Morgunblaðið - 18.11.1979, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 18. NÓVEMBER 1979
39
firði og flytjast þangað. Árið 1947
lýkur samvistum þeirra, en
nokkru síðar sest Iðunn að í
Reykjavík, þar sem hún dvaldist æ
síðan.
Börn þeirra Iðunnar og Vil-
helms eru þrjú, Valgeir, kvæntur
Sigurlaugu Þorleifsdóttur, Þuríð-
ur Sveinbjörg, gift Baldri Hólm-
geirssyni, og Hrafnhildur, gift
Sigmundi Fr. Kristjánssyni. Þau
búa öll með fjölskyldum sínum á
Reykjavíkursvæðinu.
Til Reykjavíkur fluttist hún
með eftirlifandi manni sínum,
Ólafi Jónssyni, ættuðum úr Döl-
unum, og bjuggu þau á ýmsum
stöðum í Reykjavík, þar til Ólafur
bjó þeim af kunnri eljusemi sinni
varanlegan bústað að Ásgarði 45,
þar sem hún bjó til dauðadags, en
þá voru þau tvö ein eftir „í
kotinu", er börn þeirra höfðu
mundað sín eigin heimili. Þau eru:
Jón Haukur, kvæntur Helene
Pálsdóttur Pampichler, Sævar
Már, kvæntur Regínu Jóhanns-
dóttur, Grétar Þórarinn, kvæntur
Þorbjörgu Jóhannsdóttur, og
Ragnheiður Alda, gift Ingibergi
Finnboga Gunnlaugssyni.
Barnabarnahópurinn er orðinn
stór. Þau eru nú 18 talsins,
ömmubörnin hennar, sem nutu
ástríkis hennar í svo ríkum mæli,
og sakna góðrar ömmu.
Það er eftirtektarvert og eftir-
minnilegt, hve innilegt það ástríki
var, sem hún sýndi hverju nýju
barnabarni sínu, um leið og hún
vissi af tilvist þess. Kærleikur
hennar var svo mikill, að hvert og
eitt þeirra, að ekki sé minnst á
foreldrana, hlaut að skynja sam-
stundis þá einlægu ást, sem hún
bar í brjósti til þeirra, allt frá því,
að fyrsta lífsmark gaf til kynna,
að nýr einstaklingur, nýtt ömmu-
barn, var að koma til sögunnar.
Innan sviga hlýt ég að geta þess,
að ég er ekki frá því, að henni hafi
nú fundist það dragast á langinn,
að við stæðum við marggefin
loforð um að endurnýja Iðunnar-
nafnið, meðan hver strákurinn af
öðrum fæddist, áður en litla stúlk-
an, sem ber hennar nafn, leit
dagsins ljós. Öll voru þau, á sama
hátt og börnin hennar, sólargeisl-
ar, sem hún kunni að meta, og
gerði aldrei upp á milli. Hugur
hennar var óaflátanlega hjá okkur
öllum, ástvinum hennar. Oft voru
það áhyggjur, en alltaf umhyggja.
Það var ekki alltaf stórvægilegt í
augum okkar hinna, en aldrei
afskiptasemi, sem skapaði leið-
indi, heldur fyrst og fremst hlý-
hugur, og aldrei haggaðist sálar-
róin hjá henni, þótt oft væri
ólátasamt, þegar augasteinarnir
hennar ólmuðust í stiganum
heima hjá henni í Ásgarðinum,
Stundum margir í einu.
Um hana get ég sagt, umfram
marga aðra, sem ég hef kynnst, að
hún var trúuð kona. Hún trúði á
kærleikann, og Guð er kærleikur-
inn, áþreifanlega í þeirri mynd,
sem hún sýndi okkur með lífsskoð-
un sinni og breytni. Þess vegna er
minning hennar kær öllum þeim,
sem henni kynntust, og hlutu að
laðast að henni, strax við fyrstu
kynni, sem urðu ævilöng. Um
vináttu fór hún nærfærnum hönd-
um og kunni aðgát í nærveru
hverrar sálar, hver svo sem skapn-
aðurinn var.
Ég minnist þess frá þeirri tíð,
þegar strákarnir hennar, sem nú
eru sjálfstæðir fjölskyldufeður,
voru yngri, og áttu marga vini,
sem vitanlega áttu sitt helsta
athvarf í Ásgarðinum. Ég held ég
fari rétt með, að í eitt sinn þegar
ég kom þangað, hafi dvalið í
kjallaranum læða með nýgotna
kettlinga, flækingsköttur, sem
hvergi átti annars staðar höfði
sínu að halla, og hundgrey, sem elt
hafði einhvern strákinn heim úr
skólanum og fékk að vera, þangað
til honum var komið fyrir á
öruggum stað uppi í sveit, auk
allra dúfnanna. Öll elskuðu þau
strákana og þó sérstaklega Iðunni,
það sá maður á þöglu látbragði
þeirra, þegar hún nálgaðist þau til
að gefa þeim að éta og tala við
þau. Þá vissi hún jafnan af þeim,
sem áttu í erfiðleikum a.m.k. í
nágrenninu, hvort sem það voru
menn eða málleysingjar. Og aldrei
talaði hún um skynlausar skepn-
ur.
Ég hef enn ekki minnst á
blómin hennar og umhyggju henn-
ar fyrir þeim. Sá arfur hefur
gengið ósvikinn til dætra hennar,
tengdadætra og ótal vinkvenna,
enda orðið okkur hinum, sem
aðnjótandi höfum verið, til yndis-
auka og hvers konar ánægju í
lífinu.
Heilsufari hennar fór mjög
hnignandi síðustu árin, sem hún
lifði, og við vissum svo sem öll
saman, að hverju dró. Þegar verst
gegndi, lét hún orð að því liggja,
að nú færi hún að leggja upp í
langferðina sína, enda þótt það
væri í samræmi við skap hennar,
að við eyddum talinu með græsku-
lausri glettni. Engu að síður tókst
henni að koma á framfæri nokkr-
um fyrirmælum um, hvernig að
útför hennar skyldi staðið.
Því verður hún nú með söknuði
sungin heim í heiðardalinn, þang-
að sem heimþráin og vorið séiðir
hana — og ég veit, að þar bíður
hún okkar hinna og umvefur
okkur, eins og jafnan áður, ástúð
og hlýju, þegar við þörfnumst þess
hvað mest.
Guð blessi minningu góðrar
konu, veiti henni gott athvarf, og
gefi okkur eftirlifandi tregendum
trúarstyrk og sólarsýn í skamm-
degissortanum.
Baldur Hólmgeirsson.
LEGSTEINAR
S. HELGASON H/F,
STEINSMIÐJA,
SKEMMUVEGI 48,
KÓPAVOGI,
SÍMI 76677.
AK.I.VSINCASIMINN KK:
22480 ^
ÞaÖ fosst ýmislegt í
VALHÚSGÖGN
Verð kr. 169.000.-
Verð kr. 196.000.-
Rennibrautir með eða án arma. Tilvaldar fyrir
útsaum eða yfirdekktar með plussáklæði.
Verö 158.000.-
Ruggustólar úr massívri eik.
Áklæði eftir eigin vali.
Verð kr. 149.000.-
Athugið
Fallegir og vandaöir símabekkir.
— takmarkaöar birgöir.
Sendum gegn póstkröfu.
Valhúsgögn h/f
Ármúla 4,
s. 82275.
FALLEGT OG STERKT
Þú getur valið um 11 gerðir eldhúsa frá NOREMA í mismunandi að þær þyldu mikla notkun. Við veitum þér allar ráðleggingar og gerum
verðflokkum. Allar eiga þær það sameiginlegt, að vera fallegar og þér verðtilboð þér að kostnaðarlausu og án nokkurra skuldbindinga.
sterkar. Við gerð þessara innréttinga hefur verið lögð sérstök áhersla á Hríngdu eða komdu, og fáðu litprentaðan bækling frá Norema
Innréttingahúsið
SNOREMA
Háteigsvegi 3
Verslun sími 27344