Morgunblaðið - 20.03.1983, Side 20

68
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. MARZ 1983
Hver kannast ekki við
Burt Reynolds, hjarta
knúsarann með
súkkulaðiandlitið?
Leikarann sem veit
hvað áhorfendur vilja sjá? Það líður
varla ársfjórðungur án þess að mynd
með Burt sé frumsýnd, enda er mað-
urinn óvenju duglegur. Burt ber ald-
urinn vel, hann er 46 ára. A síðast-
liðnu ári voru þrjár myndir með hon-
um frumsýndar; Sharky’s Machine,
„The Best Little Whorehouse in
Tezas“ með Dolly Parton og „Best
Friends" með Goldie Hawn. Allar
þessar myndir voru með þeim best
sóttu vestanhafs, og Burt er einn af
þeim fáu sem getur stært sig af því
að hver sú mynd sem hann leikur I
hlýtur góða aðsókn, enda er hann
hæstlaunaði leikarinn í Bandaríkj-
unum um þessar mundir.
Hætti lífinu
fyrir hlutverk
Þegar Burt ákvað að reyna
fyrir sér í kvikmyndaiðnaðinum,
ungur, óreyndur og óþekktur,
var honum kurteislega sagt að
hann væri á rangri hillu. En
Burt var nautþrár og fékk hlut-
verk vegna þess að hann var vilj-
ugur til að hætta lífinu.
„Ég tók eftir því að í hverri
einustu mynd var ætíð lítið hlut-
verk fyrir brjálæðing, sem var
nógu heimskur til að láta henda
sér ofan af húsþaki eða út um
brennandi glugga á annarri eða
þriðju hæð. Og áhyggjurnar sem
mamma hafði af mér! Ég man að
eitt sinn hringdi ég heim og
sagði fjölskyldunni að ég hefði
fengið hlutverk i sjónvarps-
mynd. Fjölskyldan settist spennt
fyrir framan sjónvarpið og bjóst
auðvitað við snjöllum háalvar-
legum leik af minni hálfu, en tók
rétt eftir mér áður en ég var
kraminn undir jarðýtu áður en
fyrsta auglýsingin birtist." Burt
brosir þegar hann rifjar upp að
hann og Clint Eastwood voru
„Burt Reynolds svaf hér“
reknir sama daginn. „Framleið-
endurnir sögðu að við værum
vonlausir."
Burt nýtur þess að rifja upp
gömlu dagana og hlær þegar
hann segist hafa strokið að
heiman. „Ég sagði lögreglunni
að ég væri einstæðingur því ég
vildi ekki koma óorði á pabba.“
Á vegg fangaklefans, sem hann
var læstur inni nóttina þessa,
stendur krotað: Burt Reynolds
svaf hér.
Vafasöm framtíð
Það væri rangt að segja að
framtíðin hafi brosað sínu blíð-
asta framan í Burt. En hann
reyndi sitt besta og á gagn-
fræðaskólaárunum eyddi hann
öllum stundum á knattspyrnu-
vellinum, raunar í allar íþróttir
sem kröfðust slagsmála í einni
eða annarri mynd. Það var
sérgrein hans. Honum vegnaði
vel en gat ekki gerst atvinnu-
maður vegna umferðarslyss.
Hann innritaðist í Palm
Beach-háskólann og stundaði
leiklistina af kappi. „Watson
Duncan þriðji breytti lífi mfnu.
Hann sá eitthvað í mér sem ég
vissi ekki af.“
Burt taldi sig hafa fundið
lífsstarfið. Árið 1958 fékk hann
verðlaun fyrir besta leik í
„Outward Bound“. En hann fékk
enga peninga út úr þvf og varð
að framfleyta sér með alls kyns
vinnu. Hann vann í eldhúsi veit-
ingahúss um stund, „vaskaði
upp“, bætir hann við, og vann
sem dyravörður nokkur kvöld.
Tvö ár liðu og Burt læddist
bakdyramegin inn í sjónvarps-
stöð. Hann sá þar myndir gerð-
ar, m.a. sá hann kappana Fred-
eric March og Spencer Tracy
„Ég hefði
ekki fengið
hlutverkið
liti ég út eins
og bakhluti
strætis-
vagns“.
Játning
glæsilegrar
konu.