Morgunblaðið - 05.09.1982, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 5. SEPTEMBER 1982
63
Hin Konunglega flugeldarokk-
sveit er skipuð fimm manns. Svona
til þess aö halda upptekinni venju
fylgja nöfn meölimanna hér meö.
Valdimar Flygenring á gítar, Ágúst
Karlsson á gitar, Aöaisteinn
Ómarsson á bassa, Bryndís Braga-
dóttir á fiölu og loftræstistokk og
Erlingur Mitchison trommar.
Stockfield Big
Nose Band ☆
Þaö fór eins meö þessa sveit og
þá á undan. Nafniö gott, reyndar
ekkert „irnage", en þar viö sat. Þaö,
sem fyrst og fremst skemmdi fyrir
þeim Siguröi Hannessyni, tromm-
ara, Pétri Stefánssyni, gítarleikara,
Halldóri Bragasyni, bassaleikara, og
lánsmanninum Tryggva Híibner var
átakanlegur skortur á samæfingu.
Lögin voru flest keimlík því, sem
maður á að venjast úr rokkinu, en
textarnir sumir hverjir hnyttnir. Þaö
var hins vegar ekkert sem gat lyft
þeim félögum upp fyrir einnar
stjörnu einkunnagjöf. Hræddur er
ég um aö þeir megi taka sig taki
áöur en þeir leggja til atlögu viö
upptökur.
ara. Sannast sagna er ég nú á þeirri
skoöun aö heilinn ætti aö fá sæti í
hljómsveitinni til frambúöar. Kor-
máki hætti nefnilega oft til aö
„hlaupa út úr taktinum" og þaö er
nokkuð, sem trommuheilinn gerir
ekki, a.m.k. ekki af sjálfsdáöum.
Vonbrigði ☆ ☆ ☆
Vonbrigði hefur löngum veriö tal-
in ein efnilegri yngri sveitanna hér-
lendis. Frammistaöa þeirra á „Mela-
rokki" staöfesti þaö enn frekar.
Annars er nafn hljómsveitarinnar
hin mestu öfugmæli því þaö gerist
ekki oft aö þeir fjórmenningar valdi
vonbrigðum. Tónlist þeirra er villt og
hressilegt rokk þar sem lítið er um
slakanir af einhverju tagi. Þeir lentu
í smávegis vandræðum meö hljóm-
inn hjá sér um tíma, en þaö lagaöist
áöur en yfir lauk.
Gunnar Ellertsson leikur á bass-
ann, Þórarinn Kristjánsson, tromm-
ar, bróðir hans Árni sér um gítar-
leikinn og Jóhann Vilhjálmsson
syngur. Saman mynda þessir svein-
ar samhenta heild, sem þó á enn
nokkuö í land. Sé miöað viö þær
framfarir, sem hafa oröið á undan-
Arabi í KOS? Nei, þetta er bara eitt þriggja gerva meðlimanna.
MorgunblftAiA/ Emilía
Q4U ☆ ☆ ☆
Q4U og Grýlurnar eiga það sam-
merkt, aö báöar byrjuðu afleitlega.
Báöar hafa þær hins vegar tekið
geysilegum framförum og sú fyrr-
nefnda mest fyrir þá sök, aö meö-
limirnir fóru að taka sig alvarlega.
Þá hafa einnig orðiö nokkrar breyt-
ingar á hljómsveitinni til hins betra
og framlag hennar á „Melarokk”-
hátiöinni sýndi svo ekki verður um
villst að stefnan er enn upp á við.
Q4U er skipuö þeim Árna Daníels
á hljómborö, Óöni Guöbrandssyni á
gítar, Gunnþóri Sigurössyni á
bassa, Kormáki Geirharössyni á
trommur og í broddi fylkingar
stendur Ellý, sem enginn viröist vita
hvaö heitir fullu nafni.
Tónlistin hjá Q4U hefur tekiö
miklum breytingum frá því sveitin
hóf feril sinn sem handónýt pönk-
grúppa. Talsverð áhrif nýrómantíkur
er nú aö finna í lögum sveitarinnar,
mest fyrir tilstilli hljómborðsleiks
Árna Óaníels. Á laugardag tók
trommuheili sæti Kormáks tromm-
förnum mánuöum, ætti aö vera tek-
iö aö styttast í þaö aö Vonbrigöi
skipi sér í framvaröasveitina.
Fræbbblarnir ☆ ☆
Það fór fyrir Fræbbblunum hér
eins og svo oft áöur á tónleikum.
Hljómsveitin náöi ekki aö koma því,
sem í henni býr, almennilega frá sér.
Hvaö það, sem vantaöi, er erfitt að
segja til um. Einhvern neista vant-
aöi. Skyldu þeir sjálfir vera orönir
leiöir á þessu? Spyr sá, sem ekki
veit, en vildi gjarnan vita.
Fræbbblarnir veröa aö fara aö
gera þaö upp viö sig hvort slakur
söngvari á aö veröa þeim fjötur um
fót um aldur og ævi eða hvort þeir
hafa áhuga á að festast þar sem
þeir eru nú. Þeirra er valið.
Þrumuvagninn ☆ ☆
Einhvern veginn olli Þrumuvagn-
inn mér vonbrigöum. Ég veit ekki
hvaö þaö var, en þreytublær var yfir
öllu saman. Hljómsveitin náði upp
ágætri keyrslu, en þaö var bara ekki
nóg.
Eiöur átti í vandræöum með
röddina sína á sama tima og Eyjólf-
ur virtist vera meö Billy Cobham-
komplex á trommunum. Brynjólfur
stóö aö vanda vel fyrir sínu á bass-
anum, en ég fer ekki af þeirri skoö-
un aö fimmta manninn, annan git-
arleikara, vanti í hljómsveitina. Þó er
ekki viö Einar aö sakast á gítarnum,
en menn mega vera býsna góöir gít-
arleikarar ef þeir ætla að vera
tveggja manna makar.
Þrumuvagninn bauö ekki upp á
neitt nýtt efni, en lék þess í stað lög
af plötu sinni, sem kom út fyrr í
sumar. Ekki heföi sakaö aö læöa
einhverju nýju meö þó ekki væri til
annars en að sýna, aö hljómsveitin
væri með fullu lífsmarki.
Pungó og Daisy ☆
Þetta er ein þeirra sveita, sem lít-
iö haföi heyrst af fyrir þessa hátíö.
Pungó og Óaisy hefur reyndar starf-
aö um allnokkurt skeiö, en ekki
komið fram opinberlega. Framlag
hljómsveitarinnar á þessum tónleik-
um var nokkuð tvíeggjaö. Ekki fór á
milli mála aö hún gat spilaö þokka-
lega en virtist ekki vera mjög um-
hugaö aö gera það ýkja vel.
Pungó og Daisy er skipuö þeim
Kjartani Kjartanssyni, trommara,
Skúla Gautasyni, bassaleikara
(hann syngur einnig), Veturliöa
Óskarssyni, gítarleikara/söngvara,
og Kristjáni Valssyni, sem leikur á
ásláttarhljóöfæri. Daisy lét hvergi
sjá sig og var sögö í síld á Sigló.
Lola ☆ ☆
Þetta er hljómsveitin, sem bar
sigur úr býtum • hljómsveitakeppn-
inni í Atlavík um verslunarmanna-
helgina. Auövelt er aö skilja al
hverju hún vann þá keppni. Lögin
eru flest erlend „a la Pretenders",
ágætlega flutt og vel sungin af bráö-
efnilegri söngkonu með gítar, sem
hún notaöi mest lítiö, um hálsinn.
Lola er skipuö þeim Tómasi Tóm-
assyni, gítarleikara, Birni Vilhjálms-
syni, bassaleikara, Emil Guömunds-
syni, trommara, og söngkonunni
Aöalheiöi Bergþórsdóttur.
Austfirðingar hafa alltaf inn á milli
komiö fram með eina og eina fram-
bærilega hljómsveit. Lola viröist aö
einhverju leyti byggö á rústum Eglu,
sem gaf á sínum tíma út skrautlega
hljómplötu, og hún ætti aö geta náö
lengra. Hljóöfæraleikurinn er ágæt-
ur og meö kraftmeira frumsamiö
efni í pokahorninu gæti Lola oröið
ágætis sveit.
Bandóðir ☆ ☆
„The return of Herbert Guö-
mundsson". Sveit Herberts var
nokkuö kyndug blanda. Meö menn
úr örgustu pönk-grúppum landsins í
bakvaröasveitinni, Mike Pollock og
Rúnar Erlingsson úr Bodies og Ás-
geir Bragason úr Purrknum, keyröi
hann í gegnum nokkur lög, sem
hann hefur aö undanförnu verið aö
dunda viö aö taka upp.
Svona viö fyrstu heyrn var þetta
alls ekki sem verst en hljómsveitin
Þaö er sveifla í Grýlunni Ingu Rún á þeasari mynd.
Gítarsóló tekiö „a la Van Halen“. Einar í Þrumuvagninum leikur
listir sínar.
Morgunblftðid/ SSv.
Einar örn reiöur á sviöi meö Purrkinum undir lágnættiö.
Morgunblftðió SSv
var eölilega nokkuö ósamtaka.
Mörgum fannst súrt í broti aö sjá
jafn góöan bassaleikara og Rúnar
kominn í þessa sveit, en vera hans
mun aöeins vera hugsuö til
skammtíma. Herbert hefur ekki auk-
ist raddþrótturinn frá þvi hann hvarf
af sjónarsviöinu, eöa svo var a.m.k.
ekki aö heyra. Hvaö úr upptökunum
veröur er ekki gott aö segja. Menn
veröa bara aö bíöa og sjá.
BARA-flokkurinn
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
Þaö fór ekki á milli mála, aö
BARA-flokkurinn átti vissu fylgi aö
fagna á meðal áhorfenda. Flutning-
ur hljómsveitarinnar á lögum hennar
var þannig, aö ef aödáendatalan
hefur ekki tvöfaldast á þessu eina
kvöldi má mikiö vera. Frábært er
eina oröiö yfir BARA-flokkinn.
Þaö er sama í hvaöa horn litiö er,
alls staöar var frammistaöan
fölskvalaus. Mest um vert er þó aö
geta hins kornunga (mér er sagt aö
hann sé bara 15) trommara sveitar-
innar. Hefur geysilega mikiö vald yf-
ir settinu, ekki eldri en hann nú er.
Söngur Asgeirs sérstæöur sem allt-
af og hljóðfæraleikur hinna pott-
þéttur. Þá er rétt að geta vel uþp-
byggös prógramms, sem féll vel í
kramið. Vel til fundið aö læða
Catcher comin’ meö.
Purrkur Pillnikk ☆ ☆ ☆ ☆
Purrkurinn er hljómsveit, sem
aldrei bregst. Oft hefur hún þó veriö
betri en á iaugardag. Framan af var
eitthvert óöryggi yfir flutningi henn-
ar, en þegar á leið var greinilegt aö
menn voru orðnir heitir. Óvæntar
stympingar Einars Arnar við bróður
sinn á sviöinu í miöju prógrammi
settu menn nokkuö út af iaginu, en
þaö bjargaöist.
Purrkurinn lék þarna alls kyns lög
af ferli sínum. Allt frá John Merrick
af fyrstu plötunni, Tilf, og til laga af
þeirri nýjustu, No time to think,
„sem u.þ.b. 5 ykkar hafa keypt“ eins
og Einar Örn orðaði þaö, reiöur i
bragöi. Hafi þetta veriö síöustu tón-
leikar Purrksins voru þeir Ijúfur
bautasteinn, en viö höldum í vonina
um aö svo hafi ekki verið.
Morgunblaðið Emilíft
- SSv.