Morgunblaðið - 24.08.1982, Qupperneq 30

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 24. ÁGÚST 1982
+
Faðir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
KRISTINN HALLDÓRSSON,
Ljósheimum 6,
lést sunnudaginn 22. ágúst.
Konráð Ó. Kristinsson, María Sigurðardóttir,
Víglundur Kristinsson, Marta Guðrún Jóhannsdóttir,
Sigurbjarni Krístínsson, Áslaug Matthíasdóttir,
Sigríður Kristinsdóttir Higgins,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginmaður minn, faöir okkar, tengdafaðir og afi,
PÉTUR GUÐJÓNSSON
frá Kirkjubæ,
Vestmannaeyjum,
lézt í sjúkrahúsi Keflavíkur, laugardaginn 21. ágúst.
Lilja Sigfúsdóttir,
börn, tengdabörn og
barnabörn.
GUÐMUNDUR G. ÞORBJÖRNSSON,
netageröarmeistari,
Framnesvegi 18,
lést 20. ágúst í Landakotsspítala.
Aöstandendur.
Eiginkona min og móöir okkar.
INGUNN SÆMUNDSDÓTTIR,
Lönguhlíö 19, Reykjavík,
lést i Vifilsstaöaspítala sunnudaginn 22. ágúst sl.
Kjartan Ólafsson,
Steinn G. Kjartansson,
Sæmundur Kjartansson.
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
GUÐMUNDUR M. GUÐMUNDSSON,
Miðtúni 70,
lést í Landspítalanum 21. ágúst.
Jaröarförin auglýst siöar.
Arndís Theódórs,
Borgar Skarphéðinsson, Sesselja Svavarsdóttir,
Guðmar Guðmundsson, Karítas Sigurðardóttir,
Hólmfríður Guðmundsdóttir, Siguröur Svavarsson
og barnabörn.
+
Faöir okkar, tengdafaöir og bróöir,
JÓN Þ. JÓNSSON,
Skipholti 53,
er lést 17. ágúst, veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju, miöviku-
daginn 25. ágúst kl. 15.00.
Alda Þ. Jónsdóttir, Magnús Eyjólfsson,
Haukur Jónsson, Hildegard DUrr,
Sigurlaug Jónadóttir.
+
Faöir minn, bróöir og afi,
JÓN HANSSON,
er lést aö Hrafnistu, Reykjavík, 14. ágúst sl. veröur jarösunginn frá
Fossvogskirkju miövikudaginn 25. ágúst kl. 13.30.
Guðbjörg Jónsdóttir,
Óskar Hansson,
Nanna Westerlund, Valgeir Magnússon,
Ingólfur Magnússon, Lára Magnúsdóttir,
Rut Bergsdóttir, Jón H. Bergsson.
+
Föðursystir okkar og mágkona,
INGUNN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Fjölnisvegi 12,
lést í Borgarspítalanum 21. ágúst.
Vandamenn.
Julíus Pálsson
— Minningarorð
l'æddur 3. október 1903
Dáinn 15. ágúst 1982
I dag er til moldar borinn félagi
okkar úr Kiwanis-klúbbnum
Kötlu, Júlíus Pálsson, eftir lang-
varandi veikindi.
Júlli Páls eins og hann var ætíð
kallaður meðal vina sinna var elsti
félagi klúbbsins. Þó var það ekki
að sjá er honum voru falin hin
ýmsu trúnaðarstörf, var hann þá
jafnan kvikur í hreyfingum og
vann sín störf af alúð og
samviskusemi. Meðal annars
gegndi hann forsetaembætti Kötlu
1975.
Ávallt var ánægjulegt fyrir
okkur yngri félagana í Kötlu að
finna hinar ljúfmannlegu móttök-
ur er við hlutum hjá Júlla er við
vorum að byrja starfið. Víst er það
að í svo litlu samfélagi sem Katla
er, bindast menn sterkum vináttu-
böndum og er því alltaf mikil eft-
irsjá af góðum félaga. En minn-
ingarnar eru margar og munum
við geyma þær með okkur um
ókomin ár.
Júlíus var þeirrar ánægju að-
njótandi að eignast góðan lífsföru-
naut, Agnesi Kragh, og voru þau
mjög samhent í hinum ýmsu fé-
lagsstörfum er þau tóku þátt í, svo
sem Kiwanis, Oddfellow eða á sín-
um tíma innan raða Framara, en
með þeim varð Júlli nokkrum
sinnum íslandsmeistari í knatt-
spyrnu.
Þá hafa synir þeirra tveir, Páll
og Hansi Kragh, sýnt og sannað
mannkosti sína í röðum Kiwanis-
manna. Ekki var það ætlun mín að
rekja ættir Júlíusar, heldur að
þakka honum fyrir samverustund-
irnar á liðnum árum.
Ég vil fyrir hönd okkar Kötlufé-
laga votta þér, Agnes mín, og
börnum ykkar, svo og öðrum að-
standendum, okkar innilegustu
samúð. Hilmar Svavarsson,
forseti Kötlu.
Kveðja frá Fulltrúaráði,
Knattspymufél. FRAM
Júlíus Pálsson er látinn. Hann
fæddist 3. október 1903 og andað-
ist 15. ágúst sl.
Hann var einn úr hópi þeirra
ungu manna í Knattspyrnufélag-
inu Fram, sem gerðu garðinn
frægan um og upp úr 1920.
Hann varð Islandsmeistari með
félaginu aðeins 18 ára gamall árið
1921 og aftur árin 1922, 1923 og
1925. Bræður hans Gísli og Stefán
léku einnig með Fram og voru
miklir garpar.
Júlíus var ávallt mikill og
áhugasamur félagi og sat í stjórn
og fulltrúaráði félagsins fram á
síðustu ár. Hann var alltaf reiðu-
búinn til starfa fyrir félagið þegar
leitað var til hans. Fyrir störf sín
í þágu félagsins, var hann gerður
heiðursfélagi þess árið 1978, þegar
það varð sjötugt.
Ég man þann dag, þegar haldið
var upp á afmæli félagsins, ég
man hin glæsilegu hjón Agnesi
Kragh og Júlíus þegar þau glödd-
ust með ungum og gömlum félög-
um á þessum hátíðisdegi, man
þegar hann tók á móti heiðursvið-
urkenningunni, hve glaður og
hrærður hann var. Ég minnist
hlýs handtaks hans þegar hann
tók í hönd mér og sagði: „Heill og
sæll Frammari."
Það eru menn eins og Júlíus
Pálsson, sem sérhvert íþróttafélag
þarfnast og ef það hefur slíka
menn innan sinna vébanda, þá er
framtíð þess trygg.
Með þessum fátæklegu orðum,
kveðjum við kæran vin og félaga
og sendum konu hans og fjöl-
skyldu okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Fulltrúaráð
KnatLspyrnufél. Fram,
Jörundur Þorsteinsson, formaöur.
Magnús Ingimundar-
son frá Bœ — Kveðja
Það veldur mér hugarangri að
hafa ekki tök á að fylgja gamla
vininum mínum siðasta spölinn.
Að vísu er sem ég heyri andsvör
hans við vandamáli, sem ekki er
kostur að leysa. Ekki er um að
tala, blessaður góði minn. Ekki
verður á allt kosið.
Þannig afgreiddi hann málin,
án vífilengja og fékkst ekki um
orðinn hlut. En fyrirfram var
hann í ani að leysa hvers manns
vanda og lét ekki hendi óveifað ef
einhverjum mátti verða að liði.
Þekktastur mun Magnús sem
bóndinn í Bæ í Króksfirði. Föður-
leifð mína sat hann um áratugi
með slíkum myndarskap að lands-
kunnugt var.
Magnús var maður roskinn, á
sjötugsaldri, er kynni okkar urðu.
En vel á sig kominn og vígreifur
og allra manna glaðbeittastur.
Hafði hann þó ekki farið varhluta
af lífsraun er hann missti ungur
að árum konu sína í blóma lífsins
frá bernskum börnum mörgum.
En hamingjuhlutur hans var stór.
Þakklæti var honum efst í huga til
samferðamannanna, manninum
greiðasama og gjörhugula, sem
ótrúlega margir eiga svo margt að
þakka.
Aðrir munu verða til að rekja
lífshlaup Magnúsar nákvæmar. Á
hjara veraldar skortir mig til þess
gögn og nír því ekki vopnum mín-
um. Fyrir því er hér aðeins sam-
ansett stutt vinarkveðja í þakk-
arskyni fyrir verðmæt kynni við
vestfirska óðalsbóndann frá Bæ.
Þau hófust um miðjan sjöunda
áratuginn. Magnús hafði þá
brugðið búi og fór að föngum í
höfuðstaðnum, en undi ekki alls-
kostar hag sínum. Við störfuðum
þá saman að fasteignaviðskiptum
og fleiru. Slík var reisn þessa ís-
lenska bónda að öll híbýli urðu að
höfðingjasetri óðar í bili og Magn-
ús gerðist þar búsetumaður. Þó
var hann gestur á þessum slóðum
fjarri átthögunum, en engan bil-
bug var á honum að finna, þá
fremur en endranær.
En fljótlega brá Magnús á það
ráð að festa kaup á litlu býli
vestra, Kletti í Geirdalshreppi, og
fór þangað búferlum. Ekki hafði
hann setið þá jörð lengi með
Borghildi sinni er búnaðarfélög
tóku að sækja þau heim með orður
fyrir fram úr skarandi búskapar-
lag. Þannig vann framkvæmda-
maðurinn að málum sínum með
búforkinn Borghildi sér við hlið.
Magnús bar hinn efra skjöld í lífi
og starfi.
Það var ekki í kot vísað að koma
að Kletti þar sem öllum var tekið
opnum örmum.
Magnús Ingimundarson var
höfðingi í sjón og raun og sómi
sinnar stéttar. Hann hafði gjarn-
an mörg járn í eldinum og hélt
öllum heitum. Forystumaður í
sveitarstjórnarmálum, vegaverk-
stjóri um árabil og ótal ábyrgð-
arstörf sem á hann hlóðust og of
langt yrði upp að telja.
Mikið er ég forsjóninni þakklát-
ur fyrir að hafa átt hann að vini.
Svo kveðjum við Gréta vininn
okkar góða og biðjum honum
blessunar Guðs.
Grund, Jökuldal, 19. ágúst,
Sverrir Hermannsson.
Kveðja:
Sigríður Guðmunds-
dóttir frá
Sigríður frá Æðey er látin. Hún
andaðist 11. þessa mánaðar, 92 ára
að aldri, vel að hvíldinni komin
eftir dáðríkt ævistarf og erfiða
vanheilsu um langt árabil.
Sigríðar hefur þegar verið
minnst og æviferill hennar rakinn
í ágætri minningargrein. Af minni
hálfu þarf þar ekki við að bæta
öðru en örfáum kveðju- og þakkar-
orðum til þessarar látnu heiðurs-
konu fyrir hönd fjölskyldu minnar
í systureyjunni Vigur, sem hefur
notið traustrar og einlægrar vin-
áttu Æðeyjarfólks fyrr og síðar.
Það var mikil birta og fegurð
yfir útför Sigríðar frá Fossvogs-
kirkju sl. föstudag. Þar hvíla þau
nú hlið við hlið Æðeyjarsystkinin
þrjú, Ásgeir, Halldór og Sigríður,
sem af óvenjulegu ástríki og ein-
drægni héldu uppi merki síns
fagra ættaróðals af reisn og höfð-
ingsskap, sem löngu er lands-
þekkt. Sá höfðingsskapur var laus
við allt yfirlæti, óhrjúfanlega
tengdur hlýju hjartaþeli og nær-
Æðey
gætni við allt sem lifir, menn og
málleysingja — náttúru og gróð-
ur.
Þeir bræður voru búhöldar góð-
ir, sem höfðu mikil umsvif og
stýrðu búi sínu af framfarahug og
frábærri snyrtimennsku. Innan-
stokks réð ríkjum húsfreyjan, Sig-
ríður systir þeirra. Hún gekk þar
heil og óskipt til verks af miklum
myndarskap, festu og góðvild, sem
mótaði heimilisbrag allan í Æðey.
Fordæmi Sigríðar og þeirra systk-
ina náði raunar langt út fyrir
heimili þeirra og byggðarlag.
Hinn mikli fjöldi barna og ung-
menna, skyldra sem óskyldra
hvaðanæva að, sem um lengri eða
skemmri tíma átti sér skjól hjá
Æðeyjarsystkinum, naut þar
hollra áhrifa til manndóms og
þroska. Þau systkin voru því
„barnafólk" í besta skilningi þess
orðs, þó þeim yrði sjálfum ekki
barna auðið.
Með Sigríði frá Æðey er gengin
sérstæð mannkostakona, sem all-