Morgunblaðið - 06.07.1982, Síða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 6. JÚLÍ 1982
Einar Símonarson
— Minningarorð
Fæddur 19. maí 1921
Iláinn 12. de.sember 1981
Þann 18. des. 1981 var jarðsett-
ur í Reykjavík hr. Einar Símon-
arson, múrarameistari. Einar var
fæddur að Hrúðurnesi í Leiru 19.
maí 1921 ojj lést í Landspítalanum
12. des. 1981, eftir um eins árs bar-
áttu við lunijnakrabba, sem sigr-
aði að lokum. Einar var sonur
hjónanna Símonar Guðmundsson-
ar, er lést háaldraður fyrir fáum
árum í Reykjavík, og Margrétar
Gústafsdóttur, sem enn er á lífi.
Alltaf var mjög gott samband
milli Einars og foreldra hans og
einnig systkina hans, sem eru
Gústaf, búsettur í Kópavogi,
Margrét, búsett í New York,
Móna, búsett í Garði, og svo tveir
hálfbræður, Guðmundur og Guð-
jón Símonarsynir, búsettir á Sel-
tjarnarnesi og í Reykjavík, einu
eftirlifandi af 7 hálfsystkinum.
Einar fluttist til Reykjavíkur
þegar hann var 12 ára og byrjaði
þá fljótt að vinna, sem títt var um
unga drengi í þá daga. Hann
stundaði ýmis störf framan af
ævinni, bæði til sjós og lands. Árið
1946 lagði hann svo fyrir sig nám í
múrsmíði hjá Gísla Þorleifssyni,
múrarameistara í Reykjavík, og
starfaði Einar að mestu leyti við
múrverk eða störf tengd því til
æviloka. T.d. var Einar brautryðj-
andi í siípun á steyptum gólfum
um leið og þau voru steypt, og rak
í nokkur ár fyrirtækið Gólfslípun-
in hf. í Reykjavík.
Tryggan og góðan lífsförunaut
eignaðist Einar er hann kvæntist
eftirlifandi konu sinni, Jónínu V.
Eiríksdóttur, árið 1942. Stofnuðu
þau heimili sitt í Reykjavík og
bjuggu þar lengst af. Þau eignuð-
ust 5 börn, sem öll eru uppkomin.
Elstur þeirra er Marel, búsettur í
Keflavík, síðan Stefanía, búsett í
Reykjavík, Margrét, búsett í
Reykjavík, Hafdís, búsett í New
York og Einar Valur, búsettur í
Reykjavík.
Mjög gott samband var á milli
þeirra hjóna og barna þeirra. Ein-
ar og Jóna áttu myndarlegt og
gott heimili sem mörgum þótti
gott heim að sækja. Einar var
mikið fyrir útiveru og veiðiskap og

fór því oft í vötn og ár víða um
land með fjöskyldu sinni, eða öðr-
um vinum. Einnig hafði hann
gaman af að fara í sjóferðir á
trillu út frá Reykjavík og gerði
það oft þegar færi gafst.
Tíu voru barnabörnin orðin,
sem öll voru mjög hænd að afa
sínum. Einar átti mjög létt méð að
læra á hljóðfæri og náði lagi úr
flestum hljóðfærum sem hann
reyndi við eftir stutta viðureign,
enda hafði hann gaman af að spila
og syngja með fjölskyldu sinni eða
öðrum vinum.
Árið 1970 fluttust Einar og Jóna
til Bandaríkjanna, ætluðu að
prófa það í tvö til þrjú ár, en þeim
líkaði báðum mjög vel að búa þar,
svo árin urðu nær tólf. Einar vann
þar við flísalagnir og var eftirsótt-
ur í þeirri grein fyrir vandvirki og
góða vinnu. Einar var einnig eftir-
sóttur félagi af öllum sem kynnt-
ust honum, því hann var dreng-
lundaður, hjálpsamur og góður fé-
lagi og því sjá nú margir með
söknuði á bak góðum félaga og
vini.
Ekki þarf að efast um að eigin-
kona Einars, móðir hans, börn,
systkini og nánustu ættingjar,
hafa átt um sárt að binda eftir að
Einar dó og sumir enn að leita að
þeirri fótfestu sem þeir höfðu
fyrir.
Við söknum öll Einars og kveðj-
um hann með trega.
M.E.
Minning:
Hans E. Johansen
Aðfaranótt föstudagsins 25. júní
sl. lést á Landspítalnum Hans E.
Johansen, bifreiðarstóri, aðeins 49
ára að aldri.
Hans var fæddur á Akureyri 7.
mars 1933. Foreldrar hans voru
þau Marta Jóhannsdóttir frá Ak-
ureyri og Freidar Johansen frá
Noregi.
Hans heitinn ólst upp á Akur-
eyri hjá móðurömmu sinni, Guð-
nýju Guðjónsdóttur í 13 ár, en þá
fluttu þau til Akraness og áttu þar
heimili saman til ársins 1959.
Hinn 31. des. 1959 kvæntist
Hans eftirlifandi konu sinni
Hrafnhildi Tómasdóttur. Saman
eignuðust þau einn son, Örn, en
Hrafnhildur átti auk hans dóttur,
Guðrúnu, sem Hans ættleiddi.
Á sínum^yngri árum stundaði
Hans sjómennsku, en síðan starf-
aði hann hjá bandaríska hernum á
Keflavíkurflugvelli við flugvirkj-
un í 10 ár og lærði til þeirra starfa
á vegum þeirra í San Fransisco.
Mín kynni af Hans E. Johansen
hófust árið 1963, er hann kom til
starfa hjá BM Vallá hf., en þar
starfaði hann óslitið til dauða-
dags. Hans var ákaflega vel met-
inn starfsfélagi, ljúfur og dag-
farsprúður maður, sem gott var að
vinna með. Er hans nú sárt saknað
af öllum hans starfsfélögum sem
nú sjá af góðum vini og starfsfé-
laga.
I störfum sínum fyrir BM Vallá
hafði Hans mikinn metnað fyrir
hönd fyrirtækisins og vildi ávallt
veg þess sem mestan. Hann hafði
glöggan skilning á því að tengsl
bifreiðarstjóra fyrirtækisins við
viðskiptavinina voru einn mikil-
vægasti liðurinn í því að skapa
fyrirtækinu gott álit. Á þeim lið-
lega tuttugu árum sem við störf-
uðum saman hef ég mörgum sinn-
um á hverju ári orðið var við það
hversu mikill „fyrirtækismaður"
Hans heitinn var. Því framkoma
hans og hjálpsemi við við-
skiptavini var svo einstök að fjöl-
margir þeirra fundu hjá sér sér-
staka hvöt til þess að geta þess
sérstaklega hversu hjálpsamur og
þægilegur starfsmaður hann væri.
Fyrirtækið hefur frá upphafi
átt góðum starfsmönnum á að
skipa og oft erfitt að greina þar á
milli, en á því leikur enginn vafi
að Hans heitinn var einn af allra
bestu starfsmönnum fyrirtækisins
og skilur nú eftir sig sérstakt
skarð sem erfitt verður að fylla.
Við samstarfsmenn hans hjá
BM Vallá, minnumst nú á þessari
stundu óvenju góðs og hæfileika-
mikils drengs sem gott var að eiga
stundir með. Drengs, sem ávallt sá
björtu hliðarnar á tilverunni og
lét aldrei bugast, ekki heldur nú
síðustu árin þegar hann barðist
harðri baráttu við að reyna að yf-
irvinna krabbameinið sem að lok-
um dró hann til dauða.
Við sendum allir eiginkonu
hans, börnum og móðurömmu
hans og öðrum ættingjum, okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Víglundur Þorsteinsson
íslendingar sýna
í Feneyjum
ENN á ný hafa Norðurlöndin með
sér samvinnu á bíennalnum í Fen-
eyjum. Að þessu sinni eru þáttak-
endur sex, tveir frá íslandi og einn
frá hverju hinna landanna. fslenska
sýningin verður í aðalsýningarskál-
anum á svæðinu, Danmörk á sinn
eigin skála og Noregur, Svíþjóð og
Finnland skipta með sér Skandina-
víska skálanum.
Samvinna Norðurlandanna
komst í fast horf árið 1962, þegar
Skandinavíski skálinn var vígður,
en að byggingu hans stóðu Finn-
land, Noregur og Svíþjóð. Sama ár
var stofnuð Norræna bíennal-
nefndin og er Danmörk einnig að-
ili að henni. Frá 1978 hefur íslandi
einnig verið boðin þátttaka í bí-
ennalnum.
Skandinavíski skálinn var
hannaður af Sverre Fehn og er
eins og áður kom fram 20 ára
gamall, en danski skálinn er eldri.
Þrátt fyrir ólíkan byggingarstíl
mynda skálarnir heild og bjóða
upp á marga möguleika við upp-
setningu sýninga. Á hinn bóginn
er það mjög vandasamt verk að
raða ólíkum sýningum saman
þannig að þær myndi órofa heild
og því hefur sýningarsvæðinu ver-
ið skipt á marga mismunandi vegu
á fyrri bíennölum.
Ekkert sameiginlegt þema hef-
ur verið ákveðið fyrir bíennalinn
1982. Því bjóða Norðurlöndin upp
á fimm sýningar eftir sex ólíka
listamenn. Listamennirnir eru að
þessu sinni þeir Jón Gunnar Árna-
son og Kristján Guðmundsson frá
íslandi, málarinn Juhana
Blomstedt frá Finnlandi, Ulrik
Samuelson frá Svíþjóð, Eva Sör-
ensen myndhöggvari frá Dan-
mörku, Synnove Anker Aurdal
textíllistamaður frá Noregi.
Þótt gjarnan sé litið á Norður-
löndin sem eitt menningarsvæði,
er auðvitað margt ólíkt með þjóð-
ufium. Stundum getur verið meiri
ástæða til að leggja áherslu á
þennan mun en að undirstrika það
sem líkt er. Og ekki er rétt að láta
ytri umbúnað sýningar stjórna
því, hvers konar list er tekin til
sýningar — heldur skal reynt að
laga sýningarsvæðið að þeim verk-
um sem ástæða þykir til að sýna.
Fréttatilkynning frá Norrænu
listamiðstöðinni í Sveaborg.