Morgunblaðið - 18.08.1982, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 18. ÁGÚST 1982
23
Vinarkveðja:
Axel Magnús — Margrét Auður
Svanhvít og Björn Magnússon
Ekki vissi ég að það gæti orðið
nístingskalt á sólarströndum
Spánar fyrr en mér bárust þær
hörmulegu fréttir út þangað, að
besti vinur minn, Axel Magnús,
foreldrar hans, Björn og Svanhvit,
og systir hans, Margrét Auður,
hefðu farist í óhugnalegu flug-
slysi. í fyrstu trúir maður ekki
svona frétt, síðan lamast maður
þangað til hugsun tekur að skýr-
ast að nýju. Þá taka minningar að
streyma í gegnum hugann. Nokkr-
ar af þessum minningum langar
mig að festa á blað.
Eg kynntist Axel er við vorum
saman í 6 ára bekk hér í Garðabæ.
Þá um leið kynntist ég þeim
Bjössa, Svanhvíti og Auði, því
strax við fyrstu kynni mín af Axel,
varð ég heimagangur á hans heim-
ili og var það allt til síðasta dags.
Strax í barnæsku kom sá hæfileiki
Axels í ljós, að laða að sér fólk og
fá það til að hlæja og skemmta
sér. Ég man að það var yfirleitt
hann sem sá um að hafa líf og fjör
í vinahópnum úr Silfurtúninu er
við vorum „samfó" í skólann. Og
oft átti maður erfitt með að stilla
sig í röðinni fyrir utan skólann,
vegna bráðskemmtilegra athuga-
semda Axels. Ef nýr nemandi kom
í bekkinn var Axel floginn af stað
til að kynnast honum og um leið
að kynna sjálfan sig. Feimni átti
hann ekki til. Þó hann kæmi í boð
þar sem mannmargt var og hann
þekkti fáa, leið ekki á löngu þar til
allir vissu hver Axel var. Ég man
eftir einni sérstaklega skemmti-
legri aðferð hjá honum við þessar
kynningar. Hún var sú að ganga
beint þangað sem fjölmenni var
mest og segja: „Hæ, ég heiti Tars-
an. Hver eruð þið?“ Síðan fylgdi:
„Nei annars, ég er bara að grínast.
Ég heiti Axel.“
Eftir að við Axel lukum lands-
prófi lágu leiðir okkar enn saman
og nú í „Versló". Aðalástæðan
fyrir því að „Versló" varð fyrir
valinu var sú, að þar átti félagslíf
að vera í mestum blóma í fram-
haldsskólunum. Axel hafði nefni-
lega mjög mikinn áhuga á félags-
lífi. Við ræddum oft um dvöl
okkar í „Versló" og kom okkur
ætíð saman um það, að þau fjögur
ár sem við áttum þar, kæmu til
með að verða skemmtilegustu ár í
lífi okkar. Ég held mér sé óhætt að
segja það, að í „Versló" hafi Axel
fyrst blómstrað. Hæfileikar hans
til að kynnast fólki og eignast vini
kom þar svo berlega í ljós. Ég leyfi
mér að fullyrða að á meðan Axel
stundaði nám í „Versló" hafi ekki
verið til sá nemandi eða kennari
þar, sem vissi ekki hver hann var.
Og engan heyrði maður hallmæla
honum. í „Versló" kom áhugi Ax-
els á leiklist velíi ljós. Hann tók
þátt í þremur sýningum á Nem-
endamótum auk þess að koma
fram á nær öllum skemmtikvöld-
um skólans. Sviðið heillaði hann.
Því var ekki að undra þó hann
legði stund á leiklistarnám eftir
að hann hafði tekið sér tveggja
ára hvíld frá námi að loknu stú-
dentsprófi. Þetta nám stundaði
hann einn vetur í New York.
Nú síðast stóð til að hann hæfi
nám í Iþróttakennaraskólanum að
Laugarvatni. Ekki kom það heldur
á óvart, því alla tíð stundaði Axel
íþróttir og tók virkan þátt í
íþróttastarfsemi í Garðabæ.
Þó Axel hafi verið ákaflega
léttlyndur og skemmtilegur
drengur, var alvaran þó aldrei
langt undan. Hann átti ótrúlega
marga trúnaðarvini sem hann var
ætíð reiðubúinn til að aðstoða í
erfiðleikum sínum. Og ég held mér
sé óhætt að segja að hann hafi
verið hjálpsamur við alla. Eitt
sinn sagði hann mér að hann hefði
eitt heilli óveðursnótt í að aka
fótgangandi fólki til síns heima,
en hefði svo sjálfur þurft að ganga
dágóðan spöl heim til sín sökum
þess að bíllinn varð benslínlaus.
Axel var ákaflega hugmynda-
ríkur og dó sjaldan ráðalaus.
Hann átti og auðvelt með að
verma fólki um hjartarætur. Á
einu afmæli móður minnar var
Axel meðal gesta. Hann færði
henni gjöf en hafði orðið of seinn
til að kaupa afmæliskort. Kort-
laus vildi hann ekki mæta, svo
hann klippti út miða og límdi á
gjöfina. Þetta kort byrjaði á þess-
um orðum: „Elsku besta mamma
besta vinar míns.“
Eftir afmælið sagði móðir mín
mér að þetta væri það fallegasta
kort sem hún hefði fengið, því það
sýndi hug gefandans svo vel.
Ég veit þó að Axel léti aldrei á
þvi bera, gat hann verið viðkvæm-
ur undir niðri. En hann var og
drengur sem gat og þorði að tak-
ast á við vandamál og erfiðleika.
WIKA
SöyiífljQygjtyr
J<§)0T)©©®ini (it (g®1
Vesturgötu 16, sími 13280
Mér hefur oft verið hugsað til þess
nú þessa síðustu daga, hve oft við
Axel töluðum um líf eftir dauð-
ann. Þá kom fram að hann óttað-
ist ekki manninn með ljáinn.
Hann sagðist vera viss um að
hann myndi deyja ungur. Hvað
fékk hann til að halda þessu eins
staðfastlega fram og raun bar
vitni veit ég ekki nú, en kem ef-
laust til með að fá svar við því
seinna.
Ég hafði stundum orð á því við
vini og kunningja hvað ég væri
heppinn að eiga tvenna foreldra,
því í raun var ég farinn að líta á
þau Bjössa og Svanhvíti sem mína
aðra foreldra. Slíkt var viðmót
þeirra gagnvart mér sem og öðr-
um að ekki verður á betra kosið.
Ég man þau ætíð sem ákaflega
glaðlynt fólk og skemmtilegt. Það
þurfti ekki glöggan mann til að sjá
hvaðan börn þeirra höfðu sitt
lundarfar. Eins og fyrr getur,
kynntist ég Auði um leið og ég
kynntist Axel. Ekki verður annað
sagt, en að þau systkin hafi verið
lík að mörgu leiti, enda voru þau
mjög samrýnd. Auður var ákaf-
lega glaðlynd og traust mann-
eskja. Þó ekki næði hún háum
aldri hafði hún komið víða við.
Hún hafði starfað við húshjálp
jafnt sem sjómennsku. Ef einhver
var hjálpar þurfi, var Auður
ávallt tilbúin að rétta fram hjálp-
arhönd.
Þó sorgin sé mikil og þung og
svo stórt skarð höggvið í vinahóp,
er það óneitanlega huggun hversu
margar ánægjulegar minningar
standa eftir. Fyrir að hafa átt
samleið með jafn indælu fólki eins
og þeim Bjössa, Svanhvíti, Axel og
Auði, er ég þakklátur. Þeir deyja
ungir sem guðirnir elska.
Éftirlifandi systkinum og fjöl-
skyldum þeirra votta ég mína
dýpstu samúð og megi minningin
um dásamlega foreldra og systkini
verð þeim huggun í þungbærum
harmi.
Gísli Vagn Jónsson.
+
Þökkum auösýnda samúö viö andlát og útför móöur okkar og
ömmu,
LAUFEYJAR GUOJÓNSDÓTTUR,
Áagarði, Grindavík.
Dagbjartur Einarsaon, Birna Óladóttir,
Kolbrún Einaradóttir, Guójón Einaraaon,
Elínborg Ingvaradóttir,
Halldór Einaraaon,
og barnabörn.
+
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og jaröarför
móður okkar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
JOHÖNNU UNU EIRÍKSDOTTUR,
Meiataravöllum 11.
Bergljót Eiríksdóttir,
Eiríkur Eiríksson, Jakobína Siguröardóttir,
Sigríöur Aöalsteinsdóttir,
Auöur Jóhanneadóttir, Þorsteinn Jóhannason,
Kristín Eiríksdóttir, Sigþór Sigþórason
Sturla Eiríkason, og barnabörn.
+
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför eigin
manns míns, fööur okkar og afa,
STEFÁNS VALDASONAR,
Bröttugötu 4, Vestmannaeyjum.
Guðmunda Bjarnadóttir,
Margrét Stefónsdóttir, Sverrir Kjœrnested,
Kristín Stefónsdóttir, Agnar Angantýsson,
Óskar Stefánsson
og barnabörn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát og útför föður okkar,
PÁLS JÓNSSONAR,
símavaktstjóra,
Sundlaugarvegi 8.
Ágústa Pálsdóttir,
Skúli Pálsson,
Jón Ingi Pálsson,
Hafþór Pálsson
og fjölskyldur.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
útför móöur okkar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
SIGRUNAR SIGMUNDSDÓTTUR,
Hátúni 10b.
Hólmfríður Jónsdóttir, Héöinn Hermóósson,
Sigmundur Jónsson
dótturbörn, tengdabörn og barnabarnabörn.
GM
ÞJONUSTA
ÞÓRSHÖFN
Bifreiðaverkstæði
Kaupfélags Langnesinga
^VÉLAPEILD
ÞJONUSTUMIÐSTOÐ
Höfðabakka 9 (r?86750