Morgunblaðið - 19.02.1980, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. FEBRÚAR 1980
Minning:
Pétur Kristófer
Ragnarsson
Fæddur 12. apríl 1961.
Dáinn 11. fehr. 1980.
Hvað er hægt að segja þegar svo
snögglega hverfur frá okkur kær
og góður vinur?
Þó viljum við reyna með fáein-
um orðum að lýsa þakklæti okkar
fyrir þá stuttu samfylgd sem við
urðum aðnjótandi með Pétri. Pét-
ur og Kristjana systir okkar og
mágkona voru ung og ástfangin,
þau geisluðu af æsku og þrótti og
áttu sér stóra drauma. Frá því aö
þau kynntust sáum við þau sem
órjúfandi heild.
En nú er Pétur okkar horfinn en
minning hans lifir með okkur um
bjarthærðan, kátan dreng. Megi
góður guð gefa elsku Kristjönu,
foreldrum hans og bræðrum styrk
í sorg þeirra og söknuði.
Á Sotinn Hvarm Þinn
Fellur Ilvít Birta
Harms Mins.
l)m Hið Vettlausa Ilat.
La't Ék IIuk Minn FijÚKa
Til Ilvarms Þíns.
Svo Að IlaminKja Þin
Beri Hvita Birtu
Harms Mins.
(Steinn Steinarr.)
Svala, Ásta og Oddur.
Orð eru lítils megnug þegar
æskufólk er skyndilega og óvænt
hrifið brott úr þessum heimi.
Þegar maður horfir á, eða hugsar
um tápmikil ungmenni, sem eru
að stíga sín fyrstu sjálfstæðu
skref í lífsbaráttunni, dettur
manni síst í hug dauðinn. Manni
verður frekar hugsað til þess, að
lífið brosi við þessu fólki, hugur
þess sé eðlilega bundinn því að
kynnast sem fyrst dásemdum
lífsins í öllum sínum breytileika.
Gleðin og þráin eftir því ókomna
séu lítið beislaðar, næstum öfga-
kenndar, athafnir oft ærslafullar,
hugsunin tendruð bjartsýni án
reynslu, — gleðin yfir því að vera
ungur og lifa fölskvalaust. Þannig
verður okkur á að hugsa til
frænda okkar Péturs Kristófers
Ragnarssonar, sem lést af slysför-
um 11. þessa mánaðar og jarð-
sunginn verður í dag frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík.
Pétur var fæddur í Reykjavík
12. apríl 1961, sonur hjónanna
Guðnýjar Pétursdóttur og Ragn-
ars Ágústssonar skipstjóra, yngst-
ur fjögurra bræðra.
Með nokkrum orðum langar
okkur móðursystkini hans að
+
Móöursystir mín
JÓHANNE L. HANSEN,
lést laugardaginn 16. febrúar.
María Hjálmtýsdóttir Heiödal.
Faðir okkar
JÓNAS SIGURÐSSON,
Laugarnesvegi 45,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju miövikudaginn 20. febr. kl.
+
Bróöir okkar
GUOBERGUR I. GUOMUNDSSON
Bergstaðastræti 8,
er lést í elliheimilinu Grund, 11. febrúar, veröur jarðsunginn frá
Fossvogskirkju, miövikudaginn 20. febrúar kl. 10:30.
Fyrir hönd vandamanna
Gyöa Guömundsdóttir,
Þórdís S. Guömundsdóttir.
+
Jaröarför mannsins míns,
HJALTA ÞÓRÐARSONAR,
Æsustööum,
fer fram frá Lágafellskirkju, þriöjudaginn 19. febrúar kl. 14.00.
Jarösett verður í Mosfelli.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Lágafellskirkju.
Hlíf Gunnlaugsdóttir.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
jaröarför fósturmóöur minnar, tengdamóöur og ömmu
GUÐMUNDÍNU GUTTORMSDÓTTUR,
hjúkrunarkonu.
Hafsteinn Guömundsson,
Helgi Hafsteinsson,
Þóra Ragnarsdóttir,
Guömundur Hafsteinsson.
minnast þessa elskulega frænda
okkar, sem var svo fullur af
lífskrafti og dugnaði, fallegur og
góður og gaf okkur lítinn koss á
kinn. Er við lítum til baka líða
myndir hjá, alltaf er hann jafn
leiftrandi í minningunni. Hann
var bjartur og duglegur drengur,
sem þurfti að Ijúka svo miklu af á
svo stuttum tíma og við spyrjum í
huganum: Var tíminn kominn? Er
honum nú ætlað að starfa á öðrum
tilverustigum? Og vissan um það
að vel hefur verið tekið á móti
honum í nýjum heimkynnum gef-
ur styrk í sorginni.
Við biðjum góðan guð að gefa
Guðnýju, Ragnari, unnustu og
bræðrum styrk í þessari miklu
sorg.
Hví var þessi beður búinn
barnið kæra, þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt.
Það er kveðjan: „Kom til mín.“
Kristur tók þig heim til sín
þú ert blessuö hans í höndum
hólpin sál með ljóssins öndum.
(Björn Halldórsson frá Lauf-
ási.)
Móðursystkini.
Útför Péturs Kristófers Ragn-
arssonar verður gerð frá Dóm-
kirkjunni í dag klukkan 13.30.
Pétur var sonur hjónanna Guðnýj-
ar Pétursdóttur og Ragnars
Ágústssonar, Rauðalæk 20,
Reykjavík.
Aí cilífðar Ijósi bjarma bcr.
scm brautina þungu Krciðir.
Vort líf. scm svo stutt og stopuit cr.
það stcfnir á æðri lciðir. (E. Bcn.)
Fregnir af slysförum snerta
ætíð viðkvæma strengi. En þær
snerta okkur misjafnlega. Oftast
er staldrað við um stund og við
finnum til samkenndar, þótt við
þekkjum ekki til persónulega.
Þetta eru fréttir sem við lesum og
heyrum, en þær líða hjá rétt eins
og dagar lífsins.
Við getum öll búist við að slík
fregn nísti einhvern tíma við-
kvæmustu tilfinningar okkar. En
þegar á hólminn er komið, neitum
við að trúa staðreyndum, sársauk-
inn er slíkur.
Getur verið að lífið sé röð
tilviljanna?
Megum við ekki til með að trúa
því að þessi margslúngna tilvera
sé eitthvað annað og meira. Niður-
staðan hlýtur að verða sú að svo
sé. Við getum ekki litið fram hjá
rökum sem kynslóðir hafa sett
fram í árþúsundir og stjórnað
hafa lífsfarvegi þeirra. Ég kveð
Pétur í þeirri trú að við hittumst á
nýjan leik.
En þegar vinur, sem leggur upp
í langferð er kvaddur þá renna
myndir frá liðnum árum framhjá.
Þær fyrstu sem ég geymi eru af
litlum snaggaralegum glókolli, ell-
efu ára gömlum, sem var svo
broshýr og kátur.
Myndir af Pétri sem alltaf var
starfandi og hafði óteljandi
áhugamál. Fallegum, hraustum og
lífsglöðum dreng sem skaraði
fram úr í íþróttum og yfirleitt í
því sem átti hug hans allan.
En myndirnar eru líka af al-
vörugefnum ungling sem trúði
mér fyrir framtíðardraumum
sínum.
Minninguna um hann geymi ég
þar til við verðum samferða á ný.
Minningu um ljúfan dreng, sem
styrkir okkur öll.
En ástin er björt sem barnsins trú,
hún blikar í Ijóssins geimi,
ok fjarlæKÓ og nálæxð, fyrr og nú,
oss finnst þar í cininK strcymi.
Frá hcli til lifs hún byggir brú
ok bindur oss öðrum heimi. (E. Ben.)
Katrín Pálsdóttir.
Nú finn ég það best, þegar ég
kveð þennan unga, góða dreng,
Pétur Kr. Ragnarsson, hve orð eru
lítils megnug, svo að ég geti gert
Guðjón E. Jónsson
fyrrv. bankaútibús-
stjóri — minning
Guðjón Elías Jónsson, fyrrver-
andi útibússtjóri Landsbankans á
ísafirði, andaðist í Reykjavík 11.
febrúar s.l., nær 85 ára gamall.
Hann var fæddur 20. febrúar 1895
að Sæbóli á Ingjaldssandi í Ön-
undarfirði, sonur hjónanna Elísa-
betar Engilbertsdóttur og Jóns
Guðmundssonar er þá áttu þar
heima. Þau fluttust af Ingjalds-
sandi til Flateyrar á árinu 1900 og
þar ólst Guðjón upp með þeim.
Á árunum 1909—1918 vann
Guðjón við verslunar- og skrif-
stofustörf á Flateyri, en 1919—
1920 var hann aðstoðarbókari hjá
Eimskipafélagi íslands h.f. í
Reykjavík. Á árinu 1920 var Guð-
jón ráðinn skrifstofustjóri hjá
P.A. Ólafssyni í Reykjavík og því
starfi gegndi hann þar til hann
fluttist til ísafjarðar 1922 og varð
bókari hjá Hinum sameinuðu ísl.
verslunum þar á staðnum til 1925,
en þá hóf hann störf hjá Lands-
banka íslands á ísafirði. Hann var
bankaritari við útibúið á ísafirði
1925—1930, bankabókari 1930—
1937 og útibússtjóri 1937—1951 að
hann fluttist til Reykjavíkur og
tók við starfi fulltrúa í aðalbank-
anum til 1961 og vann aðallega í
lánadeild bankans. Eftir það vann
Guðjón nokkur ár að bókhalds-
störfum, þó ekki fulla starfsdaga,
m.a. hjá tollstjóranum í Reykjavík
og hjá endurskoðunarskrifstofu,
en hann var jafnan eftirsóttur
maður til þeirra starfa, enda
talinn sérlega fær og afkastamik-
ill í þeim störfum.
Á ísafjarðarárum sínum voru
Guðjóni falin margvísleg trúnað-
arstörf. Hann átti sæti í niður-
jöfnunarnefnd ísafjarðar 1933—
1935 og í yfirskattanefnd ísafjarð-
ar var hann í mörg ár. í stjórn
Styrktarsjóðs verslunarmanna á
ísafirði var Guðjón 1927—1951,
þar af átta ár formaður stjórnar-
innar. í stjórn Leikfélags ísafjarð-
ar 1936—1950, þar af formaður í
3ár. Hann var í stjórn félagsins
Berklavörn á ísafirði 1944—1951
og um skeið í stjórn Byggðasafns
Vestfjarða. Norskur vararæðis-
maður á ísafirði var Guðjón
1950—1952. Ymsum öðrum trún-
aðarstörfum gegndi Guðjón á ísa-
firði þó þau verði ekki talin hér.
En af framansögðu má sjá að
hann hefur látið sig miklu varða
framfara- og menningarmál og
hann var liðtækur í besta lagi við
öll þau störf sem hann tók sér
fyrir hendur.
Guðjón E. Jónsson var
tvíkvæntur. Fyrri konu sinni,
Halldóru Jóhönnu Bjarnadóttur
frá Bolungarvík, kvæntist Guðjón
19. maí 1928. Hún var fædd 13.
desember 1907, en hún lézt 4. marz
1934. Þau eignuðust einn son,
Baldur ráðningarstjóra, sem er
búsettur í Keflavík.
Eftirlifandi kona Guðjóns er
Jensína Sigurveig Jóhannsdóttir
frá Auðkúlu í Arnarfirði, fædd 5.
ágúst 1907, en henni kvæntist
Guðjón 11. júní 1939. Börn þeirra
eru: Guðlaug Brynja, húsmóðir,
búsett í Bandaríkjunum, Jóhanna,
það á þann hátt sem lýsa trega
mínum við fráfall hans.
Kynni manna þurfa ekki ætíð að
vera löng, til að verða djúp og
innileg. Samt langar mig að lýsa
þeim í örfáum orðum.
I raun hófust kynni okkar Pét-
urs á afliðnu síðasta sumri, er
hann kom á heimili okkar með
yngstu dóttur okkar og öðru ungu
fólki, sem til okkar hjónanna
kemur. Voru þær fyrstu komur
hans í engu frábrugðnar komum
svo margs annars ungs fólks, sem
til okkar hefur komið. Þetta er þó
ekki allskostar rétt, því eftir einu
tók ég strax, þessi ungi maður var
óvenju frjáls, en samt gegnum
kurteis, en það er ekki öllu ungu
fólki jafn lagið. Til að svo sé þarf
tvennt, gott uppeldi og sér í lagi
góða manngerð og af henni hafði
Pétur í ríkum mæli.
Af hverju hann, sem var svo
ungur og fullur af hreysti og
framtíðardraumum? Við spyrjum,
en fáum ekki svar, því við erum
svo lítil peð á taflborði lífsins. Það
er hann eini, sem yfir okkur vakir,
hann sem veit svarið.
Allt hefur sinn tilgang og þá
fyrir líf okkar sjálfra. Okkur var
gefið að kynnast og tengjast
þessum yndislega, unga vini okk-
ar, sem með sinni glöðu og kurt-
eisu framkomu vann hug og
hjörtu allra, er honum kynntust.
Pétur hafði sérlega skemmtilega
frásagnargáfu, sem lýsir best hve
börn hændust að honum. Lítil
dóttur-dóttir okkar hjóna varð
eitt sólskinsbros, er hann birtist á
heimili hennar og voru þau bros
aðeins ætluð honum.
I þessum fáu orðum ætla ég ekki
að lýsa samtölum okkar, sem
honum var svo sérlega lagið að
fylla einstökum léttleik og ánægju
fyrir mig og sjálfsagt fleiri, sem
deildu með honum samræðustund-
um.
En ekki fer allt sem skyldi.
Þung verða spor dóttur okkar til
Dómkirkjunnar í dag, sem og
annarra ástvina og venslafólks,
„því“ þau spor átti að ganga að
vori með sól í hug og hærra á lofti
en núna í skammdeginu.
Guð einn styrki þá, sem eiga um
sárt að binda.
Ólafur Þorvaldsson.
húsmóðir, á heima að Grund í
Skorradal, Skúli, flugmaður, á
heima í Reykjavík og Friðrik,
einnig flugmaður, á heima í Lux-
emburg. (Guðlaug Brynja er kjör-
dóttir Guðjóns, en Jensína átti
hana áður en hún giftist.)
Eina dóttur átti Guðjón áður en
hann kvæntist, hún heitir Elísabet
og er húsmóðir í Reykjavík.
Guðjón Elías var mjög nærgæt-
inn og umhyggjusamur heimilis-
faðir. Þau hjón áttu mjög myndar-
legt heimili og gagnkvæmt traust
var ríkjandi með þeim hjónum,
börnum þeirra og Tengdabörnum.
Gestrisni var í heiðri höfð á
heimili þeirra hjónanna og
ánægjulegt þangað að koma. Á sá
sem þessar línur ritar margar
góðar og ánægjulegar minningar
frá heimsóknum á heimili þeirra
hjónanna, bæði meðan þau áttu
heima á ísafirði og síðar í
Reykjavík.
Guðjón var maður mikillar
gerðar, gáfaður, fróður og víðles-
inn, orðheppinn og skemmtilegur í
viðræðu. Hann var ágætlega hag-
mæltur, þó fremur lítið léti hann á
því bera. Hann átti mikið og gott
bókasafn. Nokkrar bækur þýddi
Guðjón af enskri tungu og hafa að
minnsta kosti tvær þeirra verið
gefnar út, báðar á ísafirði. Á
síðari árum sínu lék hann sér við
það að þýða af ensku allmörg ljóð
nokkurra þekktra breskra höf-
unda og hafa nokkur þessara ljóða
birst á prenti, undir dulnefni.
Sýnir þetta glögglega fjölhæfni
Guðjóns.
Útivist kunni Guðjón vel að
meta. Fram eftir árum var hann
göngugarpur hinn mesti og fór oft
í lengri eða skemmri gönguferðir.
Hann hafði gaman af ferðalögum
innanlands sem utan og þau hjón-
in fóru margar utanlandsferðir,
bæði til Evrópulanda og til Banda-
ríkjanna.
Síðustu árin gekk Guðjón ekki