Morgunblaðið - 25.01.1980, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 25. JANÚAR 1980
Guðbjörg Einarsdóttir
frá Aktaprýði — Mnnmg
Fædd 26. marz 1892.
Dáin 21. janúar 1980.
Vaktu minn Jesús, vaktu í mér
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf.
sé hún ætíð i þinni hlíf.
Tengdamóðir mín, Guðbjörg
Einarsdóttir, andaðist hinn 21.
jan. eftir langa sjúkrahúsvist.
Foreldrar Guðbjargar voru Ein-
ar Gíslason, útvegsbóndi í Ak-
urprýði, og kona hans Guðlaug
Sigurðardóttir. Guðbjörg ólst upp
í foreldrahúsum, og hefir átt
heima hér á Akranesi alla sína
æfi. Hún giftist Jóni Jónssyni,
skósmið og kaupmanni hér á
Akranesi, og lengst bjuggu þau í
Asbergi, húsi sem Jón byggði. Var
það eitt af reisulegustu húsum á
Akranesi á sinni tíð, en er nú
horfið af sjónarsviðinu. Þeim varð
sex barna auðið. Eina dóttur,
Jóhönnu, misstu þau á níunda ári,
en 5 eru á lífi: Guðrún Margrét,
gift Óðni S. Geirdal skrifstofu-
stjóra; Einar Ottó vélvirkja-
meistari, kvæntur Sigríði Jóns-
dóttur; Guðlaug kaupkona, sem
missti mann sinn, Einar E. Vest-
mann járnsmíðameistara, hann
andaðist 11. ág. 1971; Jóhann
Grétar kaupmaður, var kvæntur
Halldóru Marteinsdóttur, 3em
hann missti 13. júií 1974; Guðjón
Asberg myndskeri, Kópavogi,
kvæntur Ágústu Markúsdóttur.
Hjónaband Jóns og Guðbjargar
var ákaflega hamingjusamt og til
fyrirmyndar. Jón hafði allmikil
umsvif hér á Akranesi, var mikill
framfara- og atorkumaður, hafði
hér skósmíðaverkstæði, stundaði
útgerð um tíma, setti á fót verzl-
un, og fleira mætti nefna. Hann
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi
SIGURDUR JÚLÍUSSON,
Dalbraut 29, Akranesi,
andaðist í sjúkrahúsi Akraness 23. janúar.
Fyrir hönd vandamanna
Guöný Sigurðardóttir.
t
Eiginkona mt'n, móðir, tengdamóðir og amma okkar,
ANNA ESTER SIGUROARDÓTTIR
Faxastíg 35, Vestmannaeyjum,
er lést laugardaginn 19. janúar, veröur jarðsungin frá Landakirkju
laugardaginn 26. janúar kl. 2.
Sigurfinnur Einarsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Móöir okkar og tengdamóðir
MARGRÉT GUNNARSDÓTTIR,
Bjarmastíg 15, Akureyri,
verður jarðsungin 26. janúar kl. 1.30.
Gísli Bjarnason,
Lóa Bjarnadóttir, Geir Jóelsson,
Sigurbjörn Bjarnason, Axelína Stefánsdóttír,
Valgerður Bjarnadóttír Gould, Ernest C. Gould.
t
Eiginkona mín og móðir okkar,
GUDRÚN ERLENDSDÓTTIR
frá Noröurgarði
í Mýrdal,
veröur jarðsungin frá Skeiðflatarkirkju, laugardaginn 26. janúar,
kl. 2.
Sætaferðir verða frá Umferðarmiöstööinni kl. 9.30.
Jón Guömundsson
og börn.
t
Innilegt þakklæti til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og
vinarhug viö fráfall móður okkar
GUÐMUNDU GUÐNADÓTTUR
frá Skálholti Grindavík
Börn hinnar látnu.
t
Innilegt þakklæti til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og
vinsemd við fráfall eiginkonu minnar og móöur
ÞÓRU SIGURÐARDÓTTUR
fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna
Sveinbjörn Davíðsson.
Minning: Júlíus
Emil Sigvaldason
Fæddur 31. júlí 1911.
Dáinn 19. janúar 1980.
Ég frétti andlát Júlíusar E.
Sigvaldasonar, fyrrv. verkstjóra
hjá Ríkisskip, hinn 19. þ.m. Ég var
í sjálfu sér ekki undrandi. — Allir
sem þekktu hann vissu að hverju
dró. Én vissulega sakna ég vinar í
stað.
Júlíus var einstakur ljúflingur,
hægur í öllu fasi, samvinnuþýður
og góðviljaður, auk þess sem
heiðarleiki var hans aðalsmerki.
Hann var stjórnsamur við störf
sín. Engan hefi ég heyrt hallmæla
Júlíusi eða verkstjórn hans.
Það vildi svo til að við lágum í
sömu sjúkrastofunni. — Þótt hann
væri oft sárþjáður, kvartaði hann
aldrei, því hann var mjög andlega
sterkur maður. Oft fór Júlíus
viðurkenningarorðum um starfs-
fólkið í Landaxotsspítala, í mín
eyru fyrir frábæra hjúkrun og
aðhlynningu alla, enda úrvals fólk
allt það fólk.
Horfii n er góður íslenzkur
þegn, en minningin um hinn látna
mun geymast í hjörtum ástvina
hans og þeirra sem til hans
þekktu.
Ég kveð vin minn, Guð blessi
minningu góðs drengs.
Tryggve Thorsteinsson.
Júlli var sérlega góður dóttur
minni Þjóðbjörgu, sem heitir eftir
móður hans. — Ég minnist þess
nú að í veikindum sínum sagði
Júlli oft: Ég skal aldrei gleyma
henni Þjóðbjörgu minni — þá
blikaði tár í augum.
Nú kveðjum við Júlla og þökk-
um honum allar góðar stundir.
Blessuð sé minning hans.
Hulda Björg Lúðviksdóttir
og börn.
var í hreppsnefnd hér á Akranesi
og starfaði í fleiri . nefndum á
vegum hreppsfélagsins.
Guðbjörg hafði því nógu að
sinna, að sjá um stórt heimili, og
ekki var þá þægindunum fyrir að
fara, miðað við það, sem nú er,
með öllum þeim nútíma heimilis-
tækjum. Guðbjörg vann sitt starf í
kyrrþey og af stakri hógværð og
samviskusemi, sem var henni svo
eðlileg; hún var alveg sérstök
gæðakona, aldrei heyrðist frá
henni styggðaryrði. Aldrei heyrði
ég hana skipta skapi. Guðbjörg
var nokkuð hlédræg alla sína tíð,
og framkoman öll til fyrirmyndar.
Ég kom hingað til Akraness í nóv.
1932. Fljótlega kynntist ég dóttur
hennar, Guðrúnu, en ég var hér
öllum ókunnur, og ég minnist
þess, hve hún tók mér vel blá-
ókunnum. Alltaf var hún mér
sérstaklega góð. Ég get ekki hugs-
að mér betri tengdamóður.
Guðbjörg var ágætur uppalandi
börnum sínum. Það er mikil gæfa
börnum að eiga góða móður.
Guðbjörg var sannkristin kona,
enda kom það fram í allri við-
kynningu við hana.
Mann sinn missti hún 16. marz
1940. Eftir það bjó hún hjá dóttur
sinni, Guðlaugu, þangað til að hún
fór á sjúkrahúsið, þar sem hún
lézt.
Ég þakka tengdamóður minni
fyrir alla elsku hennar í minn
garð, og bið henni allrar Guðs
blessunar á landinu himneska,
sem ég veit að hún er nú.
Öllum börnum hennar, barna-
börnum og tengdabörnum, færi ég
mínar innilegustu samúðarkveðj-
Ur.
Óðinn S. Geirdal
Afmælis- og
minningar*
greinar
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig
verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði. að berast í
síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendibréfs-
formi. Þess skal einnig getið
af marggefnu tilefni að frum-
ort ljóð um hinn látna eru
ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit
þurfa að vera vélrituð og með
góðu línuhili.
Alltaf verður maður sleginn
þegar nánir vinir eða ættingjar
kveðja þetta jarðlíf. — Og nú er
Júlli horfinn frá okkur. Mér verð-
ur hann ætíð minnisstæður, svo
sérstakur persónuleiki var hann.
— Mér og börnum mínum var
hann sérlega góður. — Atvikin
höguðu því þannig að ég kom til
hans er ég var 6 vikna gömul. Var
ætlunin að hann gengi mér í föður
stað, sem hann og gerði, þann
tíma sem ég var hjá honum. — En
svo fór sem fór. — Hann hafði oft
orð á því hve sárt hann hefði
fundið til er hann varð að skiljast
við mig, enda var ég þá orðin mjög
hænd að honum. — Hann gat þar
engu um ráðið, en aldrei gleymdi
hann mér.
Júlli var einstaklega barngóður
maður. Ef ég þurfti að skreppa í
bæinn, báðu börnin mín mig þess
að komið yrði við hjá Júlla, sem
ætíð tók okkur hlýlega og jafnan
átti eitthvað til að gleðja litla
munna.
Jóhannes
Olsen
Kveðjuorð
Fæddur 18. október 1958
Dáinn 7. janúar 1980.
Með þessum fáum línum viljum
við kveðja vin okkar Jóhannes
Olsen sem lést af slysförum hinn
7. janúar um borð í varðskipinu
Tý. Jói eins og hann var yfirleitt
kallaður var okkur afar kær, hann
var yndislegur drengur, rólyndur
góðhjartaður og alltaf tilbúinn að
rétta fram hjálparhönd ef eitt-
hvað bjátaði á hjá vinum hans. Jói
var félagslyndur og ávallt hrókur
alls fagnaðar hvar sem menn
komu saman. Félagarnir voru líka
margir, enda fundu þeir allir fljótt
í návist hans að þar áttu þeir vin,
sem aldrei skipti skapi. Þessa
félaga sína og vini var Jóa alla tíð
annt um, þeir eru ekki margir því
líkir, sem á sínu lífshlaupi eignast
aldrei neinn óvildarmann. Lýsir
þetta best skapferli hans og spegl-
ar þá karlmennsku sem hann
sýndi ávallt. Jói dó sem hverjum
vöskum dreng sæmdi, við starf
sitt í sjálfri hringiðu athafnalífs-
ins. En skarð hans verður vart
fyllt, guð gefi honum góðan byr á
síðustu siglingunni. Við minnumst
Jóa með miklum söknuði. Biðjum
við góðan guð að styrkja foreldra
hans og systkini á þessari erfiðu
stund.
Góöi Jesú, fyrir greftran þín
gcfftu siðasta útför mín
verði friðsöm og farsael mér.
frelsuð sál nái dýrð hjá þér.
Svo að lifa, ég sofni hægt.
svo að deyja, að kvöl sé bægt,
svo að xreftrast sem Kuðs harn
hér Kefðu, sætasti Jesú. mér.
(H.P.)
Guðrún Jacobsen
Rúnar Ingvarsson
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Ég er þjónn fagnaðarboðskaparins. Alla ævi hef ég
leitazt við að gera vilja meistara míns. En nýlega fékk ég
alvariegt hjartaáfall, og þetta hamlar mér mjög í starfi
mínu. Þetta hvílir þungt á mér.
Þjónar Krists hafa líkama og geta orðið veikir rétt
eins og aðrir. Biblían segir: „Þennan fjársjóð höfum
vér í leirkerum“ (2. Kor. 4,7). Páll postuli ritaði þau
orð. Hann var kunnugur þjáningum.
Hann stríddi við veikleika, sem honum fannst vera
sér til trafala í starfi sínu. Hann bað Drottin að taka
þetta frá sér — en honum varð ekki að ósk sinni.
Þess í stað sagði Guð: „Náð mín nægir þér,“ og Páll
sagði: „Því vil ég mjög gjarna þess framar hrósa mér
af veikleika mínum, til þess að kraftur Krists megi
taka sér bústað hjá mér.“
Hann notfærði sér veikleikann, ekki öfugt, og hann
vegsamaði Guð með honum. Allt varð honum tilefni
til að lofa Guð, jafnvel dauðinn. Hann sagði: „Lífið er
mér Kristur og dauðinn ávinningur." Það var sama,
hvað fyrir hann bar, því að hann var „á undan því“ og
notaði það til að mikla frelsara sinn.
Það er ekki víst, að neitt þurfi að draga úr þjónustu
yðar. Hún mun að vísu breytast nokkuð. Söfnuður
yðar mun fylgjast með þolgæði yðar í þjáningunum,
og ef til vill verður vitnisburður yðar meira virði en
áður.
Athugið, að Guð hefur treyst yður til að bera þessa
byrði. Ef þér snúizt réttilega við henni, veitist yður
meiri styrkur til að þjóna Kristi en nokkru sinni fyrr.