Morgunblaðið - 30.07.1982, Blaðsíða 18

18 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 30. JÚLÍ1982
Úlfar Guöjónsson í verslun sinni. „Salan jókst um fleiri þúsund prósent og það munaði aðeins örfáum metrum.“
„Þetta er enginn
Hafnarfjarðarbrandariu
Rætt viö Úifar Guöjónsson í Happy-húsgögnum, Reykjavíkurvegi 64
Á Reykjavíkurvegi 64 er verslunin
Happy-húsgögn til húsa. Þar ræður
ríkjum Úlfar Guðjónsson. Hann hef-
ur verslað með Happy-húsgögn, sem
er norsk framleiðsía, í ein 20 ár.
Áður smíðaði hann húsgögnin hér
heima, eða þangað til tollar á inn-
fluttum húsgögnum fóru að lækka
og þau fóru að streyma inn í landið.
Þá var ekkert vit í því lengur að
smíða hlutina heima. Miklu betra að
fá þau í heilu lagi til landsins. Svo
Úlfar lagði niður smíðaverkstæðið
sitt í Hafnarfirðinum, þar sem hann
hafði einnig verslun. Ekki þó á
Reykjavíkurvegi 64 heldur númer
78, sem er ekki alveg eins mikið í
alfaraleið. Það var ekki fyrr en hann
kom á númer 64 að hann fór aö selja
almennilega. Meira um það seinna.
„Salt í manni blóðið“
Úlfar er Vestmannaeyingur og
fór þar af leiðandi á sjó þegar
hann var ungur. „Það var salt í
manni blóðið. Það gerir ágjöfin yf-
ir eyjarnar. Fer beint í æð,“ segir
hann. Einhvern tíma var hann á
varðskipunum en svo kom árið
1952 og þá urðu svolítil kaflaskipti
í lífi hans. Þá datt honum í hug að
fara að læra húsgagnabólstrun til
að hafa eitthvað að gera þegar
hann hætti á sjónum. Hann lærði
hjá Guðmundi í Víði Laugavegi
166, þvi fræga húsi. Allt var þetta
í kvöidskóla. Svo byrjaði Úlfar
með sitt eigið fyrirtæki. Það var í
kjallaranum þar sem Osta; og
smjörsalan er nú til húsa. Úlfar
Guðmundsson hf., smástækkaði og
innan tíðar var það komið í Ár-
múla 20 í 120 fermetra húsnæði.
„Það þótti mér hrikaleg stækkun."
— Byggði hús RLR —
Síðan flutti hann starfsemina í
Kópavoginn. Flutti í Auðbrekku
63 í 1000 fermetra trésmíðaverk-
stæði og þar var verslun líka. Frá
því hann byrjaði í bransanum
fyrir alvöru hafði hann verið með
Happy-húsgögn frá Noregi. í Auð-
brekku var hann með mest í vinnu
32 til 36 menn. Svo var húsnæðið
selt en Úlfar byggði á lóðinni við
hliðina, númer 61. Þar er nú
Rannsóknarlögregla ríkisins til
húsa því Úlfar sem vegna heilsu-
brests varð að hætta um tíma með
fyrirtæki sitt, seldi ríkinu húsið. í
tvö ár fengust ekki Happy-hús-
gögn á Islandi, þangað til Úlfar
keypti Reykjavíkurveg númer 78.
Það var árið 1977 og þar var hann
kominn í fullan gang aftur með
trésmíðaverkstæði og verslun. En
það var of seint. Hann var búinn
að missa af vagninum því inn-
flutningur húsgagna var þá í al-
gleymingi og enginn möguleiki var
fyrir Úlfar að keppa við verð
hinna innfluttu húsgagna. „Ég
reyndi lengi að þreyja þorrann á
góuna. Ég átti alltaf von á að það
yrði gert átak í þessum efnum.
Það hefur ekki komið ennþá."
Reykjavíkurvegur 78 var heppi-
legt húsnæði fyrir verkstæði en
óheppilegt fyrir verslun svo Úlfar
varð að finna annan stað fyrir
verslun sína þegar hann hafði lok-
að verkstæðinu. Því keypti hann
Húsgagnaverslun Hafnarfjarðar á
Reykjavíkurvegi 64 þar sem hann
er nú til húsa og selur Happy-
húsgögnin rétt eins og hann hefur
gert frá ’62.
— Fleiri þúsund %
söluaukning —
„Það var gífurlegur munur á
þessum fáu metrum frá Reykja-
víkurvegi 78 til 64 hvað sölu
snerti. Ég taldi mig alltaf vera á
afskaplega góðum stað en eftir að
ég kom hingað sé ég hvað ég var
mikið útúr. Það var algjör bylting
aö flytja. Fólkið, sem kom í versl-
unina til mín sagði: Já, Happy-
húsgögn. Þið voruð þarna uppfrá.
Ég nennti bara ekki þangað. Salan
jókst um fleiri þúsund prósent og
það munar ekki nema örfáum
metrum. Ótrúlegir hlutir. Menn
eru að tala um staðsetningar, hvað
þær séu þýðingarmiklar og það er
hvert orð satt hjá þeim. Það skipt-
ir miklu máli hvar verslunin er
staðsett. Ég var alveg lokaður
fyrir þessu. Gat bara ekki trúað
því og ég ætlast ekki til að aðrir
geri það. Þeir verða bara að reyna
það.“
— Breiðholtið drjúgt —
Og salan núna. Hvernig hefur
hún verið?
„Hún var léleg á meðan enginn
vissi hvort yrði verkfall eða ekki,
en það er komið meira líf í þetta
núna. Við seljum alltaf mest
seinni hluta mánaðarins þó ætla
mætti að sala væri best í byrjun
mánaðar. En það er eins og fólk
þurfi að velta kaupunum fyrir sér
í lengri tima. Við seljum geysi-
mikið til Reykjavíkur og suður
með sjó. Svo er Breiðholtið drjúgt.
Það eru ekki bara Hafnfirðingar,
sem versla hérna. Þetta er enginn
Hafnarfjarðarbrandari, þessi
verslun."
Á íslenski húsgagnaiðnaðurinn
sér viðreisnar von?
„Ég held hann eigi eftir að fara
upp á við aftur, já. Lifi alla vega
lengi í trúnni um það. Ég hef verið
í þessu í ein 30 ár og hef alltaf
tilhneigingu til að vona það besta.
En til að húsgagnaiðnaðurinn ís-
lenski verði eitthvað aftur verður
að gera stórátak. Það er náttúru-
lega fjárskortur, sem mest háir
framleiðendunum, stofnkostnaður
er stóra vandamálið og ég er sam-
mála þeim um það, að þeir eiga
ekki að vera neinar afætur á þjóð-
félaginu."
— í botni
Þrándheimsfjarðar —
Erlendu húsgagnafyrirtækin
hafa menn sem ekkert gera annað
en finna út hvað fer best í fólk á
hverjum tíma. Það eru hönnuðir.
Það var gífurlegur kostur fyrir
mig þegar ég gat valið úr það sem
féll fólki í geð hér og þeir sendu
mér efni frá Noregi og ég fram-
leiddi aðeins hluti, sem seldust
vel. Ég náði sambandi við þá í
Noregi 1962. Ég fór í þeim eina
tilgangi til Noregs að finna þar
eitthvað fyrir mig að framleiða,
helst hvíldarstóla. í Stafangri
rakst ég á einn slíkan, sem fram-
leiddur var norður í Þrándheims-
firði. Þar inni í botni fjarðarins
eru Happy-húsgögnin upprunnin.
Ég hafði samband við þá því ég
vildi framleiða svona stóla á ís-
Reynistaður í Vestmannaeyjum:
Fólk vill vandaðar
vörur og það
innlenda sækir á
Allt er breytingum undirorpið,
en sjaldan fellur eplið langt frá
eikinni. Einn af hinum ungu verzl-
unarmönnum landsins er Geir á
Reynistað, sem fyrir réttu ári
opnaöi Húsgagnaverzlunina Reyni-
stað í Vestmannaeyjum ásamt
systursyni sínum Aðalsteini Jóna-
tanssyni, en jafnframt reka þeir
bólstrun í sama húsi. Það var
minnst á epiið og eikina vegna
þess að Geir er kenndur við
bernskuheimili sitt, Reynistað við
Lautina hjá Vesturvegi í Eyjum, en
það hús var rifið fyrir nokkrum
árum. Þeir félagar skírðu hina
nýju verzlun hins vegar Reynistað
og nú er von á nýjum Reynistað i
Lautinni, þvi þeir hyggja á bygg-
ingu 500—600 m2 verzlunarhús-
næðis þar væntanlega fyrir ára-
mót.
Við röbbuðum við þá félaga
um verzlunarstarfið. Þeir höfðu
ekki stundað verzlunarstörf á
einn eða annan hátt fyrir utan
það að vera með bólstrun. Þeir
kváðust því hafa rennt svolítið
blint í sjóinn, en reksturinn
hefði gengið mun betur en þeir
áttu von á í upphafi og full þörf
virtist vera fyrir slíka verzlun í
Eyjum, en nýlega hætti Trausti
Marinósson rekstri húsgagna-
verzlunar og síðan hafa Tré-
smíðavinnustofa Þorvaldar og
Einars einnig opnað húsgagna-
deild og innréttingabúðin Hagi
undir stjórn Óla Gránz.
Þeir félagar sögðu að fólk
gerði miklar kröfur og vildi um-
fram allt vönduð húsgögn, það
vildi fremur gæðin þótt einhver
munur væri á verði. Þeir kváðu
það skemmtilega þróun að inn-
lend húsgögn væru í mörgum til-
fellum orðin vandaðri en þau
erlendu af dýrustu gerð. Nefndu
þeir sem dæmi innlent og erlent
sófasett, það erlenda var hol-
lenskt, og voru þau á svipuðu
verði, en það íslenzka sem var
frá Víði, var mun vandaðra.
Reynistaður er með húsgögn frá
allmörgum aðilum, eða 13 tals-
ins, bæði innlendum og erlend-
um og að auki eru þeir sjálfir
með nokkurn innflutning á vör-
um. Mest selja þeir sófasett og
hillusamstæður.
Þeir kváðu viðskiptavinina
vera fólk á öllum aldri, ýmist
fólk sem væri að kaupa sér hús-
gögn í fyrsta sinn svo nokkru
næmi og einnig væri mikið um
það að fólk væri að endurnýja og
fá sér eitthvað vandaöra jafnvel
þótt það gamla hefði svo sem
staðið fyllilega fyrir sínu.
En nú liggur sem sé fyrir hjá
þeim Geir og Alla að byggja
verzlunarhúsnæði í Lautinni,
500—600 fermetra á einni hæð
þar sem þeir hafa jafnvel hug á
að leigja lítinn hluta af verzlun-
inni út og svo hafa þeir bólstrun-
ina í bakhöndinni.
Geir Sigurlásson og Aöalsteinn Jónatansson.
Séð yfir hluta af verzluninni Reynistað.