Alþýðublaðið - 01.09.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Kaupid Alþýðublaðið.
Uadirrií.________ óskar að gerast kaupandi Alþýðublaðsins
frá _______________________ að telja.
_______________________ þ._____________mán. 1920.
(Fult nafn og heitnili).
Miða þennan eru menn beðnir að klippa úr blaðinu óg
senda hann á afgreiðslu Alþýðublaðsins, Reykjavík.
jftoli koanngar.
Eítir Upton Sinclair.
Fjórða bók:
Erfðaskrá Kola konungs.
(Frh.).
Þeir voru f áköfum samræðum
þegar hringt var í sfmann. Það
var skrifari Hartmans í Sheridan,
sem tilkynti, að hann hefði feng-
ið fregnir aí nefndinni frá Norður-
dalnum. Hinir átta karlmenn og
Mary Burke höfðu verið flutt til
Norton og rekin inn í lestina
með hótunum. En þau höfðu far-
ið úr henni við næstu síöð og
sagst ætla til Pedro. Það gat
ekki liðið á löngu unz þau komu
til gistihússins.
Hall langaði til að vera við-
staddur við komu þeirra og fór
því niður að segja bróður sínum
frá því. Edward benti honum ó,
að götulíflð í Pedro væri ekki
margbreytt og samkvæmislífið lík-
lega heldur ekki. Hallur var sam-
úðarfullurj en varð þó að segja,
að fyrir gæti komið, að óþægi-
legt væri að hafa ekki alþýðleg-
an smekk. Hinum raegin við göt-
una var leikið á „glymskratta** í
krá einni. Það var ekki fyrsta
flokks, en tötrum klædd verka-
mannabörn stóðu í hóp úti fyrir
og gleyptu f sig hljómana, og
vafalaust hefir þeira fundist þau
stödd f himnaríki. Það var líka
vel hægt að verða forvitinn að
sjá verkamannanefsd, sem komið
hafði fram eins og hetjur ög ver-
ið hegnt eins og glæpamönnum.
Margir féiagarnir voru ekki svo
leiðinlegir, að Edward mundi leið-
ast. Meðal þeirra var hinn blá-
eygði Tim Rafferty, sem hafði
verið svo stiltur og hægur, en ait
í einu komið fram á sjónarsviðið
úr skúmaskoti kolsvartrar nám-
unnar og skarað langt fram úr
öðrum í mælsku. Meðal þeirra
var Mary Burke, sem Edward
gæti lesið um í „Gazette* sem
„Jeanne d’ Arc" kolanámumann-
anna, eða eitthvað í þá átt. En
Edward varð ekki skapléttara.
Þvert á móti. Hann sá bróður
sinn í anda, koma fram í blöðun-
um sem“áhanganda þessarar írsku
Jeanne d’Áic!
Hallur fór með Jerry til mat-
söluhúss eins, sem bróðir hans
kallaði holu, en sjálfur fór hann
inn f borðsalinn í „American
Hotel“, og settist þar einn við
borð. En hann var ekki lengi
einn, því varla hafði hann sest,
þegar ungur maður, fjörlegur,
settist hjá honum og fór að tala
við hann. Hann var vörubjóður,
að þvf er hann sagði. Hann bauð
járnvörur, hvað bauð Edwardf
Ungi maðurinn varð ekki af baki
dottinn, þó Edward svaraði kulda-
lega að hann byði ekkert — at-
vinnuvegur hans hafði bersýnilega
gert hann all-skilningssljóan.
Kannske Edward ætti í kolanám-
um? Var hann búinn að vera upp
í kolahéraðinu? Hann hélt áfram
að tala um þetta með svo mikl-
um ákafa, að Edward varð það
loksins ljóst, að hann hafði lent í
klónum á einum þessara njósnara,
sem Hallur var alt af að stagast á.
Og satt að segja, erti þessi á-
leitni mannsins Edward meira, en
öll rök Halls; svo hann var orð-
inn sárgramur Pétri gamla Harri-
gan, þegar snuðrarinn loksins fór.
Skrítlur.
Tyrkir geyma fornar sagnir af
Buadem. Hann var oft gaman-
samur karlinn. Hérna eru nokkrar
smáskrítlur, sem þú getur sagt
kunningjunum.
Maður nokkur las upp skáldrit
eftir sjálfan sig f samkvæmi, og
var Buadem þar staddur. Gat
hann ekki stilt sig um að kveða
upp álit sitt og kvað skáldskap
þennan hina mestu endileysu.
; Skáldið reiddist; hreytti í Buadem
í ókvæða skömmum og rauk á dyr.
Þá sagði Buadem ofur-rólega:
„Ekki þótti mér manntötrið lesa
fagurt yfir mér, en þó voru
skammirnar hátíð á móts við
skáldskapinn.“
Buadem keypti, einn góðan
veðurdag, 6 pund af keti, í mið-
degisverðinn handa sér og fjöl-
skyldu sinni. Bar hann kjötið heim
til sín og gekk síðan burt á ný.
Kona hans sá kjötið, setti pott á
hlóðir og sauð það, kallaði síðan
á vinkonur sínar og át kjötið með
þeim. Var máltíðinni lokið er
bóndi hennar kom heira. Kvað
hún ilt í efni, hefði kötturinn etið
kjötið. Buadem sótti vog og
viktaði kisu. Reyndist hún vera
6 pund, eins og kjötið hafði ver-
ið. ^Hvernig víkur þessu við,«
sagði hann og sneri sér að konu
sinni. »Þarna eru 6 pund. Ef þau
eru kjötið, hvar er þá kötturinn?
Ew ef það er kötturinn, hvar er
þá kjötið?*
Einhverju sinni var Buadem á
ferð. Kom hann þá á bæ nokkura
og bað sér matar. „En fái eg eng-
an mat hérna", bætti hann við,
„þá fer eg að hér eins og þar
sem eg kom síðast." Fólkið varð
hrætt og bar honum mat í snatri.
Þegar hann var mettur, varð þó
einhver svo hugaður að spyrja.
hvað hann hefði gert í hinum
staðnum. „Þegar eg fékk ekkert
labbaði eg burtu hið bráðasta, og
, sama ætlaði eg að gera hér; eða
hvað gat eg annað gert“, svaraðí
Buadem,
Ritstjóri og ábyrgðarmaðor:
ölafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.