Morgunblaðið - 21.09.1980, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. SEPTEMBER 1980
FRÁ DALVÍK
TEXTI OG MYNDIR HJÖRTUR GÍSLASON
Ég er á móti
öllum byltinga-
hugleiðingum
Þegar blaðamaður Mbl.
spurðist fyrir um það. hvar
Iljálmar Júliusson ætti heima.
varð fátt um svör, en þegar
honum hugkvæmdist að
spyrja um Bomma gegndi
öðru máli, hann þekktu ailir.
Bommi er innfæddur Dalvik-
ingur og hefur alið þar
manninn alla sína æfi, ef
undan eru skilin fimm ár er
hann var leigubilstjóri á Ak-
ureyri og tvö ár i Reykja-
vik. Hann hefur tekið mikinn
þátt í félagslífi Dalvikinga i
f jöldamörg ár og var lengi
einn af þeirra beztu leik-
urum. Ilann er kvæntur Sól-
veigu Eyfeld, og hefur hún
heldur ekki látið á sér standa
i félagsstörfunum. Hún
cr, eins ög hún segir sjálf
„húsmóðir. amma. mamma. og
starfar við Héraðsskjalasafn-
ið, er bókavörður og um-
boðsmaður Morgunhiaðsins á
staðnum“. Bommi sagðist reynd-
ar í fyrstunni ekkert hafa að
segja mér, sagðist þó
myndu svara því sem ég
spyrði hann um. Ég læt nú bara
lesendur dæma um það hvort
hann hafi ekkert haft að
segja.
Það var miklu færra þegar ég
var að alast upp hér, en ég man
eftir því að þá voru leikir og
strákapör allt öðruvísi, það er
miklu þyngra yfir þeim nú og ekki
nærri því eins mikill „húmor" í
þeim, þau líkjast miklu fremur
óknyttum.
Við hrekktum Balda Sig.
frænda minn einu sinni. Hann
átti trillu, árabát með vél, og var
tilbúinn í róður, hafði beitt bjóðin
og ætlaði af stað um nóttina. Við
vorum að fara í róður á vélbát
fyrr um nóttina og áður en við
lögðum af stað hífðum við bátinn
hans upp á bryggjuna. Karlinn
kom svo um kl. 4 um nóttina og
ætlaði af stað, en fann þá ekki
bátinn og hélt helzt að hann hefði
lent undir bryggjunni á flóðinu og
sokkið. Meðan hann var að svipast
um eftir bátnum stóð hann á
bryggjunni og studdi sig við hann.
Þegar hann svo loksins uppgötv-
aði að það var hans bátur, sem
hann studdist við, gat ekki með
nokkru móti áttað sig á því
hvernig hann hefði komizt upp á
bryggjuna. Þetta endaði svo með
því að hann varð að vekja upp í
næstu húsum til að koma bátnum
á flot aftur.
róandi áhrif á mig og mér finnst
gott að sofa fyrir framan það,
sérstaklega í lit. Útvarpið hlusta
ég nær aldrei á og get því lítið um
þaö sagt.
Já, svo eru það blöðin. Mér
finnst þau gera alltof lítið af því
að koma út á landsbyggðina og
tala við almúgann. Mér finnst nú
Morgunblaðið eiginlega eina blað-
ið, hin eru óttalega lítilfjörleg. En
ég þarf nú samt að skamma ykkur
aðeins, ég vil að forsætisráðherr-
ann fái betur inni í blaðinu.
Hvernig stendur á því að allt sem
Geir segir og gerir kemst bæði
fljótt og vel til skila, en frá
Gunnari kemur þetta bæði seint
og illa? Mér er engin launung á
því að ég aðhyllist Sjálfstæðis-
flokkinn, þar er stefnan frjálslynd
og manni leyfist að hugsa. Nú eru
að vísu viðsjár innan flokksins og
hann að gliðna sundur fyrir
klaufagang og vitleysu.
Hjónin Sólveig Eyfeld og Hjálmar Júlíusson.
í þessum stólum sat Einar Olgeirsson, þegar síldarútvegsnefnd
fór á hausinn.
Ég er ekkert klökkur við að
segja, að ég ber virðingu fyrir
Gunnari Thoroddsen. Hann hefur
komið þannig fram fyrir þjóð sína
frá fyrstu tíð, hann varð þing-
maður 23 ára og hefur gefið
þjóðinni og flokknum sitt langa
ævistarf og svo er verið að úthýsa
manninum á einhverjum annar-
legum forsendum, sem við þekkj-
um svo lítið til og við viljum ekki
trúa neinum ávirðingum á hann.
Þetta kann að virðast barnalegt,
en mig grunar að það séu fleiri
sem hugsa svona. Ég er á móti
öllum byltingarhugleiðingum og
þess háttar brölti.
Mér fannst Gunnar vera að
gera rétt og fannst verst að ekki
skyldu fleiri verða til þess að
fylgja honum.
Mannlífið eins
ok víðast hvar
annars staðar
Er gott að húa á Dalvík?
„Ég hef búið hér alla mína tíð,
nema þessi ár sem ég var á
Akureyri, en það eru víst um 30 ár
síðan. Ég hef auðvitað unnið ýmis
konar störf, en að mestu leyti hef
ég verið á sjó og nú síðari árin hef
ég verið vélgæzlumaður í frysti-
húsinu og mér hefur alltaf likað
jafn vel að búa hér. Ég held mér
sé óhætt að segja það sé allgott
mannlíf hér, félagsmálin eru
blómleg, umhverfið gott og að-
búnaður þokkalegur. Verzlun er
hér að vísu að mestu leyti á einni
hendi og það er nú sannleikurinn
að þetta er ósköp einhliða verzl-
unarmáti og eflaust mikið sótt
inn til Akureyrar nema daglegar
nauðsynjar.
Annars er mannlífið hér eins og
víðast annars staðar, fólk reynir
að ala börn sín upp í guðsótta og
góðum siðum eins og gengur.
Ekki nógur „húmor“
í strákapúrum í dag
Getur þú ekki sagt mér eitt-
hvað frá þvi þegar þú varst aö
alast upp?
Hestamennskan eina
dellan sem ég
hef leyft mér
Getur þú ekki sagt mér eitt-
hvað um leikfélagið?
Jú, ég hef leikið heilmikið, bæði
hér á Dalvík og Akureyri. Ég stóð
í þessu í meira en 30 ár og hafði
verulega gaman af því og hlut-
verkin orðin helvíti mörg, bæði
stór og smá. En þetta var anzi
erfitt og nú er ég orðinn ræfill í
baki og alveg hættur þessu. Ég
hafði gaman af mörgum þessara
leikrita, en „Þrír skálkar" finnast
mér alltaf skemmtilegastir. Ég
hef líka bæði leikið Bör Börson og
Jeppa á Fjalli og þeir eru mér
ákaflega minnisstæðir og mér
þóttu þeir skemmtilegir hvor á
sinn hátt. Ég er líka í Hesta-
mannafélaginu og það má segja
að hestamennskan sé eina dellan
sem ég hef veitt mér og í henni er
ég algjör sjúklingur.
Heyrðu annars, ég má til að
segja þér frá þessum stólum, sem
ég er með hérna í stofunni, Éinar
Olgeirsson sat nefnilega í þeim,
þegar síldarútvegsnefnd fór á
hausinn 1931. Þá hafði hún aðset-
ur á Akureyri. Sigurður P. Jóns-
son hér á Dalvík fékk þá stólana
fyrir 500 krónur og 500 tunnur af
síld, að vísu fékk hann að borga
500 krónurnar í áföngum, en
síldina fékk hann aldrei neitt
fyrir. Ég keypti þá svo seinna og
lét gera þá upp og þó stólarnir
væru ekki dýrir þá get ég sagt þér
að viðgerðin var ekkert smáræði,
kostaði meira en helmingi meira
en stólarnir.
Gott að soía framan
við litasjónvarpið
Hvernig lízt þér á fjölmiðlana?
Ég er ekki neinn sjónvarps-
sjúklingur, en það hefur mjög
Þjóðin að verða
að hippaþjóðfélagi
Hvað segir þú um þjóðmálin?
Þjóðin er hreinlega að verða að
hippaþjóðfélagi og það má að
nokkru leyti kenna samstöðúleysi
Sjálfstæðisflokksins, ef hann
hefði nú staðið saman hefði verið
leikur einn að fá forsetann, en
annars voru þetta pólítiskustu
forsetakosningar sem verið hafa
og með þessu áframhaldi fer
maður að hætta að vera bjart-
sýnn.
Ég held annars að Sjálfstæðis-
flokkurinn eigi eftir að rísa sterk-
ur upp aftur og hann er eini
flokkurinn sem eitthvað getur
gert, en eins og er finnst mér
hann vanta forystumenn. Þetta
brölt manna sem segjast vilja
sætta flokkinn er hrein þversögn,
þeir eru vísvitandi að kljúfa
flokkinn með þessum látum. Ég
hef enga trú á því að Gunnar vilji
flokknum illt og svo er það allt í
einu orðið slæmt fyrir flokkinn að
vera í stjórn. Auðvitað gerir
stjórnin ekki neitt, það er aldrei
gert neitt, heldur bara flotið með
verðbólgustraumnum að feigðar-
ósi.
Hjálmur í gerfi Jochums { „Þremur skálkum“.
Ljósm. Páll Pálsson.