Morgunblaðið - 28.08.1982, Qupperneq 28

Morgunblaðið - 28.08.1982, Qupperneq 28
28 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. ÁGÚST 1982 Guöbjörg Páls- dóttir — Minning Fædd 3. mars 1899 Dáin 17. ágúst 1982 Að kynnast góðu fólki er lífs- fylling og lærdómur, sem ekki verður metinn til fulls. Þessi vin- kona mín var af þeirri gerð, að vera lítillát og hógvær fyrir sjálfa sig. En aldrei var fullgoldið öðrum. Hún var fíngerð og fríð sýnum, og bar með sér látiausa reisn og góðvild. Guðbjörg var fædd í Halakoti í Biskupstungum 3. mars 1899. For- eldrar hennar voru hjónin Guð- björg Ögmundsdóttir, ættuð úr Biskupstungum, og Páll Árnason, en hans ættir voru af Álftanesi. Guðbjörg er með foreldrum sín- um fyrstu árin í Halakoti. Þá fluttust þau með fimm dætur að Eyrarbakka. Þær eru Guðrún, sem er nýlátin, Guðbjörg, Anna, Mar- grét og Katrín, sem dó ung. I uppvexti Guðbjargar var allt með hefðbundnum hætti alda- mótakynslóðarinnar. Það var vinna, trúmennska og sparsemi. Enda hafði enginn ofan í fólk sitt og fénað sem ekki nýtti hverja stund. Allt þurfti að vinna heima, bæði fæði og fatnað. Um fermingu þótti sjálfsagt og hver fullfær að vinna fyrir sér utan heimilis. Á þeim árum þurftu konur að sækja vatn í brunn. Skola þvott í köldum læk. Standa á engjum í nær hvaða veðri sem var, og svo að vinna að gegningum að vetrinum, meðan karlmenn voru við sjó. 24. maí 1927 giftist Guðbjörg Ólafi Gíslasyni frá Björk í Sand- víkurhreppi. 1928 hófu þau búskap í Björk með foreldrum Ólafs. 1937 flytja þau að Þórðarkoti í Sandvíkurhreppi, og svo þaðan að Stokkseyrarseli árið 1941. En 1943 deyr Ólafur. Þá stendur hún eftir, ekkja með sex börn, það yngsta á fyrsta ári. Þeir erfiðleikar, sem þá steðja að heimilinu, verða ekki færðir á blað. En í fyrstu er hún ein í Stokkseyrarseli með börn sín. Þá er það Lárus, bróðir Ólafs, sem stundað hafði sjóinn. Hann tók sjópoka sinn og kom austur að Stokkscyrarseli til mágkonu sinn- ar og varð henni sú hjálp, ásamt börnunum, sem komin voru á legg, að heimilið gat haldist saman. Minntist Guðbjörg Lárusar mágs síns með hlýju og þakklæti. Eldri börnin fóru í vinnu utan heimilisins svo fljótt sem kostur var. En Guðmundur vann búi móður sinnar þessi ár. Hann var fermdur vorið sem faðir hans dó. Árið 1948 hætti Guðbjörg bú- skap og flytur að Selfossi, en held- ur eftir einni kú fyrir heimili sitt, sem hún hafði í Björk hjá mág- fólki sínu, og vann fyrir henni um sláttinn. Var hún þá með yngstu telpurnar tvær, Kötu og Mundu. Hún eldaði fyrir þær mæðgur í skúr á hlaðinu. Ekki vildi hún •þyngja heimilinu. Þetta lýsir henni vel, hún var alltaf veitandi. Líka hafði hún kartöflugarð á Stokkseyri, eftir að hún fluttist að Selfossi. Eitthvert sinn er hún að vinna í garðinum, og er með þær Kötu og Mundu með sér. Þær hvarfla eitthvað frá með leikféiög- um, og taka það fyrir að tína söl úti í skeri, því fjara var, og ekkert athugavert fyrir litlar manneskj- ur. Svo þær ugga ekki að sér fyrr en nokkuð er flotið við skerið. Og hvað hún sagðist hafa flýtt sér. Og hve hratt hana bar yfir nokkuð langan veg. Það mátti ekki seinna vera að koma til hjálpar. Þessi litla saga, litla, af því að allt fór vel, festist í hug mér, og sýnir hve tæpt við stöndum í önn dagsins. Sú tilfinning bærðist með mér, að svona tæpt hefði staðið, er hún var orðin ein með börnin sín sex. Viljinn að bjarga öllu heilu í höfn, og þrekið „varð“ að fylgja með. Einhverntíma færði ég í tal við Guðbjörgu, hversu erfitt hefði verið, er hún missti manninn frá svona stóru heimili. „Ég fékk nú góða hjálp, en það er þó margt sem maður verður að ráða fram úr einn.“ Fá orð, er segja þó svo mikið. En smám saman batnar hagurinn. Guðbjörg flytur í nýtt hús með Guðmundi syni sínum, og konu hans, Guðrúnu Ingvarsdóttur. Þar á hún heimili með yngstu dæturn- ar tvær, Katrínu og Guðmundu, og síðan ein, eftir að þær stofna sín heimili. Á þessum árum vinnur hún við að þrífa Landsbankann á Selfossi, og svo í sláturhúsinu á haustin. Árið 1971 flyst hún til Sigríðar dóttur sinnar og Jóns Pálssonar, tengdasonar síns, að Hrauntungu 105, Kópavogi. Þar hafði hún íbúð t Eiginmaður minn og faöir okkar, JÓSEF K JARTANSSON, bóndi, Nýjubúð, Grundarfiröi, andaöist í Landspítalanum þann 26. ágúst. Sigurlín Guömundsdóttir og börn. + Fósturmóöir okkar. OKTAVÍA SIGURDARDÓTTIR, lést 26. ágúst. Safamýri 79, Garóar Einarason, Sigurður Ingvarsson. t Innilegt þakklætl sendum viö ykkur öllum, sem sýnduð okkur samúö og vinarhug viö andlát og útför mannsins mins og fööur okkar, MAGNUSAR GUDMUNOSSONAR, Laugarnesvegi 86, fyrrum bónda aö irafelli, Kjós. Kristín Jónsdóttir og börn. t Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát og útför ÞORHILDAR ÓLAFSDÓTTUR, fyrrum forstööukonu. Sigríður Gísladóttir, Gísli Ólafsson, Þóra Helgadóttir, Ólafur Helgason, Kristín Helgadóttir Kvaran, Guömundur Helgason. út af fyrir sig, en var þó í tengsl- um við heimilið, eftir því sem hún vildi, og að síðustu að öllu leyti, eftir að heilsa og kraftar þrutu. Sú umhyggja sem Sigríður dótt- ir hennar sýndi henni var aðdáun- arverð, bæði hlýja, glaðværð og góðvild. Hún var líka þægur sjúkl- ingur, en þurfti þó mikla umönnun síðustu árin, sem henni var veitt af þeim hjónum og börnum henn- ar öllum, er sýndu henni ræktar- semi og elsku. Síðast í sumar hittum við Her- mann hana hjá Mundu, dóttur hennar, á Selfossi. Þar var hún umvafin hlýju, sem lítið barn. Það er gæfa að hafa lagt slíkt lóð á vogarskálina, og uppskera sína umbun þegar kraftarnir eru þrotnir. Börn Guðbjargar eru: Hulda Guðbjörg, maki Hörður Vil- hjálmsson; Bjarni, maki Jónína Kristjánsdóttir; Guðmundur, maki Guðrún Ingvarsdóttir; Sig- ríður, maki Jón Á. Pálsson; Katr- ín, maki Stefán Jónsson; Guð- munda, maki Guðjón Jónsson. Fyrst sá ég Guðbjörgu þegar dætur hennar tvær gengu að eiga frændur okkar hjóna, Stefán og Guðjón Jónssyni. En kynni okkar jukust er hún tók dóttur okkar veika á heimili sitt og annaðist hana, meðan hún þurfti að vera undir læknishendi. Eins, þegar sonur okkar slasað- ist, var gott að eiga athvarf hjá Guðbjörgu og þeim Guðmundi og Rúnu á Víðivöllum 8. Þar var manni tekið opnum örmum og þótti sjálfsagt að gera manni hvern þann greiða sem með þurfti. Einhverntíma skrifaði ég á af- mæliskort til hennar, að ég óskaði henni þess, að hún mætti njóta þeirrar góðvildar á ævikvöldinu, sem hún hefði sýnt öðrum. Og það er víst, að þess varð hún aðnjót- andi í ríkum mæli. Það var kært að frétta að hún væri sofnuð frá þessu lífi, því heilsan og þrekið var búið. Og nú er hún komin til æðri heima, þar sem henni var bú- inn staður með lífi sínu hér á jörð. Við hjónin sendum börnum hennar samúðarkveðjur, og þökk- um fyrir okkur. Katrín Jónsdóttir í dag, laugardaginn 28. ágúst, verður jarðsungin frá Stokkseyr- arkirkju frú Guðbjörg Pálsdóttir. Um leið og ég kveð kæra tengda- móður mína með söknuði, vil ég minnast hennar með nokkrum orðum og þakka henni samfylgd- ina síðustu 11 æviár hennar. Guðbjörg fæddist að Halakoti í Biskupstungum 3. mars 1899. For- eldrar hennar voru hjónin Guð- björg Ögmundsdóttir og Páll Árnason. Dætur Páls og Guðbjargar voru: Guðrún, Guðbjörg, Anna, Guð- mundína Margrét og Katrín. Katrín dó ung. Stutt var á milli Guðrúnar og Guðbjargar, en Guð- rún lést í Landspítalanum eftir nokkra legu 3. ágúst sl. Var því aðeins hálfur mánuður á milli þeirra systra, en þær voru mjög samrýndar og kært með þeim. Guðbjörg ólst upp í foreldrahús- um, fyrst í Halakoti og síðar á Eyrarbakka. Eiginmaður Gubjargar var Ólafur Gíslason frá Björk í Flóa. Giftu þau sig árið 1927 og hófu þá búskap í Björk. Að Þórðarkoti flytja þau árið 1937 og búa þar til ársins 1941, er þau flytjast að Stokkseyrarseli. Þau hjónin eignuðust 5 börn, en eina dóttur, Huldu Guðbjörgu, gift Herði W. Vilhjálmssyni, átti Guð- björg áður en hún gifti sig. Öli eru þau dugnaðar- og mannkostafólk Þau eru: Bjarni giftur Jónínu Kristjánsdóttur, Guðmundur gift- ur Guðrúnu Ingvarsdóttur, Sigríð- ur gift Jóni A. Pálssyni, Katrín gift Stefáni Jónssyni og Guð- munda gift Guðjóni Jónssyni. Guðbjörg missir mann sinn 1. apríl 1943, en heldur áfram bú- skap til ársins 1948, með hjálp mágs síns, Lárusar. Þegar hún flytur frá Stokkseyrarseli, sest hún að á Selfossi og býr þar með börnum sínum. Árið 1971 flytur hún til dóttur sinnar, sem býr í Kópavogi. Kynni mín af Guðbjörgu fæ ég aldrei nógsamlega þakkað. Guð- björg var einstaklega geðþekk í öllu viðmóti, glaðlynd, hlý og bros- andi, þannig að fólk ósjálfrátt lað- aðist að henni. Gestrisni henn. var mikil og mátti helst engir koma inn fyrir hennar dyr, t þess að þiggja einhverjar góðger ir. Þá var gjafmildi stór þáttur lífi hennar. Þeir voru margir jóli pakkarnir sem fóru frá henni, c skipti þá ekki máli hvort fólk vs venslað henni eða ekki, sem flest þurfti að gleðja. Fjölskyldutengsl Guðbjarga voru mikil og góð, og henni ákal lega mikils virði, og naut hún mik ils ástríkis barna sinna, barna barna og allra ættingja og vina. Barnabörn hennar eru orðin 1: og barnabarnabörnin 9. Ég veit a< ég tala ekki aðeins fyrir hönd som minna, þegar þeir þakka ömmi fyrir alla ástúðina og umhyggj una, og fyrir alla vettlingana og sokkana, sem hún prjónaði, svc engum yrði nú kalt. Eftir að hún fluttist í Kópavog- inn fór hún árlega í orlofsferð austur fyrir fjall, að heimsækja börn og vini. Ein dóttir hennar býr sveitabúskap og hafði Guð- björg mikinn áhuga á búskapnum, hvernig slátturinn gengi og að nóg væri til af vettlingum og sokkum fyrir fjallferðina, svo eitthvað sé nefnt. Guðbjörg átti við heilsuleysi að stríða síðustu árin, en var þó ávallt glöð og kát og kvartaði aldr- ei. Það er stórt skarð höggvið í fjöl- skyldu mína við fráfall Guðbjarg- ar. Við söknum hennar öll, en þökkum um leið, að fá að hafa haft hana hjá okkur. Ég votta börnum hennar og systrum, sem nú hafa orðið með stuttu millibili að sjá á eftir tveimur systrum sínum, svo og öðrum aðstandendum, samúð mína. Guð varðveiti sálu Guðbjargar sngdamóður minnar. Jón A. Pálsson Elín Kjartans- son — Minningarorð Elín Kjartansson lést fimmtu- daginn 19. ágúst sl. í Burlington, Vermont, en í þeirri borg er Mar- grét dóttir hennar búsett. Hún var jarðsett í Bronxville, New York, laugardaginn 21. ágúst við hlið Jóns sonar síns, sem þar hvílir. Elín hafði búið við skerta heilsu um nokkurn tíma og kom því frá- fa.ll hennar vandamönnum ekki á óvart. Elín var fædd 15. ágúst 1914 í Seattle, Washington, dóttir hjón- anna séra Jónasar Sigurðssonar og konu hans, Stefaníu Ólafsdótt- ur. Séra Jónas, faðir Elínar, var þjónandi prestur í Islendinga- byggðum vestanhafs alla sína starfsævi. Þótt Elín væri fædd vestanhafs hafði hún fullkomið vald yfir íslenskri tungu, enda ávallt töluð íslenska á heimili for- eldra hennar. Elín stundaði verslunar- og kennaranám í Seattle og í Winni- peg og starfaði um hríð sem kenn- ari í Winnipeg. Árið 1939 réðst hún til starfa í íslandsdeild Heimssýningarinnar í New York. Þar kynntist hún manni sínum, Hannesi Kjartanssyni, sem þá var búsettur í New York vegna við- + Þökkum auösýnda samúö og hluttekningu viö andlát og jaröarför ODDNÝJAR JÓNÍNU PÉTURSDÓTTUR, Sjónarhóli, Stokksoyri. Synir, tengdadœtur og barnabörn. Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og jarö- arför móöur okkar, tengdamóöur og ömmu, SIGURDÍSAR SNORRADÓTTUR frá Geirshlió. Sérstakar þakkir færum viö starfsfólki á deild A, Hrafnistu, Reykja- vík. Jósef Jónasson, Elísabet Kristjónsdóttir, Guöný Jónasdóttir, Guömundur Gíslason, EKn Jónasdóttir, Ármann Eydal Albertsson, Snorri Jónasson, og barnabörn. skiptastarfa fyrir fyrirtæki þeirra bræðra Halldórs og Hannesar. Giftust þau árið 1941. Hannes ílentist í New York og bjó þar til dauðadags, en hann lést árið 1973. Börn þeirra hjóna urðu þrjú, Jón, sem nú er látinn, og dæturnar Margrét og Anna, sem báðar eru giftar og búsettar í Bandaríkjunum. Hannes varð ræðismaður ís- lands í New York 1948 og síðar fastafulltrúi íslands hjá Samein- uðu þjóðunum með sendiherra- nafnbót. Lætur að líkum að vegna þessara trúnaðarstarfa hafi oft verið gestkvæmt á heimili þeirra hjóna, Elínar og Hannesar, í New York. Nutu margir mikillar gest- risni þeirra hjóna á smekklegu og aðlaðandi heimili þeirra, enda var Elín frábær húsmóðir og veitandi, sem annt var um að vel færi um gesti og gangandi. Elín var kona fríð sýnum og vel greind. Hún flíkaði ekki tilfinn- ingum sínum, var heldur hlédræg og seintekin en traust þeim sem kynntust henni og einstaklega prúð og hlý í allri framkomu. Aldrei heyrði ég hana fara hnjóðs- orðum um nokkurn mann. Að Elínu er mikil eftirsjá vinum og vandamönnum, en minningin um góða konu mun lengi vara. Dætrum hennar svo og öðru skylduiiði er vottuð einlæg samúð. Sigurður Helgason

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.