Morgunblaðið - 05.12.1982, Blaðsíða 29
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 5. DESEMBER 1982
77
líf og ekki í frásögur færandi. Og
það var ekki bara brauðstritið.
Menn gáfu sér tíma til að sinna
félagslífi í sveitinni. Ungmennafé-
lag hafði verið stofnað í
Gaulverjabæjarhreppi árið 1908,
það var töluvert líf í því. Það hélt
uppi skemmtunum, sem oft lukk-
uðust vel, voru bara góðar. Margir
höfðu áhuga á leikstarfssemi. Jú,
ég tók þátt í henni. Ætli ég hafi
ekki leikið í upp undir tuttugu
leikritum. Mér fannst einna
skemmtilegast að fara með hlut-
verk Jóns gamla í Tengdamömmu
eftir Kristínu Sigfúsdóttur. Við
þurftum að leggja á okkur auka-
snúninga, frá mér var klukkutíma
ferð hvora leið á æfingar. En mér
fannst þetta svo skemmtilegt.
á árum áður, og höfðu lítinn af-
rakstur af. Bærinn í Meðalholti
var upphaflega byggður 1895,
stofuhús var reist 1907 og dugði
vel og ég bætti við baðstofu 1924,
sem stendur nú enn. Þetta var
reisulegasti bær og hefur þó látið
á sjá síðustu árin, eins og gengur.
Það kom til mála, að Árbæjarsafn
fengi húsið og flytti það, en varð
ekki úr því.
— Nú, svo fluttum við hingað
til Reykjavíkur árið 1969 og konan
mín dó fimm árum síðar. Hér bý
ég hjá Ásdísi Lárusdóttur fóstur-
dóttur okkar og uni hag mínum
vel nú orðið og kann eiginlega
ágætlega við mig í Reykjavík.
Ástæðan fyrir því að við tókum
okkur upp? Ja, ég var orðinn
vitleysa, að kippa fólki út úr at-
vinnulífinu, ef það treystir sér til
að starfa. Ég er ekki að segja að
það séu allir jafn lánsamir og ég
hvað heilsufarið snertir og þegar
þar að kemur verð ég auðvitað að
sæta því. Skárra væri það annað.
Mér hefur lánazt meira en mörg-
um og verið margt gott gefið. Og
vinnan við húsgögnin er ekki al-
deilis eins erfið og sveitavinnan
var — að maður tali nú ekki um
skútuvinnuna — maður lifandi og
var maður þó í blóma lífsins. Nú
er ég farinn að tapa dálítið sjón,
svo að ég á erfitt með að lesa.
Hingað til hefur það ekki háð mér
við starfið, það er helzt ef ég þarf
að rýna í smáletur að ég verð að
nota stækkunargler.
Afmælisbarnið hélt ræðu og þakkaði fyrir sig en tnargir urðu til að heiðra hann á vinnustaðnum.
Konan mín var nú ekki að ráði i
leikstarfseminni, en hún hafði
ekkert á móti því að ég vasaðist í
þessu. Sjálf söng hún árum saman
í kirkjukórnum og söngmennt var
þarna bara góð held ég. Aftur á
móti hafa þeir ekki þótt sérlega
hagmæltir í Flóanum.
Eins og ég sagði voru að hefjast
fyrir alvöru breytingar á búskap-
arháttum í sveitum og ég held, að
bændur hafi verið tiltölulega fljót-
ir að laga sig að breyttum aðstæð-
um og tileinka sér nýjungar, sem
mörgum þóttu ævintýralegar
nokkuð. En allt var þetta bændum
til hagræðingar, auðveldaði störf
við búskapinn, menn skildu það og
kunnu að meta það. Kannski ekki
furða, er það nokkru lagi líkt,
hvað menn púluðu og þræluðu hér
eitthvað heilsutæpur, átti erfitt
með svefn og svo var gigtin farin
að angra mig. En allt þetta hefur
nú lagazt. Eg byrjaði að vinna í
Víði 13. janúar 1965. Ekki held ég
að ég hafi nú kunnað mikið. En ég
hef haft góðan húsbónda þar sem
Guðmundur er og samstarfsfélag-
ar mínir mestu prýðismenn. Þótt
ég kynni ekki mikið inn á smíða-
vinnu, þá er svo sem ekki alveg
þar með sagt, að ég hafi ekki snert
á henni. Það voru ekki góðir
bændur, sem ekki voru búhagir og
gátu smiðað svona öll venjuleg
áhöld til heimabrúks. Svo að
kannski var ég ekki með öllu óvan-
ur. Ég hef aðallega verið í því að
setja saman stóla. Ég vinn átta
tíma á dag og er ánægður með
það. Ég held, að það sé voðaleg
Á veggnum slær klukkan hálf
sex. Hún er meira en hundrað ára
og er af heimili foreldra Hannesar
og hefur verið í hans nálægð síðan
hann man eftir sér. — Verkið í
henni er í fínu lagi, strækar aldr-
ei, það er svona með margar af
þessum gömlu klukkum — góðar
þótt gamlar séu.
Hannes fylgir mér til dyra, það
var verið að undirbúa veizlu.
Hann ætlar þó fyrst í vinnu,
„skárra væri að fara að skrópa,
þótt maður verði níræður."
Texti: Jóhanna Kristjónsdóltir
Einhell
vandaöar vörur
Finnsku
skinnk uldahúf urnar
Ný sending
SIRIUS
hjúpsúkkulaðið
kemst ekki
aljtaf alla leið
a tertumar!
Það vill til að hjúpsúkkulaðið er selt í stórum
pökkum, því ending þess í eldhússkápnum
er óvenju lítil!
Hjúpsúkkulaðið er nefnilega úr hreinu súkkulaði
eins og allar aðrar súkkulaðivörur frá Nóa og
Síríus.
jmod ö Mm