Morgunblaðið - 27.02.1980, Blaðsíða 28
28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 27. FEBRÚAR 1980
Vltf>
MORö’Jfv-
KAFP/NO
Ég finn orðið til vaxandi
þunglyndis!
2/6
Afsakaðu. En átt þú ástkonu?
Ef ég væri í þínum sporum
myndi ég reyna að sleppa
næsta mánuði alveg!
■' I l Í‘ II ! ! * i
Ferjur eða brýr?
Eftirfarandi hugleiðingar um
samgöngumál hafa nýlega borist,
en þar er komið víða við, en þó
einkum fjallað um ferjur og brýr:
„Samgöngumál eru einn stærsti
og erfiðasti málaflokkur, sem við
Islendingar eigum við að glíma og
gildir þar jafnt hvort um stjórn-
málamenn er að ræða, almenning
eða hinar ýmsu starfsgreinar, sem
fást við samgöngur eða byggja
atvinnurekstur sinn að einhverju
leyti á góðum samgöngum.
Miðað við allar aðstæður í
landinu þá held ég að samgöng-
urnar séu í nokkuð góðu lagi.
Vegir liggja til allra átta eins og
segir í ljóðinu og þótt segja megi
ýmislegt misjafnt um ástand
þeirra, þá eru þeir þó þarna og um
þá má fara að öllum jafnaði. Við
ráðum ekki við veður og vinda og
verðum því að sætta okkur við að
þeir séu lokaðir mislangan tíma
ársins, opnaðir einu sinni til
tvisvar í viku eftir aðstæðum
o.s.frv.
Fyrir utan vegina höfum við
allgóðar flugsamgöngur þótt flug-
fólk sé einatt að tala um hversu
illa við búum að litlu flugvöllun-
um úti á landi. Þeir séu vart
nothæfir nema hluta úr ári og
þeim sé illa haldið við. Allt stafar
það auðvitað af fjárskortinum
fræga og ekki getur allt komið í
einu. Við verðum að skilja það. Þá
má nefna skipafélögin, sem flytja
varning á helztu hafnirnar nokkr-
um sinnum í mánuði og nú síðast
eru komnar ferjur, sem reyndar
hafa þjónað okkur í nokkur ár með
ágætum árangri.
Enn eitt vil ég nefna og gera að
sérstöku umtalsefni, en það eru
brýrnar. Við byggjum nú Borgar-
fjarðarbrú. Umdeild framkvæmd,
en eigi að síður nauðsynleg og á
eflaust eftir að verða rómuð,
þegar hún kemst í gagnið og menn
finna hversu hún hefur stytt og
auðveldað leiðina frá suðurhorni
landsins í vestur og norðurátt.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Tapslagirnir virtust heldur
margir þegar spil blinds voru
lögð á borðið í spili dagsins. En
ekki þýddi að gefast upp og eftir
stutta stund var vestur fangi
trompanna og sagnhafi gat skrif-
að töluna sín megin.
Norður gaf, allir game.
Vestur Norður S. Á83 H. K52 T. G743 L. 743 Austur
S. 97 S. 654
H. G943 H. D1084
T. K82 T. D95
L. KDG8 L. 965
Suður
S. KDG102
H. Á7
T. Á106
L. Á102
Eftir tvö pöss opnaði suður á
einum spaða. Norður hækkaði í
tvo og þeir þrýstu sér áfram í
gameið, fjóra spaða.
Útspil laufkóngur. Útlitið var
ekki sérlega gott. Suður sá þó að
tvennt kom til greina. Austur gat
átt eitt smáspil með kóng eða
drottningu í tíglinum og þá mætti
spila lágum tígli frá blindum á
tíuna, vestur fengi slaginn en þá
kæmi háspil vesturs næst í tígul-
ásinn og gosinn yrði tíundi slagur-
inn. Og þessi leið dygði líka ætti
austur bæði háspilin.
Vissulega var þetta nokkuð góð-
ur kostur. En suður sá annan, sem
honum leist enn betur á. Hann tók
fyrsta slaginn og á kóng og
drottningu í trompi. Því næst
spilaði hann hjörtunum. Tók ás og
kóng, trompaði þriðja hjartað og
spilaði lauftíu. Vestur fékk á
gosan en var þá í leiðindastöðu.
Ekki þorði hann að spila laufátt-
unni og ekki gat verið hollt að
spila hjarta í tvöfaldá eyðu. Þá
yrði trompun í blindum tíundi
slagurinn og um leið færi tapslag-
ur af hendi sagnhafa. Að lokum
spilaði hann tíglinum og sú stað-
reynd, að austur átti enn tromp
hjálpaði ekki vörninni. Auðvelt
varð fyrir suður að búa til sigur-
slaginn á tígul.
En lengi má bæta. Með því að
taka slagina í annarri röð gat
suður spilað laufinu frá blindum
og að tíunni. Þá hefði vestri ekki
nægt að spila laufáttunni til að
hnekkja spilinu.
COSPER
Þetta er ekki úr með ábyrgð. En ég ábyggist að þetta er úr!
Maigret og vínkaupmaðurinn
Eftir Georges Simenon
Jóhanna Krist|ónsdóttir
sneri ó islensku
56
— Hvað gerum við nú?
— Settu mig úr við Rue
d'Aselía. mig langar til að ræða
smástund vií) föðurinn.
— Föður hennar?
— Nei, föður hans. Hann
hefur verið gjaldkeri. en er nú
kominn á eftirlaun. Hann hætti
að umgangast son sinn þegar
hann gifti sig.
íbúðin í Rue d'Alesía var ögn
hugnanlegri og Maigret til
óblandins léttis var þar lyfta.
Þegar hann hringdi þurfti
hann ekki að biða lengi eftir því
að lokið væri upp.
— Eruð þér hr. Pigou?
— Ilvað viljið þér?
— Má ég koma inn?
—- Ég vona þér séuð ekki að
selja alfræðiorðabækur? Þeir
hafa komið i halarófum þessir
sölumenn að undanförnu.
— Maigret lögregluforingi.
íbúðin var tandurhrein og
það var bónlykt í loftinu. Allt
var þar á sinum stað.
— Fáið yður sæti, lögreglu-
foringi.
- Dagstofan var lítil og virtist
ekki mikið notuð, gluggatjöldin
voru dregin að hálfu fyrir, en
gamli maðurinn gekk að giugg-
anum og svipti þeim írá.
- Ég vona þér berið mér
ekki slæmar fregnir.
— Eftir þvi sem ég veit bezt
er allt i lagi með son yðar. Það
sem mig langaði til að spyrja
var hvenær þér sáuð hann
síðast?
— Það er cinfalt mál. Á
gamlaárskvöld.
Hann brosti og vottaði fyrir
beizkju i brosinu.
— Ég var svo mikill kjáni að
vara hann við þessari stúlku
sem hann vildi endilega giftast.
Þegar ég sá hana skildi ég strax
að þetta var ekki kona við hans
hæfi. Hann brást við hinn versti
og skammaði mig og sagði ég
væri gamall sjálfselskupúki og
ég man ekki hvað. Áður en
þetta kom upp á heimsótti hann
mig reglulega einu sinni í viku.
Hann hætti því algerlega — og
þau komu aðeins á gamlaárs-
kvöld. ósköp þurr og lítið
merkileg kurteisisheimsókn.
— Eruð þér gramur i hans
garð?
— Nei. Ilann lítur allt frá
hennar sjónarhorni. Það virðist
ekki alveg heilbrigt.
— Hefur hann aldrei beðið
yður um peninga?
— Þá þekkið þér hann ekki.
fyrst þér spyrjið um þetta.
Hann er allt of stoltur til þess.
— Heldur ekki síðustu mán-
uðina?
— Hvað hefur skeð?
— Hann hefur misst vinn-
una. Næstu þrjá mánuði á eftir
fór hann að hciman um sama
leyti og kom heim á sama tíma
og þegar hann vann á Quai de
Charenton og hann afhenti
konu sinni sömu upphæð.
— Þá hlýtur hann að hafa
fengið aðra vinnu?
— Haldið þér ekki að það sé
ögn erfitt fyrir mann á hans
aldri, sem hafði engin með-
mæli...
— Kannski. En hann hlýtur
að...
— Já, hann hefur komizt
yfir peninga einhvers staðar.
En svo gefst hann upp. Og síðan
í september hefur hann verið
horfinn.
— Hefur konan hans ekki af
honum spurt.
— Nei. Fyrrverandi yfirmað-
ur hans, Osear Chabut, var
drepinn — skotinn til bana á
götu af óþekktum manni.
— Og þér haldið að .. ?
— Ég veit það ekki, hr.
Pigou. Eg kom til yðar í þeirri
von að fá kannski eitthvað að
vita...
— Ég veit enn minna en þér,
lögregluforingi. Konan hans
hefur ekki einu sinni gert sér
það ómak að segja mér frá
þessu. Hafið þér á tilfinning-
unni að hann hafi gert eitthvað
af sér og sé í felum þess vegna?
— Það getur verið. Ég er
næstum viss um að ég hef séð
hann nokkrum sinnum siðustu
daga. Ég hef einnig sterkan
grun um að það sé hann sem