Morgunblaðið - 14.11.1979, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. NÓVEMBER 1979

RAFf/NJ
m’
yvS
r sj.
V fvfl 47
GRANI GÖSLARI
Þér er óhætt að tæma fötuna
birgðir eru nægar!
Góður og drengilegur
málf lutningur mun sigra
Kæri Velvakandi
Örfá orð vildi ég senda í þátt
þinn.
Síðast liðinn mánudag 5. nóv-
ember flutti Magnús Kjartansson
fyrrverandi heilbrigðismálaráð-
herra erindi, all mjög gott, um
fatlaða og erfiðleika þeirra við að
komast ferða sinna. Og var það
allt vel fram sett eins og við mátti
búast af honum. Ég er einn af
þeim sem reyndi eftir veikum
mætti að rétta þeirra félagi fjár-
magn af mínum lágu launum og
geri það með glöðu geði.
En það var eitt í erindi Magnús-
ar sem sló mig óþyrmilega. Er
hann sagði að þeir fötluðu og
lömuðu ætluðu að taka vel eftir
hverju stjórnmálaflokkarnir
myndu lofa, fyrir þessar kosn-
ingar, að gert yrði fyrir lamaða og
fatlaða. Nú veit Magnús það vel
(eða ætti að vita) að fyrir kosn-
ingar er það sameiginlegt öllum
flokkum að lofa miklu en um
efndir verður því miður minna.
Það er varasamt fyrir fatlaða að
fara að binda allar vonir sínar vi.ð
loforð stjórnmálamanna. Ég
myndi, sem einn af mörgum sem
styðja við bak þeirra hvetja þá að
halda félagi sínu frá öllu pólitísku
þrasi, því að það gefur ekki góðu
félagi sem þeirra neinn hraðbyr til
átaka sem félagið verður að
standa í um ókomin ár.
Magnús Kjartansson veit það
sem reyndur stjórnmálamaður og
fyrrverandi heilbrigðismálaráð-
herra að mörg járn eru í eldinum
sem þarf að huga að, t.d. málefni
Þetta er nú ekki meiningin á þessu verkstæði!
Þetta er eiginlega betra en
heima — morgunmatinn í rúm-
ið!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Erlendis sjá skipafélög sér hag
í að efna til langra bridge og
skemmtiferða um suðurhöf.
Mörgum þykja slíkar ferðir góð
hvíld frá daglegu amstri og
rúbertubridgc er þar í hávegum
hafður enda mikið til laus við hin
ýmsu formalitet, sem keppnis-
bridsinum fylgja.
Suður í spilinu að neðan var
ríkur bissnesmaður í skemmtisigl-
ingu með eiginkonu sinni og sat
hún einmitt á móti honum við
borðið. En sennilega er betra að
líkja þeim, sem sátu í a-v við
hákarla. Suður gaf og norður-
suður voru í hættu.
Norður
S. K109763
H. DG104
T. -
L. K63
Vestur Austur
COSPER
Farið þið ekki fyrr en eftir eina klukkustund? Nú fer
þá ekkert skip á undan ykkur?
S. A9542
H. Á9
T. Á83
L. 1074
S. G
H. K872
T. D92
L. ÁD852
Suður
S. D
H. 653
T. KG107654
L. G9
Suður Vestur Norður Austur
pass 1 spaði pass 2 lauf
3 tiglar pass pass Dobl
ailir pass.
Hákarlinn í vestur spilaði út
lauffjarka og austur tók fyrsta
bitann með drottningu. Hann tók
næst á laufásinn og skipti síðan í
spaðagosa. Vestur tók slaginn, sá
möguleiki á hjartatrompun og
spilaði ás og aftur hjarta til
austurs og trompaði næsta hjarta.
Þegar hér var komið átti suður
ekki eftir annað en tromp og hafði
gefið fyrstu sex slagina. Hann
varð því að trompa þegar laufi var
spilað næst og tígulgosann drap
austur. Aftur var laufi spilað,
trompað með tíu og betur með
ásnum og trompnían hlaut að
verða níundi slagur hákarlanna.
1400 takk, stór biti það.
Mun betra hefði verið fyrir
suður að opna strax á 3 tíglum.
Þeir gætu verið passaðir út enda
sagði frúin þegar doblið kom að
henni: „Stöðvið skipið, ég vil
komast frá borði."
L^Lausnargjald í Persíu
Lftir Evelyn Anthony
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á íslenzku

113
farið leiðina sitt i hvoru lagi og
komið til hússins háifri stundu
siðar. Hann ók áfram, eftir
bugðóttum, holóttum veginum.
Resnais stöðvaði bilinn og
kom sér fyrir á klettasnös þar
sem útsýni var gott yfir veginn
með ströndinni. Hann hafði
vaiið stað þar sem mjög kröpp
beygja kom á veginn og hann
vissi að ógerningur væri að
stöðva bílinn sem kæmi væntan-
lega akandi á töluverðum
hraða. Hann vissi líka hvað
gerast mundi þegar hann skyti
af rifflinum i dekkið og bíllinn
myndi steypast niður hæðina
niður i sjóinn.
Madeleine sat i framsætinu
við hliðina á Peters. Hún hélt
uppi samræðum uni svo sem
ekki neitt. Hún hafði dökk
sólgleraugu og hún fann til
eilitils titrings innra með sér.
Þegar nálgaðist staðurinn
þar sem hún vissi að Resnais
var að biða sagði hún.
— Ég verð að láta gera við
þetta, sagði hún. Hún hafði
tekið af sér armbandsúrið og
virti það fyrir sér — það
stoppaði i gærkvöldi.
— Það er staður hérna
skammt frá, sagði Peters — þar
sem þú getur látið laga það.
Hún hallaði sér út að gluggan-
um og allt i einu blótaði hún.
— Hvað er það?
— Úrkeðjan hefur verið göil-
uð, það datt af.
Hann stöðvaði hilinn og
Madeleine stökk út. Beygjan
var rétt undan og hann sá ekki
hvort nokkur bill væri að nálg-
ast.
— Flýttu þér, sagði hann —
ég get ekki stoppað hérna.
Hún hafði skimað i kringum
sig, svo rétti hún úr sér og leit á
hann.
— Haltu bara áfram. Ég held
að það sé sjoppa hérna handan
við. Biddu eftir mér þar.
Hún heyrði hann tauta ein-
hver gremjuorð og stóð kyrr og
horfði á bilinn halda áfram og
auka hraðann. Hundrað metrar
eftir. Hún fann ekki til neins
æsings lengur. Þegar billinn
kom i sjónmál Resnais sá hann
að Madeleine var ekki i honum.
Hann miðaði vandlega og tók i
gikkinn. Nokkur sekúndubrot
Iiðu án þess Peters gerði sér
grein fyrir hvað hafði gerzt.
Hann sté snögglega á brems-
urnar og tók um stýrishjólið af
öllu afli en allt kom fyrir ekki.
Billinn þeyttist út af veginum
og síðan var ekkert nema
skruðningar og urg og eldur
sem blossaði upp langt fyrir
neðan...
— Sæll á meðan Peters, sagði
Resnais. Hann sló rhngjarnlega
á bakið á henni. Komdu vina.
Stígðu inn i bilinn.
Hún sneri sér snögglega frá
honum svo að hann sæi ekki að
augu hennar fylltust tárum.
Slysið var tilkynnt lögregl-
unr.i innan klukkustundar, en
þegar björgunarmenn komu á
staðinn var ekkert að sjá nema
svartan reyk. Það var ekkert
eftir af bilnum né neinum inn í
honum, heldur glóandi rauð
málmkiessa það sem áður hafði
verið bill.
Eileen dormaði frameftir.
Hún fór í bað og síðan lagði hún
sig aftur og hugsaði um Peters.
Hún klæddi sig í bómullarkjól
sem Peters hafði keypt handa
henni. Hún burstaði hárið og
snyrti sig. Hún var orðin sól-
brún og sæileg. Hún vissi að
hún leit vel og hressilega út og
hún hlakkaði eins og barn til
þess að fara með honum á
ströndina. Hún hélt áfram að
bursta á sér hárið þegar hún
heyrði að lykli var snúið í
skránni og hún sneri sér áfjáð
við til að fagna honum. Made-
leine og Resnais stóðu í dyrun-
um. Resnais hélt á byssu. Eiieen
missti burstann úr höndum sér
og gaf frá sér lágt óp. Frakkinn
brosti.
— Ljómandi litur frúin vel
út, sagði hann — Vinur vor
hefur sannarlega annast hana
vel.
Hann gekk í áttina til hennar
og hún hrökk undan.