Alþýðublaðið - 28.04.1931, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
Yflr pvert fsland á sbfðim.
GDðmundnr Skarphéðinsson bæJaicSailtrAi segir frá,
Gudmundur Skarphédinsson.
Loksins eru þeir komnir hing-
aS, miennirmr, sem Reykvíkingar
hafa beðið eftir í undaniarna
daga, skíöamennirmr landsfreegu
frá SiglufirÖi, Guðmundur Skarp-
héðinsson, form. Skíðafélagsins
þar, og Torvö, skíðakennarinn.
Tíðindamaður Alþýðublaösins
lieámsótti þá í gænnorgun í „Hó-
tel Skjaldbreið“, þai ;em þeir
búa. Voru þeir þá nýkomniæ á
fætur, frísikir og fjörugir, sól-
brendir og glaðir.
Tíðindannaðurinn bað þá að
skýra lesendum Alþýðublaðsins
frá þessari æfintýraför. Hafði
Guðmundur orð fyrir þeim og
sagðist honum frá á þessa leið:
Við lögðum af stað frá Siglu-
firði föstudaginn 17. þ. m. Fór-
um við með „Súðinni“ að Sauð-
árkrók, en þaðan fórum við í
bifreið frjrn að /Vautabúi. Þar
dvöldum við um nóttina. Laugar-
dagsmorgun I'ögðum við aftur af
stað. Við urðurn að fá okkur
flutning á dóti okkar fram á
M œlif ellsdal, en það er að
vegalengd um 9 km. Þar stigum
við á skíðin og bjuggum um far-
angur okkar. Við höfðum margt
með okkur, tjald, hvílupoka, átta-
vita, kort, bakpoka og sleða. Á
sleðanum voru um 108 kg., en í
bakpokunum bárum við hvor um
20 kg. Bakpokana notuðum við
einnig fyrir aktýgi og gengum
við isvo báðir fyrir sleðanum.
Þennan dag héldum við í Buga,
sunnan Svartár, en hana urðum
við að vaða urn kvöldið, ber-
fættir í 3 stiga kuldít Þarna
komum við í gangnamannakofa
kL 9 um kvöldið. Okkur þótti
það skrítið að enginn snjór var í
kringum kofann, en sjálfur var
hann fullur af snjó og var ó-
mögulegt að opna hurðina, því
hún gekk inn. Þó tókst okkur að
komast inn í kofann með þeim
hætti að rífa frosna mioldar-
hnausana úr glugganum. Við
grófum okkur svo niður í snjó-
inn, vöfðum tjaldinu um okkur
og sváfum um nóttina. Færið
þennan dag var fremur gott, þur,
nýr snjór.
Næsta dag, sunnudaginn, lögð-
um við af stað kl. 8 í glaða
sólskini, en færi var ekki gott,
það var þíða, blautur snjór, hit-
inn var um 5 stig. Sleðinn var
afar-þungur og erfitt að draga
hann. Skíðin undir honum voru
úr furu, þau urðu blaut og eftir
það var ekki hægt að bera á þau
skíðaáburð. Og það teljum við
nauðsynlegt fyrir þá, er fara slík-
ar ferðir sem þesisa að vanda
betur til skíðanna undir sleða
sína en við gerðum.
Þennan dag'sóttist ferðin afar-
seint. Eftir að við komumst suður
á Grjótháls var lítið um snjó og
urðum við að þræða snjáflákana,
en Grjótháls og Þingmannaháls
voru að mestu alauðir, og urðum
við því að bera sleðann.
Kl. 9 um kvöldið tjölduöum við
til náttstaðar við svo nefnt
Mannabeinavatn. Þótt nafnið eitt\
hefði nægt til að setja í okkur
hroll og ugg, þá sváfum við
þarna sæmilega um nóttina og
urðum einskis varir nema þytsins
í vindinum. Það var þó fremur
kalt þarna. ísing var, austan
stormur og þoka.
Næsta dag, mánudag, lögðum
við enn af stað kl. 8, og var færð-
in svipuð og daginn áður, krap
mikið á mýrlendi. Þegar við
komum að Ströngukvísl var hún
búin að ryðja sig á löngu svæði,
en þó skröngluðumst við yfir
hana á krapavaði, en við þá
glæfraför höfðum við nærri mist
sleðann; fékk hann margar vöt-
ar dýfur, og ekki léttist hann við
það. En nú fór snjór að aukast
eftir því, sem sunnar dró, og var
Blanda, sem er næsta á þarna
fyrir sunnan, á góðum ís um
vörðurnar, en auð var hún rétt
fyrir norðan, þar sem, Seyðisá
jrennur í hana. Skömmu eftir há-
degi vorum við komnir að á, sem
heitir Þegjandi, og óðum við hana
skamt fyrir vestan Dúfufell. Nú
yfirgáfum við varðaðan veginn
og tókum stefnu beint á Strýtur
að Hveravöllum. Var nú komið
hríðarveður á norðaustan með
4 gráða frosti, og hélzt sá jelja-
gangur til kl. 7 um kvöldið að
hann stytti upp. Við vorum ekki
vissir um í dimmviðrinu, hvort
við værum á réttri leið, en nú
sáum við að sVo var og að við
vorum alveg að komast á Hvera-
velli — og þangað náðum við
kl. 8. — Þar var unaðslegt að
koma. Vellirnir voru alauðir og
iðjagrænir sem um hásumar
væri. Þarna stripluðum við skó-
lausir, suðum egg og kjöt í hver-
unum og héldum veizlu okkur og
íslenzkri öræfanáttúru til dýrð-
ar. Svo tjölduðum við á einnj
grundinni og sváfmn þar ekki
þíður en hér í Skjaldbreið í hótt.
Þar var ekkert er truflaði, ekkert
bílaorg, enginn umgangur. Friður
náttúrunnar vaggaði okkur í vær-
Beztu eafipsliM cigaretturnar í 20 stk. pökk.
um, sem kosta kr. l,2ff pakkinn, eru
Clgarettur
frá Mleolas .Soassa fréres
Elnkasalar á íslandi:
Tóbaksverzfnn fslamd
CSalrO.
an blund. — Þó að sæluhúsið
þarna sé vistlegt síðan það var
þiljað í fyrra surnar, fór þó ólíkt
betur um okkur úti í blíðviðrinu.
Þarna er afareinkennilegt og fag-
urt. Vellirnir eru alauðir, grænir
og volgir, en mannháir skaflarnir
teygja sig að þeim á alla vegu
eins og forynjur, er eetli að ræna
ungan' gróður.
Við fórum á fætur um rnorg-
uninn kl. 7 og fengum okkur
volgt bad í lækjarsprænu. Síðan
bjuggum við okkur til brottfarar,
Okkur langaði sannarlega til að
dvelja þarna lengur, og jafnvel
að setjast þar að, en við hugsuð-
um til vandamannanna og ég
mundi eftir Alþýðublaðinu, er
beið eftir fréttum af okkur — og
við yfirgáfum vellina okkar og
vorum í huga eins og unglingar,
sem. í fyrsta sdnm eru að yfir-
gefa bernskustöðvar sínar.
Við Iögðum af stað kl. 12 og
tókum aftur stefnu beint á Strýt-
ur. Við fórum ekki eftir veginum,
heldur beint yfir Kjöl vestan við
Strýtur.
Þennan dag var færðin mjög
góð; gengum við nú um 70 km.,
en hina dagana höfðum við að
eins farið 25—40 km. Við tjöld-
uðum kl. 11 um kvöldið í myrkr?
og þoku undir Bláfelli austan-
verðu. Á þessari leið sést hvergi
fyrir vörðum alla leið frá Hrefnu-
búð og suður undir Lambafell.
Fúlakvísl, Svartá og Hvítá voru
allar á mjög góðum ís, þar sem
við fórum yfir þær, en þær voru
þó allar meira og minna auðar
og sáum við alls staðar mikib af
álftum í vökum, fögrum, hvít-
um og tignartegum fuglum. Til
þessa höfðum við lítið orðið varir
við1 dýralíf, en nú voru fugl-
arnir alls staðar, og refaslóðirn-
ar lágu margar og • þéttar um
landið.
Á miðvikudag lögðum við af
stað kl. 8. Færðin var afarill
krap og klessingssnjór. Sóttist
ferðin því mjög seint, en kl. 1
komum við að Sniðbjargargili og
tókst.okkur loks aö komast yfir
það við mjög illan leik. Héldurn
við nú áfram af miklum dugnaði
og vorum löðursveittir. Snjór fór
óðum minkandi, og þegar við
komtim að Ittagili var algerlega
OTðið snjólaust. Þangað komum
við kl. 6. Urðum við nú að skilja
sleðann eftir, en það var 22 km.
fyrir ofan Hóla, sem er efsti bær
í Biskupstungum. Tókum við nú
enn skíðin og malpokana og
lögðum leið okkar suður með
Bláfelli, til að reyna með því að
komast á snjó, og vorum við
komnir suður að Sandá kl. 9 um
kvöldið, en þá var kornið mikið
myrkur og snjólaust orðið. Eftir
þetta varð leiðin enn erfiðaiþ
aur og krapavaðall, og sóttist
ferðin því fremur seint í myrkr-
inu um nóttina. Kl. 1 komum við
að Ásbrandsá og fengum við þar
fulla vissu fyrir því, að við vor
um á réttri teið, þó að hvergi
sæust vörður a eða vegarslöðin
sjálf.
Við ætluðum okkur að komast
að Hólum, en við gengum vestan
við bæinn og stefndum á Ijós, er
við sáum í sömu tát og
bærinn átti að vera. Eftir 1 klst.
urðum við þess varir, að ljósið
myndi ekki vera í Hólum heldur
í öðrum bæ neðar í Tungunum.
Eigi að síður héldum við áfram
og stefndum á ljósið, og er við
komum að því reyndist það vera
að Gýgjarhóli. En þangað náðum
við kl. 3 u:m nóttina. Þar var
tekið á móti okkur með opnum
örmum. Bóndinn þar heitir Guð-
mnndur Diðriksson. Brá hann
strax við og sendi son sinn, Krist-
ján, með tvo hesta til að sækjja
sleðann og farangur okkar að
Illagili. Tók sú ferð hann 16
klukkustundir. Þarna biðum \dð
fram á fimtudag, en þaðan fóruro
við daginn eftir yfir að Geysi og
skoðuðum hann á föstudag. Þótti
Torvö mikið ti^ koma að sjá
hverinn. Hann hafði aldrei séð
hver fyr en á Hveravöllum. Á
laugardag fórum við til Þingvalla
og gistum þar um nóttina hjá
Guðmundi Davíðssyrd. I gær kom
L. H. Muller, skíðamannaforing-
inn, á móts við okkur í bifrciö,
og var íslenzkur fáni með í för-
inni. Mættumst við þar ,sem
Þingvallavegirnir koma saman,
skamt frá Þingvöllttm. Og korn-
umst við svo heilu og höldnu
hingað. Höfðum við þá farið 400
km. Jeið, þar af 270 km. á skíð-
um.
Þessi ferð mun lengi sitja í
minni okkar. Hún var lærdóms-