Morgunblaðið - 07.04.1982, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 7. APRÍL 1982
11
Emil Gunnar Guðmundsson, Gfsli Halldóreson og Margrét Ólafsdóttir i hlutverkum sínum.
Hlegið að vandanum
Leiklist
Jóhann Hjálmarsson
Leiklélag Reykjavikur:
HASSIÐ HENNAR MÖMMll
Höfundur: Dario Fo.
Þýðandi: Stefán Ualdursson
Lýsing: Daníel Williamsson.
Leikmynd og búningar:
Jón Þórisson.
Leikstjóri: Jón Sigurbjörnsson.
Það sem verður huganum áleitið
þegar notið er leikrits eftir Dario
Fo er kyndugt sambland alvöru og
ærsla sem hann gerir að þunga-
miðju. Sum verka hans eru svo
ærslafengin að boðskapur þeirra
verður aukaatriði eða kemst
naumast til skila. Dario Fo fær
áhorfendur fyrst og fremst til að
hlæja. En auðvitað vill hann hafa
áhrif, móta skoðanir fólks.
Þegar ærslin hafa náð hámarki í
Hassinu hennar mömmu er eins
og Dario Fo geri sér það ljóst að
gamanið hafi gengið of langt. Á
sviðinu hefst einræða Rosettu um
einmanaleikann, allt er einsemd-
inni að kenna.
Nú er ekki rétt að fjölyrða um
efnisþráð Hassins hennar
mömmu. Leikurinn skýrir sig best
sjálfur. En í stuttu máli má gefa
hugmynd um það sem gerist. Þeg-
ar Luigi kemur heim virðist móðir
hans, Rosetta, komin á kaf i hass-
ið, en spilltastur er afi. Heimilið
er orðið vettvangur hassræktar og
hasssölu. Það þarf því heldur bet-
ur að finna góð ráð þegar frændi
Rosettu, Antonio, birtist og hefur
fengið það verkefni hjá lögregl-
unni að afhjúpa hasshneyksli í
hverfinu. Það er presturinn sem
hefur gefið vísbendingu um hass-
söluna.
Eins og gefur að skilja upphefst
nú mikið fjör sem endar á því að
Rosetta og afi hrósa sigri. Enginn
fer verr út úr átökunum en Anton-
io, enda er hann fulltrúi lögregl-
unnar sem Dario Fo hæðist hvað
mest að. Næst kemur prestastétt-
in.
Gísli Halldórsson hefur kannski
náð mestum árangri allra ís-
lenskra Fo-leikara. Margir muna
hann í Lik til sölu og Nakinn mað-
ur og annar í kjólfötum. Leikur
Gísla í Hassinu hennar mömmu er
mjög lifandi, persóna afa dæmi-
gerð fyrir þann afkáraskap sem
Fo er svo laginn.
Rosetta cr leikin af Margréti
Ólafsdóttur. Hin ítalska mamma
kemur hér fram í óvæntu gervi, en
leikur Margrétar er í senn hlýr og
beinskeyttur. Margrét túlkar hlut-
verk Rosettu mjög eftirminnilega.
Kjartan Ragnarsson sér um að
gera Antonio eins skoplegan og
framast er unnt. Kjartan fær hér í
hendur rullu sem á vel við hann og
nýtir til fullnustu þá möguleika
sem hún gefur.
Smærri hlutverk eru í höndum
Emils Gunnars Guðmundssonar,
Aðalsteins Bergdals, Guðmundar
Pálssonar og Ragnheiðar Stein-
dórsdóttur. Luigi Emils Gunnars
er í daufgerðara lagi, en er satt að
segja fjarri því að vera litrík per-
sónugerð hjá Fo. Aðalsteinn Berg-
dal nær að miðla þeim óhugnaði
sem ítalskt stjórnmálalíf einkenn-
ist svo oft af, blóðugum átöjíum í
senn milli andstæðinga og vina.
Guðmundur Pálsson er auðvitað
presturinn og túlkar hann laglega.
Ragnheiður Steindórsdóttir er
orðin svarthærð og blóðheit ítölsk
stúlka og kann vel tök á slíku hlut-
verki.
Fólk skemmti sér vel í Iðnó. Það
er ljóst að Dario Fo á marga ís-
lenska aðdáendur. En ekki verður
því neitað að Hassið hennar
mömmu skilur eftir sig vissa tóm-
leikakennd. Það er engu líkara en
vandi Fos að sameina skemmtun
og boðskap þrúgi sýninguna. Um
það verður leikstjóra ekki kennt.
Lýsing Daníels Williamssonar
og leikmynd Jóns Þórissonar voru
í ekta ítölskum anda. Þýðing Stef-
áns Baldurssonar hljómaði vel.
Á gelgjuskeiði
Bragi Ásgeirsson
Tveir kornungir menn hafa
tekið höndunr saraan um sýn-
ingu og er staðurinn Gallery
Lækjartorg. Ungu mennirnir
nefnast Óskar Thorarensen og
Omar Stefánsson og kynna sig
lítillega í sýningarskrá: „Ómar
er fæddur í Keflavik 1960. Hélt
fyrstu einkasýningu sína í
Mokka-kaffi 1976, en hefur síðan
tekið þátt í fjölmörgum samsýn-
ingum og haldið aðra einkasýn-
ingu í Rauða húsinu á Akureyri.
Óskar er fæddur í Reykjavík
1959 og meira er eiginlega ekki
um hann vitað annað en það, að
hann fæst nú í fyrsta skipti til
að sýna almenningi nokkuð af
verkum sínum."
Nokkuð snubbótt og unggæð-
isleg kynning en hún leynir á sér
því að í raun og veru kynnir hún
sýninguna alla, — gegnumlýsir
hana. Verkin á sýningunni eru
vægast sagt ákaflega unggæðis-
leg í útfærslu og kynórar þeir er
koma fram í myndefninu minna
einna helst á vinnubrögð teikni-
lipurra unglinga á gelgjuskeið-
inu.
Óskar Thorarensen er mjög
upptekinn af kynjaveröld Al-
freðs Flóka og notar jafnvel
mjög svipuð nöfn á myndirnar.
En hann hefur langt frá því
teiknifærni meistara síns né
skipulagshæfni hans um mynd-
byggingu. Það er mikil dulúð í
litum þeim er Óskar notar og ber
það vott um vissa litatilfinningu
en hann þarf mjög að þroska
tækni sína og þá einnig tjátækni.
Ómar notar allt aðra málun-
artækni en félagi hans en það er
þeim þó sameiginlegt, að hugs-
unin á bak við verk þeirra er
ekki nægilega hnitmiðuð. Litur-
inn er einnig sterkasta hlið
Ómars, sem kemur fram í mynd
nr. 28 „Afneitun", sem virðist
vera handmáluð litógrafía.
Báðir hafa þessir kornungu
menn hætt sér út í myndmál,
sem krefst mikillar þjálfunar og
ósérhlífni, og hvorugur virðist
enn sem komið er hafa það á
valdi sinu.
Þetta eru ungar listspírur með
framtíðina fyrir sér og hinar
listrænu frjóhirzlur sínar fullar,
en hér skiptir sem jafnan megin-
máli hvernig sáðkornin dafna og
lífsins strik skrifast.
I
Fullar verslanir
af stór glæsilegum
vörum frá
París — Amsterdam
— Róm —
London —
New York —
Reykjavík
Opiö frá kl.
9—12 f.h.
laugardaginn
10. apríl, nema
á Laugavegi 66
lokað vegna
breytinga
Laugavegi 20. Sími Iri akiptiboröi 85055.
Austurstræti 22,
2. hæö. Sími 85055.