Morgunblaðið - 11.09.1980, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. SEPTEMBER 1980
29
Minning:
Guðbjörg Þorsteins-
dóttir Egilsstaðakoti
Fædd 29. marz 1894.
Dáin 31. ágúst 1980.
Kristur minn ('x kalla á þig
komdu aA rúmi minu.
Gjörðu svo vel og Keymdu mÍK
Kuð i (aðmi þinum.
Þessa bæn og margar aðrar
fallegar bænir kenndi amma
okkur barnabörnum sínum.
í dag kveðjum við hana í hinsta
sinn, og það er okkur huggun í
sorginni að henni líður vel og allar
þjáningar að baki, því við vitum
að nú hefur hún öðlast hið eilífa
líf með Guði.
Amma hafði mjög sterka trú
sem hún miðlaði okkur öllum sem
með henni vorum og marga stund-
ina sátum við hjá henni og hún
kenndi okkur bænir og miðlaði af
sínum mikla fróðleik.
Amma var mikill dýravinur og
marga fallega vísu orti hún um
þau, eins og svo margt annað sem
hún sá í daglegu lífi, en hún var
vel hagmælt og hafði mikið yndi
af fallegum ljóðum og sálmum, og
kunni hún felst af þessu utanbók-
ar.
Blóm voru í miklum metum hjá
henni og átti hún alltaf mikil og
falleg blóm, sem prýddu húsið
hennar. Hún talaði við blómin sín,
og fór um þau mjúkum höndum,
og svo virtist sem þau döfnuðu
betur við þessa umhyggju hennar.
Öll börn sem umgengust ömmu
hændust að henni, hún átti alltaf
nóg að hlýju og vissi hvað hverjum
kom hverju sinni. Hún var alltaf
tilbúin til að hugga og styrkja þá
sem minnimáttar voru, og ekki
þurfti sárið að vera stórt til að fá
skjótan bata hjá henni, og alltaf
átti hún eitthvað gott í skúffunni
til að stinga upp í börnin sem hjá
henni voru.
Amma var orðin 86 ára gömul,
og var vel ern og hress þangað til
á síðasta ári, er hún veiktist. Hún
var alla tíð kvik í hreyfingum og
létt á fæti, og hljóp oftast frekar
en gekk, enda hafði hún ákaflega
mikið yndi af tónlist og virtist það
koma fram í fasi hennar. Á yngri
árum, átti hún oft til að grípa
harmonikkuna og taka lagið, þeg-
ar skemmtanir voru í sveitinni.
I áratugi er hún búin að sjá
Magnús Pálsson
Hafnarfirði - Kveðja
í dagsins önn og amstri stígur
hugsunin sjaldan það hátt yfir
gráan hversdagsleikann að nokk-
uð breytist alvarlega, að því er
virðist. Og enn síður að nokkrar
slíkar breytingar vari til frambúð-
ar. Þegar undirritaður kom heim
utanlands frá bárust honum þær
fregnir að Magnús Pálsson hefði
flutt sig um set héðan úr þessum
heimi þ. 12. ágúst sl. Ósjálfrátt er
þá staldrað við og litið um ðxl.
Gamlar sýnir og sagnir renna eins
og hversdagsleikinn fram og aftur
um hugann. Jú, það er víst bláköld
staðreynd að Magnús er farinn.
Farinn hvert? spyrst eins sjálf-
krafa og að dagur kemur eftir
þennan dag. Um það eru víst
deildar meiningar hvernig þeim
flutningi sé háttað, þó nær allir
geti fallist á ákveðið form á
framhaldinu hver í sínu lagi. En
óneitanlega myndast töluvert
tómarúm þegar einhver samferða-
manna flytur þannig fyrirvaralít-
ið í burt. Og þó reyndar ekki svo
fyrirvaralítið. Langan aðdraganda
mun nafni hafa haft að þessu þótt
ekki hátt færi. Á þeim bænum var
nú ekki verið að hlaupa með
hversdagsbaráttuna og baslið á
torg hverju sinni. Nei aldeilis ekki.
Slíkt var ekki Magnúsi að skapi.
Sárafáir gerðu sér reyndar grein
fyrir hvernig raunverulega ástatt
var, og var undirritaður ekki
þeirra á meðal. En nú blasir
grjóthörð staðreyndin við okkur
og ekki verður aftur snúið með
hana.
í fyllsta sannleika veit ég ekki
hvort nafna mínum heitnum hafi
verið, né sé nokkuð um svona pár
gefið. Samt rennir mig í grun að
margir samferðamanna Magnúsar
vilji taka undir þakkir með mér
fyrir samganginn, þótt stuttur
væri, með sumum okkar a.m.k.
Magnús var nefnilega slík persóna
að litur var af. Þótt hver marki
sitt mark á samtíðina og sé að
stórum hluta bergmál umhverfis
síns, þá voru persónueinkenni
Magnúsar eilítið sérstök.Óumdeil-
anlega mun skarpari og litríkari
en vegið meðaltal. Alls staðar
komu áhrifin fram við að hafa
nafna sér nálægan. Því verður
ekki heldur neitað að oft gustaði
þar allrækilega einnig. Og stund-
um all hressilega. En aldrei vissi
ég af því að það hefði neina
eftirþanka. Þegar Magnús tók til
máls var skafið inn í merg í fyrstu
lotu umræðnanna og þurfti hann
yfirleitt ekki að hafa neinn
glansmyndarbrag á því ef svo bar
við. Oft voru menn nú ósammála
Magnúsi þegar skafið var í botn,
en innundir leyndist haldgott
brjóstvit sem sumum fannst þó
einstaka sinnum jafnvel vera
djúpt á þegar óskipt hreinskilni
sat í fyrirrúmi. En fjarlægðin
gerir fjöllin blá hjá sumum.
Magnús Pálsson var lengst af
sjómaður frá Hafnarfirði. Bar
hann þess ætíð merki síðan. Menn
veðrast vel á slíkum erfiðisstöðum
sem skipin voru á þeim tímum.
Líklega mun meira andlega en
líkamlega ef grannt er skoðað. Oft
hefur blásið hraustlega á sálina
við hin margvíslegustu skilyrði
þar. Voru öll þessi mál Magnúsi
afar hugstæð alla tíð síðan, þó
hann væri orðinn landkrabbi hin
síðari ár eins og hann orðaði það
sjálfur einu sinni. Hin seinni ár
starfaði hann hjá olíufélaginu
Esso af miklum dugnaði og sam-
viskusemi svo eftirminnilegt var.
Mættu margir taka sér hugsana-
gang hans sér til fyrirmyndar. Að
vinna fyrir sínu. Bjarga sér sjálf-
ur. Nudda og berjast eftir því sem
við varð komið án þess að vera að
juða á jötunni stóru sem er víst
orðin lenska hér á landi nú á
dögum.
Magnús heitinn skilaði upp-
skeru sinni heilu og höldnu svo
eftirtektarvert var. Hann lifa 3
uppkomin börn hans og halda
keðjunni miklu gangandi áfram
samkvæmt lögmáli lífsins.
En með þessum fátæklegu orð-
um þakka ég fyrir mig og sam-
verkamenn Magnúsar Magnúsi
heitnum fyrir samganginn meðan
Handritasýningin
í Árnagarði lokar
á laugardag
í ÁRNAGARÐI hefur að venju
verið opin handritasýning í
sumar.
Aðsókn hefur verið góð, en þar
eð ævinlega dregst mjög úr aðsókn
með haustinu, hefur Stofnun Árna
Magnússonar ákveðið að hafa sýn-
inguna opna almenningi í síðasta
sinn nk. laugardag, 13. september
kl. 2—4 síðdegis.
Sá háttur verður þó á, sem
undanfarin ár, að setja upp sýn-
ingar fyrir skólafólk og ferða-
mannahópa, sé þess óskað með
nægilegum fyrirvara.
Bryndís Helga-
döttir — Minning
okkur afkomendum sínum fyrir
sokkum og vettlingum, og ekki er
ótrúlegt að mörg okkar geti notið
þeirra næstu árin þó hún sé fallin
frá, svo vel sá hún fyrir þessu.
Við söknurn ömmu okkar, en
huggum okkur við allar fagrar
minningar sem við eigum um hana
og samverustundirnar með henni.
Við þökkum elsku ömmu okkar
allan sinn kærleik og hlýju og
biðjum Guð að geyma hana.
Elsku afi, á þessum tímamótum
biðjum við algóðan Guð að styrkja
þig í sorg þinni.
Guð blessi minningu hennar.
Soffia, Guðmundur og Silja.
á honum stóð. Umtalsvert tóma-
rúm stendur eftir og verður það
víst seint fyllt af eins litríkum
persónuleika og þar sat áður í
öndvegi. Gangi nafna allt í haginn
við umskiptin. Við aðstandendur
votta ég mína óskiptu samúð við
fráfall hans. Megi þeir vel lifa.
Magnús H. Skarphéðinsson.
í dag 11. september verður
elskuleg tengdamóðir mín Bryndís
Helgadóttir til moldar borin. Það
kom sem reiðarslag yfir alla er til
þekktu, er andlát hennar fréttist
að morgni sl. föstudags, þar sem
hún hafði, að talið var, náð sér svo
vel eftir langvarandi veikindi á
siðastliðnum vetri.
Bryndís var fædd hinn 18.
febrúar 1918 og var því 62 ára er
hún lést. Árið 1942 giftist hún
eftirlifandi manni sínum Halldóri
Ág. Gunnarssyni og eignuðust þau
sjö börn. Áður hafði Bryndís
eignast einn son.
Þau hjón Bryndís og Halldór
eignuðust indælt heimili, nú síðast
að Ljósheimum 6 í Reykjavík, þar
sem gott var að kom? og þar
mættust oft systkinin og börn
þeirra, sem áttu góðar stundir hjá
ömmu og afa. Henni leið illa ef
hún hafði ekki daglegar fréttir af
börnum sinum og barnabörnum og
alltaf var hún reiðubúin að koma
til hjálpar ef eitthvað bar út af.
Bryndís var einstaklega hjarta-
hlý kona og kom það sérstaklega
fram á því hvernig hún reyndist
fólki, sem átti við veikindi að
stríða og lá á sjúkrahúsum, en hún
átti ótaldar ferðirnar að heim-
sækja þetta fólk til að stytta því
stundir í veikindum sínum. Þá er
aðdáunarvert hversu annt hún lét
sér um tengdamóður sína, sem nú
liggur á elliheimilinu Grund í
hárri elli, en hún taldi ekki eftir
sér að heimsækja hana oft dag-
lega jafnvel þótt hún væri sárlasin
sjálf.
Ég lýk þessum fátæklegu orðum
mínum með því að biðja algóðan
Guð að styrkja eiginmann hennar,
börn þeirra og aðra nákomna í
þeirra miklu sorg.
Hvíl í friði.
Áuðunn S. Hinriksson.
Það kom mér mjög á óvart er ég
frétti lát Bryndísar Helgadóttur.
Hún hafði lengi átt við vanheilsu
að stríða, en núna virtist vera að
birta til.
Það var fyrir 9 árum að ég hitti
hana fyrst. En þá var ég að koma í
mína daglegu heimsókn til Helgu
dóttur hennar, á móti mér tók
brosmild kona sem sagðist vera
mamma hennar. Oft átti ég eftir
að hitta hana og drekka með henni
kaffi og ræða við hana um lífið og
tilveruna. Bryndís giftist Halldóri
A. Gunnarssyni árið 1942 og
saman eignuðust þau 7 börn en
áður hafði Bryndís eignast 1 son.
Þannig að oft hefur verið mikið
að gera á svo barnmörgu heimili.
En börnuiíum var hún góð móðir
og barnabörnin áttu alltaf athvarf
hjá ömmu Dísu og ég veit hvað
hún bar hag þeirra fyirir brjósti.
Bryndís átti sína léttu lund og ég
veit að það hefur hjálpað henni
mikið í hennar veikindum. Bryn-
dís var að eðlisfari kát og broshýr
en um leið viðkvæm. Þó kynni mín
af henni væru ekki löng, aðeins 9
ár, þá minnist ég hennar sem konu
sem öllum vildi gott gera.
Hanna.
íbúasamtök
vesturbæjar:
Húsið á
Suðurgötu 7
standi kyrrt
MORGUNBLAÐINU hefur borizt
eftirfarandi fréttatilkynning:
„íbúasamtök Vesturbæjar hafa
kynnt borgarráði þá skoðun sam-
takanna að þau kysu helzt að
húsið á Suðurgötu 7 fengi að
standa þar sem það er. Ef þess
þyki hins vegar enginn kostur,
vænta samtökin þess, að húsinu
verði fundinn staður í miðbænum
þar sem það megi áfram prýða
bæinn og fái þar hlutverk sem eigi
við húsið og umhverfi þess. Sam-
tökin benda á, að þá kæmi vel til
greina að nýta húsið sem listhús
eins og verið hefur undanfarið."
Almennur
kynningarfyrirlestur
um innhverfa íhugun er í kvöld, (fimmtudag) kl. 20:30 aö
Hverfisgötu 18 (gengt Þjóöleikhúsinu). Tæknin er auölærö,
auöstunduö, og losar spennu í huga og líkama. Allir velkomnir.
íslenzka íhugunarfélagið,
sími 16662.
Maharishi Mahaah Yogi
BENCO
01-600A
2x40 rásir, fullur styrkur.
Sérsmíðaö fyrir ísland.
Verð kr. 138.600
Toppurinn í CB
Talstöðvum í dag
BENCO,
Bolholti 4, sími 21945.
••