Morgunblaðið - 16.05.1982, Blaðsíða 39
39
MORGUNBLAÐID, SUNNUDAGUR 16. MAÍ1982
Árni Björnsson
Minningarorð
Fæddur 7. október 1923.
Dáinn 5. maí 1982.
með fánum og öðrum gögnum
mótsins, enda gætti hann þess vel
sem honum var falið. Enginn var
traustari á vakt, jafnvel sólar-
hringinn út, og með ólíkindum
hvað Jói gat vakað úti í náttúr-
unni, þegar skyldan bauð.
Jói byrjaði snemma að skemmta
öðrum og lét honum vel að herma
eftir röddum þekktra manna. í
seinni tíð sýndi hann töfrabrögð
og varð leiknari í þeim efnum með
hverju ári.
Árið 1980 átti Jói stóran hlut að
barnatíma bindindismótsins.
Hann sýndi þar töfrabrögð og
ræddi við brúðurnar sínar Felix og
Svínku við mikinn fögnuð yngra
fólksins. Jói hafði gaman af að
skemmta og ekki var spurt um
laun. Hans laun voru gleðin yfir
því að skemmta öðrum og voru
þær ófáar kvöldstundir sem hann
skemmti öldruðum og sjúkum. Ég
átti þess kost að vera með í
dagskrá tveggja revýukvölda sem
stúkan stóð fyrir, og samvinnan
við Jóa að undirbúningi þeirra
verður mér ógleymanleg. Slík var
gleðin sönn og einlæg.
Jói byrjaði ungur að stunda
knattspyrnu hjá KR en varð að
hætta því vegna veikinda. Einlæg-
ari KR-aðdáanda þekkti ég ekki og
var KR-fáninn hangandi við rúm
hans allt til hinstu stundar glöggt
merki um það. Hann var um
margra ára skeið starfsmaður
íþróttavallanna og fylgdist þannig
með þessum áhugamálum sínum.
Jón var ákveðinn fylgjandi
Sjálfstæðisflokksins og stefnu-
miða hans, og átti hann mörg
sporin til að létta undir með happ-
drættisfjáröflun flokksins.
Jói hafði öll stig Góðtemplara-
reglunnar og virti lög hennar og
reglur til hins ýtrasta. Mér er
minnisstæð ferð okkar til Akur-
eyrar sumarið 1972, þar sem Jói
tók æðsta stig reglunnar, hástúku-
stigið, hve sönn gleði skein úr and-
liti hans, fullviss þess að lífsstefna
bindindismanna væri rétt og eðli-
ieg ráðstöfun í nútímaþjóðfélagi.
Jói var sérstaklega barngóður
maður, og fóru börnin mín ekki
varhluta af því. Heimsóknir bróð-
urbarna hans voru honum mikils
virði og geislaði hann af ánægju
þegar um þau var rætt.
Jói giftist ekki, en hafði þó
næmt auga fyrir kvenlegri fegurð.
Hann var dansmaður góður og
kunni vel að skemmta sér án
áfengis.
Jói starfaði lengst hjá Reykja-
víkurborg. Hann var vel látinn
starfsmaður og átti óskorað traust
sinna yfirmanna, sem jafnan sáu
um að hann hefði starf á hendi,
svo sem heilsa hans leyfði hverju
sinni.
Jói missti föður sinn ungur en
bjó ávallt á heimili móður sinnar
og frænda. Það var sérstök virðing
og hlýja í þeirra samskiptum, og
tryggðin og fórnarlundin hjá móð-
ur hans, frú Eugeniu Nielsen,
sýndi sig best í tíðum heimsóknum
og nærveru við sjúkrabeð Jóa þar
til yfir lauk.
Eg veit að ég mæli fyrir munn
margra er ég þakka Jóa fyrir
margvísleg störf hans í bindind-
ishreyfingunni og sérstakar þakk-
ir flyt ég fyrir tryggð hans við
stúkuna okkar.
Jói var traustur vinur og góður
félagi. Það féll aldrei neinn skuggi
•á vináttu okkar, og kærar þakkir
flyt ég fyrir allar heimsóknir og
samverustundir bæði í ferðum og
á fundum.
Það er til marks um bjartsýni
og kjark vinar míns, Jóa, að tíu
dögum fyrir andlát hans töluðum
við um komandi sumar og bind-
indismótið, og sagðist hann þá
ákveðinn í að vera laus við sjúkra-
húsið og koma austur i Galtalæk.
Hann yrði kannski ekki til átaka,
en myndi þó fylgjast með. Ég veit
að hann vinnur með okkur úr fjar-
lægð og eykur með því kraft okkar
og dug til verka. Ég veit að Jói
lætur gott af sér leiða hvar sem
hann fer.
Jói var einlægur trúmaður og
sýndi það í verki með stuðningi við
starf kirkjunnar. Hann var um
margra ára skeið aðstoðarmaður
við barnastarf Langholtskirkju og
hafði auk þess á hendi starf
hringjara um árabil.
Jarðarförin fer fram frá Lang-
holtskirkju mánudaginn 17. maí
kl. 15.00.
Ég votta móður hans og ætt-
ingjum öllum mína innilegustu
samúð, og veit að guð styrkir þau í
minningunni um góðan dreng.
Guð blessi minningu hans.
Gunnar Þorláksson
Mig langar með nokkrum orðum
að kveðja elsku Hadda, nú er hann
er horfinn yfir móðuna miklu.
Loksins hefir hann fengið hvíldina
og er laus við allar þær miklu
þjáningar sem hann bar eins og
hetja í gegnum allt sitt líf. En það
kom þó best í ljós allan þann tíma
er Jóhann stríddi við sjúkdóm
sinn í Landakotsspítala hvað hann
gat tekið þessu öllu með miklu
jafnaðargeði. Elja hans var
dæmalaus. Jóhann var mjög mik-
ill trúmaður, og það var hans eina
hjálp, Jesús Kristur. Við vitum að
hann fær góða heimkomu.
Það má ráða af hinum fjölda-
mörgu vinum Jóhanns, hvaða
mann hann hafði að geyma. Hann
var sannur vinur vina sinna og
okkur hinum til fyrirmyndar á
mörgum sviðum; barngóður með
afbrigðum og oft mikill fögnuður í
kringum hann. Jóhann bókstaf-
lega ljómaði allur af gleði ef hann
sá lítið barn. Heiðarlegur var
hann og átti erfitt með að þola það
sem hann taldi að væri ljótt eða
rangt. Hjálplegur var hann við
alla ekki, síst þá sem minna máttu
sín. Lítillátur, ljúfur og kátur.
Mættu fleiri vera búnir þeim kost-
um er Jóhann hafði.
Nú er farinn á annað lífssvið
þar sem margir ástvinir taka á
móti honum.
Ég mun alltaf minnast hans
með hlýhug, þakklæti og virðingu.
Með þessum fátæklegu línum
kveð ég og fjölskylda mín Jóhann
og hafi hann þökk fyrir allt.
Mágkona Þ.G.Th.
Mánudaginn 17. maí 1982 verður
kvaddur Jóhann Hörður Ámunda-
son, sem lést þann 9. maí sl. eftir
löng og erfið veikindi. Hann mætti
heilsubresti með styrk og kjarki,
eins og hans var von og vísa.
Ég minnist vinar míns Jóa, eins
og hann var ávallt í mínum huga,
heiðarlegur, trygglyndur og ein-
stakt ljúfmenni í allri umgengni.
Þá var Jói ævinlega brosmildur og
léttur í lund. Hann hafði mikla
ánægju af því að koma mönnum í
gott skap og skemmti þá gjarnan
með töfrabrögðum, eftirhermum
og gamansögum á sinn sérstæða
og eftirminnilega hátt.
Jói hafði sínar skoðanir á mál-
unum og var óspar að segja mein-
ingu sína við hvern sem í hlut átti.
Aldrei talaði hann þó illa um
nokkurn mann, enda átti hann sér
enga óvildarmenn á lífsleiðinni.
Jói, eins og svo margir vestur-
bæingar, var sannur KR-ingur og
vildi félagi sínu allt hið besta.
Hann fylgdist vel með öllum
íþróttum, en þó einkum knatt-
spyrnu. Honum fannst sjálfsagt
og eðlilegt að KR-ingar væru sig-
ursælir og ynnu til verðlauna. í
hans huga stöfuðu ósigar félagsins
aldrei af getuleysi, heldur aðeins
af tímabundinni óheppni, sem
hlyti að lagast.
Jói fylgdist vel með starfi fé-
lagsins og mætti á opna fundi
þess. Tók hann þar yfirleitt til
máls og hvatti menn til dáða.
Gjarnan lauk hann máli sínu með
því að færa félaginu peningagjöf.
Við KR-ingar, vinir og félagar
Jóa, sem höfum verið svo lánsamir
að eiga samleið með honum, mun-
um geyma með okkur minningu
um góðan dreng og skemmtilegan
félaga, sem svipt var burtu langt
fyrir aldur fram. Þökkum við hér
með liðnar samverustundir,
tryggð og vináttu.
Innilegustu samúðarkveðjur eru
sendar móður, bræðrum og öðrum
ættingjum.
„Dáinn, horHnn, harmafrfun.
Hvílíkt orð mig dynur yfir.
Kn ég veit að látinn liflr
það er huggun harmi gegn.“
Þessar ljóðlínur Jónasar Hall-
grímssonar koma upp i huga mér
þegar náinn vinur er í einu vet-
fangi horfinn sjónum. Á morgun
fer fram frá Dómkirkjunni útför
Árna Björnssonar matsveins en
hann andaðist í Vífilsstaðaspítala
að morgni 5. maí eftir nokkra
legu.
Árni var fæddur að Gerði í
Vestmannaeyjum 7. október 1923
sonur hjónanna Hallberu Illuga-
dóttur og Björns Jónssonar er þar
bjuggu. Ungur fór hann úr for-
eldrahúsum og fór þá til sjós eins
og ungir menn gerðu í þá daga og
stundaði hann sjómennsku upp
frá því og á meðan heilsa leyfði,
fyrst á bátum og síðan sem mat-
sveinn á farskipum og hjá Hafskip
starfaði hann frá stofnun þess fé-
lags þar til fyrir einu og hálfu ári
að heilsa hans bilaði og hann varð
að fara í land.
Árni giftist 4. nóvember 1951
Hildi Helgu Helgadóttur sem ætt-
uð er norðan úr Húnavatnssýslu
og eiga þau eina dóttur, Sigrúnu,
sem er gift hér í borg. Einnig gekk
hann í föður stað syni Helgu,
Björgvin, en Árni átti son fyrir,
Hall. Fyrstu kynni mín af Árna
urðu er hann og Helga kona hans
fluttu að Melabraut og standsettu
þar hæð sem ætíð var hans heimili
síðan. Árni var laghentur og var
að laga og dytta að heimili sínu er
hann var heima. Þau hjónin Árni
og Helga voru mjög samhent i
sínu lífi og eignuðust gott og fal-
legt heimili. Þau voru gestrisin og
alltaf gott að koma þar.
I dag, þegar ég kveð þennan vin
minn, verður mér hugsað til
þeirra mörgu góðu stunda sem ég
og fjölskylda mín áttum saman á
heimili þeirra hjóna, því þar var
oft slegið á létta strengi og hann
hafði frá mörgu að segja frá sín-
um siglingum og ferðalögum út
um heim. Alltaf var hann hress og
kátur og fór ég hressari og ánægð-
ari af fundum hans, gott er að
hafa átt hann að vini á lífsleiðinni.
Blessuð sé minning hans.
Innilegar samúðarkveðjur til
eiginkonu, barna, tengdabarna og
barnabarna.
„Kar þú í fridi,
friAur (iuðs þig blessi,
hafAu þökk fyrir allt og allt.“
Arnar Axelsson
Kvedja frá barnabörnunum
á Seltjarnarnesi
Vort líf er svo ríkt af Ijóssins þrá,
að lokkar oss himins sólarbrá.
og húmið hlýtur að dvína,
er hrynjandi geislar skína.
Vor sál er svo rík af trausti og trú,
að trauðla mun bregðast huggun sú.
I*ó ævin sem elding þrjóti,
guðs eilífð blasir oss móti.
Vort hjarta er svo ríkt af hreinni ást,
að hugir í gegnum dauðann sjást.
— Vér hverfum og holdum víðar,
en hittumst þó aftur — síðar.
(Brot úr Kveðju Jóh. úr Kötlum.)
VEIÐIMENN
UMLANDALL T
Nú er ad koma tími til ad athuga útbúnadinn fyrir „vertídina
Fjölbreyttara úrval af veiðivörum fyrir lax- og sil-
ungsveiðar frá ABU og HARDY og fleirum, hefur
ekki sézt hér áður. T.d. 40 gerðir af mismunandi
veiðihjólum, 45 mismunandi gerðir af veiðistöng-
um, Glas Fiber — Garphite.
Tugir gerða af línum, flugum — spinn — kast.
1 00 gerðir af spónum — spennerum — Devons.
Allt orginal — en engar eftirlíkingar.
Önglar — sökkur — flotholt — háfar — Ifærur —
tailerar — vigtar — rótara — töskur — box —
kassar.
Brezkar silunga- og laxaflugur — túbur — flugu-
köst — vöðlur — veiðistígvél — laxagleraugu.
Og ótalmargt fleira fyrir veiðimenn.
Höfum
fullkomna
varastykkja-
og
vidgerdarþjónustu
á ö/lum
okkar
vörum.
//
Cardinal-hjólið er álitið það bezta á
markaðinum.
Komið og skoðið
7 mismunandi gerðir af þeim
Sími 16760 Hafnarstræti 5.
Sveinn Jónsson