Morgunblaðið - 16.05.1982, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. MAÍ 1982
Kirkjan og sjúkrahúsið II
Starf prests
á sjúkrahúsinu
Hér á landi hefur það tíðk-
ast að viðkomandi sóknar-
prestur beri ábyrgð á prests-
þjónustu á þeim sjúkra-
stofnunum, sem eru í sókn
hans. Það hefur það í för með
sér, að hér í þéttbýlinu, verð-
ur þeim mikilvæga þætti ein-
ungis sinnt í hjáverkum, þar
sem prestar á Reykjavík-
ursvæðinu eru alltof fáir,
söfnuðirnir a.m.k. helmingi
of stórir til að prestarnir geti
komist yfir að sinna því sem
af þeim er krafist.
Prestþjónustan á sjúkra-
húsum einskorðast því að
mestu við reglubundnar
guðsþjónustur og svo viku-
lega viðtalstíma. Þar fyrir
utan vitja prestarnir þeirra
sjúklinga, sem þess óska.
í ýmsum nágrannalöndum
okkar þykir sjálfsagt að
prestur sé hluti þess hóps
sem veitir sjúklingnum með-
ferð á sjúkrahúsinu, og hafa
margir Islendingar sem dval-
ið hafa á sjúkrahúsum er-
lendis haft kynni af því.
Mjög er brýnt, að hér í höf-
uðborginni verði ráðnir sér-
stakir sjúkrahúsaprestar að
stærstu sjúkrahúsunum,
prestar sem með sérþekk-
ingu sinni leggi sitt af mörk-
um til meðferðarinnar, auk
þess sem þeir kæmu til með
að gegna mikilvægu hlut-
verki hvað varðar námskeið
og fræðslu fyrir starfslið
sjúkrahúsanna og við stefnu-
mótun hvað snertir hina
andlegu þjónustu í heilbrigð-
iskerfinu í heild.
Prestastefnur og fjölmarg-
ir aðilar innan kirkjunnar
hafa um árabil lagt áherslu á
þessa þörf og á undanförnum
árum hefur komið til liðs-
auki frá heilbrigðisstéttun-
um. „Kristilegt félag heilbrigð-
isstétta“ hefur ályktað um
þörfina fyrir aukna prests-
þjónustu á sjúkrahúsunum,
og sama er að segja um
„Samtök presta og lækna“.
„Nú, er ég þá
svona langt leiddur“
sagði sjúklingur einn, þegar
presturinn leit inn til hans.
Að vísu var þetta mælt í
gamni, en hitt er þó býsna
algengt að prestur sé í aug-
um manna e.k. tákn dauða og
grafar.
í starfi sínu á sjúkrahús-
inu og annars staðar er
presturinn þó, eða á að vera,
þjónn lífs og heilsu. Hlutverk
prestsins er að efla með
mönnum traust og^rú á lífið,
með því að boða með lífi sínu
og starfi og framkomu allri
gleðiboðin um Jesú Krist,
hinn krossfesta og upprisna
frelsara. Það er boðskapur
um fyrirgefningu og frelsi
undan öllum þeim öflum sem
fjötra manninn og ógna lífi
hans og heill þessa heims og
annars.
Þessi boðun fer auðvitað
fyrst og fremst fram í hinum
opinberu guðsþjónustum og
helgistundum, en líka og ekki
síður í persónulegum samtöl-
um. Oft er þá mikilvægasta
hlutverk prestsins að hlusta
með innsæi og skilningi og
kærleika. Oft reynist það
nægilegt að geta orðað hugs-
anir sínar, angist og áhyggj-
ur. Lúther sagði einhvers
staðar: „Guð gaf manninum
tvö eyru en einn munn. Þá
var til þess að við hlustuðum
helmingi meira en við töl-
um!“
Kristin trú er ekki bölsýn.
Öðru nær. Hún byggir á
fagnaðarerindinu um sigur
Jesú Krists og líf og heilsu í
ríki hans. Kristin tní er
líf og betri heim þar sem
réttlætið býr og vilji Guðs er
allt í öllu.
Trúin á Jesú Krist hjálpar
manninum að virkja hin
jákvæðu öfl mannssálarinn-
ar og fá þau til að vinna sam-
an að öllu góðu, svo að stefnt
sé að lækningu líkama og
raunsæ á mannlífið og horf-
ist í augu við ógnarafl synd-
ar, forgengileika og dauða.
En kristin trú veit um betra
sálar, að samsöfnun hinna
góðu sálarkrafta. Kristin
sálgæsla miðar að því að
styrkja þá trú, hjálpa ein-
staklingnum að komast í
samhand við Guð og meðtaka
þá hjálp, sem hann getur
gefið honum. Helstu verk-
færi kristinnar sálgæslu eru
Guðs orð í Biblíunni, og bæn-
in, kvöidmáltíðin og skriftirn-
ar. Hér skal einkum bent á
hið síðastnefnda, vegna þess
að ekki hefur verið mikið um
það fjallað.
Skriftir. Hvað
er nú það?
Skriftirnar eru kjarni allr-
ar kristinnar sálgæslu.
Skriftir eru persónuleg játn-
ing synda sinna fyrir kristn-
um einstaklingi, einkanlega
presti, sem veitir honum síð-
an aflausn, þ.e. boðar honum
fyrirgefningu syndanna í
Jesú nafni. Skriftir hafa
aldrei verið aflagðar í lúth-
erskri kirkju og sjálfur Lúth-
er taldi þær dýrasta hnoss,
og algjörlega ómissandi. En
hann vildi afnema þær laga-
kvaðir, sem gerðu skriftirnar
valdboðnar. Skriftir voru
iðkaðar í íslensku kirkjunni
fram á síðustu öld, en hafa
orðið sorglega vanræktur
þáttur í trúarlífi þjóðkirkju-
fólks á íslandi.
Bænabókin sem fylgir
sálmabókinni hefur leiðbein-
ingar um skriftir (bls. 578)
og sömuleiðis Handbók ís-
lensku kirkjunnar (bls. 121).
Sá sem vill skrifta biður
prest um einslegt viðtal.
Skriftabarnið segir hug sinn
allan og nýtur við það að-
stoðar prestsins, sem spyr
þess, sem þurfa þykir. Báð-
um er ljóst, að þagnarskylda
prestsins er algjör og þag-
mælska hans lögvernduð að
viðlögðum þungum vítum.
Að lokum krjúpa prestur og
sá sem skriftar saman hlið
við hlið og skriftabarnið fel-
ur játningu sína í bæn til
Guðs, en einnig getur prest-
urinn lagt því bænarorðin í
munn með hliðsjón af undan-
genginni játningu. Síðan rís
presturinn á fætur og leggur
hönd á höfuð þeim er skrift-
ar og boðar aflausn, þ.e. boð-
ar samkvæmt skipun Jesú
Krists og fyrir verðskuldan
hans fyrirgefningu syndanna
í nafni heilagrar þrenningar.
Aflausn merkir þar, að sam-
viska þess er játar, er leyst
undan synd hans og sekt.
Aflausnin, sem presturinn
flytur, er Guðs verk. Á því
skal byggt og því skal treyst.
Skriftabarn, sem hefur með-
tekið aflausn, skal „gleyma
því sem að baki er“ og minn-
ast þess, að orð aflausnar-
innar sem presturinn hefur
boðað því, er Guðs orð, sem
Kristur hefur talað til þess.
Hversvegna ég?
Margur spyr sjálfan sig:
„Hvers vegna er svona komið
fyrir mér?“ „Hvað hef ég
gert af mér, að Guð skuli
refsa mér á þennan hátt?“
„Hvers vegna skyldi ég
verðskulda þessar þján-
ingar?“
Mörgum verða þessar og
þeim líkar spurningar alvar-
legur fjötur um fót. Þá er
vert að minnast þess hvaða
augum Jesús Kristur lítur
sjúkdóma og þjáningar og
hvernig hann berst gegn því
á margvíslegan hátt. Kross-
inn stendur sem ævarandi
áminning um þann kærleika
og fórn, sem bar þjáningar
mannanna og mein.
Samviskan ásakar okkur
oft, en í Jesú Kristi fyrirgef-
ur Guð, sýknar hinn seka og
boðar honum líkn og líf,
frelsi og frið. í guðsþjónust-
unni hvort sem hún er haldin
í kirkju eða á sjúkrastofnun,
boðast þetta orð fyrirgefn-
ingarinnar. Þar gefst tóm til
íhugunar og til að leyfa ljósi
Guðs orðs og falla yfir eigið
líf og aðstæður.
Biblíulestur
vikuna 16. til 22. maí
sunnudagur 16. maí
mánudagur 17. maí
þriðjudagur 18. maí
miðvikudagur 19. maí
fímmtudagur 20. maí
fostudagur 21. maí
laugardagur 22. maí
Bænadagurinn Jóh. 16,23-33
Lúk. 11,1-13
Matt. 6,5-15
Kor. 3,1-11
uppstigningard. Post. 1,1-11
Póst. 1,12-26
Róm. 8,1-11
Kór Öldu-
túnsskóla til
Finnlands
Kór Öldutúnsskóla frá Hafnar-
firði heldur í tónleikaferð til Finn-
lands mánudaginn 17. maí.
Kórinn heldur tónleika í Tap-
iola, Seinájoki og tekur þátt í al-
þjóðlegu kóramóti í Lahti auk þess
að koma fram í útvarpi og sjón-
varpi. Myndin er frá tónleikum
kórsins í Hafnarfjarðarkirkju 2.
maí sl. Stjórnandi Kórs ðldu-
túnsskóla er Egill Friðleifsson.
| ff<H
I Éfltt
f
Víetnamska fjölskyldan:
Vongóð um
að fá dvalar-
leyfi í Kanada
l*að eru meiri líkur á þvi nú en áður
að víetnamska fjöl.skyldan, sem hér
bjó, en hvarf sporlaust um tima í Kan-
ada fái þar atvinnuleyfi fljótlega og
kemur dvalarleyfið á eftir því að sögn
Jóns Ásgeirssonar hjá Rauða kross fs-
lands.
Sagðist Jón hafa haft samband við
fjölskylduna nýlega og hefði hljóðið í
þeim verið gott, allir vongóðir um að
úr málum þeirra rættist.