Morgunblaðið - 12.05.1982, Side 28

76
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 12. MAÍ 1982
K'OMOU N'E>UR. OG STATTU FyRlR MÁL/ f>/NU,
þÚ HEFUR EVÐILACT BLcÍMip MlTT/"
ásí er...
... að gera allt í dag sem þú
ætlaðir að gera á morgun.
TM Rag U S Pat Off — »11 rights resermd
•1982 Loa Angam Ttmos Syndicate
Vid komumsl ekki hjá því að ræda
þetta mál þitt út frá sálfræðilegu
sjónarmiði — ekki rétt?
Með
mon^unkaffinu
Fórstu á stjá í nótt og sallaðir á þig
500 hitaeiningum?
HÖGNI HREKKVÍSI
Giýlumar:
Eiga heiður skilinn
fyrir framtak og dugnað
Ingólfur Kristmundsson skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Hinn 7. maí gat að lesa í dálki
þínum tilskrif frá einni ágætri
kvinnu, sem að eigin sögn lærði
erlendis að spila á fiðlu, píanó,
lútu og munnhörpu. Auk þess ku
hún syngja dável. Sumir hafa talið
nóg að leggja stund á einn þessara
þátta, en kvinnan, sem hét víst
Annemarie, lét sig ekki muna um
að taka þetta allt saman. Með slíkt
tónlistarnám að baki telur hún
sig, og það opinberlega, geta kast-
að óþverra í Grýlurnar og þá sér-
staklega í okkar framúrskarandi
góðu söngkonu og hljómborðsleik-
ara, Ragnhildi Gísladóttur. Hefur
Annemarie aldrei heyrt um
strauma og stefnur í tónlist? Um
það hef ég þó heyrt, enda þótt ég
spili aðeins á greiðu og hafi lært
það hérlendis.
Til upprifjunar og upplýsingar
Ragnhildur Gísladóttir, „tvimæla-
laust sú söngkona sem flestir vilja
hlusta á...“
er rétt að minnast á hóp enskra
pilta, sem kölluðu sig The Beatles.
Bkki féll mér músík þeirra sem
allra best í geð í fyrstu. Hún var
nýtískuleg og fannst mörgum
fremur garg og öskur en tónlist,
en þar fór ný stefna í dægurtón-
list. Þeir urðu heimsfrægir og
plötur þeirra seljast enn í dag eins
og heitar lummur. Ég á nokkrar
þeirra og get lánað Annemarie
þær til áheyrnar. Þá var eitt sinn
vörubílstjóri í Memphis í Banda-
ríkjunum sem átti það til að
syngja fullum hálsi við stýrið.
Hann varð síðar einn frægasti
dægurlagasöngvari allra tíma og
hét Elvis Presley. Sumum þóttu
hreyfingar hans ekki í fullu sam-
ræmi við velsæmisreglur þess
tíma, en hann náði til fólksins,
þrátt fyrir að eflaust hafi margir
haft eitthvað við hreyfingar hans
og klæðaburð að athuga.
Þessir hringdu . . .
Fyrirspurn til
skókaupmanna
Neytandi hringdi og hafði eftir-
farandi að segja: — Ég er í hópi
þeirra kvenna sem nota skó nr. 42
og ætti varla að vera í frásögur
færandi. En það er nú samt svo, að
ég lendi ævinlega í vandræðum
þegar mig langar til þess að fá
mér snotra skó á fæturna og verð
þá oft að láta mér lynda að ganga
í karlmannshnöllum. Því spyr ég
háttvirta skókaupmenn okkar: eru
ekki framleiddir eða fluttir inn
stærri kvenskór en í númer 41?
Hefði komið sér
vel fyrir mig
Fllilífeyrisþegi hringdi og hafði
eftirfarandi að segja: — Eg átti
hálfpartinn von á að borgarstjórn
tilkynnti á síðasta fundi sínum að
framvegis fengjum við ellilífeyris-
þegar ókeypis í strætó. En það
varð nú ekki. Maður þarf þá ekki
að vera þakklátur fyrir það. Þó
hefði nú komið sér vel fyrir mig,
rétta hann. Það er varðandi dag-
vistarmál. Hann taldi að fólk léti
börn sín á dagvistarstofnanir til
þess að losna við þau, meðan það
væri að vinna sér fyrir ýmsum
munaði, svo sem sólarlandaferð-
um. Mig langar til að benda bónd-
anum á, að við látum börn okkar á
dagheimili og sérstaklega í leik-
skóla til þess að þau fái þar hlotið
handleiðslu sérmenntaðs starfs-
fólks, þ.e. fóstranna. Og við teljum
það hafa uppeldislegt gildi fyrir
börn. M.a. þess vegna eru biðlistar
þessara stofnana svona langir. Og
þess vegna er það sem svo margir
urðu til þess að styðja við bakið á
fóstrunum í fyrra, bæði vel stæðir
foreldrar og aðrir. Hvort sem við
erum einstæð eða gift, með há eða
lág laun, viljum við eiga þess kost
að börnin okkar geti dvalist á
þessum uppeldisstöðum. Til þess
sem er á níræðisaldri, ef þeir
hefðu a.m.k. haft frítt með vögn-
unum á kosningadaginn. En það
var ekki heldur.
Misskilningur
Reynis varðandi
dagvistarmál
Foreldri hringdi og hafði eftir-
farandi að segja: — Á mánu-
dagskvöld hélt Reynir Hjartarson
bónd erindi í þættinum Um dag-
inn og veginn. Þar fjallaði hann
um ýmis mál og dæmdi margt
nokkuð hart að mínum dómi, þótt
ég taki að öðru leyti enga afstöðu
til þess er hann sagði. Má vel vera
að hann hafi haft nokkuð til síns
máls, en í einu vil ég endilega leið-