Morgunblaðið - 18.08.1982, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 18. ÁGÚST 1982
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 18. ÁGÚST 1982
17

Útgefandí
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Auglýsingastjóri
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinssori.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guömundsson,
Björn Jóhannsson.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar: Aö-
alstræti 6, sími 22480. Afgreiösla: Skeifunni 19, sími 83033. Áskrift-
argjald 120 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 8 kr. eintakið.
„Febrúarlög“ Al-
þýðubandalagsins
Alþýðubandalagið hefur ákveðið þátttöku í allt að 10%
verðbótaskerðingu launa í lok þess verðbótatímabils,
sem hefst 1. september nk. Þar ofan í kaupið hefur Alþýðu-
bandalagið ákveðið, til að herða enn betur á sultarólinni, að
fresta verðbótum á laun, sem koma áttu til greiðslu 1.
desember nk., um mánuð, eða til 1. janúar nk. Þetta er gert
á þann hátt, að verðbótatímabil, sem nú eru fjögur á ári og
þrír mánuðir hvert, verða aðeins þrjú en mánuðinum
lengri. Þetta þýðir, að launþegar verða að bera verðhækk-
anir, sem verðbólga vinstri stjórnsýslunnar hefur í för með
sér, óbættar, mánuði lengur hér eftir en hingað til. Þannig
verður „kjaraskerðingin“ þyngri í raun en sem svarar verð-
bótaprósentunum, sem hrifsaðar verða af launþegum með
stjórnvaldsákvörðun, þvert á gildandi kjarasamninga.
Þegar þessi áform ráðherra Alþýðubandalagsins, höf-
unda slagorðanna „kosningar eru kjarabarátta" og „sam-
ningana í gildi“, hafa verið framkvæmd, stendur aðeins
eftir helft þeirra verðbóta á almenn laun í landinu sem
gildandi kjarasamningar stóðu til.
Þegar hér er komið sögu standa ráðherrar Alþýðubanda-
lagsins í sömu sporum og ríkisstjórn Geirs Hallgrímssonar
í febrúar 1978, þegar verðbætur á laun vóru helmingaðar,
þó þann veg þá, að skerðingin var óveruleg á lægstu launin.
Af sinni ráðherralegu náð hafa þeir Svavar, Hjörleifur og
Ragnar, sem hækkað hafa skatta hverrar 5 manna fjöl-
skyldu um 20.000 nýkrónur, miðað við skattheimtu á ári
sólstöðusamninga (1977), tæpt á einhverskonar láglauna-
bótum, hvernig svo sem þeirri „félagslegu" skömmtun ráð-
herrasósíalismans verður hagað, ef til kemur.
Þó ekki sé ágreiningur í stjórnarliðinu um það, sem Þjóð-
viljinn og Alþýðubandalagið kölluðu „kauprán“ og aðför að
frjálsum kjarasamningum 1978, standa enn harðar deilur
um framkvæmdaatriði. Umbúðir skipta sýndarmennskuna
jafnan meira máli en innihaldið! Samstarfsaðilar Alþýðu-
bandalagsins vilja festa þennan gjörning í bráðabirgðalög,
sem út verði gefin strax og stjórnarliðið hefur tjaslað sjálfu
sér saman um aðgerðir. Alþýðubandalagið hengir sig hinsv-
egar í það hálmstrá gagnvart kjósendum sínum, að „kaup-
ránið" verði sett inn sem heimildarákvæði í bráðbirgðalög-
in. Það telja samstarfsaðilar vart fullnægandi. Þessvegna
hefur komið upp sú tillaga til málamiðlunar, að heimildar-
ákvæðið um skerðingu verðbóta á laun verði bundið við
forsætisráðherra einan, sem hafi þá það vald að ákveða
framkvæmd þess.
Þessi málamiðlunartillaga setur alþýðubandalagsmenn í
nokkurn vanda. Annað tveggja verða þeir að gjöra:
• Fallast á það að forsætisráðherra, varaformaður Sjálf-
stæðisflokksins um langt árabil, fái ákvörðunarvald um allt
að helmings verðbótaskerðingu launa, sem þeir hafa til
skamms tíma, a.m.k. í orði, talið hluta af „lífæð“ flokks
síns.
• Eða hafna málamiðluninni, sem jafnframt er þá van-
traust á forsætisráðherra, sem lofsunginn hefur verið
meira en aðrir slíkir á sellufundum kommúnista, samanber
ummæli Olafs Ragnars Grímssonar, þingflokksformanns,
að „unaðslegt" sé á þann mann að hlýða!
Landslýður bíður spenntur niðurstaðna af átökum á
stjórnarheimilinu um formsatriði þeirrar vísitöluskerð-
ingar, sem samstaða sýnist fengin um. „Febrúarlög“ Al-
þýðubandalagsins, sem nú eru í burðarliðnum, í kjölfar
slagorðsins „kosningar eru kjarabarátta", eru lærdómsrík
fyrir launafólk í landinu. Má kannski búast við þvi að
Svavar & Co. fái, innan tíðar, lánaðar vatnsþrýstislöngur
frá flokksbræðrum sínum í Póllandi?
Atburðirnir í Öræfunum
„Taldi sig heyra óp og skothvelli
á sandinum, síðan varð allt hliótt“
Frá Olaíi Jóhannsayni, hlaðamanni Mbl. í Skartarelli, 17. á^úsl. WW
„KLUKKAN eitt eftir miðnætti kom
hingað í Skaftafell flutningabíll á
ógnarhraða, en þá vorum við að
Ijúka skyldustörfum okkar hér. Til-
kynnti bílstjórinn um slys á þjóðveg-
inum skammt vestan við Skeiðar-
árbrú. Hann kvaðst hafa komið þar
að bíl, en við bílinn voru maður og
stúlka. Stúlkan var í miklu uppnámi
og blóðug," sagði Lára V. Helgadótt-
ir, landvörður í Skaftafelli í Öræf-
um, í samtali við Mbl. Lára og land-
vörðurinn Þorbergur Jónsson ásamt
lögreglumanni fundu frönsku stúlk-
una sem nú liggur á Borgarspítalan-
um mikið slösuð.
„Maðurinn sagði bílstjóranum
að hann hefði ekið á stúlku á þjóð-
veginum og kvaðst eiga í erfiðleik-
um með að hemja hana og koma
henni inn í bíl sinn, sem er Merc-
edes Benz-bifreið græn að lit.
Sagðist ökumaðurinn á Benz-
bifreiðinni vera að reyna að ná
talstöðvarsambandi til að útvega
hjálp, en það hefði ekki tekist.
Hann þyrfti því aðstoð frá Skafta-
felli og bað hann flutningabíl-
stjórann að hjálpin yrði útveguð,"
sögðu þau Lára og Þorbergur.
„Við hringdum í lögregluna í
Svínafelli og fórum með lögreglu-
manni niður á Skeiðarársand til
að veita aðstoð. Þegar við urðum
einskis vör, datt okkur í hug að
ökumaður Benz-bifreiðarinnar
hefði náð stúlkunni upp í bílinn,
og freistað þess að koma henni
undir læknishendur. Við ókum um
hríð vestur Skeiðarársand en
snérum síðan við, þegar við fund-
um ekkert. Þegar við ókum til
baka og vorum í nánd við afleggj-
ara að sæluhúsi, sem er skammt
vestan við brúna á Skeiðará, kom
stúlka inn í geislana af bílljósun-
um og veifaði hún okkur. Stúlkan
var mjög blóðug í andliti og með
talsverða höfuðáverka. Einnig
blæddi henni mjög. Sagðist hún
hafa fengið áverka þessa af völd-
um manns sem hefði barið hana
með riffli. Hafði hann ráðist á
hana og systur hennar í sæluhús-
inu. Stúlkan sagði að maðurinn,
sem hefði kynnt sig sem lögreglu-
vald á svæðinu, hefði tekið hana
og systur hennar upp í bíl sinn
skammt vestan við Höfn í Horna-
firði, en þar voru þær á putta-
ferðalagi. Sagði stúlkan að þær
systur hefðu sagt manninum, að
þær ætluðu sér að gista í sæluhúsi
á Breiðamerkursandi. Stúlkan
sagði svo frá, að þær systur hefðu
verið þakklátar manninum fyrir
að taka þær upp í bíiinn, — hann
hefði verið almennilegur í alla
staði. Hann ók þeim systrum síð-
an að sæjuhúsinu á Breiðamerk-
ursandi, en segir þá að húsið sé
fullt af fólki. Því sé ekki hægt að
fá þar svefnpláss. Hins vegar
kveðst hann vita um sæluhús á
Skeiðarársandi og ók hann þeim
þangað. Það hús er skammt vestan
Skaftafells. Þangað komu þau um
kl. 20 á mánudagskvöldið. Sagði
Viðtal við landverði í Skafta-
felli, sem fundu slösuðu stúlkuna
Landverðirnir Lára Guðmundadóttir og Þorbergur Jónsson.
stúlkan að maðurinn hefði farið
þaðan skömmu síðar, en þær syst-
ur farið að sofa,“ sögðu þau Lára
og Þorbergur.
„Stúlkan sagði að maðurinn
hefði komið aftur um kvöldið um
kl. 23, en þær systur hefðu þá ver-
ið gengnar til náða. Sagðist mað-
urinn þá vilja fá þær með sér til
Hafnar í Hornafirði. Þær vildu
það ekki og fór þá maðurinn út í
bíl og sótti rafmagnsvír sem hann
hótaði að binda stúlkurnar með.
Einnig kom hann með riffil úr
bílnum. Hótaði hann stúlkunum
öllu illu og lenti stúlkan, sem við
okkur ræddi, í slagsmálum við
manninn, en systur hennar tókst
að hlaupa út. Taldi stúlkan að
maðurinn hefði síðan rotað sig.
Þegar hún rankaði við sér eftir
nokkurn tíma voru árásarmaður-
inn og systir hennar á bak og burt.
Hún hélt sig síðan heyra óp á
sandinum og skothvelli. Eftir það
hefði allt orðið hljótt. Sagðist
stúlkan þá hafa farið úr sæluhús-
inu og gengið niður á þjóðveg, þar
sem við síðan fundum hana. Hún
var þá vel viðræðuhæf, en blóðug
og með talsverða höfuðáverka,"
sögðu þau Lára og Þorbergur.
Töldu þau líklegt að manninum
á Mercedes Benz-bifreiðinni hefði
tekist að komast óséður fram hjá
Skaftafelli, meðan undirbúin var
leit að stúlkunni, sem maðurinn á
flutningabílnum gerði viðvart um.
Sæluhúsið vestan við Skeiðarárbrú er þar sem stjarnan er merkt inn á kortið,
en græni Benzinn fannst við Svínafellsjökul, þar sem plúsinn er merktur inn.
Úr sæluhúsinu vestan við Skeiðarárbrú, sem frönsku stúlkurnar voru í.
„Virtist vera frekar
fámáll og skapþungur“
„ÉG hitti manninn á tjaldstæðinu í
Skaftafelli og fékk hann til að gera
við bílinn minn og virtist mér hann
vera frekar fámáll og skapþungur,“
sagði Bodo Furmann, ritstjóri þýzka
blaðsins Arbeit und Sicherheit Zeit-
ung, en það blað er gefið út í Köln, i
samtali við Mbl. Hann hitti eiganda
grænu Mercedes Benz-bifreiðarinn-
ar fyrir tveimur dögum í Skaftafelli,
en maðurinn hefur aðstoðað ferða-
menn við viðgerðir á bílum þeirra.
Hann hefur séð um þjónustu FÍB á
svæðinu.
„Þegar ég spurði manninn hvort
hann stundaði skotveiðar, en ég sá
nokkur haglaskot í bílnum hjá
honum, ansaði hann því engu. Eg
vissi ekki hvort það væri vegna
þess, að hann skyldi ekki spurn-
ingu mína, eða vildi ekki svara
henni,“ sagði Furmann.
Furmann hefur ferðast um ís-
land að undanförnu og segist hann
hafa hitt frönsku stúlkurnar, sem'
ráðist var á, af og til á ferðalagi
sínu um landið.
Lík frönsku stúlkunnar flutt úr flugvél yfir í lögreglubíl á Reykjavíkurflug-
velli í gær.
Græni Benzinn við Svínafellsjökul.
„Skrúfaði niður rúð-
una og heyrði ógurleg
neyðaróp stúlkunnar“
— segir Svejnbjörn Garðarsson, bílstjóri, sem fyrstur kom á vettvang
„ÉG KOM að Mercedes Benz-bif-
reiðinni, þar sem hann stóö skáhallt
á veginum, vestan við Skeiðarárbrú.
Þar voru bremsufijr og virtist mér
sem bíllinn hefði snúizt á veginum.
Reyndar sýndist mér áður, að bíllinn
hefði verið á ferð, en svo virðist sem
stúlkan hafi reynt að kasta sér út úr
bílnum, þegar hún varð mín vör.
Maður stóð við bílinn og stoppa ég
þá fiutningabílinn og skrúfa niður
rúðuna og heyri þá ógurleg neyðaróp
stúlkunnar," sagði Sveinbjörn Garð-
arsson, bílstjóri á flutningabíl, en
hann kom á vettvang á þjóðveginum
vestan við Skeiðarárbrú, þar sem
maðurinn og franska stúlkan, sem
nú er látin, voru.
„Ég spyr manninn hvað fyrir
hafi komið og segist hann hafa ek-
ið á stúlkuna í myrkrinu. Þá sé ég
hvar stúlka kemur aftan undan
Benzinum og kraflar í átt að bíln-
um mínu, grípur í stuðarann,
skríður upp tröppurnar á bílnum
og nær handfestu í spegilfesting-
unni. Hún hrópaði „Please help
me. He tries to kill me,“ og endur-
tekur þetta í sífellu. Eg spyr
manninn, hvað gangi á og segir
hann stúlkuna vankaða eftir högg-
ið. Hún sé ringluð og hann skuli
annast hana. Bað hann mig að
fara að Skaftafelli og sækja
hjálp," sagði Sveinbjörn.
„Stúlkan var mjög blóðug á
höndum og í andliti og taldi ég það
vera vegna umferðarslyssins. Þeg-
ar ég ætla að fara að aka af stað
og sækja hjálp hélt hún dauða-
haldi í bílinn. Þá endurtók hún
hrópið og kallaði „He tries to kill
me.“ Þá bið ég manninn að taka
hana af bílnum til að ég keyri ekki
yfir hana þegar ég ek af stað.
Hann gerði þetta og hrópaði stúlk-
an stöðugt á meðan. Ég ók af stað
og sá það síðast, að hann hélt
henni við bíl sinn,“ sagði Svein-
björn ennfremur.
„Þegar ég kom að Skeiðarár-
brúnni mætti ég flutningabíl, sem
ég stoppa og bað ég bílstjóra hans
um að hafa samband við Landsím-
ann til að tilkynna slysið. Hann
sagðist ekki vera með talstöðina
tengda, því það er búið að banna
okkur að nota þær vegna breyt-
inga, sem verið er að gera á tal-
stöðvakerfinu. Bað ég bílstjórann
að stöðva á slysstaðnum og veita
aðstoð, því stúlkan var mjög óró-
leg. Síðan frétti ég, að bílstjórinn
á þeim flutningabíl hefði mætt
grænu Benz-bifreiðinni, sem hann
þekkti af lýsingu minni. Síðan ók
ég í Skaftafell eftir aðstoð, en þeg-
ar ég kom upp á malbikaða kafl-
ann, austan við Skeiðarárbrú, þá
tók ég eftir bílljósum í baksýn-
isspeglinum. Ég veitti því þá ekki
sérstaka eftirtekt, en velti því
fyrir mér, hvaðan bíllinn kæmi,
því ég hafði ekki orðið var við bíla
á eftir mér, þegar ég ók um sand-
ana. Hins vegar tók ég eftir því, að
bíilinn ók áfram, en beygði ekki
inn að Skaftafelli, eins og eðlilegt
hefði verið. Þegar ég kom í Skafta-
fell óskaði ég eftir aðstoð við þau
og þangað færi lögregla með
sjúkraútbúnað," sagði Sveinbjörn
Garðarsson að lokum.