Morgunblaðið - 30.07.1982, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 30. JÚLÍ1982
11
Laugavegi, Bankastræti og niður í
Lækjargötu ganga hvorki meira né
minna en átján strætisvagnar á
klukkustund hverri. Þá er umferð
einkabíla tiltölulega greið. Hún get-
ur þó orðið tafsöm á annatímum og
oft er erfitt að finna bílastæði. Um-
ferð gangandi vegfarenda um
Laugaveg er gífurleg. Áætlað hefur
verið að á góðum degi fari þar um
milli þrjú og fjögur þúsund manns
á hverri klukkustund. Enginn veit
hve peningaveltan á dag er á leið-
inni frá Hlemmi til enda Austur-
strætis, en þar fara milljónir króna
um hendur manna daglega.
Verslunargatan Laugavegur,
miðstöð verslunar á Islandi, er við-
fangsefni þessarar síðu um verslun-
armannahelgina. Heimsóttir verða
nokkrir aðilar sem starfa við
Laugaveginn og reka þar fyrirtæki.
Þeir sem heimsóttir voru, voru með-
al annars spurðir álits á því hvernig
væri að starfa á þessum stað, hvort
þeir vildu fara annað, hver væri
munurinn á því að versla við Lauga-
veg og úti í íbúðahverfunum, hvort
gatan ætti að verða göngugata og
svo framvegis. Viðtölin fara hér á
eftir.
María Rós Leifsdóttir við vinnu sína í Hljóðfærahúsinu við Laugaveg.
Gott að vinna hér,
en vildi ekki búa við
Laugaveginn!
— segir María Rós Leifsdóttir
í Hljóðfærahúsi Reykjavíkur
„Ég er búinn að vinna hér f ein tólf ár, og
fellur ágætlega að vinna við Laugaveginn,
hér er mikið um að vera og meira líf en úti í
íbúðarhverfunum," sagði María Rós Leifs-
dóttir, aðstoðarverslunarstjóri hjá Hljóð-
færahúsi Reykjavíkur á Laugavegi 103, er
blaðamaður hitti hana að máli. „Eg hef að
vísu ekki starfað í öðrum verslunum en
þessari," sagði María Rós, „en það hlýtur
að vera allt öðru vísi á öðrum stöðum í
borginni, Laugavegur, Bankastræti og Aust-
urstræti hafa það mikla sérstöðu.“
Er erillinn og umferðarþunginn ekki of
mikill?
„Jú, það kemur fyrir að manni finnst
þetta heldur mikið," sagði María Rós,
„einkum á föstudögum. Þá eru líka
vandamál að fá bílastæði hér, ekki síst
hjá þeim semm vinna við Laugaveginn. Á
einhvern hátt finnst mér að tryggja þurfi
rétt þeirra sem hér vinna til bílastæða í
grennd við vinnustaðinn. Þá fyndist mér
einnig vel athugandi að gera Laugaveginn
að göngugötu, svo fremi sem umferðar-
mál og bílastæðamál leystust. Bíla-
geymsluhús kæmi til greina, ef pláss
finnst."
Hefur gatan mikið breyst síðan þú
byrjaðir að vinna hér?
„Já, eins og allt annað hefur breyst á
þessum tólf árum. En breytingarnar hafa
verið bæði af hinu góða og til hins verra
eins og gengur. Meðal þess sem ég tek
eftir er að stærri sérverslanir eru horfnar
að mestu, svo sem húsgagnaverslanir, en
fataverslanir hafa sprottið upp. Öðru er
erfiðara að gera sér grein fyrir, til dæmis
hvort íbúm við götuna hefur fjölgað eða
fækkað. En alla vega býr margt fólk hér í
nágrenninu við okkur, á Hverfisgötu,
Grettisgötu, Njálsgötu og víðar. Nei, ég
bý ekki hér nálægt, ég er í Kópavogi.
Hvort ég vildi búa við Laugaveg? Nei,
varla, ekki nema honum yrði breytt í
göngugötu!"
Á verslun við svona götu nokkra fasta
viðskiptavini, er þetta ekki alltaf nýtt og
nýtt fólk sem hér kemur inn?
„Jú, það er mikið af nýju fólki, en þó
eigum við stóran hóp fastra viðskipta-
vina. Við seljum hér hljómplötur, nótna-
bækur og minni hljóðfæri, Linguaphone-
tungumálanámskeið og fleira, og hér
kemur oft sama fólkið ár eftir ár.“
Skrimtum
á sérstöðunni
— segir Hilmar H. Svavarsson
í Kjötverslun Tómasar
„Það má segja að verslunin hér skrimti
á sérstöðunni, bæði á þeim vörum sem við
bjóðum uppá og á staðsetningunni hér við
Laugaveginn," sagði Hilmar H. Svavars-
son, kaupmaður í Kjötverslun Tómasar
Jónssonar á Laugavegi 2, er okkur bar þar
að garði. Hilmar sagði „kaupmanninn á
horninu" tvímælalaust eiga í vök að verj-
ast í Reykjavik í dag, vegna stóru markað-
anna sem svo víða væru komnir. „En við
höfum reynt að svara þessari samkeppni
með því að hafa hér ýmisiegt á boðstólum
sem ekki fæst hvar sem er, svo sem svart-
fuglsegg, gamlan, reyktan rauömaga, Mý-
vatnssilung og fleira.
Hingað kemur því margt fólk sem er
að leita að einhverju sérstöku, auk
þeirra sem eru að leita að „venjulegum"
vörum. Mikill hluti viðskiptavina okkar
er fólk sem hér kemur daglega, á að
giska helmingur, hinn helmingurinn er
fólk sem hér á leið um, eða er í leit að
því sem við bjóðum sérstaklega."
Kjötverslun Tómasar er ein elsta
verslun í Reykjavík, stofnuð 1906, og er
Hilmar hinn fimmti í röð eigenda versl-
unarinnar. Hvaða skoðun skyldi eigandi
einnar elstu verslunar við Laugaveginn
hafa á því að gera götuna að göngugötu
einvörðungu? „Ég hef ekkert á móti
því,“ sagði Hilmar, „en það er augljóst
að þá verður um leið að leysa umferðar-
og bílastæðavandamálin hér, ekki er
hægt að loka svona mikilli umferðaræð
án þess að eitthvað komi í staðinn. Ég
get til dæmis vel hugsað mér að bíla-
geymsluhús í eða við miðbæinn leysi
hluta þessa vanda. En það er alveg ljóst,
að umferðin hér er orðin mjög þung, of
mikil til að hægt sé að kalla hana þægi-
lega.“
Og að lokum, almennt um hvernig er
að vera kaupmaður í dag?
„Það er bæði gott og slæmt," sagði
Hilmar. „Þetta er erfitt og kostar mikla
vinnu. En við leggjum okkur fram um
að veita fólki góða þjónustu og því fylgir
mikil ánægja þegar vel tekst til og fólk
er ánægt með það sem við seljum og
með þá þjónustu sem við veitum.“
Cfr jju •
i i **»<»_« i i
Hilmar H. Svavarsson
iiafl