Morgunblaðið - 13.08.1981, Blaðsíða 14

X 4 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 13. ÁGÚST 1981
Neyðarástandið á húsaleigumarkaðinum
VEGNA plássleysis í Morgunblaðinu í gær var ekki unnt að birta nema eitt viðtal við fólk í húsnæðisleit. Hins vegar var rætt við
mun fleiri og verða viðtölin birt í Morgunblaðinu í dag og næstu daga.
— segir Haukur Magnússon
„Að sækja um leiguíbúð er eins og að fara á uppboð“
Spjallað við Dóru Kondrup, sem nýlega flutti heim frá Frakklandi
„Ég hefði aldrei trúað því að
óreyndu að ég ætti eftir að lenda
í öðru eins,“ sagði Haukur Magn-
ússon, sem um nokkurt skeið
hefur verið að leita sér að
leiguhúsnæði í Reykjavík. Hauk-
ur sagðist vera fæddur og uppal-
inn í Reykjavík og járnsmiður að
mennt.
„Ég vann í smiðju í þrjátíu ár,
„Það cr ein.s og fólk þori ckki
að lcigja íhúðir sínar af ótta við
að það gcfi þa of mikinn rctt frá
scr.“ sagði Dóra Kondrup scm
nýlega flutti til íslands eftir að
hafa húið i Frakklandi í tíu ár.
I)óra cr búin að vcra að leita að
íbúð fyrir sig og fimm ára son
sinn síðastliðna tvo mánuði.
„Á meðan ég leita mér að
húsnæði bý ég hjá vinkonu minni,
en sonur minn er ennþá úti. Ég er
búin að senda þó nokkuð mörg
tilboð, en hef ekki fengið svar við
neinu. Vonandi verð ég ekki
landflótta vegna húsnæðisvand-
ræða, þótt margt bendi nú í þá
átt.
Að sækja um leiguíbúð líkist
því einna helst að fara á uppboð.
Þar er fyrst og fremst leitað að
þeim sem getur boðið best, sem
kannski er eðlilegt. Það er eins og
ekki sé gert ráð fyrir fólki sem
þurfi að leigja íbúðir á íslandi,
allavega ekki til lengri tíma. Hér
tekur fólk bara lán cg kaupir.
Mjög sjaldgæft virðist vera að
fólk þurfi að leigja út frá sér.
Oftast er það eldra fólk sem gerir
slíkt og þá oft fremur til að fá
félagsskap en peninga. Hins veg-
ar held ég að það séu alltaf fleiri
og fleiri, sem ekki hafi vilja né
bolmagn til að byggja og vilji
frekar búa í leiguhúsnæði. Þessu
fólki gengur mjög illa að fá
leiguhúsnæði til langframa og ég
er þeirrar skoðunar að bærinn
verði að fara að byggja leiguíbúð-
ir fyrir borgarbúa. Annað gengur
ekki eins og dæmin sanna.
Ég held að það sé allt of mikið
um það að húsnæði standi autt,
og eigendur þori ekki að leigja
það af ótta við illa umgengni. Mér
finnst sorglegt til þess að hugsa
að örfáir skemmdarvargar hafi
jafnvel orðið til þess að fjöldi
manns gangi um húsnæðislaus.“
Herbergið, sem Haukur borgar 800 krónur á mánuði i leigu fyrir.
Herberginu fylgir aðgangur að salerni, sem er
snyrtilegt, eins og sjá má á myndinni.
en þegar heyrnin var farin að
gefa sig lærði ég matreiðslu og
hef verið kokkur til sjós í um það
bil tuttugu ár. Fyrir fimm árum
missti ég konuna mína, en við
bjuggum í eigin íbúð í Vestur-
bænum. Þá vildi ég gera upp við
börnin og seldi ég íbúðina til
þess. Ég fékk þá strax íbúð á
leigu og borgaði tvö og hálft ár
fyrirfram.
Um jólaleytið í fyrra var ég
staddur á Egilsstöðum hjá dótt-
ur minni og barst mér þangað sú
frétt að íbúðina, sem ég hafði á
leigu, yrði ég að losa innan
þriggja mánaða, enda var þá
umsamið leigutímabil liðið.
Bróðir eigandans þurfti á íbúð-
inni að halda, en hann gekk
vissulega fyrir. Ég byrjaði þá
strax að leita mér að öðru
húsnæði, en lítið gekk. Loksins
fékk ég inni hjá fjölskyldu, sem
bjó í leiguhúsnæði og vildi leigja
út frá sér. Þeirri fjölskyldu var
hins vegar sagt upp leigu í maí
síðastliðnum og var ég þá aftur
húsnæðislaus.
Síðan hef ég unnið að því að
leita mér að húsnæði, og hef ég
þurft að taka mér frí frá vinnu
til þess, því á meðan ég er úti á
sjó er erfiðara um vik í þeim
efnum. Ég er búinn að tala við
ekki mjög félagsmálastofnun og borgaryf-
irvöld og biðja þá um að útvega
Haukur Magnússon
l.josm. Mbl. Kristján.
mér húsnæði, en ekkert gengur.
Ég er hins vegar ekki að biðja
um neina ölmusu, aðeins þak
yfir höfuðið.
Dætur mínar eru búnar að
skrifa fyrir migíjöldann allan af
tilboðum, en ég veit ekki til þess
að neinu hafi verið svarað.
Börnin mín hafa boðið mér að
búa hjá sér, en ég kæri mig
ekkert um að leggjast inn á þau
á meðan ég er fær um að sjá um
mig sjálfur. Ég vil fá að vera
útaf fyrir mig í lítilli íbúð með
mínum eigin húsgögnum, þannig
að ég geti tekið á móti börnum
og barnabörnum í heimsókn og
heimsótt þau þegar mig langar
til.
Á meðan ég hef átt í þessum
vandræðum hef ég getað geymt
dótið mitt í bílskúr hjá fóstur-
dóttur minni. Síðastliðnar vikur
hef ég búið í einu litlu kjallar^-
herbergi í gamla bænum. í leigu
fyrir það borga ég 800 krónur á
mánuði. í þann stutta tíma sem
ég hef búið í þessu herbergi er
búið að brjótast tvisvar inn til
mín. Stolið var frá mér pening-
um og því sem ég átti af
silfurmunum. Einnig var rótað í
öllum mínum pappírum, en eig-
andi húsnæðisins hefur krafið
mig um greiðslu á þeim
skemmdum sem unnar voru. Um
helgar er ógjörningur fyrir
gamlan mann að dvelja þarna
vegna óláta.
I þessum kjallara eru leigð út
níu herbergi, en mitt herbergi er
það eina sem er með glugga. Ég
get ekki ímyndað mér annað en
að þær aðstæður, sem þarna eru,
séu ólöglegar. Samt er töluverð
eftirspurn eftir þessu húsnæði,
sem hlýtur að sýna hversu mikil
neyð fólksins er.“
Dora Kondrup
LFwm. MU.: Kmill«.
„Ég er ekki að
biðja um neina
ölmusu, aðeins
þak yfir höfuðið“