Morgunblaðið - 06.06.1982, Blaðsíða 14
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. JÚNÍ1982
í
Ieiðinni
Hinn mikilsvirti leið-
togi Kim II Sung,
forseti, er óviðjafn-
Miegur herfræðingur, sem leiðir
byltingu vora frá sigri til sig-
urs.“ — Svo hljóðar fyrirsögn í
tímaritinu „Korea Today" og
undirfyrirsögnin er: „Viturleg
forysta og ódauðleg þrekvirki".
Heilbrigðir menn skella jafnan
uppúr, þegar þeir fletta í gegn-
um fréttablöð frá Norður-Kóreu.
Þar í landi er Kim II Sung al-
máttugur í sínum kommúnisma
og persónudýrkunin er einhver
sú ógeðsiegasta sem þekkist hér
í heimi. Dæmi:
„Hinn mikli leiðtogi Kim
II Sung fæddist fyrir fólkið,
lifir fyrir fólkið og hugsar
alltaf og hvarvetna fyrir
hinni miklu hamingju
fólksins."
„Hinn óendanlega virti
leiðtogi Kim II Sung er
mestur allra á jarðríki.
Hann er mesti maður sem
sögur fara af, ekki aðeins
sakir einstæðs djúpsæis
hugsana hans og ægifag-
urra þrekvirkja hans, held-
ur og sakir hins göfuga sið-
ferðis sem hann hefur að
geyma og frábærra mann-
kosta sem byltingar-
manns."
Þá er iðulega í frásögn-
um blaða vitnað til þess
sem hrýtur af vörum Kim
II Sung. Spakmæli „hins
mikla föður fólksins" eru
jafnan það sem Danirnir
kalla „selvfolgeligheder",
enda er vitnað í manninn í
tíma og ótíma. Dæmi:
„Hinn mikli leiðtogi, Kim II
Sung segir: Það er mjög mikil-
væg leið til bættra lífskjara
fólksins, að auka framleiðslu
sjávarafurða."
Kim II Sung varð nýlega sjö-
tugur og norður-kóreskir fjöl-
miðlar kölluðu það „70 ár kær-
leiksríkrar ástúðar". Það var
auðvitað mikið um dýrðir á þess-
um tímamótum í kommúnism-
anum í Norður-Kóreu. Erlendir
gestir mættu þar margir, en fáir
frá siðmenntuðum þjóðum —
nema „íslenski" fulltrúinn sómdi
sér vel, fúlskeggjaður, innan um
skælbrosandi sendimenn ein-
ræðisstjórna þriðja heimsins.
Við birtum hér mynd af mannin-
um, svo sem kommúnistar í
Norður-Kóreu gerðu sjálfir hon-
um og „íslensku samstöðunefnd-
inni“ til heiðurs.
Sú fróma kona Jan Ether-
ington átti hamingjuríka
daga í faðmi fjölskyldunn-
ar. Einn daginn ákváðu maður-
inn hennar og hún að fjárfesta í
nýju hjónarúmi og vönduðu
náttúrulega valið. En tíu mánuð-
um síðar tóku þessi ágætu hjón
eftir því að rúmið hafði sigið svo
í miðjunni að þau vöknuðu iðu-
lega á miðjum nóttum í hálf-
gerðum slagsmálum um pláss.
Jan gekk því á fund húsgagna-
salans og spurði vígreif hvort
svona nokkuð ætti að geta komið
fyrir.
Ja, sagði maðurinn og tók að
skoða neglur sínar: Fara fram,
hm, einhverjar óeðlilegar at-
hafnir í þessu rúmi?
Albert Speer
— lygari?
Hvað eigið þér við? spurði frú-
in.
Ja, hm, eins konar slagsmál
jafnvel ...
Hversu mikið er óeðlilegt?
spurði frúin og hló við.
Ekki mikið, sagði maðurinn að
bragði og á meðan konan hug-
leiddi málið, skaut hann fram
nýrri spurningu:
Hvað ertu þung?
Ekki mjög ...
Sefurðu venjulega einsömul í
rúminu?
Neinei, við erum venjulega
tvö.
Frúin beit í vörina á sér: Af-
hverju sagði hún „venjulega",
hugsaði hún með sér, við erum
alltaf tvö ég og maðurinn minn,
nema kötturinn sé talinn með.
Hún fann að það hljóp roði í
kinnarnar.
En félagi þinn, spurði maður-
inn, er hann, hm, þungur?
Neinei, sagði konan, hann
hleypur mikið ... til að ná lest-
inni, á ég við ...
Maðurinn reyndi að sýnast al-
varlegur:
Það er best ég komi og líti á
þetta! sagði hann.
Jan Etherington bíður enn eft-
ir honum og veltir fyrir sér
hvort hún eigi að dusta rykið af
bangsanum sínum og koma hon-
um fyrir í rúminu og leggja Nýja
testamentið á náttborðið, svo
húsgagnasalinn fái nú ekki „vill-
andi“ hugmyndir ...
Sjónvarpið sýndi nýverið
hina ágætustu þætti um
síðustu daga Hitlers. Þar
spilaði Albert Speer, arkitekt
Hitlers, stóra rullu, og virtist
hinn geðþekkasti maður. Speer
hélt því fram við réttarhöldin í
Núrnberg, að hann hefði ekki
vitað um ýmsan hroðalegan
verknað nasista, ekki hvað gerð-
ist í fangabúðunum, og enginn
maður hefði verið handtekinn
fyrir hans orð. Þessu hafa menn
„Great Leader“
Kim II Sung.
Breska blaðið Mail on
Sunday dró saman í
þessa mynd niöurstöður úr
könnun sinni á viðhorfi
almennings til lækna-
stéttarinnar — en samt
eru læknar þar í landi beitt-
ir ofbeldi!
trúað, því það voru ekki allir
Þjóðverjar illmenni á stríðsár-
unum, þrátt fyrir allan viðbjóð-
inn, og sumir í æðstu stöðum
bestu menn, en fengu ekki að
gert. Hins vegar trúðu þessir
menn vafalaust á Hitler, fram
undir það síðasta. Þýski sagn-
fræðingurinn Matthias Schmidt
ber brigður á það að Albert
Speer hafi verið slíkur maður.
Hann mun á næstunni senda frá
sér bókina „Albert Speer — das
Ende eines Mythos". Tímaritið
Stern hefur birt kafla úr þessu
verki og samkvæmt þeim vissi
Speer gjörla hvað um var að
vera. Fundist hafa bréf frá
Speer til dómsmálaráðherrans
þýska í stríðinu, þar sem arki-
tektinn fór fram á handtökur
manna. Þá krafðist hann „við-
eigandi" aðgerða gagnvart
„siæpingjum", hverjir sem þeir
hafa nú verið, en Speer segir á
einum stað í ræðu frá þessum
árum:
»Ég er þakklátur fyrir það
hversu mörg þúsund slæpingjar
hafa nú verið handteknir í verk-
smiðjum landsins og verða
sendir í fangabúðir."
Seinna kvartaði Speer yfir því
við Himmler að nýtnin væri ekki
nóg í fangabúðunum. Hann vildi
hámarks árangur með lágmarks
tilkostnaði og það þýddi „frum-
stætt“ skipulag í búðunum.
Arkitektinn lét sem sé fleira til
sín taka en teikna falleg hús. í
bréfi til Himmlers frá lOda júní
1943, segir Albert Speer:
„Aðstoðarmenn mínir hafa
fært mér nákvæmar upplýsingar
um fangabúðirnar, eftir mikla
athugun þar að lútandi."
Þýski sagnfræðingurinn
Schmidt segir líka í þessu verki
sínu, að Speer hafi lifað í vellyst-
ingum í Spandau-fangelsinu.
Hver er maðurinn?
Fulltrúi íslands í afmæli
Kim II Sung.
Alls kyns lúxusvarningi var
smyglað inn til hans, þar á með-
al kampavíni, kavíar og Dun-
hill-reykjarpípu.
Því miður getur Speer ekki
svarað fyrir sig, hann liggur
dauður í gröf sinni — en Matth-
ias Schmidt segir að Albert
Speer hafi tekist að búa til goð-
sögn um sjálfan sig — sem hann
sé nú að fletta ofanaf ...
Ur Kínaveldi berast þær
fregnir að blaðamaður
nokkur hafi verið dæmdur
til fimm ára fangelsisvistar fyrir
það sem við Vesturlandabúar
myndum kalla sjálfsagða þjón-
ustu við fjölmiðla, en kínverski
kommúnistaflokkurinn skil-
greinir sem „uppljóstrun ríkis-
leyndarmála".
í Kína eru öll samskipti al-
þýðunnar við útlendinga litin
hornauga, svo ekki sé meira
sagt, hversu ómerkileg sem þau
annars eru, og allir embættis-
menn ríkisins verða að sækja um
sérstakt leyfi til að eiga orða-
skipti við útlendinga. Ef kín-
verskur múgamaður gengur inn
á hótel sem ætlað er útlending-
um, þá verður hann að gjöra svo
vel og láta skrá sig hjá hótelyfir-
völdum, ella fær hann ekki að
taka í höndina á útlendingi! En
það var í mars síðastliðnum sem
sá ágæti ritstjóri kínverskra
fjármála- og verslunartíðinda,
Li Guangyi, var dæmdur til
fimm ára tugthússvistar fyrir að
greina útlendingum frá fund-
arstað, fundartíma og fundar-
efni sjötta þings miðstjórnar
Kommúnistaflokksins. Fyrir
þessi föðurlandssvik má Li
Guangyi dúsa í fangelsi fimm
næstu árin með nagandi áhyggj-
ur af fjölskyldu sinn og ættingj-
um og þarf ekki að gera sér nein-
ar gyllivonir um frama þegar
hann sleppur úr prísundinni.
Inýlegri skýrslu breska
læknaráðsins er fjallað
nokkuð um aukið ofbeldi
sem læknar þar í landi eru beitt-
ir við störf sín. Ber það æ oftar
við að sjúklingar og ættmenn
þeirra, sem ekki eru ánægðir
með frammistöðu læknisins,
beiti líkamlegu ofbeldi til að
koma lækninum í skilning um að
hann standi sig ekki í stykkinu.
Vinnur læknaráðið nú að því að
safna frekari dæmum um slíkt
ofbeldi, sem breskum læknum
stendur orðið ógn af, því
óánægðir sjúklingar hafa jafnvel
reynt að koma læknum fyrir
kattarnef. í skýrslu læknaráðs-
ins er meðal annars að finna eft-
irfarandi dæmi:
Eiginmaður nokkur er kvaðst
langþreyttur á lækningatilraun-
um á konu sinni, sem virðist
seint ætla að ná fullri heilsu,
hugðist gera upp sakir við lækn-
inn. Hann bjó sig til fararinnar
með reidda öxi í hægri hendi og
búrhníf í þeirri vinstri — en til
allrar hamingju tókst lækninum
að sleppa undan þessum brjál-
æðingi lítt meiddur.
Samviskusamur læknir neit-
aði að skrifa uppá læknisvottorð
manns nokkurs sem hélt því
fram að hann væri fársjúkur, en
læknirinn sá ekki betur en að
hann væri við hestaheilsu. Mað-
urinn brást reiður við þessari
neitun og gaf lækninum bylm-
ingshögg á smettið og skellti svo
á eftir sér dyrum bölvandi og
ragnandi. Læknirinn var tvo
daga að jafna sig á sjúkrahúsi.
Sjúklingur, sem hafði ofnæmi
fyrir lyfi nokkru, sem læknir
hans gaf honum, gerði heiðar-
lega tilraun til þess að hengja
lækninn með hans eigin háls-
bindi. Læknirinn var orðinn hel-
blár og við það að gefa upp önd-
ina, þegar samstarfsmaður hans
kom á vettvang og tókst að yfir-
buga „sjúklinginn".
Kvenlæknir á áttræðisaldri
skoðaði ungan mann á heimili
hans og úrskurðaði hann full-
frískan til vinnu — en fékk þá
framan í sig fullan bolla af sjóð-
heitu tei.
Læknir nokkur sagði um-
hyggjusömum föður að barnið
hans þarfnaðist ekki frekari
læknishjálpar, en fékk þá einn
á’ann og var svo kastað villi-
mannslega niður stiga og útá
götu með þau skilaboð að stíga
aldrei fæti framar inní þetta
hús. Læknirinn sat eftir með
brotið nef og taugaáfall.
Ungur maður, sem var það
fullljóst, að hann var orðinn 30
kílóum of þungur, bankaði 'uppá
hjá heimilislækninum. Læknir-
inn gaf manninum ýms heilræði,
meðal annars það að éta minna,
en ekkert dugði og þegar maður-
inn sté uppá vogina eftir þriggja
vikna „megrunarkúr" og sá sér
til mikillar skelfingar að hann
var enn 30 kílóum of þungur,
gekk hann á ný á fund læknisins
og lauk þeirra viðskiptum svo, að
sá feiti trylltist og hafði lækninn
undir og tók svo að trampa á
brjósti hans froðufellandi og
hrópandi morðhótanir. Hann lét
þó við þetta sitja og hvarf von
bráðar á brott, en eftir lá lækn-
irinn með þrjú brotin rif.
Þetta eru ljótar sögur og von
að breskum læknum sé ekki far-
ið að lítast á blikuna, þegar slík
voðaverk eru kannski orðin viku-
legur viðburður í landinu. Hinu
ber svo ekki að neita að læknar
gera oft mistök í starfi sínu, eins
og aðrir menn, og stundum af-
drifarík mistök. Líkamsárásir
eiga auðvitað aldrei að vera svar
sjúklinganna, en hvað á maður-
inn að gera sem varð að leggjast
í annað sinn á skurðarborðið, af
því læknirinn gleymdi 15 cm
plastslöngu í kviðnum á honum
nema gefa honum einn á’ann?
Jakob F. Ásgeirsson