Morgunblaðið - 23.06.1981, Side 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. JÚNÍ1981
Ast er...
... að leyfa honum
aðfara í knattleik á
afmœlisdaginn
sinn.
TM Raa U.S. Pat. Oft.-all rtghts rasarved
e 1981 Los Angefes Times Syndicate
Er þá kominn rétti timinn fyrir
ábætinn?
HÖGNI HREKKVlSI
„ ÞURPTIRPU AO
/JI9A UMbÚ”
Fordómar hafa hamlað þekk-
ingaröflun og framförum
Olafur St. Pólsson skrifar og
svarar Guðmundi Magnússyni:
„Varðandi skrif Guðmundar
Magnússonar í Velvakanda 12.
þ.m. langar mig að segja eftirfar-
andi:
Ef nokkuð hefur hamlað þekk-
ingaröflun og framförum í ald-
anna rás og fram á okkar tíma,
eru það að líkindum fordómar og
áhrif fólks, sem fyrirfram „veit“
svörin við óleystum gátum og
vandamálum vísindanna. Þetta
fólk tekur trúariega afstöðu, þ.e.
a.s. afstöðu sem það byggir á
eigin skoðun, en ekki er studd
neini sönnun. Þetta fólk reynir á
allan hátt að koma i veg fyrir
hlutlausar og vísindalegar rann-
sóknir eða reynir að sveigja
niðurstöðu þeirra að eigin skoð-
un. Þessir eru þeir, sem neyddu
Kópernikus til að samþykkja að
jörðin væri flöt og púuðu á
George Stephenson (þann er
smíðaði fyrstu gufudrifnu járn-
brautina) í breska þinginu, er
hann flutti tillögu um lagningu
fyrstu járnbrautanna.
Jafnvel færustu vísindamenn
geta fallið í þá gryfju að taka
trúarlega afstöðu og eru mörg
dæmi um slíkt. T.d. lýsti sir
Harold Spencer Jones, forstjóri
Greenwich stjörnuathugunar-
stöðvarinnar, því yfir 1957, að
„maðurinn mun aldrei drepa fæti
á mánann eða Mars“. Aðeins 12
árum síðar (20. júlí 1969) lenti
Appolo 11 á mánanum.
Það er því greinilegt, að þegar
fjalla á um eitthvað óþekkt,
einhverja ráðgátu, skiptast menn
mjög í tvo hópa. Annars vegar
eru þeir, sem taka trúarlega
afstöðu — hafa ákveðna skoðun,
vita, og hins vegar þeir, sem eru
hlutlausir — safna upplýsingum,
búa til kenningar, en bíða með
fullyrðingar uns sönnun er feng-
in.
Svo ég yfirfæri þetta á umfjöll-
unina um tilveru fljúgandi furðu-
hluta (FFH=UFO=Unidentified
Flying Objects), þá ættu menn
fyrst af öllu að gera sér grein
fyrir því að þar hefur enn ekki
nokkur óyggjandi vísindaleg
sönnun né afsönnun fengist. Því
er grundvöllur málflutnings
þeirra, sem fullyrða að fljúgandi
furðuhlutir séu til og þeirra, sem
lýsa því yfir að þeir séu ekki til,
sá sami — byggður á þeirra
persónulegu skoðunum og aðeins
studdur völdum rökum, sem falla
vel að trú þeirra. Það fólk sem
þannig telur sig vita svarið við
óleystri gátu, er óhæft í allri
alvarlegri rökræðu um fljúgandi
furðuhluti.
Þess utbreidda misskilnings
hefur lengi gætt, að einstaklingar
og samtök, sem rannsaka gátuna
um fljúgandi furðuhluti, trúi
ávallt á tilveru þeirra. Fátt er
fjær þvi að vera sannleikanum
samkvæmt. Þeir sem (halda sig)
„vita“ svarið, þurfa ekki að liggja
yfir gátunni. Yfirleitt er afstaða
rannsakendanna hlutlaus og án
forvals. Þeir mynda kenningar og
safna upplýsingum, en gefa ekki
svar fyrr en þeir geta fært
sönnur á það. Þetta er sú afstaða,
sem ég hef kosið að taka.
Það er nokkuð ljóst, að ef kosin
er rökum studd umfjöllun, þá er
ekki hægt að afgreiða þessi mál á
jafneinfaldan hátt og Guðmund-
ur gerir. Enn velta færustu og
fremstu menn heimsins í vísind-
um, stjórnmálum og fleiri svið-
um, þessum málum alvarlega
fyrir sér og því er greinilegt að
langt er frá þvi að endanleg lausn
sé fengin. Ætla ég nú að nefna
örfá dæmi þessu til stuðnings.
Sameinuðu þjóðirnar virðast
hafa látið þessa ráðgátu þó nokk-
uð til sín taka undanfarið. Meðal
annars hélt Kurt Waldheim, að-
alritari SÞ, fund 14. júlí 1978, þar
sem rætt var um hugsanlegan
stuðning SÞ við furðuhlutarann-
sóknir. Fundinn sátu meðal ann-
arra nokkrir þekktustu
FFH-fræðingar á Vesturlöndum
(þ.á m. stjörnufræðingarnir dr. J.
Allen Hynek og Jacques Vallee)
og þar lagði Waldheim til að
stofnuð yrði alþjóðleg rannsókn-
arnefnd um FFH innan Samein-
uðu þjóðanna. A.m.k. tveir fundir
hafa síðan verið haldnir um þessi
mál hjá SÞ.
í valdatíð sinni, sem nú er
nýlokið, skipaði Jimmy Carter,
Bandaríkjaforseti, NASA (Geim-
ferðastofnun Bandaríkjanna) að
hefja aftur FFH-rannsóknir,
þrátt fyrir öflug mótmæli for-
stjóra stofnunarinnar, vegna þess
hve dýrar slíkar rannsóknir eru.
Þann 18. janúar 1979 urðu
heitar deilur um FFH meðal
þingmanna lávarðadeildar
breska þingsins. Var þá meðal
annars fjallað um þá kröfu jarls-
ins af Clancarty að bresk yfirvöld
hæfu FFH-rannsóknir.
Rússneskar furðuhlutarann-
sóknir eru líka á mjög háu stigi,
þótt Vesturlandabúar hafi lítinn
aðgang að niðurstöðum þeirra.
Ymsir fremstu vísindamenn
Rússa telja gátuna síður en svo
leysta, eins og sést á ummælum
próf. V.F. Kuprevich, forseta sov-
ésku vísindaakademíunnar:
„Hver veit — sennilega heim-
sækja þessar verur jörðina okkar
nú þegar, en vilja ekki hafa
samskipti við okkur. Af hverju?
Kommaréttlæti
„Einn af Nesinu“ skrifar:
„Við förum í engar grafgötur
með það að nú verður Brunabótafé-
laginu stjórnað frá aðalvígstöðvun-
um á Grettisgötu 3, þar sem
ákvörðunin var tekin um að ganga
fram hjá öllum mönnum stofnun-
arinnar þegar valið var í embætti
forstjóra þess. Miðstýringin er
auðsæ.
Og alveg er ég hissa á að menn
skuli vera svo grænir að gagnrýna
Svavar, vorn islenska Bresnjef, þó
hann sé ekki að spyrja þá sem
félaginu stjórna hvern þeir ósk: að
fá og telji koma félaginu að sem
bestum notum. Menn hljóta að sjá
að það er miklu meira virði að setja
hamar og sigð í merki BÍ og það
hlýtur að koma nú við skiptin.
Þá er það skiljanlegt að Svavar
veiti auðjöfri Alþýðubandalagsins
þessa stöðu, því láglaunamennirnir
rista þar ekki djúpt í vitund hans.
Og eins þarf mikill að fá meira,
þetta er stefna Alþýðubandalags-
ins í raun eins og hún birtist í
veruleikanum og þeir enda daglega
að afhjúpa sinn innri mann. Þeir
eru grænir sem ekki skilja þetta.
Þetta allt þjónar framtíðarverk-
efnum, þar sem roðinn í austri er
táknið sem stefnt er til og það
verður sauðsvartur almúginn að
skilja að stefnt er að því réttlæti,
sem Pólverjar eru svo vitlausir að
reyna að flýja undan. Nú tekur BÍ
auðvitað þátt í næstu Keflavíkur-
göngu með forstjóra sinn í farar-
broddi.
Sérhvað hefir sinn tíma og
kommarnir vita hvað þeir vilja. Því
ber að fagna umhyggju ráðherra
fyrir þessu „kommaréttlæti" sem
nú er á fullu spani með þjóðinni á
leið til rússnesks frelsis."
Má ekki
endurtaka sig
B.J. skrifar og vitnar í 17.
júní ræðu forsætisráðherra:
„Það sem tók hug minn voru
þau orð, sem hann lét falla
þegar hann leiddi hugann að
þeim atburðum, er áttu sér stað
þegar friðhelgi Hvítasunnuhá-
tíðar var rofin á svo eftirminni-
legan hátt eins og öllum er í
fersku minni. Slíkir atburðir
mega ekki endurtaka sig og það
á kostnað okkar æskufólks. Þess
fólks, sem kemur svo stælt og
vel undirbúið til átaka í mann-
legu samfélagi, sem hefur upp á
svo mörg tækifæri að bjóða, sé
vel og rétt á haldið.
Spillum ekki áratuga upp-
byggingu. Það var þungi í ákalli
forsætisráðherrans, þegar hann
hvatti þjóðina og forráðamenn
hennar og annarra, sem að
æskulýðsmálum standa til að
sýna nú einhug og samstöðu
með þeim félagasamtökum, sem
vinna að fyrirbyggjandi starfi
hvað varðar neyzlu hverskonar
vímugjafa. En með samstilltu
átaki getum við snúið á rétta
leið.“