Morgunblaðið - 28.07.1982, Blaðsíða 16

48
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 28. JÚLÍ 1982
BARA-Flokkurinn á fullu í Laugardalshöllinni.
BARA-FLOKKURINN/ LIZT:
KRAFTMINNA
EN BÚAST MÁTTI
VIÐ AÐ NORÐAN
GAMMA/ 3:
Gerbreyttur
Montrose
Þegar ég hlustaöi fyrst é
nýjustu plötu Gamma, sam
ber þaö frumlega heiti 3, hélt
ég aö höfuðpaurinn Ronnia
Montrose, sem var fyrir einum
7—8 érum ein skærasta gít-
arstjarna Bandaríkjanna, haföi
fariö öfugt framúr. Tónlistin
kom mér svo gersamlega í
opna skjöldu aö ég vissi sann-
ast sagna ekki í hvorn fótinn
átti aó stíga.
Lengst af gekk ég meö þá
flugu í maganum aö hér væri á
feröinni efnilegur bárujárns-
flokkur eöa a.m.k. rokkarar
kátir, ekki hvaö síst eftir aö óg
sá aö Denny Carmassi, sem lék
m.a. í Montrose fyrir 8 árum,
baröi húðirnar. En þaö var ekki
aldeilis.
Montrose karlinn hefur tekiö
180 gráöu beygju í þaö minnsta
og útkoman er eftir sem áöur
sptennandi. Hann hefur ekki
falliö í sömu gryfjuna og allir
þeir, sem voru á hans línu og
fariö í iönaöarrokkiö heldur litiö
almennilega í kringum sig og
fylgst meö, m.a. hlustaö á
enska tónlist í töluveröum
mæli.
Hljómborösleikur setur mik-
inn svip sinn á Gamma 3 og
hann er býsna vel af hendi
leystur af hálfu Mitchell Froom,
en Montrose lætur þó ekki
skyggja á sjálfan sig og hæfi-
leikana venju fremur. Á bak viö
grímuna leynist alltaf gamll
kreistingsrokkarinn.
Platan fer þó fremur rugl-
ingslega af staö og eiginlega
ekki almennilega í gagn fyrr en
á síöasta lagi fyrri hliöar. Eftir
þaö er hún býsna skemmtileg
og í lokin örlar dálítiö á gam-
algrónum töktum þeirra félaga
Carmassi og Montrose. Upphaf
plötunnar kemur þó í veg fyrir
aö hún fái almennilega heildar-
einkunn, sem líkast til yröi ekki
nema 2 stjörnur ef við notuöum
slíkt og gæfum mest 5.
— SSv.
Meö fyrstu breiöskífu sinni hef-
ur BARA-Flokkurinn frá Akureyri
skipaö sér í hóp þriggja bestu
hljómsveita landsins. Reyndar
var þetta eitt af því sem var
óumflýjanlegt eftir frumraun
hljómsveitarinnar á plasti í fyrra.
Platan Lizt er um margt þræl-
skemmtileg, en samt átti ég von
á ennþá meiri krafti frá þeim
Akureyringum.
Þaö tók mig langan tíma aö
kyngja innihaldi plötunnar. Viö
fyrstu hlustun leist mér ekkert á
blikuna, en í hvert skipti sem plöt-
unni var rennt undir nálina á nýjan
leik óx henni ásmegin. Nú er svo
komiö aö hún telst á þessum bæ
standa Breyttum tímum Egósins
fyllilega jafnfætis.
Styrkleiki BARA-Flokksins er
hve jafnir hljóöfæraleikarar þeir
drengir eru, en þeir hafa líka innan
sinna raöa söngvara, sem hefur al-
gera sérstööu í íslenskum rokk-
heimi, Ásgeir nokkurn Jónsson.
Ekki aöeins er hann fantagóöur
söngvari heldur er hann og aöal-
textasmiöur flokksins og lætur sig
ekki muna um aö semja bróöur-
partinn af lögunum.
Sá þeirra BARA-Flokks manna,
sem mest kemur á óvart allra er
hinn kornungi trymbill þeirra, Sig-
fús Óttarsson. Bætist hér enn einn
í hóp góöra íslenskra trommu-
leikara. Honum viö hliö skila þelr
bræöur Jón Arnar og Þór Freys-
synir, Baldvin Sigurösson á bass-
anum og að sjálfsögöu Ásgeir sínu
lítt aöfinnanlegu. Sérstaklega er
vert aö veita athygli kröftugu sam-
spili trommu og bassa sem er
gegnum gangandi á plötunni. Þá
er hljómborösleikur Jóns Arnars
fjölbreyttur og gítarleikur bróður-
ins spillir ekki fyrir.
Þaö er erfitt aö tína út einstök
lög af plötunni, sem er ákaflega
jafngóö. Hún er e.t.v. full flöt, þ.e.
of lítill fjölbreytileiki á milli laga, en
Ásgeir bætir þaö upp í textunum,
sem oft á tíöum eru markvissir,
þótt stafsetningin hafi farið úr
böndunum á textablaöinu og text-
inn í Wonderful Creation kemur
ekki heim og saman viö þann, sem
sunginn er á plötunni nema aö
hluta til.
Þaö kann aö vera svo að les-
endum þyki fyrirsögnin á þessum
dómi nokkuö villandi. Platan er í
rauninni mjög sterk, en ég fer ekki
ofan af þeirri skoöun, aö ég átti
von á kraftmeira framlagi. E.t.v.
hef óg veriö of kröfuharður eöa
misreiknaö stefnu hljómsveitarinn-
ar. Hver veit. Lizt er annars íslensk
popplist í fyrsta gæðaflokki.
TOTO/ IV:
Fagmannlep viðbrögð,
en engar nyjar hugmyndir
Hefur áhuga á skriódreka
Robert Halford, söngvari
bárujárnssveitarinnar Judas
Priest kveðst vera orðinn
nokkuð þreyttur á aö þeysa
inn á sviðiö á Harley David-
son-mótorhjóli í upphafi tón-
leika eins og hann hefur gert
um margra ára skeið.
Hefur kappinn nú augastað
á skriðdreka nokkrum til aö
auka áhrifamáttinn enn frekar,
en sú hugmynd verður tæpast
langlíf þar sem dýrt er og
óþjált aö auki aö ferðast um á
skriðdreka.
Þaö veröur aö segja þeim sex-
menningum i Toto til hróss, aö
tónlistin þeirra er næsta óaöfinn-
anleg, a.m.k. séö frá tæknilegri
og upptökulegri hlið. Frumleikan-
um er hins vegar ekki fyrir aö
fara. Lögin á þessari fjóróu plötu
hljómsveitarinnar, sem ber ein-
faldlega nafnió IV, eru þó ekki
lakari en svo aö þau gera plötuna
þá næstbestu á ferli hljómsveit-
arinnar. Sú fyrsta er enn sú lang-
besta.
JOAN JETT AND THE BLACKHEARTS/ I LOVE ROCK ’N’ ROLL:
Suzi Quatro níunda
áratugarins er mætt
Aö skella Joan Jett og
svarthjörtunum hennar undir
nálina er hreinlega eins og aó
hoppa áratug og jafnvel enn
betur aftur í tímann. Þaó þarf
hreint ekki aó vera svo slæmt
og Joan Jett sýnir fram á, aö
hægt er aö leika gamla góöa
rokkið og róliö og gera það lió-
lega.
I love rock’n'roll, en svo heitir
fyrsta plata Jóhönnu þotu (laus-
leg þýöing vægast sagt) er býsna
góö skemmtun fyrir alla þá er
gaman hafa aö rokki elns og þaö
var fyrir áratug, eöa á gullárum
T. Rex, Gary Glitter og jafnvel
Slade. Joan Jett beitir sömu að-
feröum og þá tíökuöust, einkum
meö einföldum viölögum, sem
lýöurinn getur kyrjaö meö af full-
um krafti.
Lögin á ILRNR eru hvert ööru
hressara og sérstaklega er gam-
an aö heyra útsetningu skvísunn-
ar á Crimson and clover, sem
skemmtileg mjög. Þá er ekki síö-
ur gaman aö heyra gamalkunn-
ugt „gítarsánd" og þá ekki síöur
heyra bakraddir eins og þær
tíökuöust hér áður fyrr, jafnvel
allt að fyrir 25 árum.
Sjálf kemst Joan Jett vel frá
sínu. Hún er enginn snillingur á
gítarinn, en kemst vel frá söng og
leiðir hljómsveitina, sem ekki er
aö heyra aö sé ýkja reynd, ör-
ugglega. Utkoman er plata, sem
er bara skrambi skemmtileg —
miklu betri en plata Go Go’s,
sem ætlaði aö æra alla af ham-
ingju, sem ég aldrei skildi. Vel
gert hjá Suzi Quatro níunda ára-
tugarins.
— SSv.
Flest laganna á IV eru eftir
heföbundinni bandarískrl formúlu
og ætlaö aö ná til eyrna, sem allra
allra flestra. Hvað er aö því? má
eflaust spyrja. Þeir eru þó enn til
staöar, sem halda f þá skoöun aö
hljóðfærin séu einnig til þess aö
skapa eitthvaö nýtt, en ekki bara
hakka sömu lummurnar upp á
nýtt, sí og æ.
Þrátt fyrir þennan inngang, sem
varla getur talist allt of jákvæöur
er ekki hægt annaö en aö falla fyrlr
sumum laganna, sem eru listilega
vel flutt og sungin. Rosanna ber
þar höfuö og heröar yfir aörar
lagasmíöar plötunnar. Ekkert lag-
anna fannst mér þó leiöinlegt aö
hlusta á en nokkur þeirra eru alveg
viö ystu mörk væmninnar.
Síöari hliöin er heldur kraftmeiri
en sú fyrri án þess nokkru sinni sé
farið inn á þær slóöir, sem sköp-
uöu Toto frægö og frama meö lög-
um á borö viö „Hold the Line" og
fleirum á þeirri línu. Platan veröur
þó á allan hátt aö skoöast sem rós
í hnappagat Toto. Hins vegar get
ég ekki skiliö viö þessa plötu án
þess aö minnast á óþolandi upp-
talningar á „inner sleeve" fjölda
bandarískra plata núoröiö. Þar er
tiundaö á hvaöa hljóöfæri hver og
einn leikur eins og almenning varöi
nokkurn skapaðan hlut um slíkt. Á
hinn bóginn er þetta ágætis aug-
lýsing fyrir viökomandi fyrirtæki og
vafalitiö hugsaö sem svo.
— SSv.
TVÆR STUTTAR SOG-
UR AÐ ,.VESTAN"
Meölímir Suöurrfkjarokksveit-
arinnar Doc Holliday hafa aldailia
fengið að kynnaat þvf hvernig
þaö er aö vera á ferðalagi meö
Ozzy Osbourne og hljómaveit
hans. Hafa drengirnir í Doc Holli-
day „hitað upp“ fyrir Ozzy undan-
farnar vikur á tónleikaferöalagi
hans um Bandaríkin. Einn meö-
lima Doc Holliday skýrói svo frá í
viötali vió tímarit, aó heilbrigöis-
yfirvöldin kæmust í feitt ef þau
mættu á tónleika. Mikiö af þvf
fólki sem sækti tónleika Ozzy
yrði hreiniega sett í sóttkvf.
Steve Walsh hefur nú sant sklliö
við Kansas-flokkinn eftir áralangt
samstarf. Ekki hefur enn verið ráö-
iö í stööu hans, en þaö fylgir sög-
unni aö hann hafi skiliö við félag-
ana í mesta bróöerni.