Morgunblaðið - 13.07.1980, Page 38
38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. JÚLÍ 1980
+
Innilegt þakklæti fyrir auðsýnda samúð viö andlát og útför,
PÁLÍNU JÓNSDÓTTUR,
Skinnum, Þykkvabæ.
Sérstakar þakkir til nágranna, vina og kirkjukórs Hábæjarkirkju.
Guös blessun fylgi ykkur.
Bára Sigurjónsdóttir, Oddur Danielsson,
Kristjana Jónsdóttir, Bergþóra Jónsdóttir,
Svava Guömundsdóttir, Ólafur Guöjónsson,
Sonja Ólafsdóttir,
og barnabörn.
Astkær eiginmaöur minn,
ELÍAS KRISTJANSSON,
Bergstaóastræti 11,
fyrrverandi birgöastjóri Pósts og síma,
lést að Landakotsspítala 11. júlí.
Jaröarförin auglýst síöar.
Randí Þórarínsdóttir.
+
Móöir okkar. tengdamóöir, amma og langamma,
KRISTÍN G. BJÖRNSDÓTTIR.
fyrrum starfsstúlka Kópavogshælis,
lést þann 9. júlí aö Hátúni 10b.
Bálförin fer fram frá Garöakirkju á Álftanesi, miövikudaginn 16. júlí
kl. 13.30.
F.h. fjarstaddrar dóttur og annarra ættingja,
Elísa M. Kwaszenko,
Björn Magnússon, Svanhvít Gunnarsdóttir.
+
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
HAFLIDI HELGASON,
fyrrverandi útibússtjóri,
veröur jarösunginn frá Siglufjaröarkirkju, þriöjudaginn 15. júlí kl.
2.
Jóna S. Einarsdóttir,
Helgi Hafliöason, Margrét Erlendsdóttir,
Einar Hafliöason, Sigrún Magnúsdóttir,
Sigurður Hafliöason, Kristrún Halldórsdóttir,
Ragnar Haflióason,
Hafliöi Haflióason, Edda Ólafsdóttir,
og barnabörn.
+
Alúöarþakkir sendi ég öllum þeim er auösýndu mér samúö og
stuöning viö fráfall og útför eiginmanns míns.
GUDMUNDAR EIRÍKSSONAR,
fyrrverandi skólastjóra,
Raufarhöfn,
er lést 24. júní sl.
Guö blessi ykkur öll.
Sigurbjörg Björnsdóttir.
+
Hjartans þakkir fyrir hlýhug og vináttu vegna andláts og útfarar
UNNAR SIGURRÓSAR PÉTURSDÓTTUR,
Hólagötu 37, Ytri-Njarövík.
Fyrir hönd aöstandenda,
Péll Sigurösson.
+
Alúöarþakkir færum viö öllum þeim nær og fjær er sýndu okkur
samúö og vinarhug viö andlát og jarðarför,
MARENARÞORKELSDÓTTUR,
Bogaslóö 10, Hornafiröi.
Ásgeir Gunnarsson,
Erla S. Ásgeirsdóttir, Sverrir Guönason,
Gunnar Þ. Ásgeirsson, Ásgeröur Árnadóttir,
Ingvaldur Ásgeirsson, Gréta Friöriksdóttir,
Ásta G. Ásgeirsdóttir, Albert Eymundsson,
og barnabörn.
+
Viö þökkum innilega auösýnda samúö og hlýhug viö andlát sonar
okkar, bróöur, mágs og barnabarns,
TRYGGVA HÁKONARSONAR,
Víöihvammi 22.
Valgeröur Ásmundsdóttir, Hékon Steindórsson,
Kristín Hékonardóttir, Ingólfur Vilhelmsson,
Ásgeröur Hékonardóttir,
Nanna Hékonardóttir,
Kolbrún Hékonardóttir,
Fjóla Borgfjörö, Tryggvi Gunnlaugsson.
Jón Harrý Bjarna-
son — Minning
P'æddur 16. apríl 1914.
Dáinn 6. júlí 1980.
Góðkunningi minn og vinur, Jón
Harry Bjarnason, andaðist eftir
skamma legu á Borgarspítalanum
að kvöldi sunnudags, 6. júlí s.l.
Hann var fæddur í Stavanger í
Noregi, 16. apríl 1914, en þar
kynntust og hófu búskap foreldrar
hans, Amalía Óladóttir, sem var
af austfirskum ættum og Bjarni
Guðnason, trésmiður, en hann var
ættaður frá Dýrafirði. Þau höfðu
farið út til Noregs nokkru áður og
voru þar við nám og störf.
Jón fluttist með foreldrum sín-
um heim til íslands, þegar hann
var 10 ára að aldri og hér fæddist
yngri bróðir hans Adolf, sem nú er
sjúklingur á heilsuhæli.
Jón átti erfiða æsku og lifði oft
við kröpp kjör í sínum uppvexti.
Hann kynntist og kvæntist ungur
að árum æskuvinkonu sinni, Sig-
ríði Ósk Einarsdóttir, og hefur
hún þolað með honum sætt og súrt
í hamingjuríku hjónabandi til
síðasta dags. Þau hófu búskap við
erfið skilyrði á kreppuárunum og
var oft þröngt í búi, en samhent
var áfram þraukað og höfðu þau
skapað sér hið fallegasta heimili,
og voru vel efnalega sjálfstæð.
Jón og Sigríður eignuðust fimm
mannvænleg börn. Þau eru: Einar
Sigurbjartur, vélsmiður, sem
kvæntur er Ástu Einarsdóttur,
Amalía Jóna, gift Vilhjálmi Lar-
sen, bílaviðgerðarmanni, Óskar
Harry, hjúkrunarfræðingur,
kvæntur Margréti Jónsdóttur,
Njörður Marel, bóndi í Brattholti,
kvæntur Láru Ágústsdóttur, og
Guðbjörg Dagmar, hjúkrunar-
fræðingur, gift Jörundi Ákasyni,
kennara.
Jón Harry var mjög einlægur
trúmaður og hafði alveg fastmót-
aðar skoðanir í þeim efnum, sem
enginn efasemdarmaður fékk
raskað.
Ég, sem þessar línur rita,
kynntist Jóni árið 1942 og hefur
kunningsskapur okkar varað óslit-
ið síðan og ekki borið skugga á
einlægni og samskipti okkar, sem
hafa verið mikil og góð. Við vorum
vinnufélagar svo til alla tíð og
störfuðum einnig saman í Sjálf-
stæðisflokknum, sérstaklega í
Málfundafélaginu Óðni og var Jón
ætíð hinn trúi og trausti félags-
maður, sem alltaf var hægt að
reiða sig á.
Jón var hár maður vexti og
mikill að vallarsýn, þéttur á velli
og þéttur í lund. Hann var vinur
vina sinna, en sagði sína skoðun
umbúðalaust og viðhafði þá enga
tæpitungu. En þétt var höndin og
traust var mundin og viljum við
hjónin, nú að leiðarlokum, þakka
Jóni fyrir trausta vináttu um
áratugaskeið. Eftirlifandi eigin-
konu hans, Sigríði, sendum við
innilega samúðarkveðju.
Framan af ævi stundaði Jón
sjómannsstörf, en lengst var hann
starfsmaður við embætti gatna-
málastjórans í Reykjavík, sem
verkstjóri við gatnagerð og nú
síðasta árið var hann fulltrúi
hreinsunardeildar.
Starfsfélagarnir þakka honum
gengna daga og votta eiginkonu
hans og börnum innilega samúð.
Það er erfitt að sætta sig við, að
Jón sé horfinn af sjónarsviðinu.
Við stöndum í þakkarskuld við
minningu hans.
Söknuður eiginkonu og barna er
sár, en minning um góðan mann
lifir.
Pétur Hannesson.
Það var árið 1941, að til mín
kom maður í vinnubækistöð borg-
arinnar við Frakkastíg. Hann var
bæði stór og gjörvilegur og auð-
sjáanlega hið mesta þrekmenni.
Hann sagðist hafa heyrt að ég
væri að leita að loftpressustjóra
og þar sem hann væri því starfi
vanur og hefði ekki áhuga á
„Bretavinnunni", sem þá var í
algleymingi, hefði hann áhuga á
þessu starfi.
Ég sá strax hvað maður þessi
var sérstaklega dugnaðarlegur og
traustvekjandi, réði ég hann í
starfið á stundinni.
Ég þurfti aldrei á mínum starfs-
ferli að sjá eftir því og okkar
samstarfsár urðu líka fast að
fjórum áratugum.
Um ætt og uppruna þessa vinar
míns, Jóns Harrý Bjarnasonar,
ætla ég ekki að skrifa, enda
töluðum við lítið um þau efni.
Viðræður okkar snérust um hin
daglegu störf og hina líðandi
stund í alvöru og gamni.
Jón Harrý var snemma á starfs-
árum sínum hjá borginni ráðinn
verkstjóri og síðan yfirverkstjóri,
og reyndist hinn traustasti maður
til allra verka.
En ég ætla ekki að skrifa neina
lofgrein um þennan vin minn og
samstarfsmann. Hann lét stund-
um orð falla um minningargreinar
í blöðunum „Að allir væru góðir
þegar þeir væru farnir". En ég vil
þó segja að Jón Harrý var hinn
vaskasti maður og góður verk-
stjóri og vinur vina sinna.
Konu hans eftirlifandi, frú Sig-
ríði Einarsdóttur, votta ég dýpstu
samúð mína. Hún er dóttir eins af
mínum gömlu og trúu verkamönn-
um, sem nú eru horfnir.
Jón Ólafsson
fv. yfirverkstjóri.
Sunnudaginn 6. julí lést tengda-
faðir minn John Harry Bjarnason
yfirverkstjóri hjá Reykjavíkur-
borg. Þessi kveðjuorð eru hugsuð
sem kynning þessa manns frá
sjónarhóli djúpt syrgjandi tengda-
sonar, sem erfitt á með að sætta
sig við skilnaðinn. Stór ástæða er
einnig til að segja frá hvernig við,
sem elskuðum hann, berum hon-
um söguna, til að kasta betur ljósi
á þennan stórkostlega persónu-
leika, sem nú er horfinn okkur,
allt of fljótt að okkar mati. Þegar
dauðinn kveður dyra rétt við
hliðina á okkur finnum við til
vanmáttar okkar. Ekkert dugar,
hvð sem gert er, hann kemur ekki
aftur til okkar í þessu lífi og
manni finnst orðin hljóma an-
kannalega. Allt er svo tómt og
kraftlaust og staðreyndin blasir
við. Góður Guð er okkar eina
huggun, að hann muni nú taka við
honum með sinum Hknandi hönd-
um. Svona mætti lengi halda
áfram, því hugurinn er ringlaður
og orðin streyma fram, nokkuð
stjórnlaust og einnig þau eru
kraftlaus. Hann er farinn. Vera
mætti þó að orð gætu sýnt hann
nánar, þegar syrgjandi ástvinur
segir frá og því legg ég í þessa
minningargrein. Ekki er þó ætlun-
in að rekja nákvæmlega ævisögu
Jóns, það verður gert af öðrum, en
drepið á helstu atriðin í æviferli
hans.
John Harry Bjarnason var
fæddur í Stavanger í Noregi 16.
apríl 1914. Foreldrar hans voru þó
bæði íslendingar en bjuggu um
skeið úti í Noregi. 10 ára gamall
flutti hann með foreldrum sínum
til íslands og hefur búið þar ávallt
síðan. Að loknu námi, hóf Jón
vinnu við ýmis störf til lands og
sjávar. Þetta var á hinum marg-
umtöluðu kreppuárum, sem við
íslendingar fórum ekki varhluta
af frekar en aðrar þjóðir. Stór
hópur manna gekk um atvinnu-
laus, vissi ekki hvað væri til ráða,
enga vinnu að fá, nema þá helst
við höfnina ef menn voru nógu
duglegir. Fleiri tugir manna voru
um hvert starf, sem losnaði og því
aldrei ráðið í vinnu nema til eins
dags í senn er best lét. Baráttan
var gegndarlaus nokkuð sem við
+
ÓSKAR GÍSLASON,
gullamiöur,
Skólavöröustíg 5,
lést í Landspítalanum, föstudaginn 11. júlí.
Grethe Gíslason, Margrét Þóra Gunnarsdóttir,
Edda Óskarsdóttir, Anna Vilborg Gunnarsdóttir.
+
Utför
JÓFRÍOAR GUDMUNDSDÓTTUR,
fró Helgavatni,
Hjallavegi 27,
veröur gerö frá Fossvogskirkju, þriöjudaginn 15. júlí kl. 15.00.
Anna Einarsdóttir, Halldór Jónsson,
Einar Halldórsson, Jón S. Halldórsson,
Gunnar Þ. Halldórsson, Fríður M. Halldórsdóttir.
+
Eiginkona mín, móöir okkar og amma
HÓLMFRÍÐUR HÁKONARDÓTTIR,
Neðstutröö 6, Kópavogi,
er lést af slysförum, laugardaginn 5. júlí sl., veröur jarösungin frá
Fossvogskirkju, þriöjudaginn 15. júlí kl. 13.30.
Kristjón Oddgeirsson,
börn og barnabörn.
+
SIGRÍOUR BENEDIKTSDÓTTIR,
Bergþórugötu 45,
veröur jarösungin fró Fossvogskirkju, mánudaginn 14. júlí kl. 3.
e.h.
Fyrir hönd vandamanna,
Ingibjörg Jakobsdóttir.