Alþýðublaðið - 20.07.1931, Blaðsíða 3

ABÞ.ÝÐUBLiAÐIÐ
3
arsölunnar til Rússlands í fyrra
suíiieu'. Hin tillágan er um, að
sarría dýrtíöarjuppbót «ktili gneidd
í ár og viexið hefir síðustu árin.
Var slík samþykt í fyrstu gerð
samkvæmt tillögu fulltrúa Al-
þýðuflokksins, að greiðsla dýr-
tíðaruppbóitárinnar færi ekki niö-
ur úr 40°/o, þ'ótt vísitalan sé lægri
sökum þess, hve forsendurnar,
sem útreikningur hennar byggist
á, 'eru fráleitar. —1 Á þinginu í
vetur voru. margir „Framsókn-
ar“-flokksmienn tillögunni and-
vígir, hvað siem nú reynist.
Fálm og feyra.
Tap íhaldsflokksins við kbsn-
ingaTOar 1927 kom til , af því
fyrst og fremst, að flokksforingj-
arnir höfðu ekkert aðhald . frá
almenningi í landínu. Þeir trúðu
því ekki, að andstöðuflokkarnii
myndu nokkru sinni ná frá þedrn
kjósendafylginu og fóru því
þanniig með stjórn þjóðarbúáins
sem þá og ágengustu flokksmenn
þeirra lysti. Þess vegna komu
mál eins og bæjarfógetamálið,
Krossanessmálið, kosningasvikin
og sjóðþurðin í Brunabótafélag-
inu fyrir. Annaö, sem, olli tap-
inu, var sú þróun, er fram, hafði
farið með þjóðinni,, en íhalds-
forkólfarnir voru blindir fyrir, að
róttækari kröfurnar um atvinnu-
frelsi og kaupákvörðunarrétt
verkalýðsins í sveit og við sjó
voru ,að teljast sjálfsagðiar af
þjóðinni, ,að 21 árs kosningar-
réttarkrafa jaínaðarmanna hafði
unnið fjöldann o. s. frv. Auðvitað
var ýmislegt fleira, er olli íhalds-
fallinu, en þettia, sem talið hefir
verið, verður að teljia aðalorsiak-
irnar til þesis,.
Að þeirri' þróun, sem .nefnd
hefir verið, unnu þeir áð rocstu,
siameiniaðix, báðir andstöðuflokkar
gamla íhaldsins, Jafnaðarmenn og
„Framsókn", þrátt fyrir það, þótt
þeim bæri toargt og imikið á
rnilli. Því var það, að þegar sú
langþráða stund kom, að íhaldið
féll, þá samþyktu jafnaðarmenn
að eira ríkisstjórn „Framsóknar“-
flokksins og styðja ekki íhaldið
að því að bana stjörninni, svo
lengi, sem hún gengi ekki beint
erinda lauðvaldsistéttarininar í
landinu og réðist ekki á beina
lífsafkomu , alþýðuheimilanna.
Hugöust og Alþýðuflokksmienn að
knýja stjórnina til umbötafram-
kvæmda verkalýðnum til hags-
bóta mieð þvi valdi, er þeir höfðu
á henni. — En hins vegar visisu
forkólfar „Framisóknar", að enn
s,ejn komið var vildi íslenzk al-
þýða fremuT „Fr,amsóknar“-.menn
við rikisstjórn en gaimla íhaldíð
með Jón Þorláksson og Magnús
Guömundsson í faxarbroddi eða
önnur álíka feyrumenni.
Þetta viar þá. En imerkir at*
burðir hafa gerst síðan. Það hefir
komið í Ijóis og \eannast med

Bezía Cigareíian i sík. pðkkam
sem feosia 1 krónu, er:
lestmiíister,
¥lrglnla,
Fást I oiium verzíunum.
S liweirlöa pa&ka es- graSiSalIesf ísSeimalk
mysad, ©p fæE* Ssweip sá, ea* ssafssaH hefSs» S©
uayffldEss, eiua sfækkaðæ &ssysad.
fjöldamörgum áþreifanlsgum
dœmum, ad „Framsóknar“-flokk-
, urinn hefir gengi'ó frá stefnu skmi
og tekid upp stefnu íhaldsins
gamla í höfuðdráttum, og hafa
þau dæmi verið nefnd hér í ^rein
fyrir nokkru, — og hinn endiur-
borni íhaldsfiokkur frá 1927 —
Sjálfstæðisflokkurihn svo nefndi
hefir tekid upp pá stefnu í höfuö-
dráttum, er „Framsöknar“-flokk-
urinn hafói meóan hann var í
minni hluta.
Þes,s meira sem leið á Kjöitíma-
bilið og því nær sem dró kosn-
ingunjúm,, því nieir fjarlægðist
„Fr,atosóknar“-f lokkurinn stef n u
sína frá 1919—1927 — og y,arð
afturhaldssamari. Sagði og einn
af ráðríkustu forkólfúm þessa
flokks, í fyrra vetur, sem dæmi
upp á hagkvœma pólitík, að
Láxus, í Klaustri væri viss með
að ná kosiningu aftur af pví tíð
hann væri nógu íkaldssinnaóur,
nógu nálœgt gamla íhaldinu. Og
raunin er sú, að petta, cirrmitt
þetta hefir leitt flokkinn út á
þá braut, siem hann nú gengur.'
Hann hefir gerst þjónn aftur-
haldsins, en svikið stefnu sínia og
hugsjónir.
Og á þiessum stefmthvörfuu;
sínum vann ,,Fiamsökneir“-íl okk-
urinn við síðiustu kosningar. Hann
vann á því, að taka upp íhalds-
mál íhaldsflokksins, auk þess sem
hann vann á þvi að bera róg
milli sveita- og sjávar-búa. Við
síðustu kosningar tókst þessu
nýjia afturhaldi að æsa þannig
sveitatmenn gegn búendum við sjó
og nota sér ,,síðan aðstöðuna til
ávinniings við rangláta og eiin-
ræðislega Tijördæmasikipan. Þetta
eru hörð orð en sönn — og ein-
rnitt hörð af því að þau feru
sönn.
Við nýafstaðnar kosningar var
aðstaða jafnaðarmanna ill. „Fram-
sóknar“-fI okknnim tókst með föls-
unum, að láta kosningarnar
standa um kaupstaðarvald og
sveitavald. Ihaldið gamla eða
„SjáIfstæðiB“-flok,kurinn var í
hugum manna fulltrúi kaup-
staðavaldsins. Jafnaðarmenn voru
á toilli beggja þessara stóru
flokka, og það er áreiðanlegt, að
Alþýðuflokkurinn verður ekki
rændur þeirn 6200 atkvæðum,
sem hann fékk, hvaða grímur sem
notaðar verðá — og falsianir. Á
þessum alþýðufjölda byggir hann
framtiðinia og alla sína baráttu.
Hér hefir nokkuð verið lýst
iástæðum fyrir úrslitum kosning-
anna 1927 og 1931. Þó hefir það
að mestu verið slept að minnast
á ósjálfstæði „Sjálfstæðis“-flokksr
ins, mála-flótta hans, Ifohingja-
blindni, málstaðar-hallstöbu o. s.
frv. Sjá toenn nú skýrlega, að
„Fr,a:m)sóknar“-flokkurinn er ger-
spiltur flokkur, að í honum er
feyra, sem orsakar fálm og
'Stjórnmáliaglæpi. Þessi feyra er
ásóknin í œtid, íheldnin í rikis-
valdið, og að hann, til þesis að
geta fullnægt þessu hvorutveggja,
hefir gengið frá hugsjónum sín-
itffl og stefnuskrá, er hann hafði
áður. Hann er orðinn tækifæris-
flokkur á borð við „Sjálfstæðis"-
flokkinn — og selur sig lægstu
hvötum afturhaidssamra manna.
Menn sjá t. d. hve það er óra-
langt frá öllu viti, ,að æsa lands-
menn hvern gegn öðrum og
skifta þeim í tvo fjandheri, eflir
pví lwar peir búa! Allir menn
vita þ,að, að þetta skiftir aldrei
í sitjórnmálaflokka, heldur hitt, í
hvaða stétt menn eru. Mismun-
andi istéttaaðstæður, stétta-and-
stæðurnar, iskapa stjórnðála-
flokka og stjórnmálabaráttu. Nú
sem stendur er baráttan hörðust
trniUi þeirra, er selja vinnu sína,
og hinna, aem kaupa hana. Það
er barist um verð vinnunnar. Og
það er eðlileg afleiðing af pessari
baráttu, að barist er um það,
hvort leggja skuli rikisútgjöldin á
herðar láglaunamanna og eigna-
leysingja eða hátekju- og eigna-
manna. Það er barist um atvinmi.
Víerkalýðurinn, sem nú 'gengur
atvinnulaius,, heimtar það, iað at-
vinvmtældn séu nýt en ekki ónýt,
en ónýt eru þau þegar þau eru
•ekki starfrœkt. Um, þetta er bar-
xst og á að berjast þar til veíka-
lýðurinn hefir sigrað. Hitt er fals
og vélræði, sem hefnir sín, og
sveitavaldsrógburður „Framsókn-
ar“ er sá draugur, sem mun
kyrkja þann flokk í greip sinni,
er stundir líða, og svartliðakenn-
ingar um verndiun þjóðfélags,
sem þegar er í rústum, lxefnir
sfn. íhöldin skiftast á um stefnu-
skrár og starfsháttu, (eftir ]>vi
hvort þáu eru í minni eða meiri
hluta, af því að þau eru verjend-
ur þess þjóðfélags, er arðrænir
vinnumanninn til þesis að auðkýf-
ingar og vinnukaupendur geti
þroskast eins og snýkjudýr á
heilbrigðum líkama.
Nœturlœknir er í nótt Ölafur
Jónsson, sími 959.
Veórid. Hiti 13—10 stig. Útlit:
norðvestangolia eða kaldi, létt-
skýjað.
Skattflöttameiui ÞMaEaads.
Berlín, 19. júlí. U. P. FB. Hin-
dienburg hefir undirskrifað ný
nieyðarráðsitafanálög, og er nxark-
1 miðxð með þeiin að koma í veg
fyrir, að Þjööverjar flytji fé sitt
úr landi. Samkvæmt lögunum er
sérhverjum þýzkum skattgreið-
’anda gert að skyldu að gefa upp
fyrir 31. j.úli fjáreign sina í öðr-
um löndum.
SMttspfommeDHimii.
Þórshöfn, Færeyjum, FB. 19.
júlí. Valur kom til Þórshafnar á
laugardagskvöld eftir sfcemtilega
ferð. Keptu Valsmenn við Havn-
ar boldfelag um kvöldið og bárai
sigur úr býtum með 3 :0.
Hoíriis og Hillig,
Daninn ,og Þjóðverjinn, er um
daginn flugu frá New Yorli til
Kaupmiannahafn'ax. Hoiriis er
vinsltra megxln.
Skipafréttir. Á laugardags-
kvöldið kl. 8 fór Gullfoss til út-
landa og Esja kl. 10 í strandferð
vestur , um, land. í gær komu
Botnía og Alexandrína drottning
irá útlöhdum.