Morgunblaðið - 16.11.1980, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. NÓVEMBER 1980
SKIPHOLTI7 ’
SÍMI 28720
NÝJAR VÖRUR
Fyrir herra: Ullarfrakkar og rykfrakkar, úlpur og buxur
í úrvali.
Fyrir dömur: Ullarkápur, dragtir og pils, jakkar, margar
síddir. Buxur í úrvali.
Fyrir börn: Drengjaföt og úlpur. Flannels-, flauels-, og
denimbuxur í úrvali.
Spariö og gerið góö kaup á 1. flokks vöru á
verksmiöjuveröi.
Opiö virka daga kl. 9—18
laugardaga kl. 9—12.

Það er bræla á miðunum, matar-
diskarnir fljúga í fangið á þér og
kaffið slettist um allt. Kannastu viö
þetta?
Polynet-borðdúkurinn er lausnin.
Hann er stamur, níðsterkur, auövelt
að hreinsa hann og hann heldur
hlutunum svo sannarlega í skefjum.
Polynet-borödúkurinn er í rúllum og
fæst í tveim geröum; Super og
Markant. Breiddir eru fimm, frá 60 til
140 sm. Lengd hverrar rúllu er 30 m.
BMCO
Útvegsmenn! Kynnið ykkur kosti
polynet-boródúkanna áður en skipið
lætur næst úr höfn.
Reykjavíkurvegi 66
Hafnarfiröi sími 53900.
Kókið rann fljótt ug vel niður i mannskapinn
í kókveislu
í strákofanum
VIÐ ERUM stödd í litlum þétt-
hýliskjarna. sem Mongorian
heitir ok er í vesturhluta
Kenya. Ibúar eru ekki ýkja
marKÍr, enda eru Pokot-menn
ennþá fremur hirðinKjar en að
þeir hafi fasta búsetu. bað er þó
að hreytast ok marKÍr eru að
koma sér fyrir, hafa unnið
akurspildu ok reist kofa sína
við akurlendið. bannÍK mynd-
ast smám saman þéttbýliskjarn-
ar eða þorp.
Sablon heitir einn af sam-
starfsmönnum Skúla Svavars-
sonar kristniboða ok hann tekur
á móti okkur. Stólar og bekkir
hafa verið settir undir tré og við
setjumst. Fólkið syngur og Skúli
kennir og fræðir. Eftir að sam-
kundunni er lokið stöndum við
upp og búumst til heimferðar.
Allir takast í hendur og ekki er
annað eftir en koma sér af stað.
Skúli segir þá allt í einu 1
sallarólegur að nú eigi að bjóða |
okkur í mat í einum kofanum.
Já, sagði ég og reyndi að sýnast
kærulaus, rétt eins og ég hefði
aldrei gert annað en þiggja mat í
strákofa. En um leið þutu um
hugann hvers kyns aðvaranir og
sögur, um matareitranir og
magapínur, sem ég hafði fengið í
veganestið áður en farið var frá
Fróni: ekki þiggja neitt hjá
innfæddum, ekki borða græn-
meti eða kál, ekki borða neitt
nema það sé soðið o.s.frv. Og nú
stóð fyrir dyrum að þiggja heila
máltíð!
Svaladrykkur við
stofuhita
Við göngum inn í kofann og
setjumst. Kofinn var nú enginn
venjulegur strákofi, því gólfið
var hart og slétt, eins og steypt
væri og inni voru borð og stólar.
Allt í einu heyrist glamra í
flöskum og Sablon tekur að bera
hvers kyns gosdrykki á borð, en
Sablon er nefnilega kaupmaður
líka. Kók, fanta, sprite og hvað
það nú allt hét. Þetta var þá ekki
annað en kókveisla og ég róaðist
fullkomlega. Engin hætta á ferð-
um og ég gleymdi sögum og
viðvörunum.
Allir sátu nú þegjandi um
stund og svolgruðu í sig glóð-
volga svaladrykkina. Þeir hafa
nefnilega ekki frétt það úti í
sveitum Kenya, að drekka eigi
kóka kóla ískalt, eins og segir í
auglýsingunum, en drekka svala-
drykki sína við nokkuð háan
stofuhita. En kókveislan leið hjá
og um leið og ég lauk við minn
skammt uppgötvaði ég að eigin-
lega hefði nú bara vantað þjóð-
arréttinn okkar, prins pólóið.
Menn biðu síðan rólegir eftir
einhverju og létu svaladrykkinn
sjatna og fólkið hóf að syngja.
Ulur grunur tók að læðast að
mér og sögurnar góðu liðu aftur
um hugann. Kókið var náttúr-
lega bara forrétturinn og matur-
inn sjálfur var eftir.
Kjöt og maísbrauð
Þvottaskál var borin á milli og
allir skoluðu hendur sínar. Brátt
i snöruðust konurnar inn með
diska, kjötfat og eitthvað, sem
líktist brauði. Það heitir ugale
og er eins og maísbrauð, borið
fram heitt. Því miður veit ég
ekki meira um uppskriftina.
Öllum var síðan skammtað kjöt
með sósu og gestir tóku að rífa
þetta í sig með fingrunum og
kröfsuðu af maísbrauðinu með
og bleyttu í sósunni. Þetta var
allt saman bragðgott mjög og
rann ljúflega niður. Kjötið hefði
að vísu að skaðlausu mátt vera
mýkra, en hver velti slíkum
smámunum fyrir sér?
Nú voru gestir orðnir mettir
og aftur kom þvottaskálin og nú
með Omo-sápu, til að menn gætu
þvegið af sér sósuslettur og fitu.
Máltíðinni lauk síðan með því að
allir fengu fulla krús af sætu tei
með mjólk. Veislan var þar með
búin og ekki ástæða til að kvarta
hið minnsta yfir veitingunum —
öll eftirköst, magatruflanir og
þess konar hugsanlegir fylgifisk-
ar hafa enn ekki séð dagsins ljós.
jt.
Og eftir að allir höfðu lokið við forréttinn var borið fram kjöt mcð
sósu og eins konar maisbrauði.