Morgunblaðið - 21.09.1980, Síða 35
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. SEPTEMBER 1980
35
Unnur Armann
- Minningarorð
Nú, þegar fagrir haustdagar
fara í hðnd, hvarflar hugur minn
aftur í tímann, þegar við Unnur
hittumst fyrst, einmitt að hausti
til. Við vorum ungar stúlkur að
hefja nám við Verzlunarskóla ís-
lands.
Þá var Reykjavík ekki eins stór
í sniðum, en fyrir ungt fólk utan
af landsbyggðinni, hlaut höfuð-
borgin að vera ýmsum töfrum
búin. Það var því mikils virði að
verða þess aðnjótandi að eignast
góða vini og félaga. Og ég var
sannarlega lánsöm, því Unnur
Ármann var einn þeirra.
Hún hóf nám í sama bekk og ég
þetta haust, og brátt urðum við
fjórar vinkonurnar, óaðskiljan-
legar í skólanum, Carla, sem nú er
látin, Unnur Magnúsdóttir og
nafna hennar Unnur Ármann og
ég.
Vinátta okkar hefur haldist
allan veg síðan, þó svo að önn
dagsins hafi á stundum gert sam-
fundi okkar strjálli en við hefum
kosið. Hugur okkar hvor til ann-
arrar var þó ávallt hinn sami.
Við hittumst alltaf heima hver
hjá annarri, ásamt fleiri góðum
vinkonum, í gegnum árin, í
saumaklúbbnum okkar.
Unnur hafði allt það til að bera,
sem prýða má hverja manneskju.
Hún var greiðug, raungóð og
hjartahlý.
Unnur giftist skólabróður
okkar, Steinþóri Marteinssyni, og
eignuðust þau þrjú börn, sem öll
bera foreldrum sínum og uppeldi
gott vitni. Heimilið var fallegt og
notalegt, þar sem hugur og hönd
fóru saman.
Eftir að skóiagöngu lauk, starf-
aði Unnur hjá Nathan & Olsen, en
ég hjá 0. Johnson & Kaaber. Það
var því aðeins húsasundið á milli
okkar, og oft hlupum við á milli,
til þess að fá kaffisopa hvor hjá
annarri. Við vorum léttar í lund
og litum björtum augum til fram-
tíðarinnar, sem virtist svo óra-
löng.
En dagur er fljótt að kveldi
kominn, og þegar litið er til baka,
þá liðu árin svo fljótt. Og nú,
þegar vík er milli vina, verður mér
efst í huga þakklæti fyrir góðar
stundir, vináttu og tryggð.
Þegar gróður skartar fögrum
haustlitum, kveð ég Unni vinkonu
mína með hlýjum huga og þakka
fyrstu kynni okkar í Verzlunar-
skólanum forðum.
Vini mínum, Steinþóri, börnum
hans og fjölskyldu votta ég inni-
lega samúð mína.
Kristin Magnúsdóttir
Föstudaginn 12. september sl.,
lést á Borgarspítalanum tengda-
móðir okkar, Unnur Ármann hét
hún þessi elskulega kona. Hún var
fædd 4. febrúar 1912. Dóttir hjón-
anna Valdimars Ármann kaup-
manns og Arndísar Ármann, sem
búsett voru á Hellissandi. Á ungl-
ingsárum gekk hún í Verslunar-
skóla íslands, og útskrifaðist það-
an 1931. Síðan starfaði hún hjá
Nathan & Olsen þar til hún giftist
eftirlifandi eiginmanni sínum
Steinþóri Marteinssyni 1937, eign-
uðust þau 3 börn.
Þegar við, fyrir mörgum árum,
komum inn á heimilið við Skeið-
arvog, fundum við strax að þar
áttum við annað heimili. Unnur
hafði til að bera mikla þolinmæði
og skopskyn gott, hag fjölskyldu
sinnar bar hún mjög fyrir brjósti
og þegar við svo stofnuðum okkar
eigin heimili með börnum hennar,
varð umhyggja hennar ómæld.
Barnabörnin fæddust eitt af öðru,
og alls urðu þau fimm, áttu þau
hug hennar allan til síðustu
stundar.
Við erum þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast slíkri konu, sem
Unnur var.
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.“
Tengdabörn.
Sumri er tekið að halla, en
fegurð og dýrð þess hefir staðið
óvenju lengi. Það haustaði hins-
vegar snögglega í huga mínum er
mér barst fregnin um andlát
kærrar mágkonu minnar, Unnar
Ármann, sem lézt að kveldi 12.
september.
Andlát hennar kom á óvart,
enda þótt allir vissu að hún hafði
átt við mikla vanheilsu að stríða
síðustu árin, en andlegu jafnvægi
og óvenjulegri lífsorku hélt hún til
hinztu stundar. Þó var dauðinn
henni ef til vill líkn í nauð.
Unnur Ármann var fædd 4.
febrúar 1912 á Hellissandi. Hún
var dóttir hjónanna Arndísar
Ármann, Jónsdóttur, hreppstjóra
frá Munaðarhóli á Snæfellsnesi,
og Valdimars Ármann, útgerð-
armanns og kaupmanns, Bjarna-
sonar frá Viðfirði. Unnur var elzt
fimm barna þeirra hjóna og átti
hún glöð og hamingjurík bernsku-
ár. En geta má nærri hvílíkt áfall
og lífsreynsla það hefir verið fyrir
13 ára telpu, þegar faðir hennar
lézt árið 1925, aðeins 37 ára að
aldri. Hann var öllum, sem hann
þekktu, harmdauði. Sárastur var
þó harmur ekkjunnar, sem stóð
uppi með fimm kornung börn.
Arndís var prýðilega vel gefin
kona, fríð sýnum, nærgætin og
ósérhlífin, enda hugljúf öllum sem
kynntust henni. Hún lézt árið
1945, aðeins 54 ára að aldri.
Ég get ekki stillt mig um að
tilfæra fáein atriði úr lífi Valdi-
mars og starfi, tekið úr minn-
ingargrein um hann eftir séra
Guðmund Einarsson, þáverandi
sóknarprest á Hellissandi: „Hann
varð verzlunarstjóri milli tvítugs
og þrítugs og hefir stjórnað verzl-
un Bræðranna Proppé á Hellis-
sandi frá byrjun, enda meðeigandi
að henni. Hann var stærsti út-
gerðarmaður á utanverðu Snæ-
fellsnesi og byrjaði fyrstur að láta
veiða síld í Jökuldjúpinu til út-
flutnings. Auk þess var hann
framkvæmdastjóri fyrir íshúsfé-
lag Hellissands um mörg ár og
undir stjórn hans var það eitt með
arðbeztu hlutafélögum landsins.
Hann var áræðinn framtaks-
maður á sama tíma og hann var
hygginn og hagsýnn kaupsýslu-
maður, var ábyggilegur og sam-
vizkusamur, svo hann naut trausts
hvers manns, var ljúfur og lipur í
allri framkomu við æðri sem lægri
og því öllum kær.“
Eg hygg að ekki sé ofmælt að
Unnur hafi tekið í arf alla þá
beztu eðliskosti sem eru eignaðir
foreldrum hennar, sem að framan
greinir. Hún sýndi það í lífi sínu
og starfi. Unnur lauk prófi frá
Verzlunarskóla íslands árið 1930.
í nokkur ár starfaði hún á skrif-
stofu Nathan og Olsen hér í borg
eða þar til hún giftist eftirlifandi
eiginmanni sínum, Steinþóri Mar-
teinssyni.
Þegar ég kynntist Unni var hún
ung og falleg, óvenju þróttmikil og
sterkbyggð. Mér fannst það færi
ekki á milli mála að hún væri
heilsteypt koma, greind og góðvilj-
ug og vönduð til orðs og æðis.
Síðar á lífsleiðinni, er ég kynnt-
ist henni betur, komst ég að raun
um að mér hafði ekki sjátlazt.
Hún var mannkostakona, traust
og ósérhlífin, ávallt reiðubúin að
veita hjálp og aðstoð þar sem hún
taldi þess þörf.
Það var fjarri henni að vera
tvíráð, heldur gekk hún að hverju
verki með horskum hug. Aftur á
móti bar hún ekki tilfinningar
sínar á torg.
Allt lífsstarf Unnar var helgað
heimilinu, eiginmanni og börnun-
um þrem, Marteini, Valdimar og
Arndísi. Síðar þegar börnin giftu
sig átti hún ánægjustundir á
heimilum þeirra með barnabörn-
unum.
í önn dagsins gafst tími til að
sinna félagsstörfum. Til dæmis
tók hún þátt í starfi Oddfellow-
reglunnar og það veitti henni
mikla ánægju.
Góð kona er gengin og sár
harmur kveðinn að öllum, sem
þekktu hana. Ég þakka hin ljúfu
og góðu kynni. Systkini hinnar
látnu minnast góðrar systur og
þakka umhyggju hennar og kær-
leika. Ástvinum öllum sendi ég
hugheilar samúðarkveðjur.
Þórhallur Arason.
Á morgun verður til moldar
borin elskuleg frænka mín og
vinkona Unnur Ármann.
í hálfa öld höfum við átt
samleið, áratugum saman höfum
við verið snar þáttur í lífi hvor
annarar.
Feður okkar voru systrasynir.
Það var því ósköp eðlilegt, er faðir
minn kom eitt sinn úr höfuðstaðn-
um, að með honum kom frænka
hans, falleg stúlka, er ljómaði af
lífsgleði. Það var Unnur og ætlaði
hún að dvelja hjá okkur stuttan
tíma. En tvö urðu sumrin, það
segir að kynnin urðu góð. Ég man
það, að mér fannst mikið skilja á
milli okkar í fyrstu, ég einrænn
telpukrakki ófermd, hún Reykja-
víkurdama við nám í Verslunar-
skóla íslands. Hún varð strax
hvers manns hugljúfi á mínu
fjölmenna æskuheimili og varð
eins og eitt af okkur systkinunum
og vinkona frændsystkina okkar.
Þessi sólríku sumur urðu henni
mjög minnisstæð, hún naut þess
að dvelja í þessu einangraða og
friðsæla þorpi og mundi hún
margt betur en ég, hvað gerðist
þar á þeim tíma. Ekki man ég eftir
að hafa komið til Bíldudals á
undanförnum áratugum, án þess
að spurt væri um Unni.
Unnur var vinmörg, enda
hugljúf, orðvör og prúðmennskan
var ætíð hennar förunautur. Hún
átti góða æfi. Henni hlotnaðist svo
margt af þeim jarðnesku gæðum,
er bjóða upp á gott líf, en hún
ávaxtaði líka sitt pund ríkulega.
Hún átti góða foreldra, traustan
eiginmann, góð börn, kær og
samrýnd systkini, tengdaforeldra
er hún mat mjög mikils, enda
eignaðist hún þar önnur foreldra-
hús og var mjög kært með henni
og öllu hennar tengdafólki.
Börnin hennar þrjú, synirnir
Marteinn flugvélstjóri, Valdimar
husgagnasmiður og dóttirin Arn-
dís húsmóðir og háskólanemi og
makar þeirra eru öll hið mesta
manndómsfólk. Barnabörnin voru
henni mikill gleðigjafi.
Við systkinin frá Valhöll kveðj-
um nú Unni frænku okkar og
þökkum henni langa samleið.
Við sendum eiginmanni hennar,
börnum, barnabörnum, systkinum
og tengdafólki innilegar samúð-
arkveðjur. Ég hugsa mikið til
frænku minnar elskulegrar,
einkadótturinnar Arndísar, því
Unnur var henni bæði móðir og
frábær félagi, en við hlið Arndísar
stendur styrk stoð.
Unnur Ágústsdóttir,
frá Bíldudal.
+
Minningarathöfn um móöur okkar
GUÐBJÖRGU JÓNSDÓTTUR
som lést 13. sept. sl. fer fram fró Fossvogsklrkju miövikud. 24.
sept. kl. 10.30 f.h. Jarösett veröur frá Landakirkju í Vestmannaeyj-
um föstud. 26. sept. kl. 2.00 e.h.
Fyrir hönd vandamanna
Guöfinna S. Wium,
Óskar Stoíndórason.
t
HJartans þakkir færum viö öllum er auösýndu okkur samúö og
vinarhug við andlát og útför fööur, tengdafööur og afa okkar
EINARS ÓLAFS JÚLÍUSSONAR
Rénargötu 5 A
(frá Seyöiafiröi)
Júlfus Einarsson, Brynja Lérusdóttir
og barnabörn
+
Innilegar þakkir flytjum viö öllum aettingjum og vinum sem sýndu
okkur hlýhug og samúö við andlát og jaröarför
ELOF WESSMAN,
klœöskerameístara,
Brœöraborgarstíg 4
Dagný Wessman,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Viö þökkum af alhug vináttu og samúö vegna fráfalls mannsins
míns, fööur okkar, tengdafööur, afa og langafa
ERLENDAR ÓLAFSSONAR,
Barónsstíg 21,
Jóhanna V. Snmundsdóttir,
Sigríóur Th. Erlendsdóttir, Hjalti Geir Kristjénsson,
Guðríöur Ó. Erlendsdóttir, Gísli Guðmundsson,
Guörún Erlendsdóttir, örn Clausen
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö, og vinarhug viö andlát og
Jaröarför fööur okkar, tengdafööur og afa,
BJÖRNS SIGRUÐSSONAR,
fré Kleppustööum.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Innilegar þakkir öllum þeim, sem vottuöu okkur samúö og
vinarhug viö andlát og útför mannsins míns og fööur okkar
ERLENDARJÓNSSONAR
fré Jarölangsstööum.
Helga Jónsdóttir,
Þuríóur Erlendsdóttir, Ragnhildur Erlendsdóttir,
Erna Erlendsdóttir, öm Erlendsson,
barnabörn.
+
InnUegar þakkir færum viö öllum þeim sem sýndu okkur samúö og
vinarhug viö andlát og útför mannsins míns, fööur, tengdafööur og
afa
ÞÓRIS H. BERGSTEINSSONAR
múrarameistara.
Þurföur Slgmundsdóttlr,
Svava Þórisdóttir, Norman Eatough,
Sigmundur Þóriaaon, Minnie Eggertsdóttir,
öm Þórisson
og barnabörn.
+
Innilegt þakklæti til allra þeirra er sýndu okkur samúö og vinarhug
viö andlát og jaröarför frænda okkar
SIGURBJÖRNS HALLDÓRSSONAR
bónda, Héfshjéleigu
Djúpérhreppi
Sérstaklega viljum viö færa öllu starfsfólki deildar A-4 Borgarspít
alanum þakklr fyrir einstaka umhyggju og alúö í langri sjúkralegi
hans.
Unnur Símonar
og fjötskylda