Alþýðublaðið - 07.07.1931, Blaðsíða 2

ALÞ«ÐU.Bf*A!81Ð
íslenzki vinnumaðnrinn,
sem græddi hálfa milljón dollara á 6 árum.
r B
Framsókn
og dýrfíðarskraf
hennar.
Þ,að er kunmugt, að dýrtíðin í
Reykjavík stafar að miklu leyti
af aðgerðum (eða aðgerðarleysi)
Fraimsóknarstjórnarinnar. Það ear
kunniugt, að húsnæðiisvandræðin
og þar rmeð hin geysiháa húisa-
leiga, eiiga rót sína að rekja til
þess, hvernig Framsókn hefir
kamið í veg fyrir að veðdeildin
fengi fé, svo að nú eru húsabygg-
ingar sama sem engar, og margir,
sem eiga ófullgerð hús, hafa orð-
ið að taka fé að láni hjá einstök-
um mönnum til þess að fullgera
þau, og borga 12—13 °/o rentu.
Kunmugt er hið dæmafáa okur,
sem á sér stað á landbúnaðar-
afurðum, þiar sem þær eru seld-
ar Reyk\ íkingum langtum hærra
verði en hægt er að fá fyrir þær
með því að selja þær Hl útlanda.
Þegar þannig er athugaö hvern-
ig Framsóknarflokkurinn er bein-
línis valdur að dýrtíðinni, er ó-
skiljanleg sú frekja hans að þykj-
ast vera að vinna ,að afnámi
bennar og jafnvel nota „dýrtíðina
i Reykjavík" sem æsingaatriði
meðai bænda gegn Reykvíking-
um.
Það er nú upplýst, að þetta
skraf Framisóknar um að iétta
af dýrtíðinni, er slæði, gf húr,
hefir vilajÖ draga fyriir sig, til
þesis að dylja tilgang sinn aö:
vilja ikomia á kauplækkun *
Reykjavík. „Alt á að lækka",
segja þeir, en raunverulega er
það kaupið, sem þeir vilja láta
Iækka. Eða hver trúir því, að
F ramsók n armen n góðvil j ug lega
Jækki verð iandbúnaðarafurð-
anna. En þær verða nú samt sem
áður áð lækka í hauist. Reykvik-
ingar veröa að neita að kaupa
kjöt, nema þeir fái það fyrir
sannvirði. Og til kauplækkunar er
þýðingarlaust fyrir Framsókn að
gera samsæri með íhaldinu gegn
verkalýðnum.
Milljðn hröua gjaidhrot.
Samkvæmt skýrslu um gjald-
þrot Proppébræðra (á Þingeyri,
Sandi, Ólafsvík og í Reykjavík),
ísem birt er í síðasta Lögbirtinga-
blaði, hafa skuldir firmans irm
fmm eignir numið ffiamit að mill-
jón krónum eða nákvæmlega ’kr.
9,60 957,50. Alls námu eignirnar kr.
301 195,36. Búið var undir stóftum
hátt á fimta ár, frá 13. okt. 1926
til 20. júní í ár.
Hjóiutband.
Á laugardaginn voru. gefin
Isáman í hjónaband Sigrún Krist-
jánsdóttir og Karl Jörgensen
snikkari, Ljósvallagötu 14. Séra
Friðrik Hallgrímsson gaf þau
sanran.
Kristinn Gudnason,
f. 30. maí 1883.
Fyrsta skemtiferðasitópið á
sumrinu var Reliiance, er hingað
kom- í norðangarðimun á laugar-
dagsmorgnninn. Skipið fór rétt
sitrax aftur, en í land úr því
komu tveir farþegar: fslendingur,
er ekki ihafðji komið 'heim ‘til
landsins i þrjátíu ár, og 15 ára
gamall sonur hanis, fauldur í
Viesturheimá. Þessir menn eru
Krisitjnn Guðnason frá Skeggja-
stöðum í Flóa (bróðdr Jóns
Guðnaísonar fisksala, stofnanda
Sjómannafélagsins) og sonurhans,
Earl Bmil Guðnason.
Saga Kristins Gu’ðnasonar er,
töluvert imerkileg. Hann var
vinnumtaðiur hér upp á 40 króna
árskaup, áður en hann fór. Hann
var siendur í vinnu á hvalveiða-
stöð vestur á fjörömn, en honum
fansit lífið svo dauft hér á landi,
,að hann strauk um haustið' úr
vistinni og fór með .hvalveiði-
mönnunum tii Nonegs. Hann var
þá 18 ára.
Leitaði hann (sér nú ýmisrar
atvinnu, en staðnæmdist við að
útvega blöðum áskrifendur. Segir
Kristinn að það sé sá bezti skóli,
er þeir menn geti fengið, er ætli
að feggja sölu fyrir sig. Fikaði
nann sig nú suður á bóginn við
að safna áskrifendum og komst
til Dammierkur. Viann hann af
sarna .kappinu Jiar að því að
safna áskriíendum a’ð „Familia-
Journ,aien“. Voru (þá 67 menn,
víðs viegar um landið, sem unnu
að áskriftiastmölun, og var Krisf-
inn jafnan þeirra langhæztur.
Krisitni þótti Danmörk nokkuð
lítil og hafði lengi leikið huguir á
að komasit til Ves’turheims. Hann
réði sig því á clanskt stóp, er
'þangað var að fara. Kvaddi hann
blaðaútgefandann, sem siaigði
honum að skrifa sér eftir far-
gjaldi, ef hann vildi komast
hei-m aftur.
Þegar til Vesturheims var kom-
ið strauk Kristinn af skipinu.
Honum leizt þó ekki á að sta’ð-
naunast þar í það sinn, en réði
sig á þýzkt skip oj/ 'fór með því
til Þýzkalands. Þaðan fór hann
til Damnerkur og vann nú aftur
að áskriftasmölun í 6 mánuöi.
K-eypti hann sér þá far til Vest-
urheims og fór þanga’ð í an-nað
sinn. Það var árið 1904.
Kristinn h-afði nú ýrnsa atvinnu,
aðallega sém isölumaður fyrir
heildsiöluv-erzluniarhú-s, Til Kali-
forníu kom h-ann 1920 og vann
þar að sölu kvenkjóla til kau[i-
mánna. Honum hafði lengi leikið
hugur á aö byrja fyrir sjálfan
sig jig hafði hugs-að sér fram-
leiðslu- og sölu-fyrirkom)uLag m-eð
alveg nýju móti, sem gerði, að
hægt væri að selja kjólana fraim
undir helmingi ódýrar en þeir
Barl E. Guanason.
annars voru seldir. Það var ektó
fyr en fyrir 6 árum, að hiann
byrjaði fyrir sjálfan sig. Hafði
hann þá þrauthugsað málið, en
. peninga átti hann ekki. En hann
átti lítið hús, sem hann bj-ó í,
og fókk lánað út á þ;að 2 500
dollara, og það var alt féð, er
hann haf’ði til þess að byrja með.
Kristinn hafði gert sér töluv-ert
glæsilegar vonir um hv-ernig'
framleiöslan myndi ganga hjá
sér, -en reynslan f-ór margfalt
friam úr öllum von-u-m þegar
fyrsta árið. En sí’ðian hefir Krist-
inn á hv-erju ári selt iielming’
meira en árið á undan, þannig
var salan 1930 32 sinnum meiri
en þegar hann byrjaði fyrir 6
árum, en helmingi rneiri en 1929,
þrátt fyrir kreppuna, er Lamaði
alt viðskiftalíf í Bandaríkjunum.
Kjólar Kristins (er hann n-efndi
eftir dóttur sinni, Aíice kjólar) eru
allir s-eldir sama verði, 2 dollara,
af hvaða g-erð sem þeir eru o-g
úr hvaða -efni. Þeir eru af öllium
sitærðum, og v-enjulega eru svona
um 50 tegundir til í einu. Krist-
inn selur að eins í heildsölu, og
■eru vi’ðskiftamenn hari-s um öll
Bandaríltin, en þó aðallega á
Kyrrahafsströn-dinni „enn þá s-em
komið er“, s-egir Krisitinn. Hann
hefir 6 vörubjóða, sem sífelt ferð-
as.t um, -en rnest selur hann þó
sjálfur. f verksimiðjú hans vi-nina
100 tnanns, aðallega kvenfólk.
Gengur alt þar m-eð rafmagni og'
nýjustu nýtízku-tækjum, t. d.
eru skornir þar til 1000 kjólar í
einö.
Kristinn hefir trú á því, að
það borgi sig vel að greiða hátt
kaup og að fólkiö sé ánægt.
sem vinni hjá sér, og greiðir
langtum hærra kaup en aðrir,
enda g-etur fiann þá valið úr
fóikinu. Einn fsilendin-gur er
starfsmaður hjá Kristni, Jón Ste-
fánsson úr Hafnarfirði, maður lum
þrítugt.
Kristinn er giftur amerískrl
konu. Hann á tvo sonu, 19 ára
gamlan pilt, Harald, er stjó-m-ai
verksimiðju föður síns í fj-arverui
hans, og pilt þan-n, sem er með
honum hér. Dóttir Kriistih-s er 13-
ára.
Færeylngar*
Svar til Th®r Thors.
:— (ni.)
Eftir það að Páll Hafði frestað
h-eimförinni, sat hann nokkra
fundi og samkvæmi stúdentamóts-
ins, enda hvöttum við hann jafnan
til þ-ess. Þótti mér því betur horfa
um sættirnar, sem hann blandaði
g-eði við fleiri ísXénzká stúdenta.
Leið sv-o rnótið til lykta, og féll
mál þ-etta niður um sinn.
En eftir aðalfund Stúdentafé-
lags Reykjavíkur í v-etur, var mér
s,agt, að s-eint á fundinum hefði
einhver hreyft þessu Færeyinga-
imáli. Mig minnir, að þa’ð væri
Lárus Sigurbjörnsson. En þá hefði
Thor Th-ors risið upp og 1-esið
með miklum fjálgleik kveðju- og
þakkar-skeyti til -sin frá færeysk-
um stúd-entum. Þótti mér þ-etta
svo kynl-egt, að ég bað n-okkra is-
1-enzka stúdenta í Kaupmanniahöfn
að grenslast eftir því, hvernig
stæði á skeyti þessu, sem Thor
hampaði hér á fundi félags síns.
Nokkru siðar fékk ég bréf frá
Páli N-olsö-e, og fyl-gdi því yfir-
lýsing sú, -er seinna birtist í
„Tímanum". Er þ-ar skýrt tekið
fram, að kveðju- og þakkar-sk-eyt-
ið hafi -ekki verið ætlað stúdenta-
mótsnefndinni, Thor Th-ors eða
félagi hans, h-eldur öllum íslenzk-
um stúd-entum og þó sérstakl-ega
meðlimum Nýja stúd-entafélagsins
-og þeim stúdentum öðru-m, sem
átöldu stúdentamótsnefndinia fyrir
móttöku Færeyinganna. Það lítur
því óheitanlega svo út, sem Thor
hafi farið heldur óráðvandlega
meö skeytið og riotað það sér til
hagsmuna í stað þ-ess að birta
það hlutaðeigöndum, öllum is-
lenzkum stúdentum.
Páll Nolsöie óiskaði þ-ess, að yf-
irlýsing hans birtist opi'nberlega,
ei ástæða þætti til. Ég dró að
birta hana, þrátt , fyrir alt, sem
á undan var gengið, v-egna kunn-
ingsskapar viö Thor Thors. En í
vor ritaði hann skammagnein i
Morgunblaðið, þar s-em han-n
miklast af istúd-entamótinu og: