Morgunblaðið - 28.03.1982, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. MARZ 1982
43
Jón Magnússon frá
Ólafsvík - Minning
Fæddur 20. maí 1892
Dáinn 7. mars 1982
Nýlátinn er gamall maður, Jón
Magnússon frá Ólafsvík. Hann
lést þ. 7. mars sl. á Hrafnistu í
Reykjavík, tæplega níræður að
aldri. Útför hans fór fram í
Reykjavík þ. 12. sama mánaöar.
Síðastliðin ár hafði hann legið
rúmfastur og má segja að heilsa
Birting
afmælis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á þvf, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendi-
bréfsformi. Þess skal einnig get-
ið, af marggefnu tilefni, að frum-
ort Ijóð um hinn látna eru ekki
birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa
að vera vélrituð og með góðu
línubili.
ræðisaldur, að hann flutti frá
æskustöðvum sínum vestra og
hingað að Hrafnistu. Hann gegndi
á yngfi árum sjómennsku og um
skeið búskap, en síðari ár ævinnar
vann hann við fiskvinnslustörf í
landi. Hjá Jóni mun hafa farið
saman, sem oft er um dugnaðar-
fólk, mikið skap og einörð skap-
höfn, sem ekki lét sinn hlut, ef á
var hallað. Hann var greiðvikinn
og hjálpsamur og sýndi það með
rausn. Á efri árum hans fannst
mér ríkast í fari hans umburðar-
lyndi, ásamt hlýju og trausti til
Guðs og manna. Hann var þakk-
látur öllum sem einhver afskipti
höfðu af honum, jafnvel þó lítið
væri annað en vinsamlegt viðmót.
Hann var þakklátur fólkinu á
Hrafnistu sem annaðist hann af
mikilli alúð og elskusemi síðustu
árin. Eins og hjá þeim sem auðn-
ast þannig að móta sín lífsviðhorf,
varð ellin honum mildari en ella,
og samneyti við hann varð um leið
öðrum ljúft.
Við, sem þekktum Jón, gleð-
jumst yfir að hann hefur fengið
kærkomna hvíld eftir langan dag.
Börn okkar hjóna og ég minnumst
með þakklæti kynnanna, góðvildar
hans og hlýju, sem við þekktum
svo vel.
Megi Guðsblessun fylgja þess-
um gamla manni og öllu hans
fólki, og minningunni um það.
KrLstjana Kristjánsdóttir
+
Öllum þeim sem vottuöu okkur hlýhug og samúö viö fráfall
ÁSLAUGAR EINARSDÓTTUR
trt fvarsseli,
sendum viö bestu þakkir.
Lovísa Einarsdóttir og fjölskylda.
Gunnar Bjarnesen.

Þökkum innilega hlýhug, samúö og virðingu sýnda viö andlát og
útför
HÓLMFRÍÐAR MARÍU KRISTINSDÓTTUR,
Guö blessi ykkur öll.
Guöný Björgvinsdóttir,
Hólmfríður Vigfúsdóttir,
Björgvin Sveinsson.
og kraftar hafi með öllu verið
þrotnir, aðeins eftir að slokkna að
fullu á lífskveiknum.
Saga þessa gamla manns —
hver var hún? Að líkindum var
hún ekki frábrugðin sögu þeirra
manna og kvenna, sem lifað hafa
þetta tímabil í þessu landi, við erf-
ið lífskjör og fátækt. Fárra kosta
var völ annarra en að bjarga sér á
einhvern hátt við að fullnægja
frumþörfum lifsins. Þrátt fyrir
andstreymi og efnalega fátækt,
átti Jón þó i uppvexti sínum það,
sem bæði þá og nú er haldbesta
lífsveganestið, ást og umhyggju
foreldra sinna. Þau hétu Þórunn
Árnadóttir og Magnús Jóhannes-
son og voru góðar manneskjur,
sem útdeildu örlát af sínu ríki-
dæmi, hjartagæskunni. Um lífs-
hlaup þeirra mætti margt segja,
sem næsta ótrúlegt er á okkar
tíma. Það er á vissan hátt hetju-
sagna og er um leið enn eitt dæm-
ið um reisn manneskjunnar í bar-
áttunni við erfiðleika lífsins. Mér
er lítilsháttar kunn þessi saga,
þarsem mér er málið skylt. Þessi
hjón, þá öldruð, tóku í fóstur eig-
inmann minn, Þorleif Þórðarson,
nú látinn, eftir að hann mjög ung-
ur hafði misst móður sína. Astrík-
is þeirra naut hann í ríkum mæli.
Stoð og stytta þessara foreldra
sinna var Jón frá fyrstu tíð og
voru bæði á heimili hans og konu
hans til þeira dauðadægurs. Jón
kvæntist einstakri myndar- og
sómakonu, Elínborgu Jónsdóttur
frá Elliða í Staðarsveit, sem lést
árið 1972. Þau eignuðust ekki börn
saman, en ólu upp son hennar Jón
Jónsson, búsettan hér í Reykjavík
og Eggert Jóhannsson, systurson
Jóns, búsettan í Ólafsvík. Jón var
orðlagður dugnaðar- og elju-
maður, sístarfandi fram undir átt-