Morgunblaðið - 19.12.1981, Qupperneq 9

. MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 1981
9
„Bach í Skálholti“
- hvalreki á fjörur fagurkera
Tónlist
Egill Friöleifsson
NYLEGA kom á markaðinn
hljómplata er ber heitið „Bach í
Skálholti" en flytjendur eru þær
Manuela Wiesler flautuleikari og
Helga Ingólfsdóttir semballeikari.
Þær Manuela og Helga hafa nú í
nokkur sumur haldið uppi merku
menningarstarfi austur í Skál-
holti og efnt til tónleika á þeim
árstíma, þegar lítið sem ekkert er
um slíka starfsemi annars. I
fyrstu fór ekki ýkja mikið fyrir
framtaki þeirra, en brátt var því
veitt eftirtekt, að hér var óvenju
vel að verki staðið. Nú er svo kom-
ið að það er mörgum sjálfsagt mál
að skreppa austur fyrir fjall eina
helgi á sumri hverju gagngert til
þess að hlusta á þær stöllur, eða
aðra þá listamenn er þær kveðja
til liðs við sig. Þar hafa mörg ný
íslensk tónverk hljómað í fyrsta
sinn, og það hefur verið mér alveg
sérstök ánægja að fylgjast með
því gróskumikla og fagra starfi,
sem þær Manuela og Hélga eru
frumkvöðlar að. Og það er mér
ekkert launungarmál, að ef er-
lenda kollega hefur borið að garði
að sumarlagi, sem oft kemur fyrir,
hef ég gjarnan tekið þá austur í
Skálholt til að gefa þeim kost á að
kynnast íslenskri tónmenningu
eins og hún gerist best um leið og
einn helsti sögustaður landsins er
skoðaður. Hafa umsagnir þeirra
jafnan verið á einn veg, sem sé að
við mættum vera stolt af að eiga
svo ágæta listamenn. Mikið og
verðskuldað lof hefur verið borið á
leik og samvinnu Manuelu og
Helgu og því er það e.t.v. að bera í
bakkafullan lækinn að bæta þar
nokkru um. Á það skal aðeins
minnst að sumartónleikarnir í
Skálholti eru menningarauki sem
hver listunnandi ætti að gefa
gaum. Þar fer jafnan saman fögur
tónlist í fögru umhverfi. Svo aftur
sé vikið að hljómplötunni „Bach í
Skálholti" eru þar eingöngu verk
eftir J.S. Bach eins og titill plöt-
unnar gefur til kynna. Þar er að
finna tvær sónötur fyrir flautu og
sembal, tokkötu í e-moll fyrir
sembal og partítu í a-moll fyrir
flautu. Leikur þeirra Manuelu og
Helgu á þessari plötu stendur
fyllilega undir því lofi, sem á þær
hefur verið hlaðið. Meðferð þeirra
á Bach einkennist öðru fremur af
mikilli vandvirkni og alúð, þar
sem hver hending og hvert smá-
atriði er gaumgæft. Hljóðritun
var framkvæmd af Ríkisútvarpinu
og er ég ekki sannfærður um að
hún standist fyllilega samanburð
við það besta sem gerist annar-
staðar. Þeir, sem farnir eru að
stúdera digitaltækni og aðrar til-
færingar, gætu sjálfsagt fundið að
ýmsu. Hljómburður í Skálholts-
kirkju er alveg sérstaklega góður.
Að mínu mati er Skálholtskirkja
besta sönghús á landinu. Kamm-
ermúsík nýtur sín þar einnig vel,
þó bergmál hússins sé e.t.v. full-
mikið fyrir hraða kafla. Þetta
kemur í ljós t.d. í Corrent-þættin-
um í partítunni fyrir flautuna svo
dæmi sé tekið. Tónninn er hins-
vegar alltaf lifandi og skýr. Ekki
er annað að heyra en pressun plöt-
unnar hafi tekist mjög vel, sem er
mikilvægt atriði þegar um jafn
viðkvæma músík er að ræða.
Hönnun plötuumslagsins finnst
mér umdeilanleg svo ekki sé
sterkara að orði kveðið, en sjálf-
sagt eru sjónmenntamenn færari
þar um að dæma en undirritaður.
En hvað um það, í stuttu máli má
segja að þessi plata sé hvalreki á
fjörur fagurkera, sem unna
ómenguðum Bach.
JSLENSK
BOKAMENNIfeíG
ERVERÐMÆTI
T7 II 11 JL □E
i|li l
Stefan Zweig
Leyndarmálið og Manntafl
Þessar heimsfrægu sögur austurríska ritsnillingsins eru gefnar út
í tilefni af aldarafmæli höfundar.
Sögurnar eru: LEYNDARMÁLIÐ í þýdingu Jóns Sigurðssonar
frá Kaldaðarnesi
og MANNTAFL í þýðingu Þórarins Guðnasonar læknis.
BÓKAÍITGÁFA menningarsjóðs
OG ÞJÓÐVINAFÉLAGSINS
Skálholtsstíg 7 — Reykjavík
Dómar gagnrýnenda um sögu Jónasar Jónassonar EINBJORN HANSSON:
Cndra qh iiiqmhí |í|# W
„cngri ctii IIlCU 1 1 IIB\aaa
„Jónas Jónasson hefur með þessari bók sent
frá sér skáldsögu, sem aö formi er engri ann-
arri lík, í hinum þegar allstóra hópi íslenskra
skáldsagna ...“
Guömundur G. Hagalln I Morgunblaöinu.
„Ég hygg að márgir muni lesa þessa fyrstu
skáldsögu Jónasar sér til gamans og jafnvel
gagns".
Illugi Jökulsson I Tlmanum.
„Fyrsta skáldsaga Jónasar Jónassonar er
óvenjuleg saga og aólaðandi á sinn furðulega
hátt. Persóna hennar á kannski fá skyldmenni í
(slenskum bókum, en ég er ekki frá því aó Ein-
björn sé skyldur mörgum okkar samt“.
Silja Aðalsteinsdóttir.
„Og smátt og smátt þokast sagan fram, án alls
flausturs, sem vænta mátti, en öruggt, mark-
visst að lokapunkti... Jónasi tekst þetta vel —
og sagan öólast ris, Ijúfa fegurð ..."
Kristján frá Djúpalæk I Degi.
Jónas Jónasson fer beinlínis á kostum í
ímyndunum Einbjörns . . . Þessi fyrsta skáld-
saga Jónasar Jónassonar er skemmtileg af-
lestrar, notaleg og einlæg. Áfram Jónas".
Gunnlaugur Ástgeirsson I Helgarpóstinum.
„Engri
annarri
lík .
íí
|j|VAKA