Morgunblaðið - 29.02.1980, Qupperneq 44
44
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 29. FEBRÚAR 1980
Hurðin, herra minn!
unni!
Elsku góði. Heldurðu að ég
sé með einhvern pabba-
komplex?
Þú mátt vita það, að ég eyði
ekki tímanum mínum á gam-
almenni, sem gæti verið afi
minn?
Löggæzlumenn
virði starf sitt
Velvakandi sæll.
Ég sendi þér þessar línur til
birtingar vegna þess að oft virðist
almenningsálitið geta breytt ýmsu
til bóta ef það nær að taka afstöðu
til mála, og því vil ég ekki þegja
yfir atviki sem ég varð vitni að.
Maður nokkur hafði dottið niður
meðvitundarlaus, og þó hann
byggi einn þá vildi svo til að hann
fannst stundu seinna og var þá
strax hringt á slökkvistöðina í von
um að sjúkrabíll kæmi með
sjúkrakörfu, og ef til vill lækni til
skyndihjálpar. Það þurfti heldur
ekki að bíða lengi eftir bílnum, en
læknir eða sjúkrakarfa voru ekki
sjáanleg. Að lítilli stundu liðinni
vatt sér svo inn maður sem virtist
vera í einkennisbúningi, hann laut
snöggt niður að sjúklingnum,
snerist á hæli og hreytti út úr sér:
„Hann er dauður.“ Síðan stikaði
hann út..
Sjúkrabíllinn hvarf en lögreglu-
bíla dreif að og drógu þeir óspart
að sér athygli hverfisbúa. Við-
staddir voru spurðir um nafn og
aldur, og síðan vísað burtu.
Nærri tveir tímar liðu unz
maðurinn sem sagður var dauður
var fluttur burtu í lögreglubíl —
án sjúkrakörfu. Þeim sem séð
hafa slíkar aðferðir verður það
minnisstætt. Ætla ég ekki að lýsa
því nánar.
En eitt enn var það sem vakti
furðu mína, þar sem ég hef áður
séð lögreglu að verki við áþekk
atvik.
Að einum undanskildum, sem
bar einkennishúfu „á hnakkan-
um“, voru allir þessir menn húfu-
lausir loðinkollar, beltislausir,
með fráflakandi jakka! Það mun
vera ætlast til þess að fólk virði og
hlýði lögreglunni, en er hægt að
búast við því þegar þessir menn
virða ekki starf sitt svo mikils að
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í dag getur þú valið hvort
betra sé að stýra sókninni á spil
norðurs og suðurs eða ná tölunni
í vörn.
Vestur
Norður
S. 874
H. G3
T. 6532
L. KD65
S. 9
H. ÁD86542
T. G10
T. 973
Suður
Austur
S. ÁG10
H. K97
T. ÁD874
L. 84
S. KD6532
H. 10
T. K9
L. ÁG102
Austur gefur spilið og opnar á
einum tígli. Suður segir þá einn
spaða, vestur tvö hjörtu, sem
austur hækkar í þrjú eftir pass
norður. Suður gefst ekki upp, segir
þrjá spaða, vestur fjögur hjörtu og
þá fær norður málið, segir fjóra
spaða, sem austur doblar og verð-
ur það lokasögnin.
Utspil tígulgosa. Og hvort vilt
þú stýra sókn eða vörn?
Lítum á möguleikana. Austur
tekur fyrsta slaginn með ás og
spilar aftur tígli. Suður ætlar
austur með trompásinn, spilar
laufi á blindan, trompi á kónginn,
aftur laufi á blindan en næst
tekur austur á trompásinn, spilar
hjarta og fær síðan fjórða slag
varnarinnar á trompgosann þegar
vestur spilar laufi.
Velur þú þá vörnina? Ekki víst,
suður getur gert betur. Eftir að
hafa fengið á trompkónginn spilar
hann ekki aftur laufi. Spilar í þess
stað hjartatíu. Þá fer innkoma
vesturs og austur fær ekki að
trompa laufið.
Ertu búinn að velja sæti suð-
urs? Nei, austur gat gert betur.
Hann tekur ekki á tígulásinn í
fyrsta slag. Lætur heldur lágt og
þá er suður strandaður. Hann
getur ekki spilað rauðum lit,
austur tekur þá slaginn og spilar
tíglunum og trompnían verður að
stórveldi. Sama hvort hann
trompar hátt eða lágt, vörnin fær
tvo slagi á tromp. Og ekki dugir
fyrir suður að spila laufi á blindan
eftir fyrsta slaginn. Hann fær þá
að spila trompi á kónginn en á þá
ekkert framhald. Vörnin getur
spilað laufinu, búið til trompun
með innkomu vesturs annaðhvort
á hjarta eða tígultíu. Og þannig
verður austur maður dagsins.
COSPER
ö ' o
.„/~Y "
0235 1
qry....
C05PER
Út á akbrautina! Ertu frá þér, og eiga á hættu ökuhraðasekt!
Svo fljótt áleit ég þó að ekki
væri hægt að úrskurða mann
látinn, meðan líkamshiti var nær
eðlilegur.
hlíta lögboðnum reglum þess um
snyrtimennsku og lýtalausan ein-
kennisbúning með stöðumerki á
húfunni.
Maigret og vínkaupmaöurinn
Eftir Georges Simenon
Jóhanna Krist|ónsdóttír
sneri á íslensku
58
beðið ykkur að koma hér til mín
er sú að ég hef ákveðið að við
grípum hann, hvað sem það
kostar. Það kann að vera að
hann' sé vopnaður en ég held
ekki hann muni reyna að
skjóta.
Þér, Janvier, veljið yður sex
menn sem leysa hver annan af
tveir í senn hér á Quai des
Orfevres. Maðurinn hefur
hringt tii mín tvivegis, skrifað
mér langt bréf og að minnsta
kosti einu sinni hefur hann
verið hér í grenndinni til að
fylgjast með ferðum mínum.
Því miður hvarf hann áður en
við gátum handsamað hann.
Loítið í herberginu var mett-
að af tóbaksreyk. Maigret
kveikti á lampanum með græna
skerminum á skrifborðinu. en
ekki loftljósið og því var hluti
skrifstofunnar sem í skugga.
— Takið allir niður lýsingu
á honum. Hann er lágvaxinn,
undir 170 sm á hæð. Hann er
ekki feitur, en nokkuð þrekinn
þó og hefur kringluleitt andlit.
Hann er klæddur í dökkbrún
föt og snjáðan regnfrakka.
Hann rcykir sígarettur. Hann
haltrar á öðrum fæti, en þó ekki
mikið nema þegar hann rcyndi
að flýta sér.
— Dökkt hár? spurði Lour-
tie.
— Já og dökk augu og þykk-
ar varir. Hann kemur ekki
fyrir sjónir sem ncinn vesaling-
ur, en öllu heldur eins og maður
sem er að því kominn að gefast
gersamlega upp.
Ég skal segja ykkur ástæð-
una fyrir því að ég viJ að tveir
menn fylgist stöðugt með hon-
um — einfaJdlega sú að hann
virðist mjög Jaginn i að Játa sig
gufa upp.
— Eruð þér með á nótunum
Janvier?
— Já, húsbóndi.
Maigrct sneri sér að Lourtie
sem var einnig að reykja pípu.
— Það sem ég hef sagt við
Janvier á einnig við um yður.
Hvorugur ykkar þarf að vera á
vakt allan timann en þið verðið |
að sjá til þess að ykkar mcnn
séu á sinum stað og leysi aJltaf
hver annan af.
— Ekkert sjálfsagðara.
— Og svo þér Torrence. Hóp-
ur upp á aðra sex. Við verðum
að spila djarft. Ég vil ekki eiga
á hættu að hann sleppi einu
sinni enn milli fingra okkar.
Yðar staður er Place des Vosges
eða í grennd við hús þeirra
Chabuthjóna. Frú Chahut er
mjög glæsiJeg kona, um fcrtugt,
sérstaklega vel klædd. Ilún hef-
ur einkabílstjóra, Mercedes.
Stöku sinnum notar hún bil
manns síns, sem er rauður
Jaguar.
Þeir horfðu hver á annan.
— Og nú Lucas. Þú fylgist
með Quai de Charenton. Það er
laugardagur. Það er örugglega
enginn á skriístofunum eða á
vinlagernum í dag. Heldur ekki
á morgun. Ég hef ekki kynnt
mér .hvort þeir hafa vaktmann
á þessum stöðum.
— Skil, húsbóndi góður.
— Við verðum sem sagt að
ieggja okkur í framkróka við
að hafa gát á þeim stöðum, þar
sem mestar líkur eru til að
hann skjóti upp kollinum. Hann
er aldrei langt undan. Hann
virðist hreint og beint heillaður
af leit okkar og rannsókn og
rcynir eftir megni að geta sér
til um hvar við berum niður
næst.
Mér þætti fróðlegt að vita
hvort hann ber ekki með sér þá
leyndu ósk — að vera handtek-
inn.
— Og hvað á ég að gera?
spurði Lapointe.
— Þú verður hér og mér til
aðstoðar. Þú verður allan
tímann að vera tilbúinn að
selflytja mig út og suður, sama
á hvaða tíma sólarhrings er. Þú
safnar einnig þeim upplýsing-
um sem hugsanlega berast til
þín og hringir til mín ef þú
heldur að þar sé eitthvað sem
komi málinu við.
Þeir héldu að hann hefði
lokið máli sínu, en Maigret
benti þeim að hann ætti enn
eftir að segja fáein orð.