Morgunblaðið - 13.07.1980, Side 39

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. JULI 1980
39
nútíma íslendingar eigum erfitt
með að gera okkur í hugarlund.
Fyrir okkur eru þetta fjarlægir
tímar, „þægileg saga“, sem gott er
að lesa um til að þekkja íslands-
söguna. En við þurfum ekki að lifa
við þessa tíma og því gleymist
okkur algjörlega þrotlaus barátta
þessara hundruð manna, sem
börðust áður en við fæddumst og
sköpuðu þetta velferðarþjóðfélag
fyrir okkur en það er nokkuð sem
má aldrei gleymast, þeir sköpuðu
okkur nútímakynslóðum þessi
góðu lífsskilyrði hér á landi, þó við
séum kannski sjaldan ánægð og
hugsum allt of sjaldan til mann-
anna sem börðust fyrir lífi sínu á
kreppuárunum, fyrir íslandi
framtíðarinnar, sem við nú njót-
um góðs af. Þeim entist svo
sjaldnast aldur til að njóta með
okkur. Orðið lífsbarátta þekkist
varla lengur af munni fólks, nú er
í þess stað talað um verðmæta-
kapphlaup, allir vilja meira. Hetj-
ur kreppuáranna eru vonandi ekki
gleymdar samt, en við höfum
vissulega hugann við annað. Jón
var einn af þessum hetjum. Hann
var einn af þeim, sem gekk til
vinnu, einhverrar vinnu, hún lá
ekki á lausu að morgni. Menn urðu
hreinlega að hefja leit hvern
einasta dag þessi erfiðu ár vissu
ekki hvort þeir fengju mat í
hádeginu handa fjölskyldunni.
Lífsbaráttan var hörð og landið
fátækt. Fyrir þrek manna eins og
Jóns tókst svo að þröngva sér í
gegn um þetta tímabil. Þar á eftir
kom Bretavinnan eins og kunnugt
er og þá glaðnaði ofurlítið yfir
efnahag manna hér. Jón var þó
ekki alls kostar ánægður í þeirri
vinnu, vildi vinna fyrir sína eigin
þjóð enda tilfinningar hans til
Islands sterkar.
Þegar hér var komið sögu, upp
úr 1940, var Jón þegar búinn að
geta sér frægðarorð fyrir vinnu-
og atorkusemi og því bauðst hon-
um starf hjá Reykjavíkurborg.
Það var ver launað en starfið hjá
Bretanum, en það sem fyrir hon-
um varð þyngst á metum, það var
íslenskt starf. Hann vildi vinna
fyrir íslenska aðilja og hafði alla
tíð frekar illan bifur á starfi
Islendinga hjá þeim bresku og því
voru örlög ráðin. Hann fór til
Reykjavíkurborgar og starfaði þar
sem eftir var ævinnar. Hugur Jóns
stefndi hátt, eins og stórmenna er
háttur. Sama starfsorkan og hann
sýndi á erfiðleikatímunum fór því
fljótt að segja til sín í nýju starfi.
Ekki hafði hann lengi starfað, er
honum bauðst verkstjórastaða og
allur hans ferill, 40 árin sem hann
var hjá Reykjavíkurborg, er sam-
felld sigurganga eins og raunar
allt hans líf, ört hækkandi sól,
sem aldrei bar skugga á. Hann var
enn að hækka í tign kominn um
sextugt er hann var ráðinn yfir-
verkstjóri. Fyrir tveim árum fór
heilsu Jóns að hraka, enda mikið
búið að ganga á á langri starfsævi.
Hann hætti því sem yfirverkstjóri
fyrir skömmu og gerðist fulltrúi
hjá sama fyrirtæki. Við fjölskyld-
an hans, vonuðum því að nú næði
hann heilsu á ný við nýja starfið
og við fengjum að hafa hann hjá
okkur enn um sinn. En kallið kom
og við eigum erfitt með að sætta
okkur við það. Þetta er kannski
eigingjörn hugsun, en hann var
stólpinn í okkar fjölskyldu, hann
var sannur fjölskyldumaður, sem
bar hag fjölskyldunnar svo algjör-
lega fyrir brjósti að ég þekki varla
dæmi um annað eins. Frístundir
hans fóru allar í að bæta um fyrir
fjölskyldunni í einu og öllu.
Við tengdabörnin vorum strax
tekin í hópinn og allt gert fyrir
okkur sem við báðum um. Við
börnin hans búum nokkuð dreift
um og var hann óþreytandi að
heimsækja okkur og sjaldan leið
langur tími milli þess að þau Jón
og Sigríður kona hans kæmu í
heimsókn og alltaf veitandi og
styðjandi á alían hátt. Okkur
hjónum var hjálpað með allt stórt
og smátt hvort sem var efnislega
eitthvað sem okkur vanhagaði um,
ófáir hlutir komu sem gjöf frá
þeim hjónum til okkar heimilis og
þau höfðu séð að okkur vantaði,
einnig var um að ræða andlegan
stuðning, stappað í mann stálinu,
gefast ekki upp, enda uppgjöf
óþekkt stærð fyrir honum, jafnvel
eftir að hann var orðinn veikur,
baráttan hélt áfram, hann ók á
milli okkar barnanna sinna út á
land.
Daginn áður en hann hvarf
okkur komu þau hjón í heimsókn
til okkar. Hann var hress og
baráttuglaður og styrkurinn
streymdi frá honum. Ekki datt
okkur þá í hug að svona stutt væri
eftir að við fengjum aldrei að sja
hann framar hér á jörð. Gott er þó
til þess að vita að vel mun verða
tekið við honum fyrir handan ef
ályktun er dregin af hans góðverk-
um hér á jörð. Hann var stór-
menni og góðmenni í dýpstu
merkingu þeirra orða. Aldrei
munum við gleyma öllu því sem
hann hefur gert fyrir okkur. Með
honum fer hluti af okkur sjálfum,
og nú er að fara eftir öllu því sem
hann ráðlagði okkur, sem alltaf
var heilt, gerði fyrir okkur, hvern-
ig hann bar hag okkar alltaf fyrir
brjósti fyrst og síðast, allar hans
frístundir fóru í okkur fjölskyld-
una hans.
Gæfa er að hafa fengið að hafa
hann hjá sér þó þennan tíma og
það ber okkur að þakka Guði fyrir.
Þá standa fleiri í þakkarskuld við
hann, því fjölmörgum hefur hann
veitt stuðning, langt umfram það
sem honum bar. Ekkert mannlegt
var honum óviðkomandi, öllu
leysti hann úr á sinn stórmann-
lega hátt.
John Harry Bjarnason var
stórmenni, það ber allur hans
Kveðja:
Nanna Magnúsdóttir
Fædd 30. októbcr 1915.
Dáin 4. júlí 1980.
Þegar ég kvaddi Nönnu í fyrra-
sumar eftir stutt frí hér heima,
þóttist ég þess fullviss að við
myndum hittast aftur að ári eða
þar um bil. Sú varð þó eigi raunin,
því hún kvaddi þennan heim
aðeins tveimur dögum áður en ég
kom heim.
Veikindi hennar byrjuðu um
það leiti sem ég flutti frá íslandi
og hefur mér oft þótt leitt að geta
ekki heimsótt hana allan þennan
tíma sem hún dvaldi á Landspítal-
anum og Reykjalundi. Eigi að
síður varð mér oft hugsað til
hennar, en sambandið varð að
takmarkast við símtöl og bréf.
Núna þegar ég sest niður til að
minnast hennar, finnst mér öll orð
of fátækleg, en minnist orða
Bólu-Hjálmars:
Vantar mix ba'fli vit ok orA
rftir koíuko monn að mæla
mír or óvorðuK harmaKa la
minninKU þoirra bora & horA.
Að minnast hennar á þann
máta sem hún á skilið, er vanda-
verk og mér ofviða, og vil ég þess
vegna kveðja hana með einlægum
þökkum fyrir liðin ár.
Guð geymi Nönnu.
Guðrún G.
æviferill vott um, þannig var öll
hans hegðun og viðbrögð við öllu
sem upp kom. Með honum og hans
líkum kveður ísland fátæktarinn-
ar, sem hann átti stóran þátt i að
uppræta.
Að lokum kveð ég kæran
tengdaföður, ég mun aldrei
gleyma honum og þannig er það
með okkur öll í fjölskyldunni og
hinum stóra hópi fólks sem stend-
ur í þakkarskuld við hann fyrir
alla hjálpina. Örlítil huggun er að
hugsa til orðanna, sem oft eru
sögð við leiðarlok. Hér við skiljum,
en hittast munum. Við söknum
hans öll einlæglega en vitum að
hann er í góðum höndum. Góður
Guð leiði hann og verndi, elsku
vininn okkar, hann er farinn til
nýrra heima, þar sem við öll
munum hittast í fyllingu tímans,
þangað til mun minning hans lifa
í okkur öllum sem elskuðum hann.
J. Ákason.
Legsteinn er
varanlegt
mlnnlsmerki
Framleiðum ótal
tegundir legsteina.
Allskonar stærðir og
gerðir. Veitum fúslega
upplýsingar og ráðgjðf
um gerð og val
legsteina.
S.HEIGASON HF
STEINSMIÐJA
SKEMMUVÐ31 48 Sftfl 76677
+
Þökkum innilega auösýnda samúö viö fráfall og útför systur okkar
og mágkonu,
RÖGNU SIGURÐARDÓTTUR,
Kjarri, Ölfusi.
Ragna Rögnvaldsdóttir,
Páll Sigurösson, Sigurbjörg Jóhannasdóttir,
Ingimar Sigurösson, Emilía Friöriksdóttir.
+ Móöir okkar og tengdamóöir,
GUDRUN ARINBJARNAR
sem andaöist 9. júlí, veröur jarösungin þriöjudaginn 15. júlí kl. 10.30. frá Fossvogskirkju,
Halldór Arinbjarnar, Ragnar Arinbjarnar,
Gerður Guónadóttir, Gréta Páladóttir.
t
Útför eiginkonu minnar og móöur,
GUÐRÚNAR JÓNSDÓTTUR,
Ránargötu 1.
sem andaöist 1. júlí, veröur gerö frá Dómkirkjunni, þriöjudaginn
15. júlí kl. 13.30.
Sveinn R. Jónsson,
Kjartan Gunnarsson.
Í
Þökkum innilega auðsýnda samúö og hlýhug viö fráfall og útför
eiginmanns míns, fööur okkar, tengdafööur og afa,
KRISTINS F. ASMUNDSSONAR,
válstjóra.
Helga Kristjánsdóttir,
Steinunn Kristinsdóttir, Árni Jónsson,
Olga Kristinsdóttir, Helga Árnadóttir.
opnum
nýjan
afgreióslusal
Viö höfum opnað nýjan afgreiðslusal á jarð-
hæð þar sem annars vegar er gengiö inn
Tryggvagötumegin gegnt skrifstofum toll-
stjóra og hins vegar gengið inn Hafnar-
strætismegin þar sem öll bankafyrirgreiðsla
er fyrir hendi.
Við væntum þess að þetta nýja fyrirkomulag
verði viðskiptavinum okkar til mikils hægðar-
auka, spari þeim sporin og flýti mjög fyrir
allri afgreiðslu.
Hafóu samband
EIMSKIP
SÍMI 27100