Morgunblaðið - 25.02.1981, Blaðsíða 22
22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. FEBRÚAR 1981
+ Eiginmaöur minn, ' \ EGGERT ENGILBERTSSON, Sunnuhvoli, Hveragorðí, lézt í Landakotsspítala þriöjudaginn 24. febrúar. Guöríóur Gunnlaugsdóttir.
+ Maöurinn minn, faöir og sonur, BJÖRN ÓSKARSSON, Stórholti 43, Raykjavík, lést mánudaginn 23. febrúar. Sigríður Ólafsdóttír, Óskar Björnsson, Jóhanna Jóhannesdóttir.
+ Eiginkona mín og móöir okkar, BIRNA MAGNÚSDÓTTIR, Álfhólsvegi 45, andaöist 23. febrúar í Borgarspítalanum. Saavar Björnsson og börn.
+ HANNES SIGURÐSSON, frá Brimhóli, Vestmannaeyjum, sem lézt 14. febrúar, veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 26. febrúar kl. 10.30. Fyrir hönd systkina og vandamanna, Jón Hannesson.
+ Jaröarför móöur okkar og tengdamóöur, GUDLAUGAR BRYNJÓLFSDÓTTUR, Granaskjóli 7, Reykjavík, fer fram frá Neskirkju fimmtudaginn 26. febrúar kl. 13.30. Þorsteinn Ingólfsson, Maríanna Mortensen, Elín Ingólfsdóttir, Þorgeir K. Þorgeirsson, Auður Ingólfsdóttir, Þór Halldórsson, Sverrir Ingólfsson, Lillý Svava Snævarr.
+ Innilegar þakkir fyrir sýnda samúö og vinarhug vegna andláts og útfarar GUDNA GRÉTARS GUDMUNDSSONAR, Suðurhólum 6. Fyrir hönd vandamanna, Þóra Pétursdóttir og börn.
+ Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og útför systur minnar MARGRÉTAR HÁLFDÁNARDÓTTUR, Kaplaskjólsvegi 39. Guðrún Hélfdénardóttir, Hverfisgötu 98, R.
+ Útför eiginmanns míns og fööur okkar, BALDVINS EINARSSONAR, Sporöagrunni 19, fer fram frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 26. þ.m. kl. 3 e.h. Þeim sem vilja minnast hans er vinsamlega bent á líknarstofnanir. Kristín Pétursdóttir, Halldóra og Sigrún Kristín Baldvinsdætur.
+ Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vináttu viö andlát og útför JÓNS Á. BJARNASONAR, rafmagnsverkfræöings. Elfsabet Bjarnason, Halldór Jónsson, Steinunn H. Siguröardóttir, Sigríöur H. Benedikz, Þórarinn Benedikz, Ólafur J. Bjarnason, Guörún Þ. Guömannsdóttir og barnabörn.
í
Margrét Ketils-
dóttir - Minning
„Sælir eru hjartahreinir, því
þeir munu Guð sjá.“
Margrét, dóttir hjónanna Ketils
Jónssonar, bónda, og Stefaníu
Stefánsdóttur. Hún var næst elst
þeirra fjögurra barna þeirra
hjóna, sem náðu fullorðinsaldri.
Hin eru Kristín, sem lést árið
1955, og bræðurnir Stefán og Jón
Ágúst, sem báðir eru á lífi.
Vegna veikinda Ketils varð
hann að bregða búi, og var þá
börnunum komið fyrir. Margrét
fór að Auðsholti í Biskupstungum
til sæmdarhjónanna Guðjóns
Jónssonar og Kristínar Jónsdótt-
ur, og dvaldi hjá þeim þar á
árunum 1906—1909. Atti hún ljúf-
ar minningar þaðan alla ævi frá
þeim tíma.
Ketill.faðir Margrétar, hóf
búskap aftur, tekur heimilið sam-
an á ný, fær jarðarpart í Auðs-
holti og býr þar til ársins 1921, að
hann fer aftur á Skeiðin, og byggir
þar upp á Minni-Ólafsvöllum. Þar
dvelst Margrét hjá foreldrum sín-
um nokkur ár, en síðan liggur
leiðin til Reykjavíkur til starfa og
náms í kvöldskóla.
Margrét giftist Gunnari Sig-
urðssyni, múrara, miklum ágætis-
manni 25 maí 1928. Þeim varð
tveggja barna auðið, og eru þau
Ástbjörg Stefanía og Sigurður
Ketill.
Gunnar lést 3. júní 1960, og varð
okkur harmdauði. En eftir lát
hans heldur Margrét áfram sitt
heimili að Mávahlíð 45, og þar er
hún sjálfbjarga til hinstu stundar.
Þegar kallið kom, var hún reiðu-
búin, og það kom með þeim hætti,
sem hún hefði helst kosið.
Saga aldamótakynslóðarinnar á
íslandi er um margt merkileg. Á
þessu tímabili hafa gerst stórir
hlutir á landi okkar. Sú kynslóð
hefur upplifað að sjá stórvirki
gerast, og verið þátttakandi í
mikilli uppbyggingu, en það hefur
oft kostað þrotlaust starf og
fyrirhyggju, enda gefið mikið til
baka. Sú kynslóð, sem skilar landi
og þjóð svo miklu, sem aldamóta-
kynslóðin hefur gert, á miklar
þakkir skildar af samtíðinni, og
okkur, sem eru nú á miðjum aldri
og tökum við þessu ágæta búi, ber
að þakka það. Margrét var ein af
þessari kynslóð, og verðugur full-
trúi hennar.
Þegar ég lít til baka við andlát
elskulegrar tengdamóður, safnast
minningarnar saman um þessa
góðu konu, sem alltaf var jákvæð
og þakklát. Það er mikið lán að
kynnast jafn heilsteyptri mann-
eskju og hún var, og þess 26 ár,
sem við höfum átt samleið, hafa
verið mér og minni fjölskyldu
mikils virði.
Margrét helgaði líf sitt heimili
og fjölskyldu, enda bera börn
hennar og heimili þess vitni, að
þar var vel að öllu búið. Hún var
mjög skýr kona og hafði mótaðar
skoðanir á hlutunum og fylgdi
þeim eftir. Trú hennar var sann-
færandi, og hlaut það að hafa
djúptæk áhrif á okkur, sem vorum
alltaf í návist hennar. Mikil reglu-
semi var henni í blóð borin, enda
lagði hún ríka áherslu á, að
hlutirnir væru í sem bestu lagi.
Þannig mótaði hún umhverfi sitt,
og kemur það afkomendum henn-
ar eflaust til góða á lífsleiðinni,
hversu afgerandi og heil hún var í
hvívetna.
Margrét var óvenju góðum gáf-
um gædd, og hefði kosið lengri
skólagöngu, enda hafði hún alltaf
jákvæð viðhorf gagnvart mennt-
un. Hún hafði ánægju af lestri
góðra bóka, en sérstaklega voru
+
Bróölr okkar og fósturbróðlr,
INGVAR ÁGÚST STEFANSSON,
lézt aö Landakotsspítala mánudaginn 23. febrúar.
Málfríöur Stefánsdóttir,
Stefanía Ottesen,
Júnía Stefánsdóttir.
t
Eiginkona mín, móöir, tengdamóölr og amma,
ÁGÚSTA JÓHANNSDÓTTIR,
Flókagötu 35,
veröur jarösungin fré Háteigskirkju fimmtudaginn 26. febrúar kl.
1.30.
Guðmundur M. Halldórsson,
Alda Guöfinna Ed. Duin,
Halldór, Jóhann, Lára Margrét Gísladóttir
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúö og
vinarhug við fráfall eiginmanns míns, fööur okkar, tengdafööur og
afa,
SIGURBJÖRNS ELÍASSONAR,
Reykjavíkurvegi 50.
Ingibjörg Guöjónsdóttir,
Elínborg M. Sigurbjörnsdóttir, Reynir Kristjánsson,
Elías M. Sígurbjörnsson, Gyöa Ólafsdóttir,
Anna B. Sigurbjörnsdóttir, Björn Þ. Björgvinsson
og barnabörn.
Skrifstofur
Almennra trygginga hf.
veröa lokaðar frá kl. 12 á hádegi á morgun
fimmtudaginn 26. febrúar vegna útfarar
BALDVINS EINARSSONAR.
Almennar tryggingar
Ijóð henni hugleikin, enda hafði
hún sérstakt minni og góða frá-
sagnarhæfileika. Hún umvafði
börn sín, tengdabörn, og síðan
barnabörn og barna-barnabörn
með sömu umhyggjunni, og áttum
við margar ánægjustundir saman.
Sterkur persónuleiki er horfinn
af sjónarsviðinu, en minningarnar
munu lifa og verða okkur gott
vegarnesti.
BlesNuA sé minning: hennar.
Sem kona hún lifði í trú og tryKgð;
það tregandi sorg skal gjalda.
Við ævinnar lok ber áat og dyggö
Hinn ávðxtinn þúsundfalda,
oir Ijós þeirra skín í hjartans hryggð
svo hátt yfir myrkrið kalda.
(Einar Benediktsaon).
Sigriður Th. Guðmundsdóttir.
Margrét Ketilsdóttir amma
okkar er dáin. Hún lézt að morgni
sunnudagsins 15. febrúar síðast-
liðins, 83 ára að aldri. Eftir stutta
sjúkrahúsvist kvaddi hún þennan
heim skjótar en nokkur hafði átt
von á. Þrátt fyrir aldur sinn var
hún enn ern og hafði haldist á
verki alveg fram að hinztu legu.
Okkur barnabörnin langar að
minnast hennar ömmu okkar með
nokkrum orðum. Éins og gefur að
skilja eru minningarnar margar
og góðar, enda hefur hún verið
fastur punktur í tilveru okkar
alveg frá því við munum fyrst
eftir okkur.
Amma var það, sem við barna-
börnin áttum öll sameiginlega, hjá
henni mættum við jafnan hlýju og
umhyggju. Hún lét sér mjög annt
um fjöiskyldur barnanna sinna
tveggja, og lengi framan af liðu
engin jól án þess að við hittumst
öll í Mávahlíðinni heima hjá
henni. Hvenær svo sem við annars
komum þangað, var okkur jafnan
tekið opnum örmum.
Ömmu var líka margt til lista
lagt. Iðin var hún með afbrigðum,
hún bæði saumaði, prjónaði mikið
og vel og bakaði auk þess fádæma
góðar kleinur. Nutu fjölskyldurn-
ar báðar jafnan góðs af.
Það þykir engum tiltökumál,
þótt sveitastúlka, sem ólst upp við
kröpp kjör, hafi ekki hlotið mikla
skólamenntun. Þannig var með
Margréti ömmu okkar. Hún bar
alla tíð í brjósti löngun til mennt-
unar, en sú stopula skólaganga,
sem hún fékk, svalaði þeim þorsta
einungis að litlu leyti. Það er því
ekki að undra, þótt hún hafi alla
tíð verið mikið fyrir að lesa góðar
bækur. Vísur og kvæði voru henn-
ar uppáhald, og hún kunni ógrynni
af kveðskap utanað. Frásagnar-
gleðin skein úr andlitinu, hvort
sem hún fór með kvæði, sögu eða
sagði frá liðnum tímum.
Margrét amma er nú búin að
ljúka hlutverki sínu hér á jörð.
Hún fór fljótt, án þess að heyja
langt stríð við dauðann. Við sökn-
um hennar öll, en gleðjumst um
leið með henni því amma var
aldrei í neinum vafa um, hvert leið
hennar lægi að þessu lífi loknu.
Bjargföst trú og vissan um fram-
haldið handan grafar voru hennar
helstu leiðarljós í lífinu.
Við vitum, að hún er nú á
áfangastað. Blessuð sé minning
hennar.
Timinn steðjar m streymi á.
Stýrum i Jesú nafni.
Þótt bátur sér smár og báran há.
þá brosir hans land fyrir stafni.
(Petersen — Sbj.E.)
Margrét, Dúa, Ingi Gunnar,
Gunnar og Sigurður Grétar.