Morgunblaðið - 11.08.1982, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 11. ÁGÚST 1982
Ingimar Ingimars-
son - Minningarorð
Fæddur 13. maí 1920
I)áinn 2. ágúst 1982
' Gentfinn er góður drengur,
hugljúfi þeirra, sem honum
kynntust.
Ingimar Ingimarsson fæddist í
Reykjavík 13. nóvember 1920, son-
ur hjónanna Sólveigar Jónsdóttur
og Ingimars Kjartanssonar, bæði
Árnesingar að uppruna.
Ingimar ólst upp ásamt 9 systk-
inum að Laugarási í Laugardal,
sem þá var langt utan þéttbýlis
Reykjavíkur.
Ingimar kvæntist Valgerði Sig-
urðardóttur árið 1943. Börn þeirra
eru tvö, Sigurður, vörubifreiða-
stjóri, og Inga Gerður, sem starfar
á Skattstofunni í Reykjavík.
Heimili Ingimars og Valgerðar
hefur lengst af staðið að Kirkju-
teigi 23.
Faðir Ingimars stundaði nokk-
urn búskap með öðrum störfum á
uppvaxtarárum Ingimars. Ingi-
mar hóf strax og geta leyfði að
starfa við búskap föður síns. Hann
kynntist, áður en vélvæðing ís-
lensks landbúnaðar hófst, hvers
konar bústörfum sem unnin voru
með hestum og hestaverkfærum
og annaðist m.a. keyrslu í annarra
þágu á hestvögnum. Þannig vann
hann t.d. í grunni fyrir Háskóla
íslands 1937-1938 við að flytja
brott grjót og önnur jarðefni á
hestvögnum. Þegar Ingimar hafði
aldur til, hóf hann akstur vöru-
flutningabifreiða og vann við
þann akstur um árabil. Starfið var
mikið fólgið í flutningi á grjóti,
sem Ingimar reif upp sjálfur með
haridafli og handverkfærum, hlóð
bíl sinn með og seldi í gatnagerð
og uppfyllingar.
Árið 1944 hóf Ingimar rekstur
stórra fólksflutningabifreiða í
hópferða- og sérleyfisakstri í sam-
vinnu við bróður sinn, Kjartan.
Fólksflutningafyrirtækið Kjartan
og Ingimar varð á fáum árum vei
þekkt og umsvifamikið í þessari
atvinnugrein um 25 ára skeið. I
hópi viðskiptavina var Mennta-
skólinn í Reykjavík. Sem nemi þar
kynntist ég Ingimari fyrst. Marga
ferðina fór ég ásamt skólasystkin-
um með Ingimari. Stundum á
sóldögum blíðum að loknu vetr-
arnámi, en einnig ferðir á skíði og
í Sel Menntaskólans í Reykj.adal í
Ölfusi. í vetrarferðum sköpuðust
oft óvænt hinir mestu erfiðleikar í
ófærð og moldviðrishríðum, en
alltaf kom Ingimar farkosti og
farþegum á áfangastað, þótt hægt
miðaði stundum. Yfirgefnar bif-
reiðir, fastar í ófærð, heftu jafnvel
ekki för Ingimars. Dæmi voru
þess, væri ekki annars kostur, að
hann losaði slíkar bifreiðir, þann-
ig að þær væru ekki hindrun, og
héldi síðan áfram för sinni.
Vegaþjónusta var í þá tíð ekki
til jafns við það sem nú er og
sjaldnast varð lengra farið en það
sem menn gátu bjargast sjálfir. í
miklum snjóþyngslum komst Ingi-
mar oft leiðar sinnar með akstri
utan vega um hæðir og rima, því
hann gjörþekkti umhverfið og
vissi nafn á hverju kennileiti.
Flestum, sem þá voru samtímis á
ferð, þótti það bestur kostur að
gerast sporrekjendur hans.
Með starfi sínu ávann Ingimar
sér traust allra þeirra, sem honum
kynntust. Hann var einstaklega
verkhagur og kunni nánast ráð við
hverjum vanda. Skaphöfnin var
traust og jafnaðargeð hans hagg-
aðist ekki hvað sem á gekk.
Til marks um hvaða traust var
borið til Ingimars sem ökumanns
og ferðamanns, er m.a., að þeir
miklu ferðagarpar og rektorar
Menntaskólans í Reykjavík, Pálmi
heitinn Hannesson og Einar
Magnússon, leituðu mjög eftir því
að hafa Ingimar með í ferð, þegar
eitthvað skyldi fara, sem á reyndi.
Oft kom fram hjá Pálma rektor,
að hann hefði vart áhyggjur af
ferðum nemenda skólans yfir
Hellisheiði í Selsferðum, þó farið
væri í tvísýnum vetrarveðrum, ef
Ingimar var við stjórnvöl bifreið-
ar eða í hópi ökumanna, væru þeir
fleiri.
Ingimar var í forystusveit öku-
manna og ferðagarpa, sem á árun-
um fyrir og eftir 1950 leituðu leiða
um hálendi íslands. Marga frækna
för fór hann með félögum sínum
um öræfaslóðir. I mörgum ferð-
anna var Einar Magnússon, rek-
tor, fararstjóri. Ymsar leiðir, sem
þeir völdu í ferðum þessum, eru
síðan almennt farnar og þannig
stuðluðu þeir að því að opna al-
menningi dýrðir hins íslenska
bláfjallageims. En þess munu
einnig dæmi, að enginn hafi reynt
að rekja slóðir þeirra frá þessum
árum.
I starfi sínu kynntist Ingimar
mörgum, vináttubönd bundust og
síðar í lífinu mætti hann víða góðu
frá þeim, sem hann ferðaðist með
sem unglinga, t.d. skólanemum og
skátum. Það gladdi hann jafnan.
Rekstur hópferðabifreiða var og
er ef til vill enn mjög krefjandi
starf. Árum saman voru frístund-
ir Kjartans og Ingimars næsta fá-
ar. Nótt var lögð við dag í starf-
inu, en þeir voru stæltir og vel
studdir af eiginkonum sínum.
Ingimar vann lengst af á þessum
árum að viðgerðum á bifreiðum
fyrirtækisins milli þess sem hann
ók.
Fyrir allmörgum árum hætti
Ingimar útgerð stórra bifreiða og
ók síðustu árin leigubíl, auk þess
að sinna öðrum verkefnum, því
hann var sístarfandi og unni sér
sjaldnast þeirrar hvíldar, sem
flestum mönnum er nauðsynleg
talin.
Ingimar hafði allt frá æskudög-
um yndi af hestum og kunni vel
með þá að fara. Síðustu árin átti
hann hesta og gaf sér stundir til
að sinna þeim. Hann hafði næmt
mat á hestum og gerði háar kröfur
um gerð reiðhesta sinna, enda var
hann jafnan vel ríðandi. Hestar
hans báru merki ræktar hans og
umhyggju. Ingimar var óvenju
ráðsnjall í glímu við ótamda fola.
Varð ég oft vitni að því.
Barngóður var Ingimar, enda
leituðu börn og unglingar mjög
samvista við hann, þegar kostur
var, í vinnuskúrnum hans eða
hesthúsinu. Skilningur sá og um-
burðarlyndi, sem hann sýndi
þeim, mátti oft verða foreldrum
til áminningar og eftirbreytni.
Hjálpsemi var mjög ríkjandi eig-
inleiki í fari Ingimars. Hann taldi
aldrei eftir sér tíma né fyrirhöfn
við að gera öðrum greiða og hann
gaf oft af sjálfum sér.
Ég og fjölskylda mín áttum
Ingimar lengst að vini. Margs góðs
er að minnast. Með söknuði kveðj-
um við hann í einlægri þökk fyrir
að hafa notið vináttu hans.
Blessuð sé minning Ingimars.
Sveinbjörn Dagfinnsson
í dag er til moldar borinn föð-
urbróðir minn, Ingimar Ingi-
marsson, en minning mín um
hann nær svo langt sem ég man
eftir mér, þar sem við bjuggum
um tíma í sömu íbúð, foreldrar
mínir og Ingi, Gerða og Siggi, en
síðan í sama húsi, þar til leiðir
skildi vegna stofnunar eigin heim-
ilis bæði hjá mér og Sigga. Þegar
litið er til baka eru þessar tvær
fjðlskyldur sem ein heild, eða þar
til urðu slit á samstarfi þeirra
bræðra. Til gamans sagt, þegar ég
var spurð um hver pabbi væri, var
ósjaldan sagt: „Nú, ert þú dóttir
Kjartans og Ingimars?", svo nánir
voru þeir bræður. Þó að tengsl
þeirra bræðra hafi minnkað á síð-
ustu árum lét Ingi það ekki ganga
yfir okkur systkinin. Ég á margar
góðar og glaðar minningar að ylja
mér við. Eg þakka Inga og eftirlif-
andi konu hans, Gerðu, liðnar
stundir, svo ekki sé minnst á
Sigga, sem ég lít á fremur sem
bróður, þó langt sé á milli sam-
verustunda nú.
Inga Gerður mín, þínar stundir
eru ekki gleymdar, þær eru
geymdar. Ég votta ykkur öllum
dýpstu samúð mína og það gera
faðir minn og systkini líka. Megi
Ingi hvíla í friði og Guð blessa
minningu hans og styrkja eftirlif-
andi konu hans börn og móður.
Þóra Kjartanz
Birting
afmœlis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á i miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línuhili.
t
Móöir mín,
SIGURBJÓRG HELGADÓTTIR,
andaöist á elliheimilinu Grund, þann 30. júli sl. Jaröarförin hefur
fariö fram.
Fyrir hönd vandamanna,
Helgi K. Rasmuasen.
t
GUONI GUÐNASON,
Símonarhúsi, Stokkseyri,
andaöist aö Vistheimilinu Kumbaravogi, mánudaginn 9. ágúst.
Jaröarförin auglýst síöar.
Börn og tengdabörn.
t
HERTA KJARTANSSON
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 12. ágúst kl.
13.30.
Fyrir hönd vandamanna,
Áslaug H. Kjartansson.
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
JÓN BJARNASON,
bryti,
Ránargötu 35,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 12. ágúst kl.
10.30.
Þuríöur Baldvinsdóttír,
Gréta Jónsdóttir, Vöggur Jónsson,
Unnur I. Jónsdóttir, Halldór Einarsson,
Áslaug E. Jónsdóttir, Siguröur Sigurjónsson,
Hulda Jónsdóttir,
Baldvin Jónsson, Ásgeröur Guöbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Systir okkar og móöursystir,
ÞÓRHILDUR ÓLAFSDÓTTIR,
fyrrum forstööukona,
Austurbrún 4,
lést í Borgarspítalanum 6. þ.m.
Útförin fer fram tra Dómkirkjunni fimmtudaginn 12. þ.m. kl. 13.30
Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu, er bent á Styrktarfélag
vangefinna.
Sigríður Gísladóttir,
Þóra Helgadóttir,
Kristín Helgadóttir Kvaran,
Gísli Ólafsson,
Ólafur Helgason,
Guömundur Helgason.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
útför eiginkonu minnar, dóttur og systur,
SIGURVEIGAR ÁSVALDSDÓTTUR,
Gautlöndum, Mývatnssveit.
Sigurgeir Pótursson,
Sígríöur Jónsdóttir
og systkiní hinnar látnu.
t
Þökkum auösynda samúö og vinarhug viö andlát og útför eigin-
konu minnar og móöur,
BRYNDÍSAR ANNASDÓTTUR,
Gnoðarvogi 24, Reykjavlk.
Hans Nielsen
og börn.
t
Þökkum öllum þeim er auösýndu okkur samúö og hjálp í veikind-
um og viö andlát móöur, tengdamóöur, ömmu og langömmu
okkar,
JÓHÖNNU M. SÆMUNDSDÓTTUR
frá Nykhóli,
er lést í Borgarsjúkrahúsinu þann 1. júlí sl.
Elín Þorsteinsdóttir, Þórhallur Friðriksson,
Sæmundur Þorsteinsson, Sólveig Kristjánsdóttir,
Höröur Þorsteinsson, Ósk Guójónsdóttir,
Einar Þorsteinsson, Eyrún Sæmundsdóttir,
Vilhjálmur Þorsteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Verslun okkar og skrifstofa veröa
lokaðar
eftir hádegi á morgun, miövikudaginn 11. ágúst,
vegna jaröarfarar Viggós Björgólfssonar.
Vélasalan hf.
Verksmiðjur okkar veröa
lokaðar
eftir hádegi miövikudaginn 11. ágúst vegna jaröarfar
ar Þorvalds B. Gröndal, rafvirkjameistara.
Smjörlíki hf. Sól hf.
Lokað
vegna jarðarfarar, miðvikudaginn 11. ágúst eftir há-
degi.
Vélasalan hf., Ánanaustum.