Morgunblaðið - 22.07.1982, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. JÚLÍ1982
31
hann varð að hætta sem bygg-
ingameistari enda útlit fyrir að
hann ætti ekki langa lífdaga.
Starf hans seinustu árin var í
sínu fyrirtæki Spónn hf., en þrátt
fyrir að hann gengi ekki heill til
skógar mætti hann til vinnu og
gaf ekkert eftir þar tii fyrir um ári
að kraftarnir voru farnir að dvína
svo mikið að vinnuna þoldi hann
ekki.
Ingi var mikill hugsuður og at-
hafnamaður, skapgóður en þó
ákveðinn í skoðunum. Félagslynd-
ur og naut þess að vera innan um
fólk. Seinasta heimsókn hans til
mín var á afmæli mínu 7. júní að
hann kom í sumarbústað okkar
hjóna því þótt heilsan væri farin
að hraka vildi hann ekki missa af
því.
Ingi gerðist félagi í Oddfellow-
reglunni 11.5. 1956 og gegndi þar
mörgum embættum svo og var
hann í stjórn St. Skúli fógeti.
Hann var einnig meðlimur í
Oddfellowbúðunum Petrus.
Fundasókn Inga var umtöluð
því varla kom það fyrir að hann
vantaði nema þegar veikindi hans
hömluðu.
Það er mikill missir fyrir Siggu
systur og fjöiskyldu þeirra að Ingi
skuli nú vera horfinn en trú henn-
ar á framhaldslíf mun hjálpa
henni til að komast yfir þá sorg
sem fráfall hans skilur eftir.
Fráfall hans kom engum að
óvörum þar sem hann hafði þjáðst
af illkynjuðum sjúkdómi sem hel-
tekið hafði allan líkamann í nokk-
ur ár en vilji hans til að lifa mun
hafa hjálpað til að hann fékk þó
að vera svona lengi á meðal okkar.
Fjölskyldutengslin okkar eru
sterk og söknum við öll Inga því í
nærveru hans leið öllum vel.
Hann var hrókur alls fagnaðar,
ræðinn, viðmótsþýður, mikil per-
sóna og góður vinur.
Eg þakka fyrir að hann skyldi
tengjast fjölskyldunni og munu
minningarnar um hann varðveit-
ast.
Með þessum orðum kveð ég góð-
an vin og Oddfellowbróður að
sinni og bið góðan Guð að styrkja
Siggu systur og fjölskyldu hennar.
Gunnar Ásgeirsson
Saknaöarkveðja um vin minn og
Oddfellowbróður Ingimar Haralds-
son.
Öll vitum við að einhverntíma
eigum við að yfirgefa þennan jarð-
neska heim, en það er nú svo að
alltaf kemur okkur það á óvart
þegar við heyrum lát góðs vinar.
Ingimar Haraldsson, Fýlshólum
11, lést að morgni 12. þessa mán-
aðar eftir langvarandi veikindi.
Ingimar bar sjúkdóm sinn hljóður
og kvartaði ekki þó oft væri
ástæða til, eðli hans og skapgerð
var ekki þannig að kvarta eða
'þyngja öðrum heldur beið hann
rólegur og prúður þess er verða
vildi og vonin um bata var alltaf
ofarlega og ráðgerði hann um
ýmsar lagfæringar er mætti prýða
garðinn, því blómelskur var hann.
Ég kynntist Ingimar fyrir ellefu
árum og fann ég fljótt að þar var
maður heill og góður. Alltaf var
hann boðinn og búinn að hjálpa
öðrum. Fyrir nokkrum árum
þurfti ég að byggja hús og reynd-
ist mjög erfitt að fá nokkurn
mann og húsið þurfti að komast
upp með hraði. Ingimar heyrði um
vandræði mín og sendi hann mér
nokkra úrvalssmiði svo húsið .
komst upp á nokkrum dögum.
Ingimar var húsasmíðameistari
að iðn og hafði jafnan marga
menn í vinnu og sóttust smiðir
eftir að fá vinnu hjá konum, svo
gott orð hafði hann fyrir ljúf-
mennsku og þægilegheit. Fann ég
fljótt þegar smiðirnir komu aust-
ur í Hveragerði að byggja fyrir
mig að þeir voru hjá góðum hús-
bónda þar sem Ingimar var.
Þegar fólk er komið á þennan
aidur, en við Ingimar vorum jafn-
aldrar, 65 ára, þá býst maður við
eða vonast eftir að eiga nokkur ár
eftir í rólegheitum eftir að vera
búinn að vinna mikið og langan
vinnudag, en enginn veit hvenær
„kallið" kemur, þú í dag og ég á
morgun, svona er iífið og enginn
getur ráðið nokkru þar um.
Ingimar var sérlega mikið
snyrtimenni og hafði hann búið
konu sinni frú Sigríði Ásgeirsdótt-
ur mjög fallegt heimili er hann
hafði að mestu byggt sjálfur, allt
var vandað og vel frágengið og frú
Sigríður svo aftur búið húsið fag-
urlega að innan. Þarna undu þau
sér vel og glöddust þegar börn og
barnabörn komu tii afa og ömmu
og nutu þess að hugsa til ellinnar í
fögru umhverfi.
Það sem mér fannst einkenna
Ingimar mest var hans einstæða
hlýja, góðsemi og heiðarleiki. Gott
var að koma á heimili þeirra
hjóna og fá kaffisopa og rabba
saman smástund.
Það hlýjar manni að hugsa til
góðs fólks og vel ég telja Ingimar
með betri mönnum er ég hefi
kynnst. Veit ég að vel verðúr tekið
á móti Ingimar á æðri stöðum að
lokinni jarðvist hans.
Blessuð sé minning Ingimars.
Við hjónin sendum eiginkonu og
börnum okkar innilegustu samúð-
arkveðju.
Sigríður og Paul V. Michelsen.
Kveðja til afa.
Okkur langar með nokkrum orð-
um að kveðja elskulegan afa
okkar. Orð verða fátækleg á slíkri
stundu, þar sem við höfum ekki
fyllilega áttað okkur á, að hann sé
farinn frá okkur. Við gerðum
okkur vissa grein fyrir hversu al-.
varlega veikur hann var, en þar
sem hann var ætíð glaður og lét
ekki á neinu bera við okkur börn-
in, var von okkar sú, að við fengj-
um að hafa hann lengur hjá
okkur.
Minningarnar eru svo margar
og góðar og við munum varðveita
þær vel með ömmu í Fýlshólum.
Við vonum öll, að við höfum fengið
í arf eitthvað af hinum mörgu
góðu eiginleikum hans, svo sem
góða skapgerð og vandvirkni á ail-
an hátt. Við fimm sem erum kom-
in til þroska, munum eftir beztu
getu fræða litlu stúlkurnar tvær
um afa okkar.
I fæstum orðum getum við þó
ætíð sagt, að ekkert illt fyndist
hér í heimi, ef allir væru eins og
hann var.
Með þessari litlu bæn kveðjum
við svo elsku afa með beztu þökk-
um fyrir allt.
„Nú legg ég augun aftur,
ó, (>uð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.“
(llr þýzku — Sveinbjörn Egilsson).
BanMbttm
FRAMKÖLLUN
MEÐHRAÐI!
NIJ APGREIÐUM VIÐ ALLAR
LITFILMUR ÚR FRAMKÖLLQN
DAGINN EFTIR AÐ ÞÆR
BERAST OKKUR
HANS PETERSEN HF
TRYGGÐU GÆÐIN -TAKTÁ KODAK
3reg: 10046 ■
Litir: rautt/blýgrátt eða
kopar/blýgrátt, blátt
Verð: 384.50
Teg:10038 ^
Litir: blátt-svart-hvítt
Verð: 348.50
Teg:10023
Litir: hvítt-svart
verð: 329.60.-
Teg:10042
Litir: svart/platin
svart/kopar' platin
Verð: 348.50
Stærðir: 36-41
, Skóverslun
Þorðar Peturssonar
Kirkjustræti 8. sími 14181-Laugavegi 95, sími 13570.