni í Landmannalaugum.
Við sem á hestunum fórum lentum
því ekki í neinum hrakningum, en
öðru máli gegnir um þá sem
ætluðu að koma inneftir á bílum á
laugardaginn. Þeir áttu í talsverð-
um erfiðleikum," sagði Sigrún.
Það má segja að þetta hafi gengið
vonum framar, því við misstum úr
einn dag, laugardaginn, en samt
höfum við haldið áætlun. Það er
mikill munur að vera í göngum
þegar veðrið er eins gott og það er
í dag, en ekki í sandroki eins og
stundum er hér uppfrá," sagði
Sigrún að lokum.
Rólegasta f jallferð
sem ég hef farið í
Að spjallinu við Sigrúnu loknu
birtist ungur maður á fallegum
hesti. Var þar kominn Kristinn
Guðnason, Kristinssonar frá
Skarði.
„Þetta hefur allt saman gengif
ágætlega," sagði Kristinn. „Ac.
vísu var vont veður á laugardag-
inn, eins og menn muna og þá var
einnig þoka á miðvikudag. Það má
vera að eitthvað af fé hafi sloppið
en það kemur ekki í ljós fyrr en í
eftirleitum. Það var óvenju mikill
snjór á afréttinum í þetta sinn en
var þó ekki til mikilla vandræða.
Vegna snjóanna var féð komið
mikið fram og leitirnar því tiltölu-
lega auðveldar," sagði Kristinn.
„Þetta er sú rólegasta fjallferð
sem ég hef farið í, enda féð ekki
dreift um mikið svæði. Þá er
einnig mikill munur að fá heitan
mat á svona ferðum og svo eru góð
hús, bæði við Landmannahelli og
Landmannalaugar, þannig að vel
fór um menn og hesta. Þegar við
vorum inni í Landmannalaugum
heimsóttu Skaftfellingar okkur og
var þar dregið sundur. Mér skild-
ist að þessi ferð Skaftfellinga hafi
verið hálf erfið og finnst mér að
þeir hafi lagt mikið á sig fyrir
örfáar kindur,“ sagði Kristinn
Guðnason frá Skarði.
Góð tilbreyting
Þessu næst lögðu Mbl.menn leið
sína að fjallabílnum sem fylgdi
leitarmönnunum alla ferðina og
ræddu við hinar margfrægu ráðs-
konur, sem sáu um matseld í
ferðinni. Er að bílnum var komið
var hann fullur af svöngum mönn-
um og höfðu þær systur Inga og
Stella nóg að gera við að gefa
mönnum kaffi og með því. Þær
gáfu sér þó tíma til að spjalla
örlítið við blm.
„Ég hef verið ráðskona í leitun-
um hér frá 1973 en Stella bættist í
hópinn árið eftir,“ sagði Inga.
„Það tekur um vikutíma að undir-
búa ferðina, bæði bökum við og
undirbúum á annan hátt. Við
smyrjum hins vegar í húsunum
þar sem haldið er til hverju sinni,
annaðhvort í Landmannalaugum
eða við Landmannahelli og einnig
eldum við þar líka. Þeir segja
okkur, að það sé mikill munur á
því að fá heitan mat en að búa við
skrínukostinn, eins og áður tíð-
kaðist," sagði Inga og þeir sem í
bílnum voru tóku undir það. Að-
spurð um hvort ferð sem þessi
væri ekki erfið, sagði Inga:
„Undirbúningurinn er nokkuð erf-
iður, en þetta er ekkert þegar
komið er af stað. Þetta er að vísu
nokkur vinna, við förum á fætur
um sex-leytið á morgnana og erum
að fram til hádegis. Síðan byrjar
törnin aftur um kaffileytið og er
þá unnið eins og þarf, stundum til
tólf eða eitt. Annars eru þetta
indælar ferðir, og góð tilbreyting
annars væri ég varla að þessu,“
sagði Inga Jónsdóttir að lokum. oj