Morgunblaðið - 18.09.1981, Page 23

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 18. SEPTEMBER 1981
23
Ágústa Arngríms-
dóttir Minningarorð
J»ú leitartir hvorki íjár né íræKðar,
en fannst. aA betra var athofn þorf.
I»ú harðist sem hetja. haAst ei vætfðar.
hrosandi. hójfvær. en stillt ok djórf.
Lof eóa hrós var ei þér til þa*jfóar.
en þolKóú vitund um háleit stórf.**
Þegar mig langar að rita ör-
stutta grein um tengdamóður
mína, sem lést 13. þ.m. aðeins 48
ára að aldri, vitna ég í fallegt ljóð
eftir skáldið Þórodd Guðmunds-
son frá Sandi. Enda þótt samfylgd
okkar Ágústu í lífinu væri ekki
löng, aðeins tæplega fjögur ár,
hrannast upp hlýjar minningar í
hug mér þegar ég hugsa til þess
tíma, sem við áttum saman. Frá
því ég sá hana fyrst var hún mér
einstaklega góð. Fráfall hennar nú
er mér mikið harmsefni.
Ágústa Arngrímsdóttir var
fædd 29. september 1932 að Ár-
gilsstöðum í Rangárvallasýslu,
dóttir hjónanna Arngríms Jóns-
sonar frá Ægissíðu og Stefaníu
Marteinsdóttur frá Hafnarfirði.
Hún ólst upp við ástríki góðra
foreldra í hópi fjögurra systkina.
Móðir hennar iést fyrir þrem
árum en faðir hennar lifir dóttur
sína.
Hinn 20. nóvember 1952 giftist
hún Sæmundi Óskarssyni, nú
prófessor við Háskóla íslands, en
þau höfðu laðast hvort að öðru
strax á unglingsárum og heit-
bundist ung. Þau eignuðust 5 börn
en þau eru í aldursröð: Óskar,
Stefán, Örn, Steinunn og Ása
Hrönn. Starfsvettvangur Ágústu
var uppeldi barnanna sinna og
margvísleg störf á stóru heimili.
Auk barnanna fimm hefur um
langt skeið verið á heimilinu
Steinunn, móðursystir Sæmundar,
nú á níræðisaldri. Hún hefur á
síðari árum átt við vanheilsu að
stríða. Hafa þau hjónin reynst
henni einstaklega vel. Steina hef-
ur endurgoldið þá umhyggju með
því að sýna öllum á heimilinu
mikið ástríki og tryggð, ekki síst
börnunum.
Mér er minnisstætt þegar þau
hjónin komu í heimsóknir á heim-
ili okkar Óskars og leiddu Steinu á
milli sín. Það verður mér ógleym-
anlegt. Það lýsir e.t.v. betur en
mörg orð, hve innileg og góð
sambúðin á heimilinu var að
Ágústa og Sæmundur buðu Steinu
með sér í sumarleyfisferð til
Spánar í fyrrasumar. Það skein
sól í heiði á þessum sumardögum í
lífi Ágústu. Hún naut þess í ríkum
mæli að gleðja aðra, að láta öðrum
líða vel í návist sinni og, ef því var
að skipta, að bera annara byrðar.
Þess vegna syrgja þeir hana mest
sem þekktu hana best.
Öllu öðru fremur gladdist Ág-
ústa yfir velgengni barna sinna en
hún átti barnaláni að fagna.
Kærleikur hennar í þeirra gerð
þekkti ekki takmörk. Þrjú þeirra
urðu afreksfólk í íþróttum og hún
fylgdist vel með árangri þeirra í
keppni. Til þess að komast í nána
snertingu við íþróttirnar, sem
börnin hennar stunduðu, iðkaði
hún sjálf skíðaferðir og golf. Hún
var meira að segja óþreytandi að
taka mig, skussann, með og örva
mig til átaka.
Eg hef áður lítillega minnst á,
að tengdamóðir mín sýndi mér á
okkar alltof stuttu samfylgd ein-
staka umhyggju og ástúð. Og
dóttir mín, nú tveggja ára, sem
ber nafn hennar, fór ekki varhluta
af að njóta mannkosta ömmu
sinnar. Þær nöfnurnar voru hvor
annari miklir gleðigjafar, vandséð
hvor gladdi hina meira. Það er
erfitt að sætta sig við þau örlög,
að litla Ágústa fái ekki að njóta
ömmu sinnar nema þennan ör-
stutta tíma. Við foreldrar hennar
munum leitast við, þegar hún
öðlast meiri þroska, að hún fái að
vita hvað hún átti góða ömmu.
Tengdamóðir mín var glaðlynd,
fínleg og aðlaðandi. Og nú á
síðasta skeiði ævinnar sýndi hún,
að hún var hugrökk andspænis
sjúkdómi sem reyndist óviðráðan-
legur. Þá eins og endranær hugs-
aði hún meira um aðra en sjálfa
sig. Við fráfall hennar nú, þegar
við vonuðum öll að hún ætti í
vændum mörg hamingjusöm ár í
sambýli við ástríkan eiginmann og
afkomendur, finnst mér sem dreg-
ið hafi ský fyrir sólu. Ég bið
algóðan Guð að styrkja tengdafað-
ir minn í hans miklu sorg svo og
börnin þeirra. Einnig aldurhnig-
inn faðir Ágústu, tengdamóður og
Steinu okkar.
í upphafi þessara fáu orða
vitnaði ég í ljóð, sem skáldið
Þóroddur frá Sandi orti um móður
sína, og vil gera orð hans að
mínum þegar ég hugleiði ævi og
störf elskulegrar tengdamóður
minnar. Hann segir m.a. í ljóði
sínu:
_Pin KoAvild. samúrt ok línfujílyndi
Klcymist ci ncinum. scm kynntist þcr.
í sólhlavarbyt <>k vctrarvindi
vunKloó ok oruKK bú rcyndist mcr.
í Krcipum dauúars — við draumsins yndi
jafn-dýrlcK alltaf b>n návist cr."
Ég finn vel að Ágústa tengda-
móðir mín lifir með mér alla mína
ævidaga, eins og ég þekkti hana.
Þess vegna er ég þakklát. Guð
blessi hana alla tíma.
Arnheiður Erla Sigurðardóttir
í dag er til moldar borin Ágústa
Arngrímsdóttir, Hvassaleiti 95,
Reykjavík.
Við félagar hennar í Skíðadeild
Ármanns vottum fjölskyldu henn-
ar dýpstu samúð okkar og þökkun
öll árin sem við áttum með henni i
leik og starfi.
Félagar í Skiðadeild Ármanns
Einar Garðar Guð-
mundsson - Minning
Einar Garðar Guðmundsson
fæddur 16. nóvember 1923 að
Görðum við Önundarfjörð.
Foreldrar hans voru Guðmund-
ur Júlíus Jónsson útvegsbóndi,
fæddur 1. júlí 1870, dáinn 19.
febrúar 1939 og Salóme Jónsdótt-
ir, fædd 29. desember 1885, dáin
26. ágúst 1970. Eftir lát föður síns,
fer hann með móður sinni austur á
Norðfjörð til hálfsystur sinnar,
Soffíu Jónsdóttur og manns henn-
ar, Adólfs Albertssonar. En 1941
fiytja þau mæðgin til Reykjavík-
ur.
Ég man svo vel eftir honum
frænda mínum þá, léttum og
kátum. Búinn að ráða sig á togara,
sem kyndara, því á sjóinn vildi
hann fara.
Hann leigði íbúð á Grundarstíg
2 og bjó þar með móður sinni,
einnig eftir að hann kvæntist. Það
var alltaf ákaflega kært milli
móður og sonar, ást og virðing.
enda var ekki farið að nota orðið
„kynslóðabil", eins mikið og nú.
Þann 12. júlí 1945 kvænist Einar
Margréti Magnúsdóttur frá Akra-
nesi, yndislegri og prúðri stúlku.
Ekki voru ungu hjónin búin að
vera gift í nema nokkra mánuði
þegar Einar var lagður inn á
Landakotsspítala með brákað bak,
en þár varð hann að liggja mikið
af vetrinum. Iðjulaus var hann
aldrei, á spítalanum las hann
fyrsta bekk Stýrimannaskólans.
Veturinn eftir fór Einar í annan
bekk, og útskrifaðist um vorið
1946.
Þau hjón eignuðust fimm mann-
vænleg börn sem eru þessi, talin
eftir aldri: Guðmundur Júlíus,
verzlunarm., f. 5. ágúst 1946,
kvæntur og býr í Ameríku. Magn-
ús, skrifstofum., f. 26. maí 1947,
kvæntur og búsettur á Húsavík.
Garðar Þröstur, verkstj., f. 23.
mars 1953, kvæntur og búsettur á
Norðfirði. Sverrir, sjóm., f. 13.
nóvember 1955, ókvæntur, býr í
Reykjavík. Guðrún Margrét, nemi,
f. 11. maí 1962, heitbundin. Einn
son átti Einar fyrir hjónaband,
Sigurjón.
Einar var sérstakur heimilis-
faðir, barngóður og hugulsamur.
Á þessu heimili var oft gest-
kvæmt, og glatt á hjalla enda eiga
vinir og frændfólk margar góðar
minningar þaðan.
Seinustu árin sem Einar lifði,
gekk hann aldrei heill til skógar
Og spítalavistin hans orðin löng.
Svo bið ég Guð að varðveita hann
og blessa.
Jónina Finnsdóttir
Afmœlis- og
minningargreinar
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningargreinar verða að herast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi
á mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal
einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort ljóð um
hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
Hef opnað
nýtt stillingar-
verkstæði
Fullkomin tölvu mótor
stillitæki.
' Ljósastillingar.
Ljósaviögeröir.
Opiö á laugardögum.
Bílastilling Birgis, Skeifan 11,
sími 37888.
Geymið auglýsinguna, er ekki í símaskrá. ■
UÓSA
snuMo
Maxda eigendur athugió
opió um helgina laudardag
og sunnudag frá 9 — 16.
Sparió tíma og fyrirhöfn og
látió okkur stilla Ijósin.
BÍLABORG HF
Smiðshöfda 23
verkstæðið sími 81225