Morgunblaðið - 03.07.1981, Side 17

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 3. JÚLÍ1981
17
Séra Ólafur Skúla-
son dómprófastur:
Ég sam-
þykkti það á
sínum tíma
Séra Ólaíur Skúlason dóm-
prófastur er þjónandi í
Bústaðakirkju. Hefur hann
mikið verið nefndur við bisk-
upskjör og tók bim. hann tali
og spurði hvernig það legðist í
hann að biskupinn, herra Sig-
urbjörn Einarsson, væri að
hætta störfum.
— Við söknum hans, það er
enginn vafi á því. Það er einhug-
ur allra. En við náttúrulega
horfumst í augu við það að hann
eldist eins og aðrir og hann
verður að sætta sig við þessi
ákvæði í lögum, svo við erum að
kveðja hann núna.
— Hvaða verkefni blasa við
þeim biskupi sem tekur við af
herra Sigurbirni?
— Það hlýtur að vera fyrst og
fremst að halda því áfram sem
markað hefur verið undanfarið.
Kirkjan er ekki eingöngu stofn-
un, hún er lifandi trúarsamfélag,
en það þarf að standa skipulega
að verkum og biskupinn er
oddviti, kallar menn til þjón-
ustu, setur ýmsar nefndir á
laggirnar og reynir að veita
söfnuðum sem einstaklingum í
kirkjunni sem besta vaxtar-
möguleika.
—Heldur þú að það verði ekki
erfitt fyrir næsta biskup að feta
í fótspor núverandi biskups?
— Ég held að það hljóti alltaf
að vera, hver sem hefur gengið á
undan. Og ekki síst þegar maður
hugsar til þess ljóma sem stafar
af nafni herra Sigurbjörns og
hvað hann hefur raunverulega
lyft okkur í hæðir á stórum
stundum og verið sá leiðtogi sem
allir hafa hlustað á.
— Jú, jú, það verður mikill
vandi hver sem svo fylgir á eftir
honum.
— Þú munt, Ólafur, gefa kost
á þér sem biskup ef til kastanna
kemur?
— Kosningarnar eru afstaðn-
ar, síðasti dagurinn til að skila
var í dag. Og eftir því sem ég
best veit, þá munu þó nokkrir
hafa skrifað mitt nafn á at-
kvæðaseðilinn og ég samþykkti
það á sínum tíma.
Sr. Pétur Sigurgeirs-
son vígslubiskup:
Tilbúinn til
þess ef svo
vill verkast
Pétur Sigurgeirsson vígslu-
biskup er þjónandi prestur á
Akureyri og við tókum Pétur
tali og spurðum hvernig það
legðist i hann að þetta væri
siðasta sínóda herra Sigur-
björns sem væri að láta af
störfum á þessu ári.
Það leggst þannig í mig, að
mér finnst sárt að missa svo
mikilhæfan og ágætan mann úr
forystustarfi kirkjunnar því það
höfum við séð, finnum og vitum,
að hann er okkar manna hæfast-
ur til að leiða kirkjuna og þess
vegna þykir mér ákaflega sárt að
missa hann vegna þess að hann
hefur bæði heilsu og kraft til
þess að halda áfram.
Eru einhver sérstök verkefni
sem blasa nú við næsta biskupi?
— Verkefnin sem blasa við
honum eru að mínu viti ná-
kvæmlega þau sömu og þau eru í
dag. Það þarf reyndar alltaf á
hverjum tíma að vera að takast á
við kannski sömu verkefnin en í
öðrum búningi, því að vandamál
þjóðlífsins eru í raun alltaf þau
sömu en þau koma fram á nýjan
og nýjan hátt með breyttum
lifnaðarháttum, og með aukinni
tækni og vísindum sem koma
fram í dag verður ávallt að vera
á verði og mæta verkefnunum
með nýjum aðferðum til þess að
ná því fram sem kirkjan vill á
hverjum tíma þó hún sé alltaf
með sama boðskapinn. En hún
verður kannski að klæða hann í
nýjan búning svo að hún nái
eyrum fólksins, og hjarta.
Nú hefur þú gefið kost á þér til
biskups.
— Það held ég að liggi nokkuð
ljóst fyrir. Ég geri það og myndi
taka því ef ég yrði valinn. Ég
skorast ekki undan því og hef
látið það í ljós að ég er tilbúinn
til þess ef svo vill verkast.
Verður ekki erfitt að feta í
fótspor herra Sigurbjörns?
— Það er ekkert vafamál, en
ég held að það sé þannig með
hvern okkar sem er, að við
komust ekki með tærnar þar sem
hann hefur hælana.
list hans hefur
mrinn í gær“
lur Skúlason listmálari við vinnu sína.
þau hjón að í París tveimur
árum seinna. Þá skall heims-
styrjöldin síðari á og þegar þýski
herinn nálgaðist Parísarborg
fluttust þau til Tours við Leiru,
ásamt ungri dóttur sinni. Þaðan
flýði fjölskyldan undan fram-
sókn þýska hersins árið 1940 og
náði heim til Islands í lok júlí
það ár, þar sem Þorvaldur hefur
búið síðan.
Þorvaldur Skúlason hefur
haldið margar einkasýningar á
verkum sínum og auk þess tekið
þátt í fjölda samsýninga, bæði
hérlendis og erlendis. Meðal
þeirra eru hinar þekktu Sept-
embersýningar, sem haldnar
voru á árunum 1947 til 1952.
Einnig hefur hann tekið þátt í
sýningum „Septem“-hópsins,
sem sýnt hefur árlega frá því
árið 1974, en hann er að hluta til
skipaður þátttakendum gömlu
Septembersýninganna.
í sýningarskrá ritar Björn Th.
Björnsson um listamannsferil
Þorvaldar og segir þar meðal
annars að enginn íslenzkur mál-
ari hafi á sama hátt og Þorvald-
ur tengt saman sögu myndlistar
okkar á þessari öld. Sjálfur sé
hann nemandi gömlu málaranna
Þórarins B. Þorlákssonar og
Ásgríms Jónssonar, en nú sé
hann hins vegar meistari þeirra
sem í dag eru í blóma starfs síns.
Síðan segir Björn: „Því stóra
hlutverki hefur hann aðeins get-
að gegnt vegna þess, að Þorvald-
ur hefur sjálfur gengið alla þá
leið og jafnan plægt fyrir sér,
svo hver nýr morgunn í list hans
hefur haft annan blæ en dagur-
inn í gær. Því stendur hann nú,
hálfáttræður, enn í broddi þeirra
sem hæst hefja hina hreinu
myndlist í landi okkar."
Sýningin á verkum Þorvaldar
verður sem áður segir opnuð á
morgun, laugardag, og stendur
fram til 16. ágúst. Hún verður
opin daglega frá klukkan 14.00
til 19.00.
Á þessari mynd sjást nokkrar af elstu myndum Þorvaldar á sýningunni. Lj«.sm. Mbi. Emiu».
Ilér sýnir Björn Th.Björnsson blaðamanni tvær af hinum svonefndu kreppumyndum Þorvaldar. Þær
niyndir er Þorvaldur máiaði á árunum 1940 til 1943 einkenndust mjög af kreppunni, og kom það fram
í því að myndefnið varð mjög hversdagslegt, líkt og yrkisefni skálda á þessum tíma. Þorvaldur fór þá
að mála umhverfið í kringum sig, báta og fólk við vinnu sína, en slíkt þótti algjör óhæfa þegar nóg var
til af fallegum jöklum og fjöllum til að máia. Haldin var sýning á kreppumyndum Þorvaldar árið 1942
til þess að sýna fólki hvernig ætti ekki að mála og voru verk hans þar talin meðal hinna „úrkynjuðu*.